Μουσική που ταιριάζει με κάθε... φαγητό

Το παραδοσιακό βρετανικό πιάτο «fish and chips», δηλαδή ο τηγανητός μπακαλιάρος σε κουρκούτι με τηγανητές πατάτες για συνοδευτικό, εκ...

Το παραδοσιακό βρετανικό πιάτο «fish and chips», δηλαδή ο τηγανητός μπακαλιάρος σε κουρκούτι με τηγανητές πατάτες για συνοδευτικό, εκτός από σως ταρτάρ και πουρέ από αρακά ταιριάζει και με… τους Beatles.

Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει μια ομάδα ψυχολόγων, σύμφωνα με τους οποίους η μουσική του διάσημου βρετανικού συγκροτήματος μπορεί να ενισχύσει την απόλαυση του… κλασικού βρετανικού πιάτου.

Οι ερευνητές υποστηρίζουν, ότι συγκεκριμένα είδη μουσικής μπορούν να ενισχύσουν συγκεκριμένες γεύσεις σε μια ποικιλία τροφίμων.

Η ένταση της περίφημης άριας «Nessun Dorma», όπως έχει ερμηνευτεί από το Λουτσιάνο Παβαρότι, λέγεται ότι είναι το ιδανικό συνοδευτικό για μια μους μαύρης σοκολάτας ή για τον καφέ. Από την άλλη, το κομμάτι «Autumn in New York» από τη Μπίλι Χόλιντεϊ μπορεί να ενισχύει τη γεύση μιας πουτίγκας από κολοκύθα.

Στο εστιατόριο Ultraviolent της Σαγκάης τα «fish and chips» σερβίρονται σε ένα χώρο, όπου το θέμα διακόσμησης παραπέμπει στους Beatles, ενώ το El Celler de Can Roca στη Χιρόνα της Ισπανίας σερβίρει την περίφημη αρωματική του μαρέγκα με περιγραφές από τη δράση του ποδοσφαιριστή της Μπαρτσελόνα, Λιονέλ Μέσι, στα γήπεδα, καθώς λέγεται ότι «βγάζει» τα αρώματα και τη γεύση εσπεριδοειδών στο γλυκό.

Τα «ψηφιακά καρυκεύματα» φαίνεται ότι βρίσκουν εφαρμογή και στο κρασί, αυξάνοντας την ευχαρίστηση στους λάτρεις του οίνου έως και κατά 15%, εάν σερβιριστεί με την κατάλληλη μουσική συνοδεία.

Οι ερευνητές βρήκαν, ότι οι άνθρωποι απολάμβαναν περισσότερο το κρασί τους αν το «ταίριαζαν» με την κατάλληλη μουσική, αντί με… απόλυτη ησυχία.

Το String Quartet No 1 σε ρε ματζόρε του Τσαϊκόφσκι συνοδεύει ιδανικά ένα Chateau Margaux του 2004, ενώ το Flute Quartet σε ρε ματζόρε του Μότζαρτ με ένα ξηρό λευκό Puilly-Fume.

Ο καθηγητής συμπεριφορικής ψυχολογίας Charles Spence στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης μιλώντας στον Observer εξήγησε, ότι η γεύση δεν είναι τόσο κυρίαρχη όσο μπορεί να πιστεύουμε και πως τα αυτιά μας μπορεί υποσυνείδητα να «μιλούν» στους γευστικούς μας υποδοχείς.

«Η μουσική δε μπορεί να δημιουργήσει γεύσεις που δεν υπάρχουν ήδη στο στόμα, όμως μπορεί να επιστήσει την προσοχή σε συγκεκριμένες ‘νότες’ ενός κρασιού ή ενός φαγητού… είναι κάτι σαν ένα ψηφιακό καρύκευμα» δήλωσε χαρακτηριστικά ο ίδιος.