Μετά από δικαστική διαμάχη οκτώ ετών, εστιάτορας στη Βόρειο Ελλάδα υποχρεώνεται, με απόφαση του Αρείου Πάγου, να φύγει από το ακίνητο...
Μετά από δικαστική διαμάχη οκτώ ετών, εστιάτορας στη Βόρειο Ελλάδα υποχρεώνεται, με απόφαση του Αρείου Πάγου, να φύγει από το ακίνητο που στεγάζεται η επιχείρηση του και να το αποδώσει στον Δήμο ο οποίος είναι και ο ιδιοκτήτης.
Η ιστορία ξεκίνησε το 2008, όταν ο ενοικιαστής καθυστέρησε να καταβάλει ενοίκια 8 μηνών, δηλαδή το ποσό των 7.500 ευρώ. Η καθυστέρηση συνεχίστηκε, κι έτσι στα τέλη του ίδιου έτους ο Δήμος κατήγγειλε τη σύμβαση και, όπως προέβλεπε ο νόμος, ο ενοικιαστής έπρεπε εντός μηνός να καταβάλλει τα οφειλόμενα, διαφορετικά θα λύονταν η συμφωνία και θα έπρεπε να αποδώσει τη χρήση του. Ο ενοικιαστής κατέβαλλε τα οφειλόμενα μετά από την προθεσμία του ενός μηνός σε δυο δόσεις και σε διάστημα δύο ως έξι μηνών μετά την καταγγελία.
Ωστόσο, εκτός από τα ενοίκια ο Δήμος ζητούσε να του αποδοθεί και το ακίνητο. Έτσι, η υπόθεση πήρε το δρόμο της δικαιοσύνης και έφτασε στον Άρειο Πάγο, με τον ενοικιαστή να υποστηρίζει πως η καθυστέρηση εξόφλησης, μετά τη λήξη της προθεσμίας, οφείλονταν σε οικονομικές δυσχέρειες λόγω προβλημάτων υγείας συγγενικού του προσώπου και ότι η εφαρμογή των προθεσμιών οδηγούσε σε παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας.
Ο Άρειος Πάγος επικύρωσε ουσιαστικά την εφετειακή απόφαση που δικαίωνε το Δήμο, καθώς έκρινε ότι η αρχή της αναλογικότητας δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε ιδιωτικές διαφορές όπως είναι οι μισθωτικές και ότι η καθυστερημένη καταβολή των οφειλομένων μετά την παρέλευση των προθεσμιών επιφέρει μεν απόσβεση της οφειλής, πλην όμως εξακολουθεί να υφίσταται η υποχρέωση για απόδοση του μισθίου, ενώ για να συνεχιστεί η μίσθωση χρειάζεται νέα σύμβαση.
Επιπλέον, οι αρεοπαγίτες δέχθηκαν ότι δεν ήταν καταχρηστική η άσκηση της αγωγής και απέκρουσαν τους λόγους της υγείας συγγενικού προσώπου, που επικαλέστηκε ο ενοικιαστής, υπογραμμίζοντας ότι η οικονομική δυσχέρεια δεν αποτελεί εύλογη αιτία μη καταβολής του μισθώματος και δεν τον απαλλάσσει από τις συνέπειες υπερημερίας.
Η ιστορία ξεκίνησε το 2008, όταν ο ενοικιαστής καθυστέρησε να καταβάλει ενοίκια 8 μηνών, δηλαδή το ποσό των 7.500 ευρώ. Η καθυστέρηση συνεχίστηκε, κι έτσι στα τέλη του ίδιου έτους ο Δήμος κατήγγειλε τη σύμβαση και, όπως προέβλεπε ο νόμος, ο ενοικιαστής έπρεπε εντός μηνός να καταβάλλει τα οφειλόμενα, διαφορετικά θα λύονταν η συμφωνία και θα έπρεπε να αποδώσει τη χρήση του. Ο ενοικιαστής κατέβαλλε τα οφειλόμενα μετά από την προθεσμία του ενός μηνός σε δυο δόσεις και σε διάστημα δύο ως έξι μηνών μετά την καταγγελία.
Ωστόσο, εκτός από τα ενοίκια ο Δήμος ζητούσε να του αποδοθεί και το ακίνητο. Έτσι, η υπόθεση πήρε το δρόμο της δικαιοσύνης και έφτασε στον Άρειο Πάγο, με τον ενοικιαστή να υποστηρίζει πως η καθυστέρηση εξόφλησης, μετά τη λήξη της προθεσμίας, οφείλονταν σε οικονομικές δυσχέρειες λόγω προβλημάτων υγείας συγγενικού του προσώπου και ότι η εφαρμογή των προθεσμιών οδηγούσε σε παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας.
Ο Άρειος Πάγος επικύρωσε ουσιαστικά την εφετειακή απόφαση που δικαίωνε το Δήμο, καθώς έκρινε ότι η αρχή της αναλογικότητας δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε ιδιωτικές διαφορές όπως είναι οι μισθωτικές και ότι η καθυστερημένη καταβολή των οφειλομένων μετά την παρέλευση των προθεσμιών επιφέρει μεν απόσβεση της οφειλής, πλην όμως εξακολουθεί να υφίσταται η υποχρέωση για απόδοση του μισθίου, ενώ για να συνεχιστεί η μίσθωση χρειάζεται νέα σύμβαση.
Επιπλέον, οι αρεοπαγίτες δέχθηκαν ότι δεν ήταν καταχρηστική η άσκηση της αγωγής και απέκρουσαν τους λόγους της υγείας συγγενικού προσώπου, που επικαλέστηκε ο ενοικιαστής, υπογραμμίζοντας ότι η οικονομική δυσχέρεια δεν αποτελεί εύλογη αιτία μη καταβολής του μισθώματος και δεν τον απαλλάσσει από τις συνέπειες υπερημερίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση