Παλιά κόμματα: περιορίστε τη ζημιά και μετά… χωρίζουμε !

Του Παντελή Οικονόμου.  Τον Ιούνιο του 2013 υποστήριξα την ανάγκη σχηματισμού κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Και επανήλθα τον Οκτώβριο...

Του Παντελή Οικονόμου. 

Τον Ιούνιο του 2013 υποστήριξα την ανάγκη σχηματισμού κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Και επανήλθα τον Οκτώβριο του 2014,  προσδιορίζοντας τρεις σκοπούς της :

- τη πραγματοποίηση της μεγαλύτερης δυνατής ελάφρυνσης του δημοσίου χρέους μας, όπως ήταν συμφωνημένη από το 2011 και δικαιούμαστε

- την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας (από την προηγούμενη Βουλή προφανώς)

- τη διεξαγωγή, αμέσως μετά, εθνικών εκλογών ώστε να επιλέξουμε και να εφαρμόσουμε ένα «δικό μας σχέδιο» για την «μετά μνημόνιο εποχή».

Τα κόμματά μας δεν έκαναν τίποτα απ αυτά, με συνέπειες οδυνηρές για τη ζωή μας.

Η πρόταση για κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» επανέρχεται σήμερα από διάφορες πλευρές. Μόνο που η ουσία της είναι πια διαφορετική. Στη πραγματικότητα, οι τωρινοί υποστηρικτές της πρότασης, παραπέμπουν σε μια κυβερνητική σύμπραξη του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ, με ενδεχόμενη συμμετοχή και «δορυφορικών» τους κομμάτων. Με σκοπό τη συνομολόγηση του «3^ου Μνημονίου» και τη δρομολόγηση της εφαρμογής του. Τον σκοπό αυτό όμως έχει και η σημερινή κυβέρνηση. Μετά τη ΝΔ, και ο ΣΥΡΙΖΑ με τη σειρά του, ομολόγησε ότι εναλλακτική ενός προγράμματος διάσωσης είναι η χρεοκοπία και όχι κάποια, ανύπαρκτη τελικά, «αντιμνημονιακή πολιτική». Εάν επιθυμούν τα παλιά κόμματα να συγκυβερνήσουν ας το κάνουν. Μόνο που η κυβέρνηση τους δεν είναι «εθνικής ενότητας». Είναι  περιορισμένου σκοπού, μηδαμινής ελπίδας και μηδενικής εντιμότητας. Το καλύτερο που θα μπορούσε μια τέτοια κυβέρνηση είναι ο περιορισμός της ζημιάς που μας έχουν ήδη κάνει οι συμμέτοχοι της.  

Είναι αυτός ακριβώς ο ιός παρακμής των παλιών κομμάτων και οι νοσηρές επιπλοκές του που βάζουν στο πειρασμό ενός ακόμα - μετά το δημοψήφισμα -  «απονενοημένου διαβήματος» : πρόωρες εκλογές, εφέτος το Φθινόπωρο. Μια επανάληψη του 2012, με το κύριο Τσίπρα σήμερα στο ρόλο του κυρίου Σαμαρά τότε. Αλλά εκλογές το Φθινόπωρο του 2015 μόνο δύο αποτελέσματα θα μπορούσαν να έχουν : αν, μέχρι τη διεξαγωγή τους, έχει υπογραφεί το «3^ο Μνημόνιο», αμέσως μετά, να πληρώσουμε ακόμα περισσότερους φόρους και να υποστούμε ακόμα περισσότερες περικοπές (λόγω προεκλογικού ξεχαρβαλώματος και δημαγωγίας), ή, αν δεν έχει υπογραφεί , να αντιμετωπίσουμε ξανά την απειλή της στάσης πληρωμών και της χρεοκοπίας. Ενώ είναι φανερό ότι το όποιο αποτέλεσμα τέτοιων εκλογών, κανένα κόμμα δε θα έβγαζε από τα αδιέξοδά του.  

Ποιος αλήθεια δε βλέπει ότι τα παλιά κόμματα έχουν, εδώ και καιρό, ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο ; Μετά τα «ισοδύναμα των Ζαπείων» από το κύριο Σαμαρά και το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» από το κύριο  Τσίπρα, πρόσθετα αχρείαστα μέτρα. Μετά τις πρόωρες εκλογές του 2012 και τις ακόμα πιο πρόωρες του 2015, κι άλλα μέτρα με τη χρεοκοπία «προ των πυλών». Μόνο που «δεν έχουν άλλο σκαλί να κατέβουν στου κακού τη σκάλα». Ας περιορίσουν τη ζημιά που μας έκαναν και μετά… χωρίζουμε ! Με εκλογές, το ταχύτερο δυνατόν, ας πούμε το φθινόπωρο του 2016. Αφού προηγουμένως έχει επανέλθει κάποια ομαλότητα στη καθημερινή μας ζωή και έχουν μπει κάποιες πραγματικές βάσεις για «έξοδο από τα Μνημόνια». Σε τέτοιες εκλογές, πιστεύω ότι ως λαός διαθέτουμε την εντιμότητα, την επάρκεια και τα ψυχικά αποθέματα ώστε να ανταποκριθούμε στην ανάγκη αντιπροσώπευσης της  μεγάλης πλειοψηφίας που απεγνωσμένα ζητάει και δε βρίσκει «να πιαστεί από κάπου» για να πάει μπροστά.  

12 Αυγούστου 2015