"Κάποια στιγμή θα κάνω και θέατρο και μουσικοθεατρική παράσταση"

Η Πέγκυ Ζήνα μίλησε στην εφημερίδα «Αγορά» και τον Οδυσσέα Μητσόπουλο για το νέο της ξεκίνημα, αλλά και τις επαγγελματικές της βλέψεις....

Η Πέγκυ Ζήνα μίλησε στην εφημερίδα «Αγορά» και τον Οδυσσέα Μητσόπουλο για το νέο της ξεκίνημα, αλλά και τις επαγγελματικές της βλέψεις.
-Μόλις ξεκίνησες τις εμφανίσεις σου με τον Νίκο Μακρόπουλο στο «Fantasia». Μέσα σε όλο αυτό το παράξενο οικονομικό κλίμα, πρέπει να καταβάλεις διπλάσια προσπάθεια για να κάνεις τον κόσμο να διασκεδάσει;
Αυτή είναι η αλήθεια. Νιώθω ότι καταβάλλω περισσότερη προσπάθεια συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια, αλλά μεταξύ μας αν κάτσω και το αναλύσω πιστεύω ότι έτσι πρέπει να λειτουργούμε πάντα. Όλοι οι επαγγελματίες οφείλουμε να προσπαθούμε περισσότερο για να παραμένουμε στην πρώτη γραμμή και στις καρδιές του κόσμου.
-Είσαι από τα ονόματα που έχτισαν την επιτυχία τους βήμα-βήμα. Συνάντησες χαμηλωμένα μικρόφωνα; Έζησες παρασκήνιο μέσα στα καμαρίνια;
Στα πρώτα μου βήματα όλοι οι τραγουδιστές που συνεργαζόμουν μας είχαν χαμηλωμένα τα μικρόφωνα, αλλά δεν ήταν προσωπικό για εμένα, ήταν γενικό το θέμα σε όλους. Ο μόνος που δεν το έκανε ήταν ο Στέλιος Ρόκκος, ο οποίος ήθελε όλοι οι άνθρωποι που δούλευαν μαζί του να έχουν την ίδια παραγωγή με αυτόν σε φώτα και ήχο. Ήταν κάτι που μου άρεσε πολύ και υποσχέθηκα στον εαυτό μου αν κάποια στιγμή φτιάχνω τα δικά μου σχήματα να λειτουργώ με τον ίδιο τρόπο.
-Θεωρείσαι από τα καλά παιδιά της νύχτας, η νύχτα όμως δεν φημίζεται για τα καλά της παιδιά. Πως κατάφερες να επιβιώσεις;
Είναι αλήθεια πως στη νύχτα «τρως» πολλές φορές απογοήτευση. Συνάντησα στο δρόμο μου και φιλαράκια, που με αγαπούν πολύ, αλλά και αχάριστους ανθρώπους, που μου επέστρεψαν αγνωμοσύνη. Έχω ακούσει για παράδειγμα επιχειρηματίες νυχτερινών μαγαζιών να υποτιμούν ονόματα με τεράστια καλλιτεχνική πορεία για χάρη ενός νέου καλλιτέχνη, που σήμερα είναι στα φώτα κι αύριο μπορεί να μην είναι. Αυτό εγώ δεν το θεωρώ αξιοκρατικό και όταν το βλέπω να συμβαίνει μπορεί να πάνε τα μυαλά μου στα κάγκελα... Εκεί είναι που με πιάνουν κάτι τάσεις φυγής κι ευτυχώς που έχω τον Γιώργο(Λύρα) που με κρατάει στα πόδια μου και διαχειρίζεται αυτός τις καταστάσεις. Λατρεύω το τραγούδι, αλλά μου στοιχίζει αυτό το γύρω-γύρω... Δεν μπορώ να ζήσω μέσα στην ίντριγκα.
-Δηλαδή αν δεν υπήρχε ο Γιώργος Λύρας στο πλευρό σου μπορεί και να τα είχες παρατήσει όλα;
Ναι, χωρίς τον Γιώργο μπορεί να τα είχα παρατήσει. Ακόμη όμως κι έτσι θα δούλευα σε πιο μικρούς χώρους, που δεν είναι τόσο της καριέρας. Μπορεί να εμφανιζόμουν και σε ρεμπετάδικο, γιατί το αγαπώ πολύ το λαϊκό τραγούδι. Αν δεν είχα τον Γιώργο να το διαχειρίζεται όλο αυτό, μπορεί και να μην το στήριζα.
-Τελευταία βλέπουμε πολλούς συναδέλφους σου να ανεβαίνουν στο θεατρικό «σανίδι». Θα το τολμούσες;
Εγώ ξεκίνησα από το θέατρο και συγκεκριμένα από επιθεώρηση και μιούζικαλ με τον Βαγγέλη Σειλινό. Μάλιστα, ήταν εκείνος που με πίεσε να βγω στο τραγούδι! Δεν σου κρύβω ότι αυτό το είδος είναι ένα μεράκι μου που μένει πάντα στην καρδιά μου...
-Είσαι δηλαδή ανοιχτή σε μια πρόταση για θέατρο;
Βέβαια! Οπωσδήποτε κάποια στιγμή θα κάνω και θέατρο και μουσικοθεατρική παράσταση. Θα έρθει η στιγμή και θα το κάνω όπως θέλω. Μία γεύση από αυτό, υπό την έννοια της μουσικής παράστασης, το έζησα το φετινό καλοκαίρι μαζί με τις συναυλίες που κάναμε με τον Κώστα Χατζή. Αυτό που κάνει ο Κώστας Χατζής στην ουσία είναι καταγγελία και αφήγηση και για να γίνει σωστά πρέπει να ανατρέξεις σε τεχνικές του θεάτρου. Νιώθω ότι μετά τον Δημήτρη Μητροπάνο πήρα ακόμη ένα «πτυχίο». Ο Κώστας Χατζής είναι ένα μεγάλο σχολείο. Είναι πάντως στις σκέψεις μας με τον Κωνσταντίνο Ρήγο κάποια στιγμή να κάνουμε κάτι και το γυροφέρνουμε στο μυαλό μας.
-Φέτος με τον Γιώργο κλείνετε 20 χρόνια σχέσης. Τι κρατάει ζωντανό το γάμο σας;
Εγώ είμαι πολύ πιστός άνθρωπος και θέλω την ασφάλεια μου, θέλω την γαλήνια λίμνη μου. Σε κάποια τεστ ψυχολογικά που μου έχουν κάνει, την ζωή μου συνήθως την περιγράφω ως μια ήρεμη λίμνη. Δεν θα μπορούσα δηλαδή να αλλάζω έρωτες. Αν δεν είχα την ήρεμη προσωπική μου ζωή, δεν ξέρω τι θα γινόταν στα επαγγελματικά μου. Με τον Γιώργο τσακωνόμαστε πολύ στη δουλειά, αλλά είναι πάντα δημιουργικοί οι καυγάδες μας. Σε προσωπικό επίπεδο έχουμε ακριβώς τις ίδιες αξίες και για την ίδια άποψη για την πραγματική αγάπη.
-Με γιαγιά και μαμά τραγουδίστριες θα ήθελες και η κόρη σου η Ηλέκτρα να ακολουθήσει τα βήματα σας;
Δεν θα ήθελα, γιατί είναι ένας χώρος πολύ περίεργος. Είναι μαγεία το να τραγουδάς, αλλά όλο το υπόλοιπό κομμάτι της δουλειάς μας είναι πολύ ψυχοφθόρο. Επίσης, δεν είναι σίγουρο ότι όσα θα δώσεις άλλα τόσα θα πάρεις πίσω. Με λίγα λόγια, μπορεί αυτοί που σε έφτασαν στον ουρανό να σε ρίξουν στα πατώματα και μετά να σε ανεβάσουν ξανά και πάει λέγοντας. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που οι περισσότεροι καλλιτέχνες ανά τον κόσμο έχουν μεγάλα ψυχολογικά προβλήματα. Το ίδιο δεν έπαθε και ο Μάικλ Τζάκσον, ο μεγαλύτερος σταρ που πέρασε ποτέ από τον πλανήτη; Δεν ξέρω αν γυρνούσε τον χρόνο πίσω στην παιδική του ηλικία, αν θα ήθελε να ξαναζήσει αυτό που έζησε...
-Παρουσίαση θα μπορούσες να κάνεις;
Η παρουσίαση εκπομπής θα μου άρεσε πολύ. Είναι ένα «μικρόβιο» που μου έβαλε στο παρελθόν η αγαπημένη μου Ρούλα Κορομηλά που της έχω μεγάλη αδυναμία. Μου έλεγε όταν άρχισα να δίνω τηλεοπτικές συνεντεύξεις πως πρέπει να κάνω τηλεόραση. Την αγαπώ πολύ πάντως την τηλεόραση.
-Άλλος ένας τέτοιος άνθρωπος που σε πίστεψε από τα πρώτα σου βήματα ήταν και ο μετέπειτα κουμπάρος σου Ηλίας Ψινάκης. Πως σου φαίνεται ως Δήμαρχος Μαραθώνα. Συζητιέται πολύ τελευταία...
Θα διαφωνήσω μαζί σου για το «τελευταία» (γέλια). Ο Ηλίας είναι ένα πρόσωπο που συζητιέται πολύ και θεωρεί μεγάλη αποτυχία το να μην συζητιέται. Αυτό ήταν και η μόνη μας κόντρα και διαφωνία. Για παράδειγμα, όταν έλεγαν κάτι κακό για μένα, εγώ έπεφτα σε μαύρη κατάθλιψη και η Ηλίας σήκωνε τα πανιά της ευτυχίας. Όλοι το περιμέναμε ότι ο Ηλίας δεν θα ήταν ένας κανονικός δήμαρχος, του ξεφεύγουν λίγα παραπάνω «γαλλικά», αλλά παραμένει ο Ηλίας που όλοι ξέραμε και αγαπήσαμε.