"ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ..."

της Τουτουντζίδου Μαριάνθης Στη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου το 416 π.Χ. οι Αθηναίοι στο απώγειο της δύναμής τους ζητούν από τους...

της Τουτουντζίδου Μαριάνθης
Στη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου το 416 π.Χ. οι Αθηναίοι στο απώγειο της δύναμής τους ζητούν από τους Μηλίους να προσχωρήσουν στη συμμαχία τους.Οι Μήλιοι κρίνουν ότι πρέπει να μείνουν ουδέτεροι ως μικρή δύναμη στον πόλεμο με τους Λακεδαιμόνιους και προτείνουν στους Αθηναίους τη φιλία τους , την οποία όμως οι Αθηναίοι απορρίπτουν με το εξής επιχείρημα : "... η έχθρα σας μας βλάπτει πολύ λιγότερο από τη φιλία σας , γιατί η μεν φιλία σας θα είναι για τους υπηκόους μας τεκμήριο αδυναμίας μας , ενώ το μίσος σας τεκμήριο της ισχύος μας ". Η συνέχεια ήταν η σφαγή των Μηλίων και λίγο αργότερα ο εποικισμός του νησιού από τους Αθηναίους, γράφοντας μια από τις πιο μελανές σελίδες στην ιστορία μας , μια πραγματική γενοκτονία .
Περισσότερο όμως ο διάλογος Μηλίων-Αθηναίων που καταγράφεται από το Θουκυδίδη ,έμεινε στην παγκόσμια ιστορία ως δείγμα πολιτικού ρεαλισμού ή κυνισμού που διακηρύσσει ωμά το δίκαιο του ισχυρότερου .
Ήταν το ίδιο εκβιαστικό δίλημμα που αντιμετώπισε και η δική μας κυβέρνηση έχοντας στη φαρέτρα των επιχειρημάτων της κυρίως το δίκιο ...για το οποίο αναφέρεται στη συνέχεια του διαλόγου από τους Αθηναίους : "...το επιχείρημα της δικαιοσύνης έχει αξία μόνο μεταξύ ίσων..."
Κατά τον ίδιο τρόπο τα προαπαιτούμενα που έθεσε η ελληνική κυβέρνηση για ψήφιση στην ολομέλεια της Τετάρτης στη βουλή ήταν το αποτέλεσμα της δικαίωσης του ισχυρού και όχι του δίκαιου του ανίσχυρου , γι'αυτό τα περισσότερα είναι και επαχθή και άδικα. Αυτά όμως είναι πασιφανή και τα γνωρίζει και ο λαός μας , ο οποίος εντούτοις υποστηρίζει την κυβέρνηση που πάλεψε για το δίκιο του, αλλά δεν επέλεξε τη σφαγή του.
Η ιστορία όμως έχει και συνέχεια ... Λίγο αργότερα οι Αθηναίοι εγκαταλειμμένοι από τους συμμάχους τους χάνουν τον πόλεμο και όλη τη δύναμή τους , μαζί με την αίγλη του λαμπρού πολιτισμού τους για πάντα.
Και καθώς η ιστορία επαναλαμβάνεται ήδη διαφαίνεται και το ρήγμα που έχει υποστεί και η Ευρώπη του ακραίου νεοφιλελευθερισμού και του γερμανικού αυταρχισμού. Αυτό δε,
πρέπει να χρεωθεί στους αγώνες των λαών της Ευρώπης , στους αγώνες του δικού μας λαού και στις προσπάθειες της κυβέρνησής μας , παρόλη την "πύρρειο νίκη" της ισχυρής πλευράς,όπως χαρακτηρίστηκε το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης .
Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ μεταφέροντας την άποψη του δημοσιογράφου των "Φαινάνσιαλ Τάιμς" Τζον Κέι :" Οι αυτοκρατορίες της Ιστορίας γενικά κατέρρευσαν από υπερεπέκταση η οποία οδήγησε σε ανυπάκουους πληθυσμούς στις περιφέρειες και κατόπιν σε αμφιβολίες γύρω από τη σοφία του σχεδίου στην ίδια τη χώρα-αυτοκράτειρα. Αυτά τα συμπτώματα είναι αναγνωρίσιμα στην Ευρώπη σήμερα".
Ας ξεκινήσουμε με σχέδιο λοιπόν να ξεθεμελιώσουμε ό τι σαθρό στο ευρωπαικό οικοδόμημα όσο πιο γρήγορα...βάζοντας στέρεα υλικά , απ' αυτά που έχτισαν αιώνιους πολιτισμούς και όχι εφήμερες αυτοκρατορίες.