Η στιγμή που παγώνει το αίμα σου...

Δημήτρης Αλικάκος Παπούτσια. Πολλά παπούτσια. Πάρα πολλά παπούτσια. Αδύνατον να τα αποτυπώσει όλα ο φακός. Είναι χιλιάδες. Είναι η στιγ...

Δημήτρης Αλικάκος

Παπούτσια. Πολλά παπούτσια. Πάρα πολλά παπούτσια. Αδύνατον να τα αποτυπώσει όλα ο φακός. Είναι χιλιάδες. Είναι η στιγμή που παγώνει το αίμα σου.

Στην Αγγλία πας για το Βρετανικό Μουσείο και την Εθνική πινακοθήκη. Στη Γαλλία για το Λούβρο και τον Πύργο του Άιφελ. Στη Ρώμη για το Κολοσσαίο και τον Άγιο Πέτρο... και πάει λέγοντας. Ωραία πράγματα παντού. Δημιουργήματα του ανθρώπου. Τέχνες, επιστήμες, πολιτισμός.

Υπάρχει μια χώρα που έχει επίσης σημαντικά αξιοθέατα. Κήπους, αγάλματα, βασιλικά ανάκτορα και άλλα πολλά. Μόνο που εκεί δεν πας γι’ αυτά.
Εκεί πας μόνο για ΕΝΑ. Πας για να δεις κάτι που δεν υπάρχει αντίστοιχο σε κανένα μέρος του κόσμου. Με τέτοια ένταση, πουθενά.
Ήταν όνειρο ετών. Να "ζήσω" τον εφιάλτη. Να κλείσω τα μάτια και να μεταφερθώ σε άλλο καιρό και άλλους ανθρώπους. Και να είναι πρώτες μέρες του χρόνου. Αυτό κυρίως. Δεν ήθελα γιορτές και πανηγύρια. Ήθελα τη φρίκη, ήθελα τον εφιάλτη.

Στην Πολωνία πας για το Άουσβιτς-Μπιρκενάου. Τα άλλα έπονται σε μεγάλη απόσταση. Είναι εκεί που ο άνθρωπος ξεπέρασε τα όρια του. Ως θύτης και ως θύμα. Ο πρώτος ξεπέρασε το έβερεστ της νοσηρότητας και του μίσους. Ο δεύτερος, γδέρνοντας με τα νύχια τους τοίχους των θαλάμων αερίων, άγιασε.
Σαν πας σε αυτό το μέρος έχεις δυο επιλογές μετά. Ή να γράψεις σελίδες πολλές με τις εντυπώσεις σου, ή μερικές λέξεις (ή τίποτα βέβαια).

Πρώτον: βάλτε στόχο στη ζωή σας να πάτε στο Άουσβιτς. Δεύτερον: ξαναδιαβάστε το πρώτο. Τρίτον: αν είναι να πάτε ως τουρίστες, όπως η νεοελληνίδα στην παρέα που έβγαζε σέλφι χαμογελαστή μπροστά από τα κρεματόρια, μην πάτε καθόλου.
Στο Άουσβιτς-Μπιρκενάου πάμε ως προσκυνητές. Και αν καλοτυχίσουμε, δεν γυρίζουμε ίδιοι πίσω. Γυρίσουμε καλύτεροι άνθρωποι. Γιατί;

Γιατί είναι πολλά τα παπούτσια. Πάρα πολλά. Αδύνατον να τα αποτυπώσει όλα ο φακός. Είναι χιλιάδες. Είναι η στιγμή που παγώνει το αίμα σου. Όταν κάπου ανάμεσα στο "βουνό" βλέπεις και ένα παιδικό. Και πιο δίπλα και άλλο ένα και άλλο ένα…

(Ήμουν εκεί, είδα, φωτογράφισα, δάκρυσα.)