Πράξη ανθρωπιάς από έναν Έλληνα...

Βρήκα αυτή την ανάρτηση κατα τύχη και σας την στέλνω για ανάρτηση. Γιάννης Μουρατίδης Χθες στην υπεραγορά Μασούτης στην Βέροια. Στη...

Βρήκα αυτή την ανάρτηση κατα τύχη και σας την στέλνω για ανάρτηση.

Γιάννης Μουρατίδης

Χθες στην υπεραγορά Μασούτης στην Βέροια.
Στην είσοδο της υπεραγοράς με πλησιάζει ένας άνθρωπος γύρο στα 50, με εμφάνιση που όταν τον βλέπεις καταλαβαίνεις ότι ο άνθρωπος είναι φτωχός. Με κατεβασμένο κεφάλι ο άνθρωπος μου λέει "έχω φάει από χθές ένα κομμάτι ψωμί".
Του λέω μετά "έλα μέσα και πάρε ότι θέλεις να φας και έλα στο ταμείο θα σε περιμένω", εγώ ένα χυμό μπήκα να πάρω.
Περιμένω 1 λεπτό στο ταμείο... έρχεται ο άνθρωπος κρατώντας στο χέρι δύο γάλατα.
Του λέω ξανά "πάρτε ότι θέτετε".
Μου λέει "σας ευχαριστώ πολύ είμαι εντάξει".
Τώρα εγώ γεμάτος απορία έτοιμος ήμουν να τον ρωτήσω, καλά γάλα θα φας. Τέλος πάντων.
Πληρώνω, βγαίνουμε έξω.
Του λέω "για σου αδελφέ πρέπει να φύγω".
Μου λέει "ευχαριστώ πολύ".
Τον ακολουθώ για 20 - 30 μέτρα, τον βλέπω να στρίβει σε ένα δρομάκι αριστερά. Μόλις φτάνω στην στροφή, βλέπω τον άνθρωπο και σκύβει και φιλάει ένα μικρό κοριτσάκι, και είχε και ένα ακόμα δίπλα.
Εκεί ήμουν λες και έπεσα πάνω σε φορτικό, αφού καθόμουν και τον κοιτούσα για λίγα δευτερόλεπτα.
Μόλις γυρνάει και με βλέπει, κατεβάζει το κεφάλι και κάθετε ακίνητος έτοιμος να βάλει τα κλάματα.
Μου λέει μια στιγμή "συγνώμη".
Του λέω εγώ "συγνώμη για ποιο πράγμα;".
Μου απαντάει "γιατί σου είπ....". Τον κόβω εγώ. Του λέω "δεν πειράζει, ο καθένας κρύβει μια ιστορία μέσα του".
Βουρκώνει για λίγο εκεί.
Μου λέει μετά "τα γάλατα τα ήθελα για τα μικρά. Η μάνα τους είναι άνεργη, ο πατέρας τους είναι σε καροτσάκι. Προσπαθούν να ζήσουν με 400 ευρώ που παίρνουν σε ένα ενοικιαζόμενο στην Βέροια. Εγώ δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να τους βοηθήσω, έχασα και την γυναίκα μου πριν 6 μήνες και δεν παίρνω σύνταξη, δεν παίρνω τίποτα και αναγκαστικά ζω μαζί τους χωρίς να μπορώ να τους προσφέρω τίποτα".

Μετά από όλα αυτά, εγώ όχι και σε τόσο καλή κατάσταση, βγάζω να του δώσω κάποια χρήματα.
Αυτός δεν τα παίρνει και μου λέει "όχι σας παρακαλώ, ευχαριστώ πολύ".
Του λέω πάρτα. Δεν τα έπαιρνε και αναγκαστικά του τα έβαλα στο χέρι με το ζόρι. Πέφτει στα γόνατα και μου λέει "ευχαριστώ πολύ".
Του λέω "σήκω πάνω, στα γόνατα ποτέ δεν θα πέφτεις για τίποτα και για κανέναν".
Του λέω "όποτε τύχει να με δεις στην Βέροια να έρχεσαι να μου μιλάς. Και μην στεναχωριέσαι".
Μου λέει "ευχαριστώ" με ένα χαμόγελο μεγάλο, μέχρι και τα αυτιά του χαμογελούσαν.
Έφυγε μετά αυτός ευθεία και εγώ επέστρεψα πίσω.
Πηγή
https://www.facebook.com/giannis.mouratides/posts/1204689366214515?pnref=story


Αντωνιάδης Ιάκωβος

Ανεξάρτητος δημοσιογράφος