Καληνύχτα και σε σένα ... Κεμαλ

Καλλιόπη Παναγιώτη Καλαϊτζή Μου πέταξε το μωρό στην αγκαλιά , έκλαιγε , μου λέει κάποιος με σπαστά γερμανικά : το μωρό αιμορραγεί ... Αγκ...

Καλλιόπη Παναγιώτη Καλαϊτζή
Μου πέταξε το μωρό στην αγκαλιά , έκλαιγε , μου λέει κάποιος με σπαστά γερμανικά : το μωρό αιμορραγεί ...
Αγκάλιασα το λεχουδακι... Ήταν μούσκεμα .. Του έβγαλα τα ρούχα ,ήταν μούσκεμα. Λίγος εμετός , με κάποια ίσως αμελητέα δείγματα αίματος ,τίποτα ανησυχητικό εκ πρώτης όψεως. Η μάνα δεν το καταλάβαινε , ήταν μούσκεμα και η ίδια-αυτή που μου πέταξε το λεχουδακι στην αγκαλιά.. Γιατρίνα σώσε το παιδι, μου είπε πάλι αυτός με τα σπαστά γερμανικά.
Τον κοίταξα στα μάτια-δε μου βγαίνανε ούτε καν τα δικά μου σπαστά γερμανικά. Τους έβγαλα όλους έξω. Κράτησα την -εθελόντρια Νοσηλευτρια-αυτη που στο τέλος στο S-Bahn μου εξομολογήθηκε με δάκρυα στα μάτια-όταν τη ρώτησα αν έχει παιδιά ...-τι τις θέλω τις κοινωνικότητες;;- ότι δεν έχει παιδιά και ότι το μετανιώνει - και κατέβασαν ποτάμια δάκρυα τα υπέροχα γαλάζια μάτια της- και με αυτη τη γλυκιά και όμορφη 60άρα Νοσηλευτρια το ξαναντυσαμε το μωρουδακι - με ενα φούξια με άσπρα αστεράκια-κανά 2 νούμερα μεγαλύτερο , αλλά 100 φορές πιο ζεστό καλσόν.. Τα χέρια μου είχαν παγώσει από το να χαϊδεύω τα παγωμένα ποδαράκια.. Εντάξει δεν ήταν ακριβώς λεχουδακι : είχε γεννηθεί 1 Σεπτεμβρίου.
Γυρνώντας στο σπίτι από το Westend ,η συζήτηση με τη γλυκύτατη Νοσηλευτρια , δεν ήταν αρκετή -ομολογώ- να απαλύνει την αγωνία μου , που ήμουν σε μέσο μαζικής μεταφοράς στη Γερμανία. Το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ πιο έντονα από τον ανθρώπινο φόβο μου, ήταν ότι ο ίδιος παραλογισμός που σπρώχνει τη μάνα να περπατάει 20 μερες με το λεχουδακι στην αγκαλιά , ο ίδιος παραλογισμός κάνει και εμάς να "φοβόμαστε"... Και ένιωσα ξαφνικά ότι αυτό το ποδαράκι,το παγωμένο , του οποίου την αίσθηση είχα ακόμη στα ακροδάχτυλα μου, θα μπορούσε να ειναι και το δικό μου παιδί...Και δε θα ήθελα -ρε γαμωτο- το παιδί μου να μεγαλώσει σε έναν τέτοιο κόσμο που φτιάξαμε...
Καληνύχτα σας , με αυτές τις σκέψεις... Καληνύχτα και σε σένα ... Κεμαλ... Που χρόνια πριν ο Χατζιδακις στο ψιθύρισε στο αυτί ότι αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ...