Και οι πατεράδες υποφέρουν από κατάθλιψη μετά τον τοκετό

Η επιλόχεια κατάθλιψη είναι μια κατάσταση από την οποία υποφέρουν αρκετές νέες μαμάδες, μετά τον ερχομό στον κόσμου ενός παιδιού. Ωστ...

Η επιλόχεια κατάθλιψη είναι μια κατάσταση από την οποία υποφέρουν αρκετές νέες μαμάδες, μετά τον ερχομό στον κόσμου ενός παιδιού.
Ωστόσο, όπως υποστηρίζει μια νέα έρευνα από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και οι νέοι πατεράδες μπορεί να υποφέρουν από κατάθλιψη μετά τον τοκετό, εξαιτίας της οικονομικής πίεσης με την οποία έρχονται αντιμέτωποι και της έλλειψης ποιοτικού χρόνου που διαθέτουν για να περνούν μαζί με το παιδί τους.
Ερευνητές από το περίφημο αγγλικό πανεπιστήμιο υποστηρίζουν, ότι οι πατεράδες μπαίνουν συχνά σε «δεύτερη μοίρα» μετά από τη γέννηση ενός παιδιού, στερώντας τους ευκαιρίες για να συνδεθούν με το μωρό τους.
Λένε ακόμη, ότι πολλοί άντρες αναμένεται να συνεχίσουν να εργάζονται σκληρά για να φέρνουν λεφτά στο σπίτι για τη φροντίδα της οικογένειάς τους και δε λειτουργούν τόσο ως «συν-γονείς», ταΐζοντας και φροντίζοντας τις ανάγκες ενός μωρού. Μάλιστα, καθώς πολλές μητέρες νιώθουν διάφορες ενοχές σε ό,τι έχει να κάνει με τη φροντίδα του παιδιού τους, υποσυνείδητα περιορίζουν την πρόσβαση των πατεράδων στα παιδιά τους, αναλαμβάνοντας οι ίδιες όλες τις ευθύνες της φροντίδας του.
Αυτό, σημειώνει δημοσίευμα της MailOnline, έχει ως αποτέλεσμα το 10% των νέων πατεράδων να βιώνει μια μορφή κατάθλιψης μέσα στους πρώτους έξι μήνες από τη γέννηση ενός μωρού –χωρίς να λαμβάνει βοήθεια από ειδικούς επαγγελματίες.
Η Dr Anna Machin από το τμήμα πειραματικής ψυχολογίας του πανεπιστημίου της Οξφόρδης πήρε συνέντευξη από 15 πατεράδες για χρονικό διάστημα οκτώ μηνών, ξεκινώντας λίγο πριν από τη γέννηση των παιδιών τους. Ενώ όλοι ήταν αισιόδοξοι και ιδεαλιστές στην πρώτη συνέντευξη, έξι από αυτούς εμφάνισαν συμπτώματα κατάθλιψης στους πρώτους έξι μήνες μετά την απόκτηση ενός παιδιού.
«Υπάρχουν ολοένα αυξανόμενα στοιχεία, ότι οι πατεράδες βιώνουν συμπτώματα κατάθλιψης μετά τον τοκετό. Είναι σίγουρα ένα πραγματικό φαινόμενο. Άλλες μελέτες υποδηλώνουν, ότι η αναλογία είναι ανάμεσα στο 4% με 10%. Στους πατεράδες που θέλουν να συμμετέχουν στην ανατροφή των παιδιών τους, υπάρχει μια ένταση ανάμεσα στην ανάγκη τους να παρέχουν και την επιθυμία τους να βρίσκονται στο σπίτι. Η απόκτηση ενός παιδιού μπορεί ακόμη να θέσει σε δοκιμασία και τις συζυγικές σχέσεις, ειδικά αν το ζευγάρι δεν εργάζεται ως ομάδα. Επιπλέον, οι γυναίκες μπορεί πολλές φορές να θεωρούν –λόγω τύψεων- τον εαυτό τους ως τον κυρίαρχο επιμελητή, αποδυναμώνοντας το ρόλο του πατέρα στη φροντίδα ενός παιδιού» εξήγησε η ίδια.
Η Dr Machin πρόσθεσε ακόμη, ότι οι πατεράδες χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να «δεθούν» με τα παιδιά τους, επειδή δεν έχουν το «βιοχημικό προβάδισμα» της εγκυμοσύνης και του θηλασμού, όπως οι γυναίκες.
Αν δε συμμετέχουν και τόσο στη φροντίδα ενός μωρού, αυτό μπορεί να καθυστερήσει τη διαδικασία δεσίματος με το παιδί τους, προκαλώντας συναισθήματα απογοήτευσης και απόρριψης.