Άδωνης εναντίον Σύριζα‏

Άρκεσε να φύγουν τρείς βουλευτές από τον κυβερνητικό συνασπισμό (δύο από το ΣΥΡΙΖΑ, ένας από τους ΑΝΕΛ και με τους δύο από τους τρείς να ...

Άρκεσε να φύγουν τρείς βουλευτές από τον κυβερνητικό συνασπισμό (δύο από το ΣΥΡΙΖΑ, ένας από τους ΑΝΕΛ και με τους δύο από τους τρείς να μη παραδίδουν την έδρα τους) για να αντιστραφεί όλο εκείνο το κλίμα εφησυχασμού: Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας δήθεν «ηγεμονεύουν» στο πολιτικό σκηνικό, ότι οι Ευρωπαίοι δήθεν «στηρίζουν το ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν υπάρχει εναλλακτική λύση» κλπ. κλπ.

Όσοι με αυτά βαυκαλίζονταν τον τελευταίο καιρό, κατάπιαν τη γλώσσα τους. Για φαντάσου! Ένας Νικολόπουλος κι ένας Παναγούλης ανέτρεψαν την ηγεμονία Τσίπρα! Αστείο ακούγεται…

Μάλλον αυτή η «ηγεμονία» δεν ήταν και πολύ «σόϊ». Βρισκόταν στα μυαλά κάποιων ευφάνταστων περισσότερο, παρά στην πραγματικότητα…

Και τώρα με την κυβερνητική πλειοψηφία να έχει πέσει στους 153 και τα δύσκολα νομοσχέδια να είναι ακόμα μπροστά μας (για αγρότες και ασφαλιστικό τις επόμενες μέρες, για τα εργασιακά αργότερα), ένα «φάντασμα» πλανιέται πάνω από την Αθήνα: Το φάντασμα της «Οικουμενικής». [όχι δεν το λένε «συναίνεση» πια, γιατί αυτή η λέξη «κάηκε» στις εκλογές του Σεπτεμβρίου].

Γιατί Οικουμενική κυβέρνηση; θα αναρωτηθεί κάποιος…

Ακόμα κι αν φύγουν και δέκα και δεκαπέντε βουλευτές από την κυβέρνηση, μπορεί κάλλιστα να τους καλύψει με «μαξιλάρια» από τα μικρά κόμματα. Από Ποτάμι, Λεβέντη, ΠΑΣΟΚ. Αυτό λέει η απλή αριθμητική.

Αμ δε! Οι «μικροί» φέρεται να έχουν προειδοποιήσει ότι δεν πάνε σε κυβέρνηση με τον Τσίπρα μόνοι τους. Δέχονται να μπουν, μόνο αν συμμετάσχει ή στηρίζει επισήμως και η Νέα Δημοκρατία.

Ξέρουν πολύ καλά ότι πολλοί δικοί τους δεν θα στηρίξουν το «άνοιγμα» του ΣΥΡΙΖΑ. Και επιθυμούν την εμπλοκή της Νέας Δημοκρατίας για να αποφύγουν ή να ελαχιστοποιήσουν τις διαρροές τους.

Η λέξη «οικουμενική» ασκεί μια γοητεία καταναγκασμού που μπορεί να κάμψει τις αντιδράσεις. Αλλά για να είναι «οικουμενική» πρέπει να συμμετάσχει και η αξιωματική αντιπολίτευση…

Όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει το αντίθετο πρόβλημα: Φοβάται πολύ περισσότερες «διαρροές», αν ζητήσει η εξαναγκαστεί σε συγκυβέρνηση με τη ΝΔ!

Η υποτιθέμενη «λύση» στο πρόβλημα του κ. Τσίπρα, (διαρροές λόγω μνημονίου) θα του δημιουργήσει πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα: διαρροές λόγω «συγκυβέρνησης» με τη δεξιά!

Άλλωστε, αν ήταν να συνεργαστεί με τη Νέα Δημοκρατία, μπορούσε και πριν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Προκήρυξε τις εκλογές τον Αύγουστο, ακριβώς για να αποφύγει «συγκυβέρνηση με τη Δεξιά». Αυτό ήταν το περιβόητο «αριστερό του άλλοθι» τότε. Όσοι του μείνανε «κατάπιαν» το Τρίτο Μνημόνιο της Αριστεράς, ακριβώς για να παραμείνουν στην εξουσία χωρίς εξαρτήσεις από τους αντιπάλους τους. Τις έκανε τις εκλογές, τις κέρδισε και τώρα εμφανίζεται να… επιζητάει αυτό ακριβώς που τότε προσπάθησε να αποφύγει! Αυτό δεν καταπίνεται...

Οι διαρροές που έρχονται λόγω των σκληρών μνημονιακών μέτρων θα γίνουν πολύ πιο σίγουρες και πολύ περισσότερες, αν αναγκαστεί να πάει σε Οικουμενική κυβέρνηση.

Συμπέρασμα: Οι μικροί δεν στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν υπάρξει Οικουμενική με ΝΔ. Και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αντέχει «οικουμενική» με ΝΔ, χωρίς να «μικρύνει» ο ίδιος πολύ περισσότερο...

Και η Νέα Δημοκρατία;

Εκεί έχουν την εκλογή νέου Προέδρου:

--Με ένα υποψήφιο (τον Άδωνη Γεωργιάδη) να το αποκλείει πλήρως και πειστικά.

--Ένα ακόμα υποψήφιο (τον Κυριάκο Μητσοτάκη) να το αποκλείει, ρητά, αλλά όχι και τόσο πειστικά, αφού ο ίδιος ομολογεί ότι ως πρόσφατα το πίστευε, αλλά τώρα πια το απορρίπτει.

--Ένα τρίτο υποψήφιο να γέρνει προς την απόρριψη (τον Απόστολο Τζιτζικώστα) με ελάχιστα πειστικό τρόπο.

--Ενώ ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης έχει φορτωθεί την προεκλογική του εμμονή στη «συγκυβέρνηση με τον ψευταράκο» Τσίπρα, που τόσο πολύ στοίχισε στη ΝΔ, που ό,τι κι αν λέει σήμερα δεν γίνεται πιστευτό…

Αυτό είναι και το βασικό πρόβλημα της Νέας Δημοκρατίας σήμερα: Όχι τόσο το ποιόν θα εκλέξει αρχηγό την Κυριακή, αλλά το πώς θα απαντήσει στη μεγάλη πρόκληση της «συγκυβέρνησης» με το ΣΥΡΙΖΑ, που οι σοβαροί άνθρωποι την ανέμεναν σύντομα κι όπως φαίνεται έρχεται πολύ πιο σύντομα απ’ ό,τι την περίμεναν ακόμα και οι πιο διορατικοί…

Το ποιος θα εκλεγεί Πρόεδρος έχει τη σημασία του ακριβώς γι’ αυτό: γιατί θα καθορίσει το αν η ΝΔ θα διευκολύνει να δραπετεύσει ο Τσίπρας μέσω «οικουμενικής» και να πέσει στα «μαλακά», ή αν θα τον αναγκάσουν να πιεί όλο το ποτήρι και να καταρρεύσει…

Για να είμαι δίκαιος, δεν ξέρω τι πιστεύει κατά βάθος ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Δεν μπορεί, κάτι θα έχει καταλάβει: ότι με την «συναίνεση» και την «συγκυβέρνηση» τον παγίδεψαν! Αλλά το οικογενειακό κατεστημένο των τζακιών που τον στηρίζουν, με τη βοήθεια «θεσμικών» και «έξω-θεσμικών» κέντρων, σίγουρα σπρώχνουν σε λύση «Οικουμενικής» με τη Νέα Δημοκρατία. Στο όνομα της «υπευθυνότητας κλπ. κλπ.

Μόνον ο Άδωνις τους έχει απαντήσει ήδη πως δεν είναι υπευθυνότητα να συνεργάζεσαι και να προσπαθείς να συγκυβερνήσεις με τους κατ’ επάγγελμα και καθ’ έξιν ανεύθυνους που διέλυσαν τη χώρα και τώρα προσπαθούν να μεταθέσουν τις βαριές ευθύνες τους σε άλλους…

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αντέχει, να πιεί το ποτήρι ως το τέλος, να διασπαστεί και να ξανα-διασπαστεί μέχρι να αναγκαστεί να ζητήσουν τη στήριξητων άλλων, όχι στη δική τους πολιτική, αλλά σε μια κυβέρνηση που θα αλλάξει όλα όσα οι ίδιοι επέβαλαν τους τελευταίους μήνες!

Αλλά αυτό που ζητάει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αληθινή Οικουμενική, είναι «λευκή επιταγή» από όλους τους υπόλοιπους να εφαρμόσει την πολιτική του.

Αυτό δεν πρόκειται να το δεχθούν τελικά οι νεοδημοκράτες βουλευτές, όποιος κι αν βγει.

Αλλά αν εκλεγεί ο Άδωνης, η ΝΔ θα μπορέσει από την αρχή να στριμώξει το ΣΥΡΙΖΑ και να τον κερδίσει πολύ σύντομα. Αν εκλεγεί άλλος κι αρχίσουν τα «παζάρια» με το ΣΥΡΙΖΑ, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Αλλά μαζί με όλα τα άλλα θα έχει καταρρεύσει στο τέλος και η Νέα Δημοκρατία.

Αν βγει ο Άδωνις, η ΝΔ δεν θα δώσει «σωσίβιο» στο ΣΥΡΙΖΑ! Δεν θα προσφέρει «λευκή επιταγή» στον Τσίπρα! Θα διασωθεί η ίδια και θα μπορέσει να κρατήσει την Ελλάδα όρθια όταν καταρρεύσει ο ΣΥΡΙΖΑ…

Μόνον έτσι θα υπάρξει αληθινή «εναλλακτική λύση»!

Αν βγει οποιοδήποτε άλλος, τότε τα «τζάκια» που χαντάκωσαν τη ΝΔ θα τη σπρώξουν στο ολέθριο σφάλμα της συγκυβέρνησης, που ούτε το ΣΥΡΙΖΑ τελικά θα διασώσει, αλλά θα διαλύσει στο μεταξύ και τη ΝΔ…

Και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι εταίροι μας;

Αυτοί δεν είναι σήμερα στα καλύτερά τους. Όλοι μαζί φοβούνται νέα αιματηρά χτυπήματα τζιχανστιστών. Παντού στην Ευρώπη ενισχύονται οι ακροδεξιές δυνάμεις. Οι υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρώπη μειώνονται συνεχώς: Πολύ περισσότερο που κάποιοι θεωρούν πια «υπεύθυνο» το ΣΥΡΙΖΑ – δίκαια ή άδικα - για το τελευταίο «τσουνάμι» των προσφύγων. Που πολλοί εξ αυτών δεν είναι καν πρόσφυγες…

Η Ελλάδα ήταν ως πέρσι τέτοιον καιρό χώρα προπύργιο της Ευρώπης στην Ανατολική Μεσόγειο! Και, μέσα σε μήνες, έχει μετατραπεί σε«Κερκόπορτα» της Ευρώπης! Απέναντι στην οποία, η μία χώρα μετά την άλλη χτίζουν τείχη. Το Σέγκεν ήδη κλωνίζεται. Και κάθε νέο αιματηρό επεισόδιο απειλεί να το διαλύσει πλήρως.

Σε τέτοιες συνθήκες, για να αποκτήσει ξανά η Ελλάδα γεωπολιτική αξία για τους υπόλοιπους ευρωπαίους (και όχι μόνο), πρέπει να εμπιστεύονται τη χώρα στο μακροχρόνιο αγώνα κατά των τζιχαντιστών. Όχι να βλέπουν μια κυβέρνηση που συναλλάσσεται και «διαπλέκεται» με πάσης φύσεως τρομοκράτες ακόμα και στις φυλακές…

Κακά τα ψέματα. Η σημερινή κυβέρνηση δεν είναι «η μόνη εναλλακτική λύση». Είναι το ίδιο το πρόβλημα!

Είναι το πρόβλημα, γιατί ανέκοψε την έξοδο της Ελλάδας στην κανονικότητα πριν δέκα μήνες. Είναι το πρόβλημα γιατί η ίδια προκάλεσε το Τρίτο Μνημόνιο που δυσκολεύεται τώρα να εφαρμόσει. Είναι το πρόβλημα, διότι, ακόμα κι αν ψηφίσει όλα τα μέτρα, πάλι θα χρειαστούν κι άλλα στη συνέχεια. Και κάποια στιγμή δεν θα αντέξει. Ήδη δεν φαίνεται να αντέχει…

Κι είναι το πρόβλημα γιατί άνοιξε τα σύνορα της Ελλάδας κι έστειλε χιλιάδες παράνομους μετανάστες και πρόσφυγες στην υπόλοιπη Ευρώπη ίσα – ίσα τη στιγμή που οι τζιχαντιστές αποφάσιζαν να χτυπήσουν την Ευρώπη.

Όσο υπάρχει αυτή η κυβέρνηση, κανείς δεν θα εμπιστεύεται την Ελλάδα. Θα τη δώσουν όλο το «σχοινί» που χρειάζεται για να… «κρεμαστεί»!

Και θα αντιμετωπίζουν το ΣΥΡΙΖΑ ως τους «χρήσιμους ηλίθιους – και μάλιστα μιας χρήσεως».

Η Ελλάδα δεν αντέχει κυβέρνηση «χρήσιμων ηλίθιων» σε τέτοιες στιγμές…

 Θ.Κ.