"Χασάπηδες και μανάβηδες το παίζανε παραγωγοί για να βγάλουν γκόμενες"

Ο Νίκος Ζιάγκος είναι ένας άντρας που στην καριέρα του ως ηθοποιός έχει ζήσει πολλά και η ζωή του ήταν γεμάτη προκλήσεις και κινδύνους....

Ο Νίκος Ζιάγκος είναι ένας άντρας που στην καριέρα του ως ηθοποιός έχει ζήσει πολλά και η ζωή του ήταν γεμάτη προκλήσεις και κινδύνους. Ο ηθοποιός μίλησε για όλα στο περιοδικό Χάι.

Είχατε στη ζωή σας διαχείριση στην ασυδοσία;

«Τα διαχειριζόμουν όλα μόνος μου. Το έχω εξηγήσει σε συνεντεύξεις μου. Επειδή είχα κάνει αθλητισμό μικρός, κι επειδή είχα δάσκαλο τον Κατσέλη που είναι άνθρωπος με κουλτούρα, είχα αποκτήσει βάσεις, αρχές, ηθικές αξίες. Όταν πέφτεις μέσα στον κυκλώνα είναι φάροι. Σε κρατάνε. Τα παιδιά κι όσοι δεν είχανε παιδεία, ρεαλισμό, κουλτούρα, γερές βάσεις μπήκαν στη διασημότητα και στη δημοσιότητα, χάθηκαν. Είτε από ναρκωτικά, είτε σκοτώθηκαν με μηχανές, οτιδήποτε. Κι όλο αυτό από κακή διαχείριση. Σ' αυτό με κράτησε και ο αθλητισμός. Έλεγα «Όχι, δεν θα πάω τρικάβαλο σήμερα που είμαι λιώμα» ή να πηγαίνω με το αμάξι και να είμαι λιώμα».

Σαν κύκλωμα, σ' αυτήν την κατηγορία του lifestyle ήσασταν ποτέ μέσα;

«Όχι ποτέ. Δεν είχα κανένα φίλο μέσα από το κύκλωμα. Πιο πολύ με ντραμίστες και μέλη συγκροτημάτων έκανα παρέα. Με μουσικούς παρά με ηθοποιούς. Είχα κι ένα δυο ηθοποιούς, αλλά από σύμπτωση. Δεν είχα καμία επαφή με το κύκλωμα.»

Γι' αυτό μένατε εκτός; Πιστεύετε ότι αυτό το κύκλωμα βοηθάει να κάνουμε κάποια πράγματα;

«Σαφώς. Έμεινα εκτός από επιλογή. Όταν ξεκίνησα, αρχικά σαν μοντέλο, ήταν η κασέτα." Ήταν ένα ελεεινό κατασκεύασμα, χαμηλής ποιότητας και μόλις μπήκα μέσα, έπαθα σοκ. Γιατί προερχόμουν από την διαφήμιση. Έκανα τις πιο χάι τοπ διαφημίσεις, σαν τηλεοπτικό μοντέλο. Μιλάμε για 74,75 τηλεοπτικά σποτς. Κι ήταν όλα ταινίες. Γυρισμένα σε φιλμ. Και τα συνεργεία που γυρνούσαν αυτές τις διαφημίσεις, ήταν αυτά που ήταν στο Κέντρο Κινηματογράφου. Ήταν τα τελειότερα συνεργεία. Συνεργεία 150 ατόμων για να γυρίσουμε δυο μέρες διαφήμιση. Όταν λοιπόν έχω συνηθίσει αυτά τα συνεργεία και κάνω και τον Λούη το '84, τον Σπύρο Λούη της Columbia και βλέπω ένα στάδιο με 30 κάμερες, να με πηγαινοφέρνουν λιμουζίνες, με σεκιουριτάδες και ξαφνικά πέφτω στην κασέτα, έπαθα σοκ. Οι χασάπηδες και οι μανάβηδες το παίζανε παραγωγοί για να βγάλουν γκόμενες και σου λέγανε «παίξε τώρα εδώ». Τι είναι αυτό;»

Δεν θέλατε λεφτά; Γιατί αυτό έδινε λεφτά τότε...

«Ναι, αλλά έχω μια ποιότητα μέσα μου σαν άνθρωπος. Δεν ήθελα να ξεφτιλιστώ. Όταν είδα μια δυο κασέτες και το αποτέλεσμα ήταν μάπα, μου 'ρθε να κάνω εμετό. Είπα «Δεν ξαναπαίζω». Άρχισα να γίνομαι πολύ αυστηρός, αλλά δεν υπήρχε και κάτι άλλο να κάνεις για να βγάλεις λεφτά. Άρα τι κάνεις; Αποχή. Όχι. Λες «Φίλε, τον ρόλο μου τον διορθώνω εγώ. Θα γράφω ό,τι θέλω εγώ. Διάλογοι από μένα» κι αυτά σαν όροι στο συμβόλαιο. Κι έτσι κούμπωνα, έμπαινα μέσα στη μάπα, αλλά εγώ ήμουν καλός! Είναι δυο θεματάκια, είχα και το σκηνοθετηλίκι, οπότε έβγαλα τα λεφτά μου. Πάλι όμως δεν μου άρεσε.»