Από τον Γιάννη Μερτσελίδη. Έχουμε το δικαίωμα να λέμε "ΟΧΙ" αλλά θα υπερασπιστούμε και το δικαίωμα του άλλου να πει "ΝΑΙ&...
Έχουμε το δικαίωμα να λέμε "ΟΧΙ" αλλά θα υπερασπιστούμε και το δικαίωμα του άλλου να πει "ΝΑΙ". Οι αποφάσεις στη Δημοκρατία παίρνονται κατά πλειοψηφία και όλοι οφείλουμε να τις στηρίξουμε.
Η Ελλάδα δεν ξέρει τι θα της ξημερώσει. Πάντα κάποιος παίρνει τις ευθύνες στις πλάτες του.
Το 1940 ο Ιωάννης Μεταξάς πήρε την απόφαση να πει "ΟΧΙ" και δικαιώθηκε. Σήμερα λέμε ότι το "ΟΧΙ" το είπε ο λαός... που κοιμόταν στα κρεβάτια του...
Σήμερα και λίγο πριν χθες... στα "ΝΑΙ" και στα "ΟΧΙ" ο κόσμος ήταν μοιρασμένος σε καναπέδες και πλατείες... Αυτό είναι μία εξέλιξη που δείχνει ότι ακόμα και ξύπνιοι να είμαστε, άλλοι παίρνουν τις αποφάσεις χωρίς να λογαριάζουν την άποψη μας.
Τι σημασία έχει το "ΟΧΙ" ή το "ΝΑΙ" αν δεν αλλάξουμε εμείς;
Ο μέγας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης έγραψε:
«Αν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.»
Σήμερα αν αποσυνθέσεις την Ελλάδα στο τέλος σου απομένουν ένα έξυπνο κινητό, μία ταμπλέτα και μία φουσκωτή βάρκα από το πολυκατάστημα.
Ξαναφτιάχνεις Ελλάδα με αυτά τα υλικά;
Φιλικά
Το 1940 ο Ιωάννης Μεταξάς πήρε την απόφαση να πει "ΟΧΙ" και δικαιώθηκε. Σήμερα λέμε ότι το "ΟΧΙ" το είπε ο λαός... που κοιμόταν στα κρεβάτια του...
Σήμερα και λίγο πριν χθες... στα "ΝΑΙ" και στα "ΟΧΙ" ο κόσμος ήταν μοιρασμένος σε καναπέδες και πλατείες... Αυτό είναι μία εξέλιξη που δείχνει ότι ακόμα και ξύπνιοι να είμαστε, άλλοι παίρνουν τις αποφάσεις χωρίς να λογαριάζουν την άποψη μας.
Τι σημασία έχει το "ΟΧΙ" ή το "ΝΑΙ" αν δεν αλλάξουμε εμείς;
Ο μέγας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης έγραψε:
«Αν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.»
Σήμερα αν αποσυνθέσεις την Ελλάδα στο τέλος σου απομένουν ένα έξυπνο κινητό, μία ταμπλέτα και μία φουσκωτή βάρκα από το πολυκατάστημα.
Ξαναφτιάχνεις Ελλάδα με αυτά τα υλικά;
Φιλικά
.jpg)
Μια νύχτα του 1890, ο John Swinton, διαπρεπής τότε δημοσιογράφος στη Νέα Υόρκη, ήταν το τιμώμενο πρόσωπο σε δείπνο που δόθηκε από επιφανείς συναδέλφους του...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποιος που δεν είχε ιδέα ούτε για τη δημοσιογραφία ούτε για τον Swinton έκανε μια πρόποση για τον ανεξάρτητο Τύπο... Η απάντηση του Swinton εξόργισε τους συναδέλφους του:(Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, σε αυτή τη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας στην Αμερική όπως ο ανεξάρτητος Τύπος. Το γνωρίζετε και το γνωρίζω.
Ούτε ένας ανάμεσά σας δεν θα τολμούσε να εκστομίσει μια έντιμη γνώμη.
Και αν τολμούσατε να την εκφράσετε, γνωρίζετε εκ των προτέρων ότι δεν θα εμφανιζόταν ποτέ τυπωμένη στο χαρτί.... Πληρώνομαι κάθε εβδομάδα για να κρατώ την τίμια άποψή μου, έξω από την εφημερίδα με την οποία συνδέομαι. Κάποιοι από εσάς παίρνετε επίσης ικανοποιητικούς μισθούς για παρόμοιες υπηρεσίες και οποιοσδήποτε ήταν τόσο τρελός ώστε να γράψει την τίμια γνώμη του, θα βρισκόταν πολύ σύντομα στο δρόμο ψάχνοντας για κάποια άλλη δουλειά.
Αν επέτρεπα στις αληθινές μου απόψεις να εμφανιστούν σε ένα τεύχος της εφημερίδας μου, θα έχανα τη δουλειά μου πριν περάσουν 24 ώρες.
Είναι δουλειά και καθήκον κάθε δημοσιογράφου να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται, να διαστρεβλώνει, να εξυβρίζει, να κολακεύει γονυπετής το Μαμωνά και να πουλά τη Πατρίδα του και τους συμπατριώτες του για να βγάζει το ψωμί του.... Το ξέρετε και το ξέρω, και τι ανοησία είναι αυτή η πρόποση στον ανεξάρτητο Τύπο;
Είμαστε εργαλεία και υποτελείς των πλουσίων ανθρώπων του παρασκηνίου. Είμαστε οι μαριονέτες, αυτοί κινούν τα νήματα κι εμείς χορεύουμε. Τα ταλέντα μας, οι δυνατότητες μας και οι ζωές μας είναι όλα ιδιοκτησία άλλων ανθρώπων.
Είμαστε διανοούμενες πόρνες)....
Ό,τι και να γίνει συνχρεοκοπημένοι μου, αν δεν κάψουμε τα κανάλια, πλέον θα είμαστε μαλάκες ολκής και με τη βούλα....