Ενα περίεργο όνειρο για το ΠΑΣΟΚ...

Ερρικος Μπαρτζινοπουλος Είδα ένα περίεργο όνειρο χθες το βράδυ. Είδα – λέει – πως είχαμε εκλογές, καλή ώρα όπως τώρα, και στο ΠΑΣΟΚ κυρια...

Ερρικος Μπαρτζινοπουλος
Είδα ένα περίεργο όνειρο χθες το βράδυ. Είδα – λέει – πως είχαμε εκλογές, καλή ώρα όπως τώρα, και στο ΠΑΣΟΚ κυριαρχούσε ανησυχία και προβληματισμός αν και κατά πόσο θα κατάφερναν ν’ αυξήσουν τις δυνάμεις τους ώστε να δημιουργηθεί η αίσθηση ότι κάτι αλλάζει και ότι το άλλοτε πανίσχυρο κόμμα μπορεί και να ελπίζει σε κάτι καλύτερο.
Και σ’ αυτή την κρίσιμη στιγμή – λέει – άρχισαν να εμφανίζονται ένας- ένας όλοι οι γνωστοί και «μεγάλοι» της παράταξης που την είχαν εγκαταλείψει –από τον Σημίτη και τον Γ. Παπανδρέου μέχρι τη Διαμαντοπούλου, τον Παπαδόπουλο και προσθέστε και όποιους άλλους θέλετε – και να δηλώνουν ότι προσέρχονται ως «απλοί στρατιώτες», χωρίς απαιτήσεις για θέσεις και αξιώματα, για να στηρίξουν το κόμμα που τους ανέδειξε. Και πάνω εκεί ξύπνησα.
Ανόητες και αφελείς προσδοκίες που δυστυχώς στην εποχή μας μόνο σε όνειρα βρίσκουν περιθώρια έκφρασης. Στη ζωή μας – έτσι που κατάντησε ή μάλλον την καταντήσαμε – δεν χωράνε. Η πράξη, βλέπετε, διαψεύδει τις εύκολες κι ανέξοδες μεγαλοστομίες. Τις διαβεβαιώσεις στις εποχές των παχιών αγελάδων ότι αυτοί είναι «απλοί στρατιώτες του Κινήματος», ότι το λαό θέλουν να υπηρετήσουν κι ότι δεν τους ενδιαφέρουν θέσεις κι αξιώματα.
Έχει δίκιο να θεωρεί εαυτόν αδικημένο ο Γ. Παπανδρέου. Αλλά δεν ήταν το ΠΑΣΟΚ που τον αδίκησε. Η συγκυρία και κάποιες λάθος επιλογές του ήταν που έκριναν την παρτίδα. Κι αν κάποιος χρωστάει σε κάποιον δεν είναι το ΠΑΣΟΚ σ’ αυτόν, αλλά αυτός και οι συνεργάτες του στο ΠΑΣΟΚ. Κι ο Πάγκαλος; Tι του έφταιξε το ΠΑΣΟΚ και σπεύδει προκλητικά να «προβλέψει», στο περιθώρια ενός ραντεβού του με τον Μεϊμαράκη, ότι δεν θα μπει καν στη Βουλή; Ποια σκοπιμότητα υπηρετούσε η δήλωση του, εκτός εκείνης που ο απλός πολίτης αυτονόητα της προσδίδει και φυσικά δεν τον τιμά;
Ψάχνουν τα τελευταία χρόνια οι πολιτικοί να βρουν τι φταίει και τους έχει γυρίσει ο λαός την πλάτη. Μήπως πρέπει ν’ αναλογιστούν ότι έχουν παραγίνει επαγγελματίες και ότι παρ’ όλο που δηλώνουν «απλοί στρατιώτες», τελικά μόνο ως «υποστράτηγοι» ή έστω «ταξίαρχοι» δέχονται να … υπηρετούν το λαό και το κόμμα τους; Ευτυχώς όχι όλοι.