Προς τους διανοούμενους της αποχής

Άρθρο του Αλέξανδρου Χρυσανθακόπουλου.  Ζούμε τραγικές στιγμές και όμως δεν το αντιμετωπίζουν όλοι έτσι. Σε κάθε ιστορική περίοδο κα...

Άρθρο του Αλέξανδρου Χρυσανθακόπουλου.

 Ζούμε τραγικές στιγμές και όμως δεν το αντιμετωπίζουν όλοι έτσι. Σε κάθε ιστορική περίοδο καλούμαστε να απαντήσουμε και να λάβουμε θέση πάνω στις υπαρκτές αντιθέσεις της πραγματικότητας και όχι μόνο στις ιδεατές του μυαλού μας. Οι πρώτες είναι άμεσες, συγκεκριμένες, απτές και ξεκαθαρίζουν την πλεύση των εξελίξεων. Οι δεύτερες είναι υποκειμενικές, ανάγονται στην σφαίρα της θεωρίας και χάνονται στα ιδεολογικά ύψη των αξιακών μας πεποιθήσεων.
Οι πρώτες αφορούν την συγκυρία είναι αντικειμενικές και απαιτούν σαφή, ξεκάθαρη στάση. Οι δεύτερες είναι προϊόντα αναζήτησης και κοσμοθεωρητικής διεργασίας. Για παράδειγμα τώρα είμαστε σε μια ακόμη μεγάλη κρίση, που άπτεται της τύχης του ελληνισμού. Ημιτελή και ανολοκλήρωτα πολιτικά κόμματα, αδυνατούν να ανταποκριθούν στην αναγκαιότητα να αναγεννηθεί η πολιτική και να αναδείξει νέες ιδέες και στελέχη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε εκλογές και ψήφους, αλλά δεν έχει την ιδεολογική ηγεμονία της κοινωνίας. Στριμώχθηκε άσχημα, τον παγίδευσαν οι δανειστές με παραπειστικές υποσχέσεις και αναγκάστηκε να προσφύγει στην ανώτατη πολιτική νομιμοποίηση για μεγάλα εθνικά θέματα, που είναι το δημοψήφισμα. Έθεσε λοιπόν το υπαρκτό ερώτημα: «Θέλετε την προσυπογραφή μιας εντολής που μας παρέδωσαν οι δανειστές και που περιλαμβάνει 12,6 δις εισπρακτικά μέτρα κοινωνικά άδικα; Η Όχι»; Ερώτημα που για κάθε συνειδητό ευπατρίδη απαντιέται απλά : «Σαφώς Όχι»! Αντί όμως, οι υπόλοιποι πολιτικοί σχηματισμοί, να συνδράμουν θετικά σε αυτή την υπόθεση, κυριάρχησε η μικροκομματική σκοπιμότητα, η παρασκηνιακή υπονόμευση και βάθυνε το χάσμα ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις της χώρας. Σάπια κόμματα και φαιδροί αρχηγοί , με την συνεργία διαπλεκόμενων επιχειρηματικών κύκλων καθώς και το υπηρετικό πολιτικό προσωπικό των διεθνών κέντρων, εκτίμησαν πως είναι η κατάλληλη στιγμή, να ανατρέψουν την κυβέρνηση.
Και ενώ είναι μια χρυσή ευκαιρία να ανακτηθεί η εθνική κυριαρχία στην χώρα, επέλεξαν την εμπαθή επιλογή, να ταυτιστούν με την διεθνή τοκογλυφική κάστα σε βάρος των συμφερόντων της Ελλάδας. Το τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει ρώτημα, έχει και αυτός τα λάθη του πχ νομοσχέδιο για την ιθαγένεια! Σε αυτά τα λάθη όμως, οι ασυμβίβαστοι πολιτικοί αντίπαλοι του είναι μαζί του, το κρατάνε στην κυβέρνηση παρά την καταψήφιση του νομοσχεδίου από τους ΑΝΕΛ. Βρωμιά και δυσωδία …..
Στην αναμέτρηση λοιπόν της Ελλάδας με τους εκβιαστές της, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ-ΚΙΔΗΣΟ τάσσονται αδίστακτα ενάντια στα συμφέροντα της χώρας. Η εχθρική απόφαση του Ντράγκι να κλείσει τις Ελληνικές τράπεζες, στερώντας τες από ρευστότητα, χρεώθηκε κακώς στην κυβέρνηση. Η μη παράταση του Προγράμματος για λίγες μέρες και η ωμή παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας, επέφεραν φόβο και ανασφάλεια. Τα κανάλια της διαπλοκής βυσσοδομούν.
Προκαλεί οργή η στάση των διανοουμένων του υποτιθέμενου εναλλακτικού πολιτικού σχεδίου, μιας προσδοκώμενης αναγέννησης του ελληνισμού, που με δημόσιες τοποθετήσεις τους ξεκαθαρίζουν τις θέσεις τους σε επίπεδο τακτικής. Καλούν τους πολίτες να τηρήσουν ουδέτερη στάση επιλέγοντας την αποχή, το λευκό η το άκυρο στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου.
 Όλα αυτά με σκοπιμότητα επιλεγμένα, ως προς τα αναμενόμενα ποσοστά, την εγκυρότητα του αποτελέσματος και άλλα τέτοια. Τους προειδοποιώ , ότι αυτή η επιλογή να δρέψουν τις δάφνες μια εθνικής ήττας, η της αποδυνάμωσης της διαπραγματευτικής ισχύος της κυβέρνησης, θα τους περιθωριοποιήσει και θα τους αποσύρει από το προσκήνιο, καθώς θα τους ταυτίσει με τις ενδοτικές δυνάμεις του τόπου. Η αγωνιστική διαπαιδαγώγηση της νεολαίας και του λαού δεν συνάδει με τέτοιες επιλογές σκοπιμότητας, να κατεδαφιστεί ο κατά τα άλλα, ευάλωτος και σε πολλά ανεπαρκής ΣΥΡΙΖΑ.
Η αντιστασιακή παράδοση των Ελλήνων απαιτεί ένα νέο περήφανο ΟΧΙ. Μια απόφαση με ισχύ επιπέδου άρθρου συντάγματος, απαραβίαστη από κάθε κυβέρνηση. Αυτοί λοιπόν οι διανοούμενοι του πατριωτικού χώρου με πλούσιο συγγραφικό έργο, που συνήθως δεν μιλιούνται μεταξύ τους λόγω υπέρμετρου εγωισμού, έχουν θυμώσει, που η τρέχουσα ιστορία δεν τους κάλεσε να πρωταγωνιστήσουν. Ξεχνούν πως οι πρωτοπορίες προκύπτουν από τα κινήματα και οι ηγεσίες βγαίνουν μέσα από την αγωνιστική τους καταξίωση. Αντί να συμμετέχουν στον μετασχηματισμό της πραγματικότητας κρατώντας ως θετικό πρόσημο την νίκη του ΟΧΙ, επιδιώκουν μέσω της εθνικής συμφοράς να ξεμπερδεύουν με την σημερινή κυβέρνηση, διατηρώντας για τον εαυτό τους τον ρόλο του παρατηρητή, κριτή και μετά την ύπουλη τρικλοποδιά, του εθνοσωτήρα.
Ο δημοκρατικός πατριωτικός χώρος δεν μπορεί να ενωθεί, όσο αυτοί τον εμποδίζουν με τέτοιες συμπεριφορές. Οι συνέπειες ενός Ναι θα είναι ολέθριες. Η Ελλάδα θα αφεθεί απροστάτευτη στα χέρια των δυνάμεων κατοχής και των ντόπιων συνεργατών τους και θα καταδικαστεί τελεσίδικα σε αποικία χρέους.
 Ο πολιτικός ρεαλισμός δεν είναι προσόν μόνο των κατεστημένων διαχειριστικών δυνάμεων του συστήματος. Είναι προσόν που οφείλουν να έχουν όλοι, όσοι ενασχολούνται με τα κοινά. Αν η Ελλάδα οχυρωθεί πίσω από ένα καλό αποτέλεσμα υπέρ του Όχι, ίσως πετύχει κάποια καλύτερη διευθέτηση έως και διαγραφή μέρους του χρέους.
Υπάρχει χρόνος για να κριθεί αυστηρά η κυβέρνηση και να αξιολογηθεί για το έργο της. Όμως το να δίνεις χέρι βοηθείας στο παλιό, προς απόσυρση και τιμωρία πολιτικό προσωπικό, μόνο ως ατόπημα μπορεί να χαρακτηριστεί. Να δούμε τι θα απαντήσουν οι θιγόμενοι, επειδή αυτά που δημοσίευσαν μέχρι τώρα, δεν ευσταθούν.
Ελπίζω να έχουν την διαλεκτική να κατανοήσουν, ότι υπάρχει χρόνος να αναθεωρήσουν την στάση τους και να δώσουν το πατριωτικό παράδειγμα στους ανθρώπους, που τους εκτιμούν.
 Η αξιοπρέπεια είναι μια από τις αξίες του κάθε γνήσιου πατριώτη. Να μετασχηματίσουμε λοιπόν την πραγματικότητα επιλύοντας, όχι τις επιθυμητές ανώριμες αντιθέσεις της, αλλά τις υπαρκτές.
Η κυρίαρχη αντίθεση σήμερα είναι η σύγκρουση ανάμεσα στις δυνάμεις της παγκόσμιας επέκτασης και κυριαρχίας του καπιταλισμού και των εθνών κρατών.
Στην Ελλάδα η κύρια αντίθεση ανάμεσα στην μεταπρατική αστική τάξη που συνδράμεται από τους πολιτικούς της υπαλλήλους και τον λαό που επιζητά λαϊκή και εθνική κυριαρχία. Και την Κυριακή 5 Ιούλη κρίνεται η τύχη του έθνους και του λαού. Θα βρούμε τον δύσκολο δρόμο μας ως ελεύθεροι πολίτες η θα γίνουμε εθελόδουλοι;