Εντός ή εκτός ευρωζώνης; Φωτογραφία σημερινή από Τράπεζα τέρμα Πατησίων...

Νικος Χρυσόγελος Εκτός πραγματικότητας όσα λέγονται για επιστροφή στη δραχμή και εθνικό έλεγχο. Η φωτογραφία είναι σημερινή από τράπεζα τ...

Νικος Χρυσόγελος
Εκτός πραγματικότητας όσα λέγονται για επιστροφή στη δραχμή και εθνικό έλεγχο.
Η φωτογραφία είναι σημερινή από τράπεζα τέρμα Πατησίων, νωρίς το πρωί

Σε μια εποχή παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, είναι εξωπραγματικό να πιστεύει κάποιος ότι μπορούμε να επιβιώσουμε ως οικονομία και κοινωνία, επιστρέφοντας σε μια εποχή εθνικού νομίσματος και εθνικής απομόνωσης. Η συμμετοχή μας σε ευρωπαϊκό πλαίσιο έχει φυσικά προβλήματα λόγω άστοχων επιλογών του ελληνικού πολιτικού συστήματος αλλά και λαθών και προβλημάτων στην αρχιτεκτονική της ευρωζώνης. Παρόλα αυτά δεν θα ζήσουμε καλύτερα εκτός της ευρωζώνης.

Είναι σημαντικό να μάθουμε από την επιβολή των capital controls και να τελειώσουμε με ψευδαισθήσεις ή επιφανειακές συναισθηματικές προσεγγίσεις που δεν βασίζονται σε τεκμηριωμένες αναλύσεις και δεδομένα.
Η χώρα χρειάζεται αυτόν τον καιρό, σε μια εποχή μεγάλης ύφεσης, τουλάχιστον 4-5 δις τον μήνα για να χρηματοδοτήσει εισαγωγές πρώτων υλών και προϊόντων. Αυτή τη στιγμή δίνονται εγκρίσεις για περίπου 300.000.000 τον μήνα (λιγότερο από το 10% των αναγκών) παρά την ρευστότητα από τον ELA! Αν επιστρέφαμε σε μια (νέα) δραχμή δεν θα είχαμε καν την ρευστότητα μέσω ELA άρα θα πάγωναν σχεδόν πλήρως οι εισαγωγές πρώτων υλών

Αν επιστρέφαμε σε εθνικό νόμισμα θα χρειαζόμασταν -σύμφωνα με τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις - ενίσχυση με πάνω από 50 δις μια και δεν έχουμε σημαντικά συναλλαγματικά αποθέματα για στήριξη της μετάβασης στη δραχμή. Στο ήδη σημαντικό χρέος θα προσθέταμε νέο χρέος ακόμα και αν γίνονταν ένα κούρεμα χρέους της τάξης του 30% (όπως συζητιέται). Το τελικό αποτέλεσμα λοιπόν θα ήταν μηδενικό όφελος ως προς το χρέος. Αλλά το χρέος - όποιο θα έμενε μετά το κούρεμα θα έπρεπε να επιστραφεί με μια ισοτιμία που θα έφτανε 1 Ευρώ=500 νέες δραχμές ή ίσως και 1000 δραχμές, μετά από διαδοχικές βίαιες υποτιμήσεις.
Με απαξιωμένη την παραγωγική βάση της χώρας, με μηδενικά συναλλαγματικά αποθέματα, με απουσία παραγωγικής βάσης για μηχανήματα και εξοπλισμό, με εξάρτηση από εισαγωγές καυσίμων και ειδών πρώτων ανάγκης, ακόμα και τροφίμων, ούτε κάποια παραγωγική ανασυγκρότηση θα μπορούσε να υπάρξει (τεράστιο κόστος εισαγωγής μηχανημάτων και πρώτων υλών), ενώ για τουλάχιστον 2-3 χρόνια θα ζούσαμε σε καταστάσεις πραγματικής ανθρωπιστικής κρίσης που θα έμοιαζαν με αυτές που βιώνουν σήμερα αφρικανικά διαλυμένα κράτη (failed states). Η απόλυτη φτωχοποίηση και λιτότητα.

Ναι, η έξοδος από την Ευρωζώνη θα καταργούσε τις ουρές έξω από τις τράπεζες αλλά για διαφορετικό ρόλο από αυτό που ίσως υπονοούν οι υποστηρικτές της δραχμής. Μπορεί σήμερα να υπάρχουν ουρές στα ATM και τις τράπεζες αλλά υπάρχει ακόμα ρευστότητα που έρχεται από την Ευρώπη, από τον ELA. Πιστεύει κάποιος/α ότι θα υπήρχε λόγος να γίνονται ουρές σε κάποια τράπεζα ή ΑΤΜ αν δεν μπορούσε ποια το τραπεζικό σύστημα να δώσει έστω και ένα ευρώ ή μια δραχμή στους πολίτες από τις καταθέσεις του;

Το μέλλον μας βρίσκεται στην κοινωνική-παραγωγική-οικονομική-τεχνολογική και οικολογική καινοτομία ώστε να αποκτήσουμε ρόλο σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Παρά τα όποια υπαρκτά προβλήματα της ευρωζώνης (αρχιτεκτονική, κυρίαρχες αντιλήψεις) το μέλλον μας είναι εκεί, ούτε στην Eυρω-ασιατική ένωση ούτε σε ένα μοντέλο Αλβανίας της εποχής της απομόνωσης μπορούμε να στηρίξουμε την βιώσιμη ευημερία μας ως κοινωνία.

Ας αφήσουμε τις ψευδαισθήσεις και επιφανειακούς συναισθηματισμούς και ας δουλέψουμε μέσα στην κοινωνία αλλά και σε πολιτικό επίπεδο, ώστε να έρθουν αυτές οι ιδέες και απόψεις στο προσκήνιο. Αλλιώς θα βλέπουμε συνεχώς να εγκαταλείπουν τη χώρα τα πιο δυναμικά κομμάτια της κοινωνίας που ξενιτεύονται, συνεισφέροντας με γνώσεις, δεξιότητες και δυναμική στην ανάπτυξη άλλων χωρών.