Από την δημιουργική ασάφεια των διαπραγματεύσεων, στην δημιουργική ασάφεια μιας μεταβατικής συμφωνίας!

Επισημαίνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Μυστήριοι άνθρωποι είναι κάμποσοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και ένας βουλευτής των ΑΝΕΛ! Όλα θέλουν ν...

Επισημαίνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.

Μυστήριοι άνθρωποι είναι κάμποσοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και ένας βουλευτής των ΑΝΕΛ! Όλα θέλουν να τα γνωρίζουν και να τα ελέγχουν κατά την εξέλιξη της διαπραγμάτευσης του ελληνικού ζητήματος!

Διαβάζω σήμερα πως αυτοί οι «μυστήριοι» δεν ικανοποιήθηκαν από την ενημέρωση που τους παρείχε χθες ο υπουργός Οικονομικών, καθώς ο Γιάνης Βαρουφάκης απέφυγε να προσβάλει τον «διάβολο», δηλαδή να αναφερθεί λεπτομερώς στα αιτήματα των δανειστών και τις προτάσεις της κυβέρνησης! Εντίμως και ορθολογικώς, ο υπουργός φέρεται να είπε στους «μυστήριους»: «καλύτερα να μην γνωρίζετε πολλά», μια και οι εξελίξεις είναι ραγδαίες!

Τι να τους πει ο άνθρωπος, αφού όλα είναι ρευστά; Κοίταξε, αναγνώστη μου, μπορεί εγώ σε αυτό το σημείωμα να ακονίζω το χιούμορ μου - μάλλον σε γερμανικής κατασκευής ακόνι (: στη μια όψη υπάρχει έντονη ευαισθησία, ενώ στην άλλη κυνισμός και ορθολογική/ποζιτιβιστική απάθεια) - αλλά η ουσία είναι πως όλοι μας βιώνουμε μια περίοδο ρευστής νευρικότητας, όπως θα έλεγε ο σοφός, πολωνός κοινωνιολόγος Ζίγκμουντ Μπάουμαν!

Αυτή η «ρευστή νευρικότητα» είναι που χαρακτηρίζει το πέρασμα από την δημιουργική ασάφεια των διαπραγματεύσεων στην δημιουργική ασάφεια μιας συμφωνίας για την διατήρηση της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, με σαφώς πολιτικούς όρους. Σύμφωνα με αυτήν όλα είναι ρευστά και μεταβατικά. Πώς θα μπορούσε η συμφωνία της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα να μην είναι μεταβατική και να διαπερνάται από μια ρευστή νευρικότητα, την οποία θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν μόνον σοβαρά καταρτισμένοι επικοινωνιολόγοι ή μάστορες πολιτικοί-καιροσκόποι με βαθιές γνώσεις ψυχολογίας και ψυχιατρικής; Αν δεν ήταν έτσι, θα συμφωνούσαμε πως διαφωνούμε, αλλά αυτό θα προϋπόθετε άλλες πολιτικές και κοινωνικοοικονομικές αντικειμενικότητες στην Ελλάδα και στην ΕΕ!

Μην με παρεξηγήσεις και θεωρήσεις πως υπαινίσσομαι κάτι κακό για την κυβέρνησή μας ή τον Γιάνη; Ένα ρητορικό ερώτημα υποβάλω ο …ειδικός! Αφού εγώ αγαπώ τους πολιτικούς της ρευστής νευρικότητας, πώς θα μπορούσα να κατακρίνω τις πολιτικές της ρευστής νευρικότητας και τα προϊόντα αυτής: δηλαδή, την συμφωνία μεταξύ των Ελληνικών Αρχών και των Θεσμών, η οποία θα παρουσιαστεί σε λίγο στο κοινοβούλιο και στο ευρύ κοινό, ως αποτέλεσμα μυστικής πολιτικής ασφαλώς και όχι απλώς ως διαδικασία μυστικής διπλωματίας;

Έχουν σημασία για τον ελληνικό λαό αυτά, που με έντονα χιουμοριστική και μάλλον πικρή διάθεση προδηλώνω σε αυτό το σημείωμά μου; Μακάρι να είχαν, αλλά δεν το νομίζω! Δεν έχουν, επειδή έχει δίκιο αυτός ο παμπόνηρος γέρων (Ζίγκμουντ Μπάουμαν), ο οποίος δίχως ασφαλώς να βρίσκεται στο ύψος παλαιών και νέων προφητών της θρησκείας μας, της χρηματαγοράς μας ή του Eurogroup μας ισχυρίζεται: « Το αίτιο όλων των μεγάλων προβλημάτων της σημερινής κρίσης είναι η διαφορά ανάμεσα στην κλίμακα της οικονομίας και στην κλίμακα της πολιτικής. Οι οικονομικές δυνάμεις είναι παγκόσμιες, ενώ οι πολιτικές εξουσίες είναι εθνικές. Αυτή η διαφορά καταστρέφει τους νόμους, διαλύει τα τοπικά σημεία αναφοράς και μετατρέπει την παγκοσμιοποίηση σε μια βλαβερή δύναμη. Οι πολιτικοί αντιμετωπίζονται έτσι σαν μαριονέτες. Ανίκανοι, αν όχι διεφθαρμένοι»!

Δεν υπαινίσσομαι τίποτα… στο κάτω-κάτω δεν τα λέω εγώ αυτά, ο Ζίγκμουντ Μπάουμαν, τα λέει! Εγώ απλώς σχολιάζοντας την εξέλιξη της ελληνικής κρίσης της ευρωζώνης, και λίγο πριν από μια νέα μεταβατική συμφωνία των Ελληνικών Αρχών με τους περίφημους Θεσμούς, βρίσκω πολύ επίκαιρο αυτόν τον κοινωνιολόγο!

Αναγνώστη μου, ξέρεις τι είναι αυτό που σε λίγο θα μας οδηγήσει εκ νέου στην κάλπη; Όχι αυτή καθ΄ εαυτή η νέα μεταβατική συμφωνία, αλλά η διαφορά ανάμεσα στην κλίμακα της οικονομίας και στην κλίμακα της πολιτικής, που αυτή (η συμφωνία) θα ενσωματώνει.

Άρα, δεν θα πρέπει να αναφερόμαστε – αν θέλουμε παραμείνουμε σοβαροί – σε «πολιτική συμφωνία», αλλά μάλλον σε μια συμφωνία «νευρικών εραστών», σε μια νευρωτικού χαρακτήρα συμφωνία υποκριτικών, πολιτικών παραγόντων, η οποία θα αναπτύσσει ένα τεράστιο πεδίο ερμηνευτικής βίας. Αυτό θα είναι και το πεδίο διεξαγωγής των εκλογών που έρχονται!...