To σύνδρομο του Πινόκιο

Tη μια μέρα ανεβάζει σε 5.000 τον αριθμό των εργαζόμενων της «Ελληνικός Χρυσός», των οποίων τις θέσεις εργασίας πρέπει να προστατέψει, πρ...

Tη μια μέρα ανεβάζει σε 5.000 τον αριθμό των εργαζόμενων της «Ελληνικός Χρυσός», των οποίων τις θέσεις εργασίας πρέπει να προστατέψει, προαναγγέλλοντας έτσι τη συνέχιση του καταστροφικού έργου των χρυσοθήρων στο πανέμορφο δάσος του τρίτου ποδιού της Χαλκιδικής και φτύνοντας κατάμουτρα εκείνους που ματώνουν χρόνια τώρα για να υπερασπιστούν τον τόπο τους από την καταστροφή και το μέλλον των παιδιών τους, η πλειοψηφία των οποίων τον ψήφισε, με την ελπίδα ότι θα δώσει πολιτική λύση σύμφωνη με τους πόθους τους και με το περιεχόμενο του αγώνα τους. Κι όταν οι ίδιοι οι δικοί του του φωνάζουν ότι οι εργαζόμενοι είναι 2.000 και όχι 5.000, τους απαντά ενοχλημένος: και τι έγινε, εντάξει, έκανα λάθος στον αριθμό.

Την άλλη μέρα μιλά για εισβολή αλλοδαπών ταραξιών, οι οποίοι πετούσαν βόμβες (sic!) μέσα στο συγκεντρωμένο στην πλατεία Συντάγματος πλήθος των διαδηλωτών, γεγονός που υποχρέωνε τη δημοκρατική αστυνομία να επέμβει. Απόδειξη της ορθότητας της αστυνομικής επέμβασης ήταν η σύλληψη 15 απ’ αυτούς τους αλλοδαπούς ταραξίες, που δρούσαν ως προβοκάτορες. Κι όταν αποδείχτηκε ότι κανένας αλλοδαπός δεν συνελήφθη στο Σύνταγμα (αλλού συνελήφθη μια παρέα γκραφιτάδων που γυρίζει τις ευρωπαϊκές πόλεις και αφήνει το αποτύπωμά της στους τοίχους τους), ότι αυτοί που συνελήφθησαν ήταν όλοι Ελληνες, ότι δικάστηκαν, οι μισοί αθωώθηκαν, οι άλλοι μισοί καταδικάστηκαν για πλημμελήματα και μόνο ένας κατηγορείται για κακούργημα («όλως τυχαίως», είναι αυτός που κακοποιήθηκε περισσότερο από τη… δημοκρατική αστυνομία), δεν αισθάνεται την ανάγκη να κάνει μια δήλωση ανασκευής. Να τα μπαλώσει λίγο, βρε αδερφέ.

Τον παίρνουν στο λαιμό τους οι σύμβουλοί του, λένε κάποιοι δημοσιολογούντες συριζαίοι. Βολική εξήγηση αυτή του ανεύθυνου ηγεμόνα, που ενημερώνεται λάθος από τους συμβούλους του. Αν μη τι άλλο, στην περίπτωση του αστυνομικού μακελειού στο Σύνταγμα κανένας σύμβουλος δε θα μπορούσε να παραπληροφορήσει τον Τσίπρα. Εχει υπάρξει διαδηλωτής και ξέρει πώς γίνονται αυτές οι δουλειές.

Ο απροκατάληπτος παρατηρητής θα διαπίστωνε χωρίς δυσκολία το σύνδρομο του Πινόκιο που διακατέχει τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και σημερινό πρωθυπουργό, από την εποχή ακόμη που ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η μόνη διαφορά έγκειται στο ότι ως επικεφαλής της αντιπολίτευσης προσπαθούσε να μοιάσει στον Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ ως πρωθυπουργός προσπαθεί να μοιάσει στον Κώστα Μητσοτάκη.

Ως επικεφαλής της αντιπολίτευσης έταζε αδίστακτα στους πάντες τα πάντα. Εσκιζε μνημόνια και εφαρμοστικούς νόμους, μετέτρεπε τη Μέρκελ σε οδαλίσκη που θα σκύψει υποτακτικά το κεφάλι της και τις «αγορές» σε «πουτσαρά μπουλούκ» που θα χορεύει πεντοζάλη στο ρυθμό της λύρας που θα παίζει ο ίδιος. Επειδή όλα αυτά κατέρρευσαν μέσα σ’ ένα εξάμηνο και από τα συντρίμμια των ψεύτικων ελπίδων ανέτειλε το τρίτο στη σειρά Μνημόνιο, εφιαλτικά ληστρικό και αντιλαϊκό όπως τα δύο προηγούμενα, συνέχεια των οποίων αποτελεί, ως πρωθυπουργός κυβέρνησης μειοψηφίας πλέον είναι υποχρεωμένος να δώσει άλλου τύπου εξετάσεις στην ελληνική αστική τάξη και στους λόρδους-προστάτες των ιμπεριαλιστικών μητροπόλεων. Πρέπει να μετατραπεί ακόμη και σε Μητσοτάκη, λέγοντας με ψυχραιμία τα πιο τερατώδη ψέματα, κατασκευάζοντας ακόμη και ανύπαρκτες ομάδες αλλοδαπών ταραξιών που… βομβαρδίζουν τους ειρηνικούς διαδηλωτές στο Σύνταγμα. «Το κράτος είστε εσείς» είχε πει παροιμιωδώς ο Μητσοτάκης σε μια επίσκεψή του στο μπατσομέγαρο της Λ. Αλεξάνδρας. Ο Τσίπρας τον ακολουθεί κατά πόδι.

Δεν προξενεί εντύπωση, λοιπόν, η φιέστα στο πρώην υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, όπου ο τέταρτος μνημονιακός πρωθυπουργός προσπάθησε να φλομώσει στα ψέματα τους αγρότες. Ενόψει του αντιαγροτικού Αρμαγεδδώνα που οσονούπω θα αποτυπωθεί σε νόμο του ελληνικού κράτους, παρέθεσε μια σειρά «θα», χωρίς καν αυτά τα «θα» να συνοδεύονται από το ρήμα «κάνουμε». «Θα διεκδικήσουμε» επαναλάμβανε σε καθετί που έλεγε, επιβεβαιώνοντας ότι δεν είναι πρωθυπουργός μιας ανεξάρτητης χώρας, αλλά κυβερνήτης ενός προτεκτοράτου, ο οποίος απλώς «θα διεκδικήσει» από το κουαρτέτο που εκπροσωπεί τους δανειστές-προστάτες του προτεκτοράτου.

ΥΓ. Ενας υπουργός του Πινόκιο, απ’ αυτούς που δίνουν αξία στην παροιμία «πού είσαι νιότη που ΄δειχνες πως θα γινόμουν άλλο», ο Θοδωρής Δρίτσας, δήλωσε την περασμένη Τετάρτη, ότι απαιτείται «ο επανακαθορισμός του προγραμματικού λόγου του ΣΥΡΙΖΑ, μετά από τη βαριά ήττα που υπέστη η διαπραγματευτική στρατηγική του». Αφού υπέστη βαριά ήττα, αλλά συνεχίζει να παραμένει στη θέση της, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν είναι παρά μια δωσιλογική κυβέρνηση, η οποία πλέον υπηρετεί το σχέδιο αυτών από τους οποίους υπέστη τη βαριά ήττα. Και ο κ. Δρίτσας δεν είναι παρά ένας δωσιλογικός υπουργός.

http://www.eksegersi.gr/Επικαιρότητα/24482.to-σύνδρομο-του-Πινόκιο