Dimitris Zafiriadis Ο «από μηχανής Θεός» αργεί να εμφανιστεί και να λύσει το δράμα. Η χώρα ακολουθεί μια ξέφρενη πορεία παραλογισμού. ...
Dimitris Zafiriadis
Ο «από μηχανής Θεός» αργεί να εμφανιστεί και να λύσει το δράμα. Η χώρα ακολουθεί μια ξέφρενη πορεία παραλογισμού.
Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση υποστηρίζουν ότι επέλεξαν να προκηρύξουν το δημοψήφισμα, ως διαπραγματευτικό εργαλείο!!! Για να διευκολύνουν τη πορεία της. Τίναξαν όμως στον αέρα τη διαπραγμάτευση και κυρίως υπονόμευσαν τη διαπραγματευτική θέση της χώρας, στέλνοντας την Ελλάδα στο περιθώριο του ευρωπαϊκού θεσμικού περιβάλλοντος.
Το εντυπωσιακό είναι ότι σ΄ αυτό το δημοψήφισμα που καλούν το λαό να πάρει θέση, ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση προτείνουν ως λύση την άρνηση. Η θέση τους είναι το ΟΧΙ. Η εύκολη λέξη στην ελληνική πολιτική ιστορία. Δεν λένε τι θέλουν να κάνουν .Λένε τι δεν θέλουν. Προβάλλουν αυτό που αρνούνται. Καλούν να ψηφίσουν οι πολίτες ΟΧΙ για τα 8,5 δις € της πρότασης των θεσμών, αποκρύπτοντας ότι οι ίδιοι πρότειναν μέτρα γενικευμένης φορολογικής επιδρομής ύψους 8 δις €.
Προεκλογικά υποστήριζαν ότι η μεγάλη διαφορά τους από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις ήταν ότι θα έβαζαν τέλος στη σύναψη νέων δανείων για τη χώρα. Τώρα την ύστατη ώρα προτείνουν ως εναλλακτική πρόταση νέο δανεισμό ύψους 30 δις για δύο χρόνια, χωρίς σχέδιο, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς στόχους.
Απέναντι σε αυτό το δράμα παραλόγου, ο «από μηχανής Θεός» δεν μπορεί να είναι άλλος από την πλειοψηφία των πολιτών που θα ψηφίσουν ΝΑΙ. Ναι που θα απαντά στο υποκρυπτόμενο ερώτημα για το νόμισμα και τη θέση της χώρας στην Ευρώπη. Αλλά θα αποτελέσει και τη «λυδία λίθο» σε μια σειρά διλήμματα εκσυγχρονισμού και μεταρρύθμισης της χώρας που εκκρεμούν, αναπαράγονται και ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία από το 1990. Ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήσεις,ιδιωτικά πανεπιστήμια και εκπαιδευτικό σύστημα , αναπτυξιακό μοντέλο, φορολογία, προστασία ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μια σειρά από αντίστοιχα θέματα που έχουν συσσωρευτεί χρόνια τώρα, και από το 1990 αντιμετωπίστηκαν διαχρονικά με ημίμετρα και με κριτήρια πολιτικού κόστους.Με φόβο και πάθη.
Το ΝΑΙ την Κυριακή απαντά στο κυρίαρχο ερώτημα για τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας. Παρέχει και μια ευκαιρία. Ξεκλειδώνει ή απελευθερώνει δυνάμεις και δυναμικές για όλα αυτά που θα κάνουν την Ελλάδα μια κανονική, λειτουργούσα ευρωπαϊκή χώρα. Γι΄ αυτό χρειάζεται ισχυρό ΝΑΙ την Κυριακή. Το δύσκολο και αναπάντητο ερώτημα που θα παραμείνει αναπάντητο είναι «ποιοι θα είναι αυτοί» που (μπορούν ή/και θέλουν) να διαχειριστούν αυτή την εντολή του ΝΑΙ.
Ο «από μηχανής Θεός» αργεί να εμφανιστεί και να λύσει το δράμα. Η χώρα ακολουθεί μια ξέφρενη πορεία παραλογισμού.
Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση υποστηρίζουν ότι επέλεξαν να προκηρύξουν το δημοψήφισμα, ως διαπραγματευτικό εργαλείο!!! Για να διευκολύνουν τη πορεία της. Τίναξαν όμως στον αέρα τη διαπραγμάτευση και κυρίως υπονόμευσαν τη διαπραγματευτική θέση της χώρας, στέλνοντας την Ελλάδα στο περιθώριο του ευρωπαϊκού θεσμικού περιβάλλοντος.
Το εντυπωσιακό είναι ότι σ΄ αυτό το δημοψήφισμα που καλούν το λαό να πάρει θέση, ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση προτείνουν ως λύση την άρνηση. Η θέση τους είναι το ΟΧΙ. Η εύκολη λέξη στην ελληνική πολιτική ιστορία. Δεν λένε τι θέλουν να κάνουν .Λένε τι δεν θέλουν. Προβάλλουν αυτό που αρνούνται. Καλούν να ψηφίσουν οι πολίτες ΟΧΙ για τα 8,5 δις € της πρότασης των θεσμών, αποκρύπτοντας ότι οι ίδιοι πρότειναν μέτρα γενικευμένης φορολογικής επιδρομής ύψους 8 δις €.
Προεκλογικά υποστήριζαν ότι η μεγάλη διαφορά τους από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις ήταν ότι θα έβαζαν τέλος στη σύναψη νέων δανείων για τη χώρα. Τώρα την ύστατη ώρα προτείνουν ως εναλλακτική πρόταση νέο δανεισμό ύψους 30 δις για δύο χρόνια, χωρίς σχέδιο, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς στόχους.
Απέναντι σε αυτό το δράμα παραλόγου, ο «από μηχανής Θεός» δεν μπορεί να είναι άλλος από την πλειοψηφία των πολιτών που θα ψηφίσουν ΝΑΙ. Ναι που θα απαντά στο υποκρυπτόμενο ερώτημα για το νόμισμα και τη θέση της χώρας στην Ευρώπη. Αλλά θα αποτελέσει και τη «λυδία λίθο» σε μια σειρά διλήμματα εκσυγχρονισμού και μεταρρύθμισης της χώρας που εκκρεμούν, αναπαράγονται και ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία από το 1990. Ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήσεις,ιδιωτικά πανεπιστήμια και εκπαιδευτικό σύστημα , αναπτυξιακό μοντέλο, φορολογία, προστασία ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μια σειρά από αντίστοιχα θέματα που έχουν συσσωρευτεί χρόνια τώρα, και από το 1990 αντιμετωπίστηκαν διαχρονικά με ημίμετρα και με κριτήρια πολιτικού κόστους.Με φόβο και πάθη.
Το ΝΑΙ την Κυριακή απαντά στο κυρίαρχο ερώτημα για τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας. Παρέχει και μια ευκαιρία. Ξεκλειδώνει ή απελευθερώνει δυνάμεις και δυναμικές για όλα αυτά που θα κάνουν την Ελλάδα μια κανονική, λειτουργούσα ευρωπαϊκή χώρα. Γι΄ αυτό χρειάζεται ισχυρό ΝΑΙ την Κυριακή. Το δύσκολο και αναπάντητο ερώτημα που θα παραμείνει αναπάντητο είναι «ποιοι θα είναι αυτοί» που (μπορούν ή/και θέλουν) να διαχειριστούν αυτή την εντολή του ΝΑΙ.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση