ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΡΕΠΠΑ. 1. Το ψευδομοίωμα δημοψηφίσματος είναι απόπειρα επιβολής της θέσης του ΣΥΡΙΖΑ και όχι καταγραφή της λαϊκής θέληση...
1. Το ψευδομοίωμα δημοψηφίσματος είναι απόπειρα επιβολής της θέσης του ΣΥΡΙΖΑ και όχι καταγραφή της λαϊκής θέλησης. Η κυβέρνηση επιχειρεί να παγιδεύσει σε ένα κατασκευασμένο δίλημμα τους πολίτες στερώντας τους το δικαίωμα να εκφραστούν ευθέως και σαφώς επί του μείζονος που είναι η ευρωπαϊκή θέση της χώρας. Το Ναι ή το Όχι στο επικείμενο μνημόνιο δεν είναι πιο σημαντικό από την δήλωση Ναι ή Όχι στην Ευρώπη. Αντιθέτως και γι΄αυτό δεν πρέπει να γίνει μοχλός για την διακύβευση του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Η κυβέρνηση όφειλε να θέσει ως πρώτο ερώτημα το Ναι ή το Όχι στην ΕΕ. Η μεγάλη πλειοψηφία του Ναι στην Ευρώπη θα καθιστούσε άνευ σημασίας το αποτέλεσμα στο ερώτημα που θέτει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ.
2. Η φόρτιση με ισχυρή σημειολογία περί τελεσιγράφου και υποταγής υπαινίσσεται πως το Όχι είναι πατριωτική στάση παραπέμποντας στο Όχι του ΄40. Ισχύει το εντελώς αντίστροφο: Τότε το Όχι ειπώθηκε στους εχθρούς και η Ελλάδα συμμετείχε στην συμμαχία της νίκης. Τώρα το Όχι απευθύνεται σε εταίρους, χωρίς άλλες συμμαχίες, αφού και οι φίλοι όπως η Ρωσία ή η Κίνα μας καλούν να συνεννοηθούμε στο πλαίσιο της ΕΕ. ΄Αλλωστε, η αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωπαϊκή οικογένεια θα υποβάθμιζε την γεωπολιτική αξία που έχει σήμερα ως πλήρες μέλος της.
3. Η αποδυνάμωση της χώρας με την επικράτηση του Όχι γίνεται ακόμη μεγαλύτερη αν εμφιλοχωρήσει ένας νέος εθνικός διχασμός. Η Αριστερά που βίωσε στο πετσί της την κατηγοριοποίηση σε πατριώτες και προδότες τώρα κατηγορεί συλλήβδην όποιον διαφωνεί, ταυτίζοντάς τον με τους δανειστές. Διακηρύσσει πως η ψήφιση του Ναι είναι δοσιλογισμός και υποταγή ενώ πατριωτική είναι μόνο η στάση της κυβέρνησης και των οπαδών της. Ας αναλογισθεί πού οδηγείται η χώρα αλλά και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ. Η κραυγαλέα αποτυχία της πολιτικής του δεν αναστρέφεται με κηρύγματα μισαλλοδοξίας. Είμαι βέβαιος πως οι κυβερνώντες διαθέτουν τον κοινό νου ώστε να αντιλαμβάνονται πού οδηγεί ο φανερός αντιευρωπαισμός και ο υποβόσκων δραχμοτζιχαντισμός. Οποιος ψηφίζει Ναι δεν είναι υποταγμένος και όποιος ψηφίζει Όχι δεν είναι αντιευρωπαϊστής, εξ αυτού του λόγου και μόνο. Όπως είναι άλλο το Όχι του ΣΥΡΙΖΑ και άλλο το Όχι της Χρυσής Αυγής, το ίδιο διαφορετικό μπορεί να είναι το Ναι που διατυπώνουν οι υποστηρικτές του από τους συντηρητικούς έως τους σοσιαλιστές.
Η επικράτηση του Ναι οδηγεί σε πτώση της κυβέρνησης, η επικράτηση του Όχι σε πτώση της χώρας. Ουδείς, λοιπόν, κερδίζει από αυτό το εγχείρημα του δημοψηφίσματος. Ας θυσιαστεί, λοιπόν, το έλασσον και κομματικό για να διασωθεί το μείζον και εθνικό.
4. Είναι ώρα εθνικής συνεννόησης για την αντιμετώπιση του χρέους όχι μόνο στις συνέπειές του αλλά κυρίως στις ρίζες του για να περάσουμε από το –Α του Αδιεξόδου και της Αβεβαιότητας στο +Α της Ανάπτυξης και της Ασφάλειας για την χώρα και τους πολίτες.
2. Η φόρτιση με ισχυρή σημειολογία περί τελεσιγράφου και υποταγής υπαινίσσεται πως το Όχι είναι πατριωτική στάση παραπέμποντας στο Όχι του ΄40. Ισχύει το εντελώς αντίστροφο: Τότε το Όχι ειπώθηκε στους εχθρούς και η Ελλάδα συμμετείχε στην συμμαχία της νίκης. Τώρα το Όχι απευθύνεται σε εταίρους, χωρίς άλλες συμμαχίες, αφού και οι φίλοι όπως η Ρωσία ή η Κίνα μας καλούν να συνεννοηθούμε στο πλαίσιο της ΕΕ. ΄Αλλωστε, η αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωπαϊκή οικογένεια θα υποβάθμιζε την γεωπολιτική αξία που έχει σήμερα ως πλήρες μέλος της.
3. Η αποδυνάμωση της χώρας με την επικράτηση του Όχι γίνεται ακόμη μεγαλύτερη αν εμφιλοχωρήσει ένας νέος εθνικός διχασμός. Η Αριστερά που βίωσε στο πετσί της την κατηγοριοποίηση σε πατριώτες και προδότες τώρα κατηγορεί συλλήβδην όποιον διαφωνεί, ταυτίζοντάς τον με τους δανειστές. Διακηρύσσει πως η ψήφιση του Ναι είναι δοσιλογισμός και υποταγή ενώ πατριωτική είναι μόνο η στάση της κυβέρνησης και των οπαδών της. Ας αναλογισθεί πού οδηγείται η χώρα αλλά και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ. Η κραυγαλέα αποτυχία της πολιτικής του δεν αναστρέφεται με κηρύγματα μισαλλοδοξίας. Είμαι βέβαιος πως οι κυβερνώντες διαθέτουν τον κοινό νου ώστε να αντιλαμβάνονται πού οδηγεί ο φανερός αντιευρωπαισμός και ο υποβόσκων δραχμοτζιχαντισμός. Οποιος ψηφίζει Ναι δεν είναι υποταγμένος και όποιος ψηφίζει Όχι δεν είναι αντιευρωπαϊστής, εξ αυτού του λόγου και μόνο. Όπως είναι άλλο το Όχι του ΣΥΡΙΖΑ και άλλο το Όχι της Χρυσής Αυγής, το ίδιο διαφορετικό μπορεί να είναι το Ναι που διατυπώνουν οι υποστηρικτές του από τους συντηρητικούς έως τους σοσιαλιστές.
Η επικράτηση του Ναι οδηγεί σε πτώση της κυβέρνησης, η επικράτηση του Όχι σε πτώση της χώρας. Ουδείς, λοιπόν, κερδίζει από αυτό το εγχείρημα του δημοψηφίσματος. Ας θυσιαστεί, λοιπόν, το έλασσον και κομματικό για να διασωθεί το μείζον και εθνικό.
4. Είναι ώρα εθνικής συνεννόησης για την αντιμετώπιση του χρέους όχι μόνο στις συνέπειές του αλλά κυρίως στις ρίζες του για να περάσουμε από το –Α του Αδιεξόδου και της Αβεβαιότητας στο +Α της Ανάπτυξης και της Ασφάλειας για την χώρα και τους πολίτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση