Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν πάρει τον δρόμο της προσφυγιάς, όμως το μέλλον διαγράφεται ακόμη πιο δυσοίωνο, καθώς τεράστιες εκτάσεις στη ...
Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν πάρει τον δρόμο της προσφυγιάς, όμως το μέλλον διαγράφεται ακόμη πιο δυσοίωνο, καθώς τεράστιες εκτάσεις στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική θα πάψουν πια να είναι φιλόξενες, αναγκάζοντας ακόμη περισσότερους πρόσφυγες να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.
Η καταστροφή του περιβάλλοντος και η κλιματική αλλαγή οδηγούν σε σοβαρότατες ελλείψεις νερού, οι οποίες είναι ήδη ορατές. Η Ιορδανία, η οποία έχει δεχτεί σχεδόν 630.000 πρόσφυγες από τη Συρία και στο παρελθόν εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστινίους, βιώνει ήδη σήμερα μια σημαντική λειψυδρία.
Σύμφωνα με την οργάνωση Oxfam, οι Αρχές της χώρας μπορούν να προσφέρουν στους πολίτες τους μόλις 150 κυβικά μέτρα ετησίως, ελάχιστα δηλαδή σε σύγκριση με τα 500 κυβικά μέτρα που θεωρούνται από τον ΟΗΕ το κατώτατο όριο για την κάλυψη των αναγκών.
Τα επίπεδα των υπόγειων αποθεμάτων νερού της χώρας έχουν πέσει δραματικά τα τελευταία 20 χρόνια κατά 60 μέτρα και ο ρυθμός της μείωσης φαίνεται να επιταχύνεται όσο περνά ο καιρός. Σε ανάλογη κατάσταση βρίσκεται ολόκληρη η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική, που απειλούνται τα επόμενα χρόνια με σοβαρές ελλείψεις σε νερό.
Αιτίες
Οι αιτίες είναι πρωτίστως τρεις: κατ’ αρχάς, παρατηρείται μια ραγδαία αύξηση του πληθυσμού. Στην Ιορδανία, για παράδειγμα, οι κάτοικοι θα φτάσουν τα 10 εκατομμύρια από τα 6,5 εκατομμύρια σήμερα μέχρι το 2050, στην Αίγυπτο τα 123 από τα 82, στη Σαουδική Αραβία τα 45 από τα 28, στη Λιβύη τα 8,8 από τα 6,5 και στο Ισραήλ τα 12 από τα 8 εκατομμύρια που είναι σήμερα.
Ταυτόχρονα, υπάρχει μια ανοδική τάση στο βιοτικό επίπεδο, η οποία συνοδεύεται από αύξηση της κατανάλωσης πόρων και εκπομπής ρύπων. Τέλος, οι συγκεκριμένες περιοχές «ποτίζονται» από αποθέματα τα οποία έχουν δημιουργηθεί πριν από χιλιάδες χρόνια, όταν το έδαφος ήταν πιο υγρό. Σήμερα, λοιπόν, οι ταμιευτήρες αυτοί δεν ανανεώνονται και αδειάζουν επικίνδυνα γρήγορα.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Πόρων (WRI) είχε προειδοποιήσει για τις δραματικές ελλείψεις νερού από τον Αύγουστο, επισημαίνοντας ότι η κατάσταση αυτή θα επιδεινώσει τις συγκρούσεις αλλά και τα κύματα προσφύγων.
Οι χώρες από τις οποίες προέρχονται οι περισσότεροι πρόσφυγες που αναζητούν καταφύγιο στην Ευρώπη αυτήν τη στιγμή προέρχονται από τη Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη και την Ερυθραία, χώρες δηλαδή που μέσα στα επόμενα 25 χρόνια θα αντιμετωπίσουν ακόμη πιο οξεία λειψυδρία, που θα υποχρεώσει και άλλους συμπατριώτες τους να ακολουθήσουν.
Σύμφωνα με τις προβλέψεις του WRI, το 2040 η κατανάλωση νερού θα αντιστοιχεί στο 80% των αποθεμάτων στις ζώνες αυτές, ενώ εκτιμάται ότι ήδη από το 2025 θα υπάρξουν ελλείψεις του βασικού αυτού αγαθού για 80 έως 100 εκατομμύρια ανθρώπους. Η κλιματική αλλαγή πολλαπλασιάζει τις εντάσεις και τις πολεμικές συγκρούσεις, που αυτομάτως θα προκαλέσουν ελλείψεις και σε τρόφιμα.
Τα πρώτα θύματα αυτής της κατάστασης θα είναι- όπως είναι αναμενόμενο- οι οικονομικά ασθενέστεροι, εκείνοι που ήδη ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης. Και, επίσης, είναι εκείνοι που δεν διαθέτουν καν τα χρήματα για πληρώσουν τους διακινητές και να αναζητήσουν, έστω μέσα από ένα επικίνδυνο ταξίδι, μια καλύτερη ζωή.
Η καταστροφή του περιβάλλοντος και η κλιματική αλλαγή οδηγούν σε σοβαρότατες ελλείψεις νερού, οι οποίες είναι ήδη ορατές. Η Ιορδανία, η οποία έχει δεχτεί σχεδόν 630.000 πρόσφυγες από τη Συρία και στο παρελθόν εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστινίους, βιώνει ήδη σήμερα μια σημαντική λειψυδρία.
Σύμφωνα με την οργάνωση Oxfam, οι Αρχές της χώρας μπορούν να προσφέρουν στους πολίτες τους μόλις 150 κυβικά μέτρα ετησίως, ελάχιστα δηλαδή σε σύγκριση με τα 500 κυβικά μέτρα που θεωρούνται από τον ΟΗΕ το κατώτατο όριο για την κάλυψη των αναγκών.
Τα επίπεδα των υπόγειων αποθεμάτων νερού της χώρας έχουν πέσει δραματικά τα τελευταία 20 χρόνια κατά 60 μέτρα και ο ρυθμός της μείωσης φαίνεται να επιταχύνεται όσο περνά ο καιρός. Σε ανάλογη κατάσταση βρίσκεται ολόκληρη η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική, που απειλούνται τα επόμενα χρόνια με σοβαρές ελλείψεις σε νερό.
Αιτίες
Οι αιτίες είναι πρωτίστως τρεις: κατ’ αρχάς, παρατηρείται μια ραγδαία αύξηση του πληθυσμού. Στην Ιορδανία, για παράδειγμα, οι κάτοικοι θα φτάσουν τα 10 εκατομμύρια από τα 6,5 εκατομμύρια σήμερα μέχρι το 2050, στην Αίγυπτο τα 123 από τα 82, στη Σαουδική Αραβία τα 45 από τα 28, στη Λιβύη τα 8,8 από τα 6,5 και στο Ισραήλ τα 12 από τα 8 εκατομμύρια που είναι σήμερα.
Ταυτόχρονα, υπάρχει μια ανοδική τάση στο βιοτικό επίπεδο, η οποία συνοδεύεται από αύξηση της κατανάλωσης πόρων και εκπομπής ρύπων. Τέλος, οι συγκεκριμένες περιοχές «ποτίζονται» από αποθέματα τα οποία έχουν δημιουργηθεί πριν από χιλιάδες χρόνια, όταν το έδαφος ήταν πιο υγρό. Σήμερα, λοιπόν, οι ταμιευτήρες αυτοί δεν ανανεώνονται και αδειάζουν επικίνδυνα γρήγορα.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Πόρων (WRI) είχε προειδοποιήσει για τις δραματικές ελλείψεις νερού από τον Αύγουστο, επισημαίνοντας ότι η κατάσταση αυτή θα επιδεινώσει τις συγκρούσεις αλλά και τα κύματα προσφύγων.
Οι χώρες από τις οποίες προέρχονται οι περισσότεροι πρόσφυγες που αναζητούν καταφύγιο στην Ευρώπη αυτήν τη στιγμή προέρχονται από τη Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη και την Ερυθραία, χώρες δηλαδή που μέσα στα επόμενα 25 χρόνια θα αντιμετωπίσουν ακόμη πιο οξεία λειψυδρία, που θα υποχρεώσει και άλλους συμπατριώτες τους να ακολουθήσουν.
Σύμφωνα με τις προβλέψεις του WRI, το 2040 η κατανάλωση νερού θα αντιστοιχεί στο 80% των αποθεμάτων στις ζώνες αυτές, ενώ εκτιμάται ότι ήδη από το 2025 θα υπάρξουν ελλείψεις του βασικού αυτού αγαθού για 80 έως 100 εκατομμύρια ανθρώπους. Η κλιματική αλλαγή πολλαπλασιάζει τις εντάσεις και τις πολεμικές συγκρούσεις, που αυτομάτως θα προκαλέσουν ελλείψεις και σε τρόφιμα.
Τα πρώτα θύματα αυτής της κατάστασης θα είναι- όπως είναι αναμενόμενο- οι οικονομικά ασθενέστεροι, εκείνοι που ήδη ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης. Και, επίσης, είναι εκείνοι που δεν διαθέτουν καν τα χρήματα για πληρώσουν τους διακινητές και να αναζητήσουν, έστω μέσα από ένα επικίνδυνο ταξίδι, μια καλύτερη ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση