Γιατί αναβλήθηκε η συζήτηση για τις πολιτικές εξελίξεις;‏

Γράφει ο Νίκος Κούτρικας Οικονομικός συντάκτης Τελικά χθες δεν αποφάσισε ο πρωθυπουργός το τι μέλλει γενέσθαι με τη ψήφο εμπιστοσύνης ή ...

Γράφει ο Νίκος Κούτρικας
Οικονομικός συντάκτης

Τελικά χθες δεν αποφάσισε ο πρωθυπουργός το τι μέλλει γενέσθαι με τη ψήφο εμπιστοσύνης ή τις εκλογές ή τουλάχιστον απέφυγε για την επόμενη εβδομάδα τις σχετικές συζητήσεις. Νεότερες πληροφορίες μας αναφέρουν ότι στη σύσκεψη χθες στο Μαξίμου ο κ. Αλέξης Τσίπρας δεν έλαβε τις τελικές αποφάσεις για τις επόμενες κινήσεις του και ανέβαλε για την επόμενη εβδομάδα τις σχετικές συζητήσεις αφού οι εισηγήσεις που δέχθηκε είχαν δημιουργήσει δύο στρατόπεδα. Η κυβέρνηση εξετάζει ως σενάριο ακόμα και το να προχωρήσει σε κλείσιμο της Ολομέλειας και την έναρξη των εργασιών στα θερινά τμήματα της Βουλής. Μια "κίνηση τακτικής" που έχει στόχο ως σενάριο να "βγάλει εκτός" τους βουλευτές της Αριστερής πλατφόρμας και να περάσει "χωρίς κίνδυνο" τους εφαρμοστικούς νόμους με τον κίνδυνο πάντα όμως οι βουλευτές της να φτιάξουν δική τους Κοινοβουλευτική Ομάδα έτσι ώστε να έχουν εκπροσώπηση στα θερινά τμήματα.
Με όλα τα "σενάρια" στο τραπέζι (εάν επικρατήσουν) απομακρύνεται ή ματαιώνεται το ενδεχόμενο άμεσης προσφυγής στις κάλπες το Σεπτέμβριο (όπως αρχικά διέρρευσαν από το Μαξίμου) για το... Νοέμβριο.
Πολλές είναι πάντως είναι οι "φωνές" που αναφέρουν δημοσιογραφικά και όχι μόνο ότι οι εκλογές είναι "μονόδρομος" μετά την ψήφιση του μνημονίου και αναφέρουν σχετικά ότι: "Όποιος καταφέρει να αλλάξει τη χώρα, θα το πετύχει σε σύγκρουση" και τονίζουν :
" Τελικά η περιβόητη «ηγεμονία Τσίπρα» στο πολιτικό σκηνικό μάλλον αποδείχθηκε «υπερτιμημένη πομφόλυγα» της αριστερής προπαγάνδας, στην οποία είχαν «τσιμπήσει» πολλοί, ακόμα κι από την αντιπολίτευση.
Και «τσιμπάνε» ακόμα αρκετοί από τα «αμαρτωλά» ΜΜΕ της διαπλοκής.
Στην τελευταία μαραθώνια και εφιαλτική συνεδρίαση της Βουλής, αποδείχθηκε ότι ούτε στο κόμμα του δεν περνούν πια οι εκβιασμοί του! Οι 32 διαφωνούντες βουλευτές επέμειναν στην αρνητική τους στάση, ενώ προστέθηκαν κι άλλοι 11 που ψήφισαν «παρόν». Κι έτσι η κοινοβουλευτική του δύναμη έπεσε «αισίως» κάτω από το «ελάχιστο» των 120 βουλευτών που είχε θέσει ως όριο το ίδιο το «Μαξίμου»: 106 στηρίζουν πια τον κ. Τσίπρα, από τους 149 που εξέλεξε το κόμμα του, συν οι 13 από τους ΑΝΕΛ: σύνολο 119...
Και τα πράγματα θα γίνονται όλο και πιο δύσκολα από δω και μπρός…
Τώρα που οι «διαφωνούντες» σταθεροποίησαν τη θέση τους, στις επόμενες «δύσκολες» ψηφοφορίες είναι πολύ πιθανό κι άλλοι να ενωθούν μαζί τους…
Η «μετάλλαξη» Τσίπρα είναι αποτέλεσμα της ήττας του και σύμπτωμα της αδυναμίας του. Αλλά η προπαγάνδα των «μεταλλαγμένων» προσπαθεί να την παρουσιάσει ως… ηγεμονία! Μη τσιμπάτε…
Τώρα – αντίθετα από τα φημολογούμενα - άρχισε να απομακρύνεται μια ακόμα απειλή: για άμεση προσφυγή στις κάλπες! Προσοχή: έχει «απομακρυνθεί», δεν έχει εκλείψει πλήρως…
--Η τμηματική καταβολή της πρώτης δόσης του νέου δανείου (σε τρείς τουλάχιστον υπό-δόσεις μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου, από τα οποία τίποτε σχεδόν δεν θα πέσει στην εσωτερική αγορά) σημαίνει ότι οι απ’ έξω τον έχουν πια σε πολύ «κοντό λουρί»…
Αν διανοηθεί το αμέσως επόμενο διάστημα να σύρει τη χώρα, με δική του ευθύνη, σε εκλογές, θα κινδυνεύει να τινάξει στον αέρα τα πάντα, σε μια οικονομία που ο ίδιος αποσταθεροποίησε πλήρως (τους προηγούμενους μήνες) και δεν θα έχει προλάβει να σταθεροποιηθεί ακόμα (μετά τη θεαματική κωλοτούμπα του).
Ούτε το νέο «αφήγημά» του στο εσωτερικό (της όψιμης «υπευθυνότητας») ούτε το νέο «αφήγημά» του προς το εξωτερικό (της όψιμης «αξιοπιστίας») του αφήνουν περιθώρια να προσφύγει σε νέες εκλογές με δική του επιλογή…
Θα μπορούσε, βέβαια, να πάει σε εκλογές όχι από «επιλογή», αλλά από «ανάγκη». Να πει δηλαδή: «με έριξαν οι δικοί μου, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς»!
Όμως, όλοι γνωρίζουν πια, πως δεύτερη εκλογική αναμέτρηση μέσα σε λίγους μήνες (τρίτη με το δημοψήφισμα), δεν την αντέχει μια χώρα που η οικονομία της βρίσκεται πια σε ελεύθερη πτώση και η κοινωνική της συνοχή στα όρια της κατάρρευσης.
Κι έτσι, είναι πολύ πιθανό πλέον να του προτείνουν (με τρόπους αρκετά πειστικούς, αλλάκαι πολύ πιεστικούς) το σχηματισμό κυβέρνησης οικουμενικού χαρακτήρα («ειδικού σκοπού» ή/και αορίστου χρόνου), μέχρι να σταθεροποιηθεί η κατάσταση.
--Το «πειστικό» επιχείρημα είναι ότι εκλογές θα επιτείνουν την αστάθεια, θα πυροδοτήσουν το λαϊκισμό (από τον οποίο θα έχει και ο Τσίπρας να φοβάται πλέον) θα ενισχύσουν τα άκρα, δεν θα παράγουν μετεκλογικές λύσεις, αντίθετα μπορεί να πυροδοτήσουν εκρήξεις.
-- Ο «μοχλός πίεσης» σε βάρος του είναι οι επόμενες δόσεις και η σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος, που εξαρτάται πλέον από αυτές. Κι επειδή ο κίνδυνος για φορολόγηση καταθέσεων δεν έχει εκλείψει πλήρως ακόμα, αυτός ο φόβος θα του στοιχίσει πανάκριβα, αν προκαλέσει ο ίδιος άμεσες εκλογές…
Ο Τσίπρας, λοιπόν, θα έχει πολλούς λόγους να «πειστεί» στις «προτροπές» και να «ενδώσει» στις πιέσεις. Δηλαδή να δεχθεί την δημιουργία «οικουμενικής κυβέρνησης», που αν προκύψει, θα προκύψει χωρίς τον ίδιο Πρωθυπουργό και δεν θα έχει σαφή «διορία» (ακόμα κι αν στο ξεκίνημα της έχει «εντολή» μερικών μηνών).
Επειδή ακριβώς το νέο (τρίτο) Μνημόνιο θα είναι πολύ πιο οδυνηρό απ’ όλα τα προηγούμενα, όλες οι δυνάμεις που το στήριξαν θα θέλουν να μην επωμιστούν άμεσα ευθύνες από την εφαρμογή του, μέχρι να αρχίσουν να φαίνονται τα σταθεροποιητικά αποτελέσματά του. Ενώ όλες οι δυνάμεις που το πολέμησαν και το πολεμούν, θα θέλουν χρόνο, ώστε να κερδίσουν από τις κοινωνικές οδύνες και να βελτιώσουν τη θέση τους στις επόμενες εκλογές.
Κι έτσι ο Τσίπρας θα κερδίσει την πρόταση εμπιστοσύνης που θα θέσει ο ίδιος, χωρίς να λύσει το πρόβλημα αστάθειας της τωρινής κυβέρνησης. Οι αντιπολίτευση μπορεί να βγει από την αίθουσα του Κοινοβουλίου, κατεβάζοντας τον πήχη της απαραίτητης πλειοψηφίας «των παρόντων». Οι διαφωνούντες του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να του δώσουν ψήφο «εμπιστοσύνης» και, εν πάση περιπτώσει, μια ψήφος του λείπει μόνο για να πάει από τις 119 στις 120 (με την αντιπολίτευση… «φευγάτη») και να κρατηθεί προσωρινά. Αλλά αμέσως μετά θα αναγκαστεί να πάει σε οικουμενικό σχήμα, πιθανότατα με άλλον Πρωθυπουργό…