Γράφει η Σοφία Βούλτεψη Ο αγώνας που δίνουμε σήμερα είναι αγώνας υπέρ βωμών και εστιών. Αγώνας για την πατρίδα μας, για τις οικογένειέ...
Ο αγώνας που δίνουμε σήμερα είναι αγώνας υπέρ βωμών και εστιών.
Αγώνας για την πατρίδα μας, για τις οικογένειές μας, για την ίδια την εθνική μας υπόσταση.
Περάσαμε δύσκολα, αλλά τώρα βρισκόμαστε μπροστά σε μια πραγματική ανθρωπιστική καταστροφή.
Η πατρίδα μας καταστρέφεται, η οικονομία διαλύεται, ο τουρισμός, η μόνη πηγή εσόδων, δέχεται βαρύ πλήγμα, οι εισαγωγές έχουν σταματήσει, οι τράπεζες έχουν κλείσει, τα νησιά μας μένουν χωρίς τα στοιχειώδη, ξεμένουμε από καύσιμα, η ύπαιθρος, η αγροτιά, ξεμένει από ζωοτροφές και φυτοφάρμακα, παρουσιάζονται ελλείψεις στα φάρμακα, τα ράφια στα σούπερ-μάρκετς αδειάζουν, οι επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο, χιλιάδες άνθρωποι απολύονται, η χώρα απομονώνεται από τους παραδοσιακούς συμμάχους της και απειλείται ακόμη και από εθνική καταστροφή.
Και το πιο βαρύ από όλα τα πλήγματα το δέχεται ο λαός μας, οι φτωχοί, όχι οι πλούσιοι – οι πλούσιοι πάντα τη βρίσκουν την άκρη.
Δάκρυα στα μάτια φέρνουν οι σκηνές των ηλικιωμένων, των άρρωστων, των ανήμπορων που στοιβάζονται στις ουρές, για ένα ελάχιστο ποσό από τη σύνταξή τους, που τον επόμενο μήνα μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι δεν θα υπάρχουν καθόλου.
Ακόμη κι’ αυτοί που έχουν λίγα χρήματα στις τράπεζες, οικονομίες για μια αρρώστια, για το μεταπτυχιακό του παιδιού, για μια ώρα ανάγκης, δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση σ’ αυτά.
Και το χειρότερο: Οι καταθέσεις κινδυνεύουν, όπως κινδυνεύουν και οι μισθοί και οι συντάξεις, από όπου ζουν και αυτοί που έχουν χάσει τη δουλειά τους ή δεν βρήκαν ποτέ μια δουλειά τα τελευταία δύσκολα χρόνια.
Αποδεικνύεται τώρα ότι το έγκλημα ήταν προμελετημένο.
Είπαν ψέματα, πολλά ψέματα στον λαό για να υφαρπάσουν την ψήφο του: Το ανύπαρκτο «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», με τα 12 δις που δεν υπήρχαν, το σχέδιο που έλεγαν ότι είχαν και αποδεικνύεται πως ούτε αυτό υπήρχε, σχέδια για τις πρώτες 100 μέρες και τις πρώτες 100 ώρες, τα όνειρα για ανύπαρκτες συμμαχίες και «εναλλακτικές λύσεις», οι προσλήψεις, οι αυξήσεις, ο τερματισμός της λιτότητας χωρίς λεφτά, η δήθεν περικοπή του χρέους, η δημιουργία 300.000 νέων θέσεων εργασίας – την ώρα που καθημερινά εξήντα επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο και πάνω από 600 άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους.
Ψευτοηρωισμοί από ανθρώπους ανίκανους και συνειδητούς ψεύτες, που δεν είχαν στο νου τους τίποτε άλλο από την εξουσία.
Ήταν όλα ψέματα. Και ακόμη χειρότερα: Εκμεταλλεύθηκαν τον πόνο του λαού για να πείσουν ένα τμήμα του να τους ψηφίσει.
Πήραν τις εκλογές. Και μετά είπαν άλλα ψέματα, για να καλύψουν τα προηγούμενα ψέματά τους.
Επί πέντε μήνες πάνε κι’ έρχονται στις Βρυξέλλες, κάνουν βαφτίσια αλλάζοντας τα ονόματα στους όρους, οργανώνουν Ευρωπαϊκά Συμβούλια, Eurogroup, οκταμερείς, εξαμερείς, πενταμερείς. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που μέχρι τις εκλογές αποκαλούσαν όλους τους υπόλοιπους μερκελιστές, δωσίλογους και γερμανοτσολιάδες.
Την ώρα που οι μισοί διαπραγματεύονταν, οι άλλοι μισοί έβριζαν αυτούς με τους οποίους οι πρώτοι διαπραγματεύονταν.
Ξεκίνησαν τον νέο Εθνικό Διχασμό και τώρα αυτός ο Εθνικός Διχασμός βρίσκεται μπροστά μας.
Στις 20 Φεβρουαρίου, η κυβέρνηση, οι κύριοι Τσίπρας και Καμμένος, υπέγραψαν μια Συμφωνία: Τη Δήλωση του Eurogroup.
Εκεί, αποδέχονταν όλα όσα έλεγαν ότι δεν θα κάνουν: Δεσμεύτηκαν για το χρέος, ότι θα το πληρώνουν πλήρως και εγκαίρως και ότι η βιωσιμότητά του εξαρτάται από τα πλεονάσματα. Δεσμεύτηκαν για την αξιολόγηση του τρέχοντος προγράμματος του οποίου οι ίδιοι ζήτησαν τετράμηνη παράταση και ενώ ορκίζονται ότι αυτοί, οι τάχατες πιο έξυπνοι, πιο ικανοί διαπραγματευτές, δεν θα δέχονταν να αξιολογηθούν ποτέ. Δεσμεύτηκαν ότι κάθε εκταμίευση θα γινόταν μετά το τέλος της αξιολόγησης. Δεσμεύτηκαν ότι το ΔΝΤ θα έχει τον ρόλο του. Δεσμεύτηκαν ότι δεν θα κάνουν μονομερείς ενέργειες. Δεσμεύτηκαν για ευρύτερες και βαθύτερες μεταρρυθμίσεις.
Και αφού τα υπέγραψαν όλα αυτά από τις 20 Φεβρουαρίου, γύρισαν πίσω και έκαναν πως δεν έγινε τίποτε.
Δεν αναγνώριζαν τη συμφωνία, δεν την έφεραν ποτέ στη Βουλή, επαίρονταν για τις δημιουργικές τους ασάφειες.
Και άρχισαν να κάνουν ότι διαπραγματεύονται.
Μόνο που διαπραγματεύονταν με τον εαυτό τους!
Ανίκανοι να κυβερνήσουν, άφησαν τη χώρα χωρίς χρηματοδότηση, σκούπισαν όλα τα διαθέσιμα από ασφαλιστικά ταμεία, κοινοτικά κονδύλια και ό,τι άλλο υπήρχε για να πληρώνουν τους δανειστές – αυτοί που προεκλογικά κατηγορούσαν την προηγούμενη κυβέρνηση ότι δανείζεται για να πληρώνει τα δάνεια, πήραν για τον ίδιο σκοπό τα λεφτά του λαού.
Και έφτασαν έτσι, με τα πήγαιν’ έλα τους και την αδράνειά τους στο και πέντε.
Στις 30 Ιουνίου, η χώρα έμεινε μόνη, στο έλεος των κερδοσκόπων, χωρίς προστασία, με τους συνταξιούχους να εισπράττουν ελάχιστα ευρώ με αλφαβητική σειρά!
Ποιο είναι το επόμενο;
Αυτό που συμβαίνει στη Βενεζουέλα, το πρότυπό τους, όπου οι άνθρωποι ψωνίζουν τα στοιχειώδη με βάση τον λήγοντα της αστυνομικής τους ταυτότητας;
Και πού είναι τα ρούβλια που θα έφερναν; Η Ρωσία ήδη τους είπε ξεκάθαρα να πάνε να τα βρούνε με τους πιστωτές τους;
Πού είναι η παραγωγική ανασυγκρότηση που επαγγέλλονταν; Κατέστρεψαν ακόμη και τον τουρισμό.
Πού είναι οι σύμμαχοι για την ύπαρξη των οποίων διαβεβαίωναν; Τους έμειναν οι Ποδέμος, ο Μπέπε Γκρίλο, ο Μαδούρο και η Μαρίν Λεπέν.
Μ’ αυτούς τα βρίσκουν! Μ’ αυτούς τα βρήκαν και στη Βουλή στην ψηφοφορία για το δημοψήφισμα.
Ένα κίβδηλο δημοψήφισμα, που το προκήρυξαν πραξικοπηματικά τρεις μέρες πριν από τη λήξη του προγράμματος, πριν να ρίξουν τη χώρα βορά στους ανελέητους κερδοσκόπους, πριν την μετατρέψουν σε μια νέα Αργεντινή.
Δεν στέκομαι στα διαδικαστικά με σκοπό την υφαρπαγή της ψήφου υπέρ του «Όχι».
Στέκομαι στην ουσία: Το δημοψήφισμα, σύμφωνα με το Σύνταγμα, προκηρύσσεται για μείζον εθνικό θέμα.
Αυτοί, όμως, φέρνουν σε δημοψήφισμα ένα από τα πολλά έγγραφα της διαπραγμάτευσης. Ούτε καν το τελευταίο. Φέρνουν αυτό που φέρει ημερομηνία 25 Ιουνίου, ενώ αποκαλύφθηκε πως υπήρχε και άλλο έγγραφο, της 26ης Ιουνίου, και μετά ήλθαν κι’ άλλα πολλά.
Και δεν φέρνουν το «Μνημόνιο Τσίπρα», αυτό που ο ίδιος ο Τσίπρας, με την υπογραφή του, έστειλε στις 22 Ιουνίου.
Και είναι μείζον εθνικό θέμα ένα έγγραφο; Όχι, λοιπόν! Μείζον εθνικό θέμα είναι το πραγματικό δίλημμα του δημοψηφίσματος: Ευρώ ή δραχμή! Για την ακρίβεια, ευρώ ή τίποτα. Γιατί τίποτε είναι αυτό που βρίσκουμε σήμερα στις τράπεζες και στα ΑΤΜ.
Κορόιδεψαν και κοροϊδεύουν.
Δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να τορπιλίζουν κάθε προσπάθεια συμφωνίας!
Βάζουν θέματα που δεν έχουν καμιά σημασία αυτή τη στιγμή: Να περικοπεί το χρέος που θα αρχίσουμε να πληρώνουμε μετά το 2023, ενώ τώρα επείγει μια συμφωνία για να συνεχιστεί η χρηματοδότηση της χώρας τώρα.
Να τους δώσουν αναπτυξιακό πακέτο, ενώ είναι γνωστό ότι περιμένουν να μας δώσουν τα 35 δις ευρώ του πακέτου Γιούνκερ, τη ρευστότητα των τραπεζών, τα κοινοτικά κονδύλια, αλλά, το είπαν, μετά τη συμφωνία.
Ακόμη και χθες, στο περίφημο διάγγελμά του, λίγο πριν ξεκινήσει ένα Eurogroup, ο κ. Τσίπρας εκφώνησε έναν εμπρηστικό λόγο, κλείνοντας όλα τα πορτοπαράθυρα.
Και είπε πάλι ψέματα.
Επανέλαβε την ίδια φράση που είχε πει στην ΔΕΘ και στην τελευταία προεκλογική ομιλία του: «Αναλαμβάνω την ευθύνη και δεσμεύομαι».
Ποιος να τον πιστέψει; Γιατί να τον πιστέψουμε;
Πάλι είπε ψέματα: Ότι τις τράπεζες τις έκλεισαν οι Ευρωπαίοι (ενώ υποχρεώθηκε να τις κλείσει η ίδια η κυβέρνηση). Ότι οι Ευρωπαίοι οδήγησαν στις ουρές τους ηλικιωμένους. Ότι η κυβέρνηση δίνει μάχη για να προστατέψει το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή σύνταξη και όχι ένα απλό φιλοδώρημα – την ώρα που όλοι συνωστίζονται για λίγα ευρώ!
Είχαν ένα δόλιο σχέδιο. Και το εφάρμοσαν πιστά και μεθοδικά. Για να οδηγήσουν τη χώρα εκτός Ευρώπης και ευρώ και να έλθουν αυτοί που έχουν τα λεφτά τους έξω να εξανδραποδίσουν τη χώρα.
Ας αφήσουμε που είναι ψέματα ότι τα δάνεια θα μετατραπούν σε δραχμές. Θα έχουμε δραχμές και θα πληρώνουμε τα δάνειά μας σε ευρώ!
Το δίλημμα, λοιπόν, είναι ξεκάθαρο: Ευρώ ή δραχμή.
Στην πατρίδα μας, όλοι γνωρίζουν πως εκτός ευρωπαϊκού πλαισίου είμαστε χαμένοι.
Από την ένταξή της στην ΕΕ, η Ελλάδα έχει λάβει περισσότερα από 110 δις ευρώ από τα Διαρθρωτικά Ταμεία και περισσότερα από 200 δις ευρώ για τους αγρότες.
Η χώρα μας υπήρξε η πλέον ευνοημένη στην ΕΕ από πλευράς εισπράξεων.
Για την περίοδο 2014-2020 περιμένουμε 21 δις ευρώ από τα Διαρθρωτικά Ταμεία, 14 δις από τις αγροτικές επιδοτήσεις και 2 δις από τους ανεκμετάλλευτους πόρους της περιόδου 2007-2013 και την επιτάχυνση των εκταμιεύσεων της περιόδου 2014-2020.
Αυτά τα γνωρίζουν όλοι.
Τα γνωρίζουν οι αγρότες μας. Σήμερα λαμβάνουν πάνω από 2 δις ευρώ τον χρόνο. Μόνο για την επόμενη εξαετία (2015-2020) θα λάβουν περισσότερα από 20 δις ευρώ.
Τα γνωρίζουν οι μικρομεσαίοι που την περίοδο 2008-2013 εισέπραξαν 11 δις ευρώ από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων – 1,6 δις ευρώ μόνο το 2014.
Τα γνωρίζουν όσοι έχουν πληγεί από φυσικές καταστροφές. Τα χρήματα για τον σεισμό στην Κεφαλονιά, τις πυρκαγιές στην Καλαμπάκα, τις πλημμύρες στον Έβρο, τις πυρκαγιές στην Ηλεία, τον σεισμό στην Ηλεία ήλθαν από το Ταμείο Αλληλεγγύης της ΕΕ.
Τα γνωρίζουν οι νέοι μας, που κατά χιλιάδες σπουδάζουν μέσω του προγράμματος Erasmus και τα πανεπιστήμιά μας, που επωφελούνται από τα κοινοτικά χρήματα.
Τα γνωρίζουν οι γυναίκες, που επωφελούνται από τα προγράμματα γυναικείας επιχειρηματικότητας.
Τα γνωρίζουν οι απολυμένοι της Σπρίντερ και των καταστημάτων Φωκάς, που έλαβαν τις αποζημιώσεις τους από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση.
Τα γνωρίζουν οι άποροι, που θα λάβουν 250 εκ. ευρώ την περίοδο 2014-2020.
Τα γνωρίζουν όσοι επωφελούνται από τα προγράμματα για τις δομές παιδικής φροντίδας των δήμων, το πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι», το πρόγραμμα για τα Κέντρα Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων, τα Κέντρα φροντίδας παιδιών με αναπηρία, τις Μονάδες Μεταμοσχεύσεων, τα 500 εκ. ευρώ για έργα τουρισμού ετησίως, τους δρόμους, τα νοσοκομεία.
Τυχαίο είναι που όλοι όσοι γνωρίζουν, καλούν τους Έλληνες να ψηφίσουν το Ναι;
Ποιος θα μας τα δώσει όλα αυτά;
Πού θα τα βρούνε;
Και δεν είναι μόνο αυτά!
Διακυβεύεται η ίδια η εθνική μας υπόσταση.
Όλες οι Εκθέσεις Προόδου της ΕΕ για την Τουρκία είναι αρνητικές και κάνουν ειδική αναφορά στις σχέσεις καλής γειτονίας και στις παραβιάσεις.
Αν υπάρξει έλλειψη καυσίμων, πόσο σίγουροι είμαστε ότι τα αεροπλάνα μας θα συνεχίζουν να πετάνε στο Αιγαίο και να αναχαιτίζουν τα τουρκικά;
Και το σημαντικότερο: Η Συνθήκη της Λισαβόνας προβλέπει ότι αν ένα κράτος-μέλος δεχθεί επίθεση, θεωρείται ότι η επίθεση έγινε κατά του συνόλου της ΕΕ, η οποία αναλαμβάνει δράση με τον ευρωστρατό. Η Συνθήκη έχει τεθεί σε ισχύ και ήδη αρχίζει η εφαρμογή ενός προς ένα των άρθρων της. Τώρα, που ετοιμάζουν τον ευρωστρατό θα αποφασίσουμε εμείς να στερηθούμε τις υπηρεσίες του;
Επίσης: Όλες οι Εκθέσεις Προόδου της ΠΓΔΜ είναι αρνητικές. Το βέτο της Ελλάδας έχει ισχύ.
Είμαστε σίγουροι ότι θα συμβαίνει το ίδιο αν βρεθούμε εκτός Ευρώπης;
Όχι, βέβαια. Μας περιμένουν πώς και πώς να βγούμε από τον ευρωπαϊκό χάρτη για να μπουν στην ΕΕ ως «Μακεδονία».
Μιλάμε δηλαδή για πραγματική εθνική καταστροφή!
Πριν ψηφίσουμε, ας σκεφτούμε. Ας σκεφτούμε τι έχουμε να χάσουμε. Ας σκεφτούμε τους κινδύνους που διατρέχει η πατρίδα και ο λαός μας.
Ας μην επιτρέψουμε να εφαρμοστούν τα δόλια σχέδια των εχθρών μας!
Και το πιο βαρύ από όλα τα πλήγματα το δέχεται ο λαός μας, οι φτωχοί, όχι οι πλούσιοι – οι πλούσιοι πάντα τη βρίσκουν την άκρη.
Δάκρυα στα μάτια φέρνουν οι σκηνές των ηλικιωμένων, των άρρωστων, των ανήμπορων που στοιβάζονται στις ουρές, για ένα ελάχιστο ποσό από τη σύνταξή τους, που τον επόμενο μήνα μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι δεν θα υπάρχουν καθόλου.
Ακόμη κι’ αυτοί που έχουν λίγα χρήματα στις τράπεζες, οικονομίες για μια αρρώστια, για το μεταπτυχιακό του παιδιού, για μια ώρα ανάγκης, δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση σ’ αυτά.
Και το χειρότερο: Οι καταθέσεις κινδυνεύουν, όπως κινδυνεύουν και οι μισθοί και οι συντάξεις, από όπου ζουν και αυτοί που έχουν χάσει τη δουλειά τους ή δεν βρήκαν ποτέ μια δουλειά τα τελευταία δύσκολα χρόνια.
Αποδεικνύεται τώρα ότι το έγκλημα ήταν προμελετημένο.
Είπαν ψέματα, πολλά ψέματα στον λαό για να υφαρπάσουν την ψήφο του: Το ανύπαρκτο «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», με τα 12 δις που δεν υπήρχαν, το σχέδιο που έλεγαν ότι είχαν και αποδεικνύεται πως ούτε αυτό υπήρχε, σχέδια για τις πρώτες 100 μέρες και τις πρώτες 100 ώρες, τα όνειρα για ανύπαρκτες συμμαχίες και «εναλλακτικές λύσεις», οι προσλήψεις, οι αυξήσεις, ο τερματισμός της λιτότητας χωρίς λεφτά, η δήθεν περικοπή του χρέους, η δημιουργία 300.000 νέων θέσεων εργασίας – την ώρα που καθημερινά εξήντα επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο και πάνω από 600 άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους.
Ψευτοηρωισμοί από ανθρώπους ανίκανους και συνειδητούς ψεύτες, που δεν είχαν στο νου τους τίποτε άλλο από την εξουσία.
Ήταν όλα ψέματα. Και ακόμη χειρότερα: Εκμεταλλεύθηκαν τον πόνο του λαού για να πείσουν ένα τμήμα του να τους ψηφίσει.
Πήραν τις εκλογές. Και μετά είπαν άλλα ψέματα, για να καλύψουν τα προηγούμενα ψέματά τους.
Επί πέντε μήνες πάνε κι’ έρχονται στις Βρυξέλλες, κάνουν βαφτίσια αλλάζοντας τα ονόματα στους όρους, οργανώνουν Ευρωπαϊκά Συμβούλια, Eurogroup, οκταμερείς, εξαμερείς, πενταμερείς. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που μέχρι τις εκλογές αποκαλούσαν όλους τους υπόλοιπους μερκελιστές, δωσίλογους και γερμανοτσολιάδες.
Την ώρα που οι μισοί διαπραγματεύονταν, οι άλλοι μισοί έβριζαν αυτούς με τους οποίους οι πρώτοι διαπραγματεύονταν.
Ξεκίνησαν τον νέο Εθνικό Διχασμό και τώρα αυτός ο Εθνικός Διχασμός βρίσκεται μπροστά μας.
Στις 20 Φεβρουαρίου, η κυβέρνηση, οι κύριοι Τσίπρας και Καμμένος, υπέγραψαν μια Συμφωνία: Τη Δήλωση του Eurogroup.
Εκεί, αποδέχονταν όλα όσα έλεγαν ότι δεν θα κάνουν: Δεσμεύτηκαν για το χρέος, ότι θα το πληρώνουν πλήρως και εγκαίρως και ότι η βιωσιμότητά του εξαρτάται από τα πλεονάσματα. Δεσμεύτηκαν για την αξιολόγηση του τρέχοντος προγράμματος του οποίου οι ίδιοι ζήτησαν τετράμηνη παράταση και ενώ ορκίζονται ότι αυτοί, οι τάχατες πιο έξυπνοι, πιο ικανοί διαπραγματευτές, δεν θα δέχονταν να αξιολογηθούν ποτέ. Δεσμεύτηκαν ότι κάθε εκταμίευση θα γινόταν μετά το τέλος της αξιολόγησης. Δεσμεύτηκαν ότι το ΔΝΤ θα έχει τον ρόλο του. Δεσμεύτηκαν ότι δεν θα κάνουν μονομερείς ενέργειες. Δεσμεύτηκαν για ευρύτερες και βαθύτερες μεταρρυθμίσεις.
Και αφού τα υπέγραψαν όλα αυτά από τις 20 Φεβρουαρίου, γύρισαν πίσω και έκαναν πως δεν έγινε τίποτε.
Δεν αναγνώριζαν τη συμφωνία, δεν την έφεραν ποτέ στη Βουλή, επαίρονταν για τις δημιουργικές τους ασάφειες.
Και άρχισαν να κάνουν ότι διαπραγματεύονται.
Μόνο που διαπραγματεύονταν με τον εαυτό τους!
Ανίκανοι να κυβερνήσουν, άφησαν τη χώρα χωρίς χρηματοδότηση, σκούπισαν όλα τα διαθέσιμα από ασφαλιστικά ταμεία, κοινοτικά κονδύλια και ό,τι άλλο υπήρχε για να πληρώνουν τους δανειστές – αυτοί που προεκλογικά κατηγορούσαν την προηγούμενη κυβέρνηση ότι δανείζεται για να πληρώνει τα δάνεια, πήραν για τον ίδιο σκοπό τα λεφτά του λαού.
Και έφτασαν έτσι, με τα πήγαιν’ έλα τους και την αδράνειά τους στο και πέντε.
Στις 30 Ιουνίου, η χώρα έμεινε μόνη, στο έλεος των κερδοσκόπων, χωρίς προστασία, με τους συνταξιούχους να εισπράττουν ελάχιστα ευρώ με αλφαβητική σειρά!
Ποιο είναι το επόμενο;
Αυτό που συμβαίνει στη Βενεζουέλα, το πρότυπό τους, όπου οι άνθρωποι ψωνίζουν τα στοιχειώδη με βάση τον λήγοντα της αστυνομικής τους ταυτότητας;
Και πού είναι τα ρούβλια που θα έφερναν; Η Ρωσία ήδη τους είπε ξεκάθαρα να πάνε να τα βρούνε με τους πιστωτές τους;
Πού είναι η παραγωγική ανασυγκρότηση που επαγγέλλονταν; Κατέστρεψαν ακόμη και τον τουρισμό.
Πού είναι οι σύμμαχοι για την ύπαρξη των οποίων διαβεβαίωναν; Τους έμειναν οι Ποδέμος, ο Μπέπε Γκρίλο, ο Μαδούρο και η Μαρίν Λεπέν.
Μ’ αυτούς τα βρίσκουν! Μ’ αυτούς τα βρήκαν και στη Βουλή στην ψηφοφορία για το δημοψήφισμα.
Ένα κίβδηλο δημοψήφισμα, που το προκήρυξαν πραξικοπηματικά τρεις μέρες πριν από τη λήξη του προγράμματος, πριν να ρίξουν τη χώρα βορά στους ανελέητους κερδοσκόπους, πριν την μετατρέψουν σε μια νέα Αργεντινή.
Δεν στέκομαι στα διαδικαστικά με σκοπό την υφαρπαγή της ψήφου υπέρ του «Όχι».
Στέκομαι στην ουσία: Το δημοψήφισμα, σύμφωνα με το Σύνταγμα, προκηρύσσεται για μείζον εθνικό θέμα.
Αυτοί, όμως, φέρνουν σε δημοψήφισμα ένα από τα πολλά έγγραφα της διαπραγμάτευσης. Ούτε καν το τελευταίο. Φέρνουν αυτό που φέρει ημερομηνία 25 Ιουνίου, ενώ αποκαλύφθηκε πως υπήρχε και άλλο έγγραφο, της 26ης Ιουνίου, και μετά ήλθαν κι’ άλλα πολλά.
Και δεν φέρνουν το «Μνημόνιο Τσίπρα», αυτό που ο ίδιος ο Τσίπρας, με την υπογραφή του, έστειλε στις 22 Ιουνίου.
Και είναι μείζον εθνικό θέμα ένα έγγραφο; Όχι, λοιπόν! Μείζον εθνικό θέμα είναι το πραγματικό δίλημμα του δημοψηφίσματος: Ευρώ ή δραχμή! Για την ακρίβεια, ευρώ ή τίποτα. Γιατί τίποτε είναι αυτό που βρίσκουμε σήμερα στις τράπεζες και στα ΑΤΜ.
Κορόιδεψαν και κοροϊδεύουν.
Δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να τορπιλίζουν κάθε προσπάθεια συμφωνίας!
Βάζουν θέματα που δεν έχουν καμιά σημασία αυτή τη στιγμή: Να περικοπεί το χρέος που θα αρχίσουμε να πληρώνουμε μετά το 2023, ενώ τώρα επείγει μια συμφωνία για να συνεχιστεί η χρηματοδότηση της χώρας τώρα.
Να τους δώσουν αναπτυξιακό πακέτο, ενώ είναι γνωστό ότι περιμένουν να μας δώσουν τα 35 δις ευρώ του πακέτου Γιούνκερ, τη ρευστότητα των τραπεζών, τα κοινοτικά κονδύλια, αλλά, το είπαν, μετά τη συμφωνία.
Ακόμη και χθες, στο περίφημο διάγγελμά του, λίγο πριν ξεκινήσει ένα Eurogroup, ο κ. Τσίπρας εκφώνησε έναν εμπρηστικό λόγο, κλείνοντας όλα τα πορτοπαράθυρα.
Και είπε πάλι ψέματα.
Επανέλαβε την ίδια φράση που είχε πει στην ΔΕΘ και στην τελευταία προεκλογική ομιλία του: «Αναλαμβάνω την ευθύνη και δεσμεύομαι».
Ποιος να τον πιστέψει; Γιατί να τον πιστέψουμε;
Πάλι είπε ψέματα: Ότι τις τράπεζες τις έκλεισαν οι Ευρωπαίοι (ενώ υποχρεώθηκε να τις κλείσει η ίδια η κυβέρνηση). Ότι οι Ευρωπαίοι οδήγησαν στις ουρές τους ηλικιωμένους. Ότι η κυβέρνηση δίνει μάχη για να προστατέψει το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή σύνταξη και όχι ένα απλό φιλοδώρημα – την ώρα που όλοι συνωστίζονται για λίγα ευρώ!
Είχαν ένα δόλιο σχέδιο. Και το εφάρμοσαν πιστά και μεθοδικά. Για να οδηγήσουν τη χώρα εκτός Ευρώπης και ευρώ και να έλθουν αυτοί που έχουν τα λεφτά τους έξω να εξανδραποδίσουν τη χώρα.
Ας αφήσουμε που είναι ψέματα ότι τα δάνεια θα μετατραπούν σε δραχμές. Θα έχουμε δραχμές και θα πληρώνουμε τα δάνειά μας σε ευρώ!
Το δίλημμα, λοιπόν, είναι ξεκάθαρο: Ευρώ ή δραχμή.
Στην πατρίδα μας, όλοι γνωρίζουν πως εκτός ευρωπαϊκού πλαισίου είμαστε χαμένοι.
Από την ένταξή της στην ΕΕ, η Ελλάδα έχει λάβει περισσότερα από 110 δις ευρώ από τα Διαρθρωτικά Ταμεία και περισσότερα από 200 δις ευρώ για τους αγρότες.
Η χώρα μας υπήρξε η πλέον ευνοημένη στην ΕΕ από πλευράς εισπράξεων.
Για την περίοδο 2014-2020 περιμένουμε 21 δις ευρώ από τα Διαρθρωτικά Ταμεία, 14 δις από τις αγροτικές επιδοτήσεις και 2 δις από τους ανεκμετάλλευτους πόρους της περιόδου 2007-2013 και την επιτάχυνση των εκταμιεύσεων της περιόδου 2014-2020.
Αυτά τα γνωρίζουν όλοι.
Τα γνωρίζουν οι αγρότες μας. Σήμερα λαμβάνουν πάνω από 2 δις ευρώ τον χρόνο. Μόνο για την επόμενη εξαετία (2015-2020) θα λάβουν περισσότερα από 20 δις ευρώ.
Τα γνωρίζουν οι μικρομεσαίοι που την περίοδο 2008-2013 εισέπραξαν 11 δις ευρώ από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων – 1,6 δις ευρώ μόνο το 2014.
Τα γνωρίζουν όσοι έχουν πληγεί από φυσικές καταστροφές. Τα χρήματα για τον σεισμό στην Κεφαλονιά, τις πυρκαγιές στην Καλαμπάκα, τις πλημμύρες στον Έβρο, τις πυρκαγιές στην Ηλεία, τον σεισμό στην Ηλεία ήλθαν από το Ταμείο Αλληλεγγύης της ΕΕ.
Τα γνωρίζουν οι νέοι μας, που κατά χιλιάδες σπουδάζουν μέσω του προγράμματος Erasmus και τα πανεπιστήμιά μας, που επωφελούνται από τα κοινοτικά χρήματα.
Τα γνωρίζουν οι γυναίκες, που επωφελούνται από τα προγράμματα γυναικείας επιχειρηματικότητας.
Τα γνωρίζουν οι απολυμένοι της Σπρίντερ και των καταστημάτων Φωκάς, που έλαβαν τις αποζημιώσεις τους από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση.
Τα γνωρίζουν οι άποροι, που θα λάβουν 250 εκ. ευρώ την περίοδο 2014-2020.
Τα γνωρίζουν όσοι επωφελούνται από τα προγράμματα για τις δομές παιδικής φροντίδας των δήμων, το πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι», το πρόγραμμα για τα Κέντρα Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων, τα Κέντρα φροντίδας παιδιών με αναπηρία, τις Μονάδες Μεταμοσχεύσεων, τα 500 εκ. ευρώ για έργα τουρισμού ετησίως, τους δρόμους, τα νοσοκομεία.
Τυχαίο είναι που όλοι όσοι γνωρίζουν, καλούν τους Έλληνες να ψηφίσουν το Ναι;
Ποιος θα μας τα δώσει όλα αυτά;
Πού θα τα βρούνε;
Και δεν είναι μόνο αυτά!
Διακυβεύεται η ίδια η εθνική μας υπόσταση.
Όλες οι Εκθέσεις Προόδου της ΕΕ για την Τουρκία είναι αρνητικές και κάνουν ειδική αναφορά στις σχέσεις καλής γειτονίας και στις παραβιάσεις.
Αν υπάρξει έλλειψη καυσίμων, πόσο σίγουροι είμαστε ότι τα αεροπλάνα μας θα συνεχίζουν να πετάνε στο Αιγαίο και να αναχαιτίζουν τα τουρκικά;
Και το σημαντικότερο: Η Συνθήκη της Λισαβόνας προβλέπει ότι αν ένα κράτος-μέλος δεχθεί επίθεση, θεωρείται ότι η επίθεση έγινε κατά του συνόλου της ΕΕ, η οποία αναλαμβάνει δράση με τον ευρωστρατό. Η Συνθήκη έχει τεθεί σε ισχύ και ήδη αρχίζει η εφαρμογή ενός προς ένα των άρθρων της. Τώρα, που ετοιμάζουν τον ευρωστρατό θα αποφασίσουμε εμείς να στερηθούμε τις υπηρεσίες του;
Επίσης: Όλες οι Εκθέσεις Προόδου της ΠΓΔΜ είναι αρνητικές. Το βέτο της Ελλάδας έχει ισχύ.
Είμαστε σίγουροι ότι θα συμβαίνει το ίδιο αν βρεθούμε εκτός Ευρώπης;
Όχι, βέβαια. Μας περιμένουν πώς και πώς να βγούμε από τον ευρωπαϊκό χάρτη για να μπουν στην ΕΕ ως «Μακεδονία».
Μιλάμε δηλαδή για πραγματική εθνική καταστροφή!
Πριν ψηφίσουμε, ας σκεφτούμε. Ας σκεφτούμε τι έχουμε να χάσουμε. Ας σκεφτούμε τους κινδύνους που διατρέχει η πατρίδα και ο λαός μας.
Ας μην επιτρέψουμε να εφαρμοστούν τα δόλια σχέδια των εχθρών μας!
Αυτή δεν ανησυχεί, έβγαλε τα λεφτά της έξω κι έχει το κεφαλακι της ήσυχο. Το κόμμα της πάντως μια χαρά χρεοκόπησε...
ΑπάντησηΔιαγραφή