Πάει και ο Αλέξης, τον πήρε το ποτάμι! …

Επισημαίνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Ποιος βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε χειρότερη θέση, ο Πρωθυπουργός ή η Πρόεδρος της Βουλής, μετά την...

Επισημαίνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.

Ποιος βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε χειρότερη θέση, ο Πρωθυπουργός ή η Πρόεδρος της Βουλής, μετά την απαίτηση κάποιων εταίρων-πιστωτών, ή των Θεσμών, ή κάποιων άλλων παραγόντων που δεν προσδιορίζονται επακριβώς, να εγκριθεί η ελληνική (!) πρόταση για νέο «πρόγραμμα διάσωσης» από την Βουλή με ειδικό σχέδιο νόμου και ως ένα άρθρο;

Δεν γνωρίζω! Το μόνο που ξέρω είναι πως έτσι η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα εξευτελίζεται και η Ελληνική Δημοκρατία, ως πολίτευμα, μετουσιώνεται σε κοινοβουλευτική παρωδία. Ας μην αναφέρω την δραματική αντίφαση που σε χρόνο ρεκόρ μετατρέπει το ισχυρό ΟΧΙ του ελληνικού λαού στα αυταρχικά «Μνημόνια λιτότητας» σε ένα βροντερό ΝΑΙ!

Λυπάμαι και θλίβομαι, η μπάλα δεν βρίσκεται στην Ελλάδα, όπως λένε οι υπερφίαλοι Τουσκ και Γιούνκερ, οι οποίοι ποδοσφαιροποιούν ολοένα και περισσότερο το κυρίαρχο πολιτικό αφήγημα στην Ευρώπη και τις ευρωπαϊκές σχέσεις ασφαλώς! Η «μπάλα» χάθηκε στην Ελλάδα, αγαπητέ αναγνώστη, και την έχασε ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος δεν χρειάζεται πλέον να αυτομαστιγωθεί στη Σύνοδο των 28! Είναι μάλλον περιττό, μια και επέλεξε να «αυτοκτονήσει» πολιτικώς στην Ελλάδα, στο εσωτερικό, μετουσιώνοντας παραμορφωτικώς το πολιτικό πλεονέκτημα του ΟΧΙ σε μείζονος χαρακτήρα μειονέκτημα!

Τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση; Το φυσιολογικό… ρίχνεις το ΟΧΙ στο ποτάμι, υιοθετώντας στην ουσία την απολιτική αφήγηση του «Ποταμιού». Α, ρε δόξες ο Θεοδωράκης, ο Σταύρος, όχι ο άλλος! Αναγνώστη μου «παρα-δίδομαι», δεν μπορείς πλέον να παραμείνεις σοβαρός ενώπιον αυτής της κωμικοτραγικής καταστάσεως που αφορά στον διασυρμό της ελληνικής λαϊκής κυριαρχίας και των θεμελίων του πολιτεύματος, παράλληλα με τον εξευτελισμό και την κατάρρευση του ευρωπαϊσμού στο επίπεδο της ΕΕ.

Λυπάμαι αφάνταστα, μια καί τον Αλέξη Τσίπρα, μετά τους προηγούμενους πρωθυπουργούς της κρίσης, μοιάζει να …πήρε το ποτάμι! Κάπως έτσι το φαιδρό πολιτικώς «Ποτάμι» εμφανίζεται αυτή την στιγμή να αποτελεί τον Κυρίαρχο στο επίπεδο της πολιτικής αντίληψης και πρακτικής στην Ελλάδα! Αυτό δεν ισοδυναμεί απλώς, αναγνώστη μου, με το τέλος του πολιτικού λόγου και της ιστορίας, αλλά με αυτό καθ’ εαυτό το δικό μου τέλος ως «αναλυτή». Αν καί ο Αλέξης Τσίπρας πέσει ολόκληρος απόψε στο «Ποτάμι», πολύ φοβάμαι ότι από αύριο δεν θα έχουμε τίποτα σοβαρό να συζητήσουμε σε ο, τι αφορά στο ελληνικό πολιτικό σύστημα. Μάλλον θα απαιτηθεί η γενική κατάρρευσή του για να ξανασυζητήσουμε από την αρχή την προοπτική και τους όρους μιας νέας δημοκρατικής μεταπολίτευσης για την Ελλάδα.

Μόνον ένα πράγμα θα ήθελα σήμερα να προσθέσω: Για φαντάσου, μετά από όλο αυτό το «πανηγύρι» της μετουσίωσης του ΟΧΙ σε ΝΑΙ, του εξευτελισμού της ελληνικής κυβέρνησης και της διαδραματιζόμενης κοινοβουλευτικής παρωδίας με τον ειδικό νόμο που έρχεται, εν είδη πραξικοπήματος, να «εξουσιοδοτήσει» την κυβέρνηση να κάνει την δουλειά της κατά την διαπραγμάτευση στην ευρωζώνη, να καταλήξουμε και σε ένα ιδιόμορφο Grexit με την επιβολή στην χώρα μας, δήθεν προσωρινώς, ενός «διπλού νομισματικού συστήματος», ενός συστήματος, δηλαδή, παράλληλων πληρωμών! Το λέω επειδή αυτό είναι τούτη την στιγμή το κυρίαρχο σενάριο είτε η κυβέρνηση καταλήξει σε συμφωνία για νέο μνημόνιο, είτε όχι. Για φαντάσου, μετά από όλη αυτή την απολύτως απογοητευτική - τουλάχιστον για τον ελληνικό λαό που τόλμησε να υποστηρίξει το ΟΧΙ, ή ακόμη δεν τόλμησε, αλλά πάντως χάρηκε βαθιά μέσα του για το 62% που αυτό απέσπασε στο εκλογικό σώμα – ιλαροτραγωδία, να καταντήσουμε σε μία μορφή ημι-εξόδου από την ευρωζώνη και σε πληρωμές στο εσωτερικό που θα καταλήξουν να υπολογίζεται η πραγματική συναλλαγματική αξία του νέου «νομίσματος» στη βάση μιας μαύρης αγοράς!!!

Σε αυτή την περίπτωση εκτός από τον Αλέξη Τσίπρα, θα έχει … πάρει το ποτάμι ολόκληρο τον ελληνικό λαό, ακόμη και τους πλέον ευφυείς πολιτικώς, οι οποίοι δεν θα μπορούν πλέον να ακονίζουν το χιούμορ τους και να «σπάνε πλάκα» με το «Ποτάμι». Δυστυχώς αυτοί δεν θα μπορούν να παρηγορηθούν σε μια τέτοια περίπτωση ούτε από τον ευφυή Γιώργο Βέλτσο, ο οποίος γράφει σήμερα στην ιστοσελίδα του αχαρακτήριστου «Βήματος», σχολιάζοντας τον «επείγοντα χαρακτήρα» του χειρισμού από τον Αλέξη Τσίπρα: “Επειδή κάθε αφορισμός συνοψίζει μια σελίδα, αφιερώνω, ημέρες που' ναι, το ακόλουθο "τσιτάτο" ενός επαγγελματία πεσιμιστή, του Ε. Σιόραν, στους πολυπληθείς (για τα μέτρα μου) χθεσινούς σχολιαστές που με τίμησαν: «Είμαστε και παραμένουμε σκλάβοι όσο δεν έχουμε θεραπευθεί από την μανία να ελπίζουμε». Θα πρόσθετα, την ανία...”. Ειλικρινά σου λέω, αν σταματήσω να σου γράφω, αιτία θα είναι αυτή η «ανία». Μου προκαλεί πλέον ανία, εκτός από θλίψη, αυτή η τραγική για την Ελληνική Δημοκρατία εξέλιξη, που δεν διασύρει απλώς την κυβέρνηση και τον ελληνικό λαό, αλλά ολόκληρο το σύστημα που ορίζει το πολίτευμα της χώρας. Αυτό, κατά την γνώμη μου, είναι το τραγικότερο όλων και θα επιφέρει συνέπειες που δεν τολμώ να φανταστώ!...