Σημαντικά ευρήματα από τη Χαλκολιθική Περίοδο στην Πάφο

Σημαντικά ευρήματα, τα οποία ανάγονται στη Χαλκολιθική Περίοδο, έφερε στο φως αρχαιολογική έρευνα που ολοκληρώθηκε πρόσφατα στην περιο...

Σημαντικά ευρήματα, τα οποία ανάγονται στη Χαλκολιθική Περίοδο, έφερε στο φως αρχαιολογική έρευνα που ολοκληρώθηκε πρόσφατα στην περιοχή Χλώρακας–Παλλούρες, στην Πάφο.

Σύμφωνα με το Τμήμα Αρχαιοτήτων Κύπρου, το σημαντικότερο κινητό εύρημα της φετινής ανασκαφικής περιόδου είναι ένα ειδώλιο τετράποδου ζώου από πικρόλιθο, το οποίο φέρει δύο οπές. Επίσης, εντοπίστηκαν κατάλοιπα τεσσάρων κυκλικών κτισμάτων της Χαλκολιθικής Περιόδου, μνημειακά κτίσματα με διάμετρο μέχρι 20 μέτρα, αποθηκευτικά αγγεία, εγκαταστάσεις αλέσματος, εστίες, μια από τις οποίες ιδιαίτερα υπερυψωμένη.

Η θέση Χλώρακας-Παλλούρες ανήκει σε μια ομάδα χαλκολιθικών οικισμών εντός της Επαρχίας Πάφου, οι οποίοι έγιναν ευρέως γνωστοί κυρίως με τις παλαιότερες ανασκαφές στη θέση Λέμπα-Λάκκοι και Κισσόνεργα-Μοσφίλια. Τα πιο χαρακτηριστικά ευρήματα της Χαλκολιθικής Περιόδου είναι αναμφίβολα τα σταυρόσχημα ειδώλια από πικρόλιθο. Για τους αρχαιολόγους, η Χαλκολιθική Περίοδος είναι ιδιαίτερα σημαντική στην εξέλιξη της κοινωνικής πολυπλοκότητας, η οποία παρατηρείται πριν από την άνοδο του διεθνούς εμπορίου και της μεταλλουργίας κατά την Εποχή του Χαλκού.

Η θέση Χλώρακας-Παλλούρες έχει επισκοπηθεί αρκετές φορές από αρχαιολόγους κατά τις περασμένες δεκαετίες. Τα κεραμικά όστρακα που έχουν συλλεχθεί χρονολογούν τη θέση στη Μέση και Ύστερη Χαλκολιθική περίοδο (περ. 3500 – 2500 π.Χ.) και φανερώνουν ότι στον χώρο αυτό πρέπει να εκτείνεται οικισμός περίπου τεσσάρων εκταρίων. Παρόλο που τον χώρο έχουν επηρεάσει αρνητικά παράγοντες όπως η γεωργική δραστηριότητα και ο διαχωρισμός τεμαχίων, ακόμη διατηρούνται σημαντικά αρχαιολογικά κατάλοιπα.

Οι έρευνες του 2015 περιελάμβαναν τη δημιουργία τρισδιάστατης απεικόνισης της θέσης, τη διεξαγωγή γεωφυσικών ερευνών και την ανασκαφή πέντε τομών σε ένα από τα τεμάχια στα οποία απλώνεται η θέση.

Οι ανασκαφές διεξάγονται από το Πανεπιστήμιο του Leiden , υπό τη διεύθυνση του δρος Μπλέτα Ντούρινγκ, ενώ η ομάδα αποτελείτο από 24 συνολικά άτομα, διαφόρων ειδικοτήτων.

Πηγή: ΑΠE-ΜΠΕ