Δημήτρης Αλικάκος Η σημερινή μέρα είναι η πιο σημαντική για τους Βρετανούς. Κάθε χρόνο στις 11 Νοεμβρίου οι υπερόπτες Άγγλοι κατεβάζουν ...
Δημήτρης Αλικάκος
Η σημερινή μέρα είναι η πιο σημαντική για τους Βρετανούς. Κάθε χρόνο στις 11 Νοεμβρίου οι υπερόπτες Άγγλοι κατεβάζουν το κεφάλι. Όποιος βρεθεί στην Αγγλία αυτές τις μέρες θα αντικρύσει μια περίεργη εικόνα. Όχι, δεν πρόκειται για εθνική επέτειο κάποιου ιστορικού γεγονότος. Άνθρωποι όλων των ηλικιών, φτωχοί και πλούσιοι, Εργατικοί, και Συντηρητικοί, τραγουδιστές, ηθοποιοί, ποδοσφαιριστές, τηλεπαρουσιαστές, υπάλληλοι, εργάτες, τραπεζίτες, οδοκαθαριστές, σερβιτόρες, μαθητές… όλοι μα ΟΛΟΙ οι Άγγλοι με ρίζες στη χώρα, τιμούν τους ΝΕΚΡΟΥΣ τους που έπεσαν στο πεδίο της μάχης από τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο και μετά. Είναι η Ημέρα Μνήμης ή «Poppy Day» της Μ. Βρετανίας.
Όλοι οι Βρετανοί φορούν στο πέτο τους αυτό το λουλουδάκι (παπαρούνα) ως ένδειξη μνήμης και τιμής. Ταξί, λεωφορεία, εφημερίδες… κυκλοφορούν με αυτό το σήμα. Και κάθε χρόνο σαν σήμερα στις 11 το πρωί παγώνουν τα πάντα, στέκονται όλοι ακίνητοι και με χαμηλωμένο το κεφάλι για ένα λεπτό.
Σχόλιο: Εκεί που άλλοι λαοί έχουν ανακαλύψει τα αυτονόητά τους, εμείς επιμένουμε, στην καλύτερη περίπτωση, να τα αναζητούμε.
Ο νεκρός του πολέμου δεν έχει χρώμα, ούτε ιδεολογία, ούτε κομματική τοποθέτηση. Ο νεκρός του πολέμου, η ΘΥΜΗΣΗ και η ΤΙΜΗ προς αυτόν, είναι πολιτισμός από μόνα τους. Αποτελούν ένδειξη εθνικής συνοχής και ομοψυχίας. Δείχνουν ότι το έθνος είναι αποφασισμένο ανά πάσα στιγμή να προστατέψει τη σημαία του, την ίδια του την ύπαρξη δηλαδή, με οποιοδήποτε κόστος.
Το έθνος που θυμάται και τιμά, είναι σε θέση να δίνει μάχες και να τις κερδίζει.
Οι λαοί που στις δύσκολες στιγμές βρέθηκαν ενωμένοι, τις ξεπέρασαν.
Οι διαχωριστικές γραμμές, οι «εμείς» και οι «άλλοι», οι «πατριώτες» και οι «προδότες», είναι σημάδια της παρακμής και του επερχόμενου τέλους.
Η σημερινή μέρα είναι η πιο σημαντική για τους Βρετανούς. Κάθε χρόνο στις 11 Νοεμβρίου οι υπερόπτες Άγγλοι κατεβάζουν το κεφάλι. Όποιος βρεθεί στην Αγγλία αυτές τις μέρες θα αντικρύσει μια περίεργη εικόνα. Όχι, δεν πρόκειται για εθνική επέτειο κάποιου ιστορικού γεγονότος. Άνθρωποι όλων των ηλικιών, φτωχοί και πλούσιοι, Εργατικοί, και Συντηρητικοί, τραγουδιστές, ηθοποιοί, ποδοσφαιριστές, τηλεπαρουσιαστές, υπάλληλοι, εργάτες, τραπεζίτες, οδοκαθαριστές, σερβιτόρες, μαθητές… όλοι μα ΟΛΟΙ οι Άγγλοι με ρίζες στη χώρα, τιμούν τους ΝΕΚΡΟΥΣ τους που έπεσαν στο πεδίο της μάχης από τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο και μετά. Είναι η Ημέρα Μνήμης ή «Poppy Day» της Μ. Βρετανίας.
Όλοι οι Βρετανοί φορούν στο πέτο τους αυτό το λουλουδάκι (παπαρούνα) ως ένδειξη μνήμης και τιμής. Ταξί, λεωφορεία, εφημερίδες… κυκλοφορούν με αυτό το σήμα. Και κάθε χρόνο σαν σήμερα στις 11 το πρωί παγώνουν τα πάντα, στέκονται όλοι ακίνητοι και με χαμηλωμένο το κεφάλι για ένα λεπτό.
Σχόλιο: Εκεί που άλλοι λαοί έχουν ανακαλύψει τα αυτονόητά τους, εμείς επιμένουμε, στην καλύτερη περίπτωση, να τα αναζητούμε.
Ο νεκρός του πολέμου δεν έχει χρώμα, ούτε ιδεολογία, ούτε κομματική τοποθέτηση. Ο νεκρός του πολέμου, η ΘΥΜΗΣΗ και η ΤΙΜΗ προς αυτόν, είναι πολιτισμός από μόνα τους. Αποτελούν ένδειξη εθνικής συνοχής και ομοψυχίας. Δείχνουν ότι το έθνος είναι αποφασισμένο ανά πάσα στιγμή να προστατέψει τη σημαία του, την ίδια του την ύπαρξη δηλαδή, με οποιοδήποτε κόστος.
Το έθνος που θυμάται και τιμά, είναι σε θέση να δίνει μάχες και να τις κερδίζει.
Οι λαοί που στις δύσκολες στιγμές βρέθηκαν ενωμένοι, τις ξεπέρασαν.
Οι διαχωριστικές γραμμές, οι «εμείς» και οι «άλλοι», οι «πατριώτες» και οι «προδότες», είναι σημάδια της παρακμής και του επερχόμενου τέλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση