Εγώ θα κάτσω σπίτι...

Achilles M. Peklaris Αν γράψω σήμερα “μαύρο στον Τσίπρα και στο νέο μνημόνιό του” θα θυμώσουν οι μισοί φίλοι μου. Αν γράψω σήμερα “ψήφο σ...

Achilles M. Peklaris

Αν γράψω σήμερα “μαύρο στον Τσίπρα και στο νέο μνημόνιό του” θα θυμώσουν οι μισοί φίλοι μου.
Αν γράψω σήμερα “ψήφο στον Τσίπρα, για να μην έρθει η Δεξιά”, τότε θα θυμώσουν οι άλλοι μισοί.
Αν κάτι από τα δύο το πίστευα πραγματικά και θεωρούσα ότι υπάρχει κάποιο νόημα ή κάποιο σοβαρό διακύβευμα, θα το έγραφα με πάθος και θα έδινα τη μάχη γι’ αυτό. Όπως πάντα γράφω με ειλικρίνεια αυτά που πιστεύω, αδιαφορώντας για το αν αρέσουν ή όχι - και σε ποιούς.
Επειδή πιστεύω πως κανένα από τα δύο δεν έχει πια ιδιαίτερη σημασία, επιλέγω να μην γράψω τίποτα.
Κάντε ό,τι νομίζετε καλύτερο. Εγώ θα κάτσω σπίτι.
(Ούτως ή άλλως ο Ολλανδός θα αποφασίζει στο τέλος.)
Η πραγματικότητα δεν αλλάζει στις κάλπες.
Εκεί ρυθμίζονται μόνο οι λεπτομέρειες διαχείρισης της υπάρχουσας πραγματικότητας.
Η πραγματικότητα αλλάζει στο πεζοδρόμιο, στην κοινωνία, στην αλληλεγγύη στον διπλανό μας.
Όχι όταν αλλάξουμε το κόμμα που ψηφίζουμε, αλλά όταν αλλάξουμε τον ίδιο τον εαυτό μας.
Η πραγματικότητα αλλάζει μόνο με τον κοινωνικό μετασχηματισμό από τα κάτω.
Δεν έχει, λοιπόν, σημασία τί θα κάνουν από αύριο το πρωί εκείνοι που θα εκλεγούν.
Σημασία έχει τί θα κάνουμε ΕΜΕΙΣ.
Αυτό είναι, ξεκάθαρα, το μεγάλο στοίχημα.
Η Αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.