ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Πώς η Θεωρία Παιγνίων του Γ. Βαρουφάκη οδήγησε στο δημοψήφισμα και στο κλείσιμο των τραπεζών...

Μπορεί η Θεωρία Παιγνίων του Γιάνη Βαρουφάκη να έχει σχέση με το κλείσιμο των τραπεζών, το capital control και τι ουρές των συνταξιούχων ...

Μπορεί η Θεωρία Παιγνίων του Γιάνη Βαρουφάκη να έχει σχέση με το κλείσιμο των τραπεζών, το capital control και τι ουρές των συνταξιούχων -και όχι μόνο- στα ΑΤΜ για λίγα ευρώ;

Ο υπουργός Οικονομικών βρίσκεται στη δίνη και του νέου κυκλώνα με αφορμή το θέμα του δημοψηφίσματος. Κατά πάσα πιθανότητα ο ίδιος βέβαια δεν θα βρίσκεται στη θέση του από την Δευτέρα όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα. Στην περίπτωση που επικρατήσει το όχι και παραμείνει η κυβέρνηση, θα μεσολαβήσει ανασχηματισμός και θα αναλάβει άλλος υπουργός Οικονομικών. Αν κερδίσει το ναι, ήδη ανακοίνωσε μόνος του ότι θα παραιτηθεί αναιρώντας την προ μερικών εικοσιτετραώρων δήλωσή του ότι θα μείνει να εφαρμόσει τη συμφωνία.

Σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες, το δημοψήφισμα ήταν δική του εισήγηση προκαλώντας μάλιστα διαφωνίες από άλλα κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης όπως ο αντιπρόεδρός της Γιάννης Δραγασάκης. Αποτέλεσε όμως μια αιφνιδιαστική απόφαση, ήταν κεραυνός εν αιθρία ή όχι; Όπως αναφέρουν έγκυρες πηγές της «κυριακάτικης δημοκρατίας», οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών είναι απόλυτα συνυφασμένες με τη γενικότερη στρατηγική που ακολούθησε από την πρώτη ημέρα η κυβέρνηση και αρχιτέκτονας της οποίας υπήρξε ο κ. Βαρουφάκης. Αν και στη διάρκεια αυτών των πέντε μηνών σημειώθηκαν πολλές διακυμάνσεις, φαίνεται πλέον ότι η κεντρική κατεύθυνση δεν άλλαξε ακόμη και όταν ο υπουργός Οικονομικών παραμερίστηκε από την ομάδα διαπραγμάτευσης και αναβαθμίστηκε ο Ευκλ. Τσακαλώτος.

Τώρα που το τοπίο αλλάζει και τα στόματα ανοίγουν, άνθρωποι που γνωρίζουν τα παρασκήνια αποκαλύπτουν ότι από την αρχή ο σχεδιασμός που είχε εκπονηθεί στο Μέγαρο Μαξίμου αποσκοπούσε στη μετατροπή των διαπραγματεύσεων σε ένα θρίλερ της τελευταίας στιγμής. Ως οπαδός (και καθηγητής) της θεωρίας των παιγνίων, ο κ. Βαρουφάκης είχε πείσει τον νέο πρωθυπουργό ότι μπορεί να πετύχει «το βέλτιστο αποτέλεσμα» αν επιμείνει στις συζητήσεις με τους δανειστές έως την ύστατη ώρα χρησιμοποιώντας ακόμη και της ώρα της λήξης όλα τα διαθέσιμα όπλα μεταξύ των οποίων και το δημοψήφισμα. Κατά τον κ. Βαρουφάκη αυτή η συνταγή είναι βασικό συστατικό του game theory στο οποίο είχε ειδικευτεί σε θεωρητικό επίπεδο ο ίδιος, διδάσκοντας το συγκεκριμένο κλάδο των οικονομικών. Η γραμμή του μάλιστα επικράτησε έναντι των παραδοσιακών στελεχών του οικονομικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ, με επικεφαλής και πάλι τον κ. Δραγασάκη, που ενθυμούμενοι τις θέσεις του Λένιν για το Μπρέστ Λιτόφσκ το 1918 ζητούσαν να υπάρξει γρήγορα συμφωνία για να είναι περιορισμένες και οι απώλειες.

Ο κ. Τσίπρας έγειρε προς την πλευρά Βαρουφάκη και για το λόγο αυτό οι πρώτοι μήνες αναλώθηκαν με την περίφημη «δημιουργική ασάφεια» που για τους περισσότερους ήταν ακατανόητη αν όχι επιζήμια. Ήταν όμως μέρος της τακτικής του υπουργού Οικονομικών να ροκανίζει τον χρόνο για να εξαντλήσει τις προθεσμίες. Ασφαλώς δεν είχε κανείς την αφέλεια να μην περιμένει ότι οι δανειστές, ύστερα από τη σαστισμάρα των πρώτων εβδομάδων, δεν θα το καταλάβαιναν και δεν θα εντρυφούσαν στη δική τους θεωρία των παιγνίων. Έτσι εξηγείται στο πλαίσιο αυτό γιατί το τελευταίο διάστημα -όταν πλησίαζε το τέλος της τετράμηνης παράτασης που συμφωνήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου- άρχισαν και εκείνοι να κάνουν απανωτές ρελάνς στις ελληνικές προτάσεις με ακόμη σκληρότερες αντιπροτάσεις.

Φαίνεται ότι στη μέση αυτής της διαδρομής ο κ. Τσίπρας δοκίμασε να απεγκλωβιστεί από τη συνταγή Βαρουφάκη, επιχειρώντας να έρθει σε μια συμφωνία με τους δανειστές και ποντάροντας τόσο στην κ. Μέρκελ όσο και στον κ. Γιούνκερ. Τα πράγματα όμως από την πλευρά των ξένων είχαν πάρει όμως το δρόμο τους, οι όροι που έθεταν ήταν δυσβάστακτοι και έτσι λίγες ώρες πριν την εκπνοή του προγράμματος, την 30η Ιουνίου, ο κ. Τσίπρας υποχρεώθηκε να παίξει και το τελευταίο χαρτί με την απόφαση για δημοψήφισμα, ελπίζοντας ότι θα μπορέσει να συνεχίσει το διαπραγματευτικό πόκερ.

Το αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής είναι η σημερινή κατάσταση που παρατηρείται στην ελληνική κοινωνία και οικονομία. Ο κ. Βαρουφάκης αποτελεί πια το κόκκινο πανί για τους περισσότερους και δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και οι λεγόμενοι προεδρικοί του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή υποστηρικτές του κ. Τσίπρα, ξιφουλκούν ανοικτά εις βάρος του και του χρεώνουν όλες τις ευθύνες. Η δημόσια δήλωση του βουλευτή Τρικάλων Σάκη Παπαδόπουλου ότι «ούτε εγώ εμπιστεύομαι τον κ. Βαρουφάκη» περιέχει μάλιστα έναν βαρύ υπαινιγμό που δεν περιορίζεται στην πολιτική διάσταση και τον οποίο ασπάζονται και άλλοι στον ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη και ο ελιγμός που επιχείρησε πάντως στο Eurogroup της Τρίτης να ανταλλάξει την ακύρωση του δημοψηφίσματος με μια συμφωνία κατά την «ώρα μηδέν» απέτυχε. Έτσι εμφανίστηκε να μεταθέτει στη συνέχεια την ελπίδα για κάτι τέτοιο στην επομένη ενός «όχι» του δημοψηφίσματος υπό πολύ αβέβαιους όμως όρους.


Η θεωρία ότι «ο Βαρουφάκης πήρε στο λαιμό του τον άπειρο Τσίπρα» είναι πολύ διαδεδομένη τις τελευταίες ώρες στο εσωτερικό της κυβερνητικής παράταξης. Στελέχη της αντιπολίτευσης κάνουν κιόλας λόγα για επερχόμενα Ειδικά Δικαστήρια ενώ ταυτόχρονα φουντώνουν και τα σενάρια συνωμοσίας. Πολλοί είναι εκείνοι που δεν αρκούνται στην επιφανειακή εξήγηση ότι ο υπουργός Οικονομικών απλώς εφάρμοσε επί της χώρας και των πολιτών της μια επιστημονική μέθοδο (για εταιρείες και επιχειρήσεις) που τουλάχιστον μέχρι στιγμής προκαλεί καταστροφικά αποτελέσματα. Άλλοι σπεύδουν να θυμηθούν ότι διετέλεσε και συνεργάτης του Γιώργου Παπανδρέου αλλά και ότι διατηρεί στενές σχέσεις με τον αμερικανικό παράγοντα (έχοντας συνεργαστεί με τον Τζ. Σόρος κλπ) που στην παγκόσμια σκακιέρα ευνοήθηκε, ως ενός σημείου, από την αποσταθεροποίηση της ευρωζώνης. Κι άλλοι υποστηρίζουν ότι οδηγώντας σε αυτό το σημείο τη χώρα, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα της Κυριακής, θα ακολουθήσει στην καλύτερη περίπτωση ένα νέο επώδυνο Μνημόνιο -στη βάση των κυβερνητικών προτάσεων- που θα έχει προέλθει αυτή τη φορά από την Αριστερά, θα έχει απορροφήσει τις κοινωνικές αντιδράσεις και θα επιτρέπει στους δανειστές, παρά τα όσα δημοσίως δηλώνουν, να τρίβουν με κρυφή χαρά τα χέρια τους.
Ανδρέας Καψαμπέλης

www.dimokratianews.gr