Νέα καυτά ερωτήματα για το σκάνδαλο της Αγροτικής! Τα δάνεια, τα τοξικά ομόλογα, ο Δραγασάκης, ο Βαρουφάκης και το ΤΧΣ...

Από τον Νίκο Αραγιά.  Η φράση «έβαλαν το λύκο να φυλάει τα πρόβατα» έχει πολλάκις αποδειχθεί στη χώρα μας ως πολιτική των κατά καιρούς...

Από τον Νίκο Αραγιά. 

Η φράση «έβαλαν το λύκο να φυλάει τα πρόβατα» έχει πολλάκις αποδειχθεί στη χώρα μας ως πολιτική των κατά καιρούς κυβερνώντων που υπέθαλψε σκάνδαλα και συγκάλυψε εγκληματικές ενέργειες στο οικονομικό πεδίο του δύσμοιρου κρατικού τομέα επί σειρά ετών. Αυτό ισχύει και τώρα; Εμείς πιστεύουμε πώς όχι.

Εν έτει όμως 2015 και με τη χώρα να εισέρχεται σε 3ο Μνημόνιο, ο μανδύας της συγκάλυψης πρέπει να λάβει ένα καίριο πλήγμα. Με το σκάνδαλο των «αμαρτωλών» δανείων της Αγροτικής Τράπεζας να είναι στο επίκεντρο των ημερών, από τα οποία το Δημόσιο φέρεται να έχει υποστεί ζημιά 5 δισ. ευρώ, ήτοι το μισό 3ο Μνημόνιο σε μέτρα (!) η συγκάλυψη και η αναποτελεσματικότητα στην αποκάλυψη των υπευθύνων δεν χωράει πια καμία κοινωνική ανοχή...

Η πρωτοβουλία του υπουργού Επικρατείας για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς, Παναγιώτη Νικολούδη, να δημοσιοποιήσει το ζήτημα είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά πέρα από τις προθέσεις, πρέπει η έρευνα και οι αποκαλύψεις να στραφούν σε πρόσωπα-κλειδιά.  Και σίγουρα πρέπει να δοθούν απαντήσεις σε ερωτήματα που δεν πρέπει να πλανώνται αναπάντητα.

Ένα από αυτά τα ερωτήματα που πρέπει να απασχολήσει άμεσα  αφορά πρόσωπο  που σήμερα κατέχει θέση-κλειδί στον οικονομικό χάρτη της χώρας και είναι η κα Κερασίνα Ραυτοπούλου εκπρόσωπος του ΥΠΟΙΚ στο ΤΧΣ ώστε να μην δημιουργούνται σκιές και εφόσον έχουν γίνει όλα σωστά να μην δίνονται λαβές για αρνητικά σχόλια και άδικα συμπεράσματα. Η εν λόγω κυρία είχε τοποθετηθεί στα μέσα Μαρτίου με απόφαση του τότε υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη, ως εκπρόσωπος του υπουργείου Οικονομικών στο Γενικό Συμβούλιο του ΤΧΣ και μάλιστα με θητεία που λήγει στις 30 Ιουνίου 2017.

Ποια όμως είναι η κα Κερασίνα Ραυτοπούλου και γιατί αποτελεί θέμα η τοποθέτηση της ως εκπροσώπου του ΥΠΟΙΚ στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας; Η ίδια είναι τέως διευθυντικό στέλεχος της Αγροτικής Τράπεζας, μέλος της γραμματείας τμήματος Οικονομικής Πολιτικής και συντονίστρια του χρηματοπιστωτικού τομέα του ΣΥΡΙΖΑ και στενή συνεργάτιδα του αντιπρόεδρου Γιάννη Δραγασάκη.

Ποια όμως είναι η θητεία της στην αμαρτωλή -με βάση τις δηλώσεις Νικολούδη- εποχή της Αγροτικής Τράπεζας; Εκεί λοιπόν υπηρετούσε ως γεωπόνος στη Διεύθυνση Φυτικής Παραγωγής, στην οποία υπηρετούσε και ο κ. Κώστας Χρήστου, ως Προϊστάμενος Τμήματος, επίσης γεωπόνος (μέλος του ΠΑΣΟΚ της ομάδας Λάμπρου), του οποίου ήταν στενή συνεργάτης.

Η ίδια ήταν μέλος του ΚΚΕ και συνδικαλίστρια και αργότερα με τη διάσπαση, εντάχθηκε στο Συνασπισμό και ακολούθησε τον κ. Δραγασάκη ως μια εκ των στενών συνεργατών του.

Όταν ο κ. Χρήστου μετατέθηκε στη νέα Διεύθυνση Αγροτικής Πίστης ως Προϊστάμενος Τμήματος, τον ακολούθησε και η κα Ραυτοπούλου στο Τμήμα Ειδικών Αδειοδοτήσεων, στο οποίο υπηρέτησε από το 1995 και έπειτα, όπου και συνυπέγραφε  εισηγήσεις  δανείων προς το Γενικό Συμβούλιο Πιστώσεων ως γεωπόνος.

Είναι αλήθεια ότι η δεδομένη χρονική περίοδος είναι αυτή που δόθηκαν πολλά δάνεια αμφίβολης ποιότητας και ειδικότερα σε ιδιωτικά εκκοκκιστήρια βάμβακος; Ετσι λέγεται και μένει να επιβεβαιωθεί ή να διαψευσθεί από κάθε αρμόδιο! Στο συγκεκριμένο Τμήμα, προϊστάμενος ήταν ο κ. Κώστας Σφουντούρης, ο οποίος αργότερα απολύθηκε.

Αναπληρωτής προϊστάμενος στο ίδιο τμήμα ήταν ο κ. Σπύρος Σταυράτης (νυν υπάλοιλος του Ομίλου Πειραιώς), ο οποίος επίσης απολύθηκε, αλλά για άλλης μορφής αδικήματα, σχετικά με τη Χρηματιστηριακή της Τράπεζας, που κατείχε τη θέση του Γενικού Διευθυντή.

Η κα Ραυτοπούλου πέρασε «αλώβητη» τη θητεία της στην Αγροτική Τράπεζα, καθώς στα  «αμαρτωλά» δάνεια που φέρεται ότι υπέγραφε δεν υπέγραφε ως εισηγήτρια, αλλά ως γεωπόνος; Είναι αλήθεια ή όχι; Πάντως δεν αντιμετώπισε κάποιο πρόβλημα, παρότι η ίδια ήταν αριστερή και ο κ. Χρήστου «σκληροπυρηνικό» ΠΑΣΟΚ, κατά την περίοδο (του κουμπάρου του Καραμανλή) Μηλιάκου.

Την ίδια περίοδο μάλιστα, ο κ. Χρήστου τοποθετείται ως Διευθυντής Διαχείρισης Κινδύνων, παρά τις αντιρρήσεις της Τράπεζας της Ελλάδος και η κα. Ραυτοπούλου αναλαμβάνει Υπεύθυνη Διαχείρισης Πιστωτικού Κινδύνου και αρχότερα Υποδιευθύντρια στην ίδια Διεύθυνση!

Είναι η χρονική περίοδος που η διοίκηση Μηλιάκου χρησιμοποίησε σημαντικό τμήμα του μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας –περί τα 700 εκατ. €- και τα τοποθέτησε σε τοξικά ομόλογα, χωρίς να ... «ανησυχήσει» ούτε ο κ. Χρήστου, ούτε η κ. Ραυτοπούλου! Ενδεχομένως δεν είχαν την αρμοδιότητα;

Η  πορεία της είχε και συνέχεια, καθώς κατά την περίοδο Πανταλάκη τοποθετήθηκε ως Διευθύντρια Μικρομεσαίων επιχειρήσεων με πολύ φτωχά αποτελέσματα τόσο στην αντιμετώπιση των μη εξυπηρετούμενων δανείων (NPLs), αλλά αληθεύει πώς το κυριότερο ήταν ότι οι οργανωτικές αλλαγές που έκανε δημιούργησαν τεράστια προβλήματα στη διαχείριση του χαρτοφυλακίου της Τράπεζας, τα οποία το ακολούθησαν και μετά την ένταξή του στο σχήμα του Ομίλου Πειραιώς; Άλλο ένα ερώτημα που θέλει απάντηση.

Από τα  παραπάνω (που ως ερωτήματα τίθενται χάριν της διαφάνειας και της προστασίας του δημοσίου συμφέροντος ύστερα από το πολύ σωστό άνοιγμα του φακέλου από την κυβέρνηση) είναι σαφές ότι χρειάζεται τουλάχιστον βαθύς έλεγχος για να φανεί αν ορθώς ή όχι το δημόσιο την επιβραβεύει τοποθετώντας την νέο μέλος του Γενικού Συμβουλίου του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας!

Στο πλαίσιο αυτό είναι προφανές ότι κάθε απάντηση για τα παραπάνω εύλογα ερωτήματα είναι χρήσιμη και ευπρόσδεκτη.

Δικαιοσύνη για όλους...
Τα πρόσφατα λόγια του υπουργού Επικρατείας για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς, Παναγιώτη Νικολούδη, όπως αποτυπώνονται στην ανακοίνωση που εξέδωσε το γραφείο του για το σκάνδαλο της ΑΤΕ είναι αφοπλιστικά:
«Η ΑΤΕ δεν είναι απλά μια Τράπεζα που χρεοκόπησε. Η ΑΤΕ χρησιμοποιήθηκε επί σειρά ετών ως η δεξαμενή από την οποία οι κατά περίπτωση κρατούντες άντλησαν τα μέσα για την εξυπηρέτηση πολιτικών επιδιώξεων. Η ΑΤΕ ήταν το όχημα το οποίο χρησιμοποίησαν οι κυριότεροι εκφραστές του κρατικοδίαιτου καπιταλισμού. Ήταν το σημείο στο οποίο η επιχειρηματικότητα συναντήθηκε με την εγκληματικότητα. Ήταν τέλος, σε ορισμένες περιπτώσεις, το μαγικό φίλτρο που χρησιμοποιήθηκε έτσι ώστε κάποιοι θεσμοί (Αγροτικοί Συνεταιρισμοί) να καταντήσουν εσμοί».