Γιατί κατανοώ την ψήφο στο ΝΑΙ

Ακολουθεί μια εμπεριστατωμένη σοβαρή μελέτη γιατί οι Έλληνες θα ψηφίσουν ΝΑΙ την Κυριακή. Σε οποιαδήποτε χώρα πέρασε το ΔΝΤ το προσ...

Ακολουθεί μια εμπεριστατωμένη σοβαρή μελέτη γιατί οι Έλληνες θα ψηφίσουν ΝΑΙ την Κυριακή.

Σε οποιαδήποτε χώρα πέρασε το ΔΝΤ το προσδόκιμο ζωής μειώθηκε περίπου μια δεκαετία. Άρα το προσδόκιμο ζωής στην Ελλάδα θα βρίσκεται σύντομα στα 75 χρόνια.

Στην χώρα μας περίπου το 1/2 του εναπομείναντος πληθυσμού είναι μεγάλοι σε ηλικία. Είναι απόλυτα λογικό να ψηφίσουν ΝΑΙ. Χρειάζονται ένα ακόμα μνημονιάκι για περίπου 5 χρόνια. Με τον τρόπο αυτό θα καταβάλλονται κανονικά οι συντάξεις χωρίς πλαφόν.

Έτσι θα μπορέσουν να συνεχίσουν τη ζωάρα που κάνουν. Γκόμενες, κλάμπινγκ μέχρι πρωίας, ακράτειες, χαμομηλάκια και χάπια για την πίεση. Με την εκπνοή του μνημονίου 3 θα έχουν εκπνεύσει και οι ίδιοι οπότε δεν αγχώνονται ιδιαίτερα για το μετά.

Είναι απόλυτα κατανοητή η ανάγκη τους για μια Ευρωπαϊκή πενταετία ξεσαλώματος να ζήσουν και αυτοί λίγο τη ζωή βρε παιδί μου.

Μετά μένει το κομμάτι των νεότερων. Μερικοί εξ αυτών με οικογένειες και παιδιά. Είναι αλήθεια ότι αιφνιδιάστηκαν από το κλείσιμο των τραπεζών. Οι άνθρωποι μόλις είχαν σχεδιάσει τις τελευταίες λιτές διακοπές (μέχρι μπανάκι και καρπούζι από τα Lidl) στην Ευρωπαϊκή Ελλάδα μας. Χωρίς προειδοποίηση πάει και το χαλάει ο Ντράγκι παρά τη ρητή διαβεβαίωση για ρευστότητα μερικές ώρες πριν.

Το 60άρι των τραπεζών τους χάλασε τα σχέδια. Όχι δεν αναφέρομαι σε εκείνο το μπάνακι. Ούτως ή άλλως 20€ βενζίνη έβαλαν και το καρπούζι έκανε 5€. Είχαν σχεδιάσει τη μετανάστευση προ πολλού.

Χρειάζονται ένα λοιπόν ακόμα μνημονιάκι με ανοιχτές τράπεζες για να αγοράσουν βαλίτσες, να εκδώσουν διαβατήρια και να πουλήσουν τα σπίτια τους και το αυτοκίνητο σε ευρώ. Τι να πιάσει το σάξο σε δραχμές ενώ σε ευρώ το διακοσάρι το έχουν σίγουρο.

Με την Ευρωπαϊκή πορεία και την ισότιμη παραμονή στο ευρώ προλαβαίνουν με την άνεσή τους να αγοράσουν κανένα τενεκέ φέτα, να πάρουν ελαιόλαδο και να κλείσουν εισιτηριάκι για βόρεια χώρα. Επίσης προλαβαίνουν ως ισότιμα μέλη της Ευρωπαϊκής ένωσης να προστρέξουν το επόμενο εξάμηνο στις ορθάνοιχτες πρεσβείες των βόρειων χωρών μιας και βοηθούν στην εύρεση εργασίας στην αλλοδαπή.

Τέλος περισσεύει μια μικρή μερίδα πολιτών που ούτε θα τα τινάξουν ούτε θα μεταναστεύσουν την επόμενη πενταετία. Εκεί υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα στην αριθμητική. Πετάξτε ένα πληρώνω για ένα δάνειο 100€ το μήνα, πόσα το χρόνο; Εκεί θα δείτε στα μάτια τους μια κλεψύδρα τύπου Windows. Αγάπη μου 10 δις χοντρικά (πάμε για πολύπλοκη διαίρεση για χοντρικά 10 εκ Έλληνες) κάνει 1 χιλιάρικο το κεφάλι. Κάθε κεφάλι. Κάθε χρόνο. Πάνε λοιπόν πριν ψηφίσεις για την πενταμελή οικογένειά σου, σήκωσε 5.000€ και δώστα στους φιλέλληνες Ευρωπαίους εταίρους και την φίλη μας τη Λαγκάρτ. Μετά κατέβα και Σύνταγμα να σε τηγανίσει ο Δίας στους κεραυνούς.

Δεν είμαστε οι πρώτοι που κάνουν δημοψήφισμα. Το περιεχόμενο του δημοψηφίσματος δεν το καθορίζουν ο Σούλτς, ο Σόιμπλε (αν και ξεκαθάρισε ότι ΟΧΙ σημαίνει παραμονή στην Ευρώπη και το ευρώ) ο Τούσκ ή η μις Σολάριουμ. Το καθορίζουν τα κυρίαρχα κράτη με ψηφοφορία στη Βουλή. Έχουν μπλέξει να μύδια με τα αντίδια. Κάποια σεμιναριάκια δημοκρατίας θα πρέπει να γίνουν κάποια στιγμή στους αδερφούς μας τους Ευρωπαίους.

Φυσικά διαβάζοντας το άρθρο μου θα σας δημιουργείται η απορία, μα το ΟΧΙ αποτελεί λύση? Τι γίνεται μετά από ένα ΟΧΙ. Η αλήθεια είναι ότι εδώ που φτάσαμε ουδείς γνωρίζει. Ο ασθενής νοσεί από το 2010. Πάσχει από μεταστατικό καρκίνο. Το 2010 μια μικροεπεμβασούλα αφαίρεσης όγκου αρκούσε. Τώρα με καμιά 20αριά μεταστάσεις προφανώς απαιτούνται πολύωρα επώδυνα χειρουργεία και η τύχη του ασθενούς άγνωστη. Μπαίνοντας όμως με το ΟΧΙ στο χειρουργείο υπάρχει μια μικρή πιθανότητα ο ασθενής να επιζήσει. Με το ΝΑΙ απλά θα μας δώσουν ένα πορτοφόλι με λίγα χρήματα και θα πάμε για μπάνιο. Κάποια στιγμή θα υποκύψουμε από τους όγκους και τις επιπλοκές.

Ένα ΟΧΙ πιθανώς ακολουθούμενο το επόμενο διάστημα από άλλες Ευρωπαϊκές χώρες (βλ Αγγλία) θα τίναζε στον αέρα το πρόγραμμα οικονομικής δολοφονίας κρατών. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν θα γινόταν ομαλά.

Ο Δίας να βάλει το χέρι του.
Τ. Παπατόλης