Η Βέφα Αλεξιάδου μιλά για τον χαμό των παιδιών της και δακρύζει

Η Βέφα Αλεξιάδου μίλησε στο Down Town, για την απώλεια των παιδιών της, από πού αντλεί δύναμη και αποκάλυψε τι είπε στα εγγόνια της γι...

Η Βέφα Αλεξιάδου μίλησε στο Down Town, για την απώλεια των παιδιών της, από πού αντλεί δύναμη και αποκάλυψε τι είπε στα εγγόνια της για το χαμό της μητέρας της
Από πού αντλείτε τόση δύναμη;
Στις δύσκολες στιγμές που περνάω με τον χαμό των παιδιών μου, μόνο ο θεός, η πίστη και ο κόσμος μου δίνουν δύναμη. Με αγαπούν όλοι και με δυναμώνουν όλοι... Με βοηθούν να ξεχαστώ και μου παίρνουν τον πόνο πίσω. Πολλές φορές κάθομαι και τα μάτια μου τρέχουν ποτάμι. Κλαίω πολύ... Αλλά όταν μπαίνω μέσα στην κουζίνα, μένω με τις ώρες και ξεχνιέμαι.
Συχνά επικαλείστε το θεό. Ποτέ δεν είπατε «μα, γιατί σε μένα»; Είναι πολύ σκληρό μία μάνα να αποχαιρετά τα παιδιά της...
Σε μένα θα το πεις; (συγκινείται και σταματάμε για λίγα λεπτά). Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος αλλά και αδικία από το να αποχαιρετά μία μάνα το παιδί της. Δεν είναι φυσικό! Αλλά ποτέ δεν είπα «γιατί;» στον θεό. Έκλαιγα με αναφιλητά, ποτάμι τα δάκρυα και έλεγα: «αχ θεέ μου, καλέ μου θεούλη, βοήθησέ με!». Με άκουσε μία γειτόνισσα μία μέρα και έρχεται και τι μου λέει; «Μα ύστερα από αυτό που σου έκανε εσύ, λες "καλέ μου θεούλη;"». Μα και βέβαια θα το πω! Τι μου φταίει ο θεός που έχασα τα δύο παιδιά μου; Δεν είναι ο θεός κακός και τιμωρός! Αλίμονο αν το πιστεύαμε αυτό.
Όχι, αλλά δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «άδικο»;
Δυστυχώς, ξεχνάει ο κόσμος ότι υπάρχει κι ο διάβολος και για ό,τι κακό πράττουμε αυτός είναι η αιτία και όχι ο θεός. Η ζωή μας είναι άδικη, η ζωή μας είναι τόσο σκληρή... Αλλά είναι γλυκιά και ωραία και οφείλουμε να τη ζήσουμε! Άδικο που πονάω και κλαίω τόσο πολύ. Αλλά θα τα κάνουμε όλα με το κεφάλι ψηλά κι έτσι θα βαδίσουμε.
Στα εγγόνια σας τι είπατε; Πώς εξηγήσατε τον χαμό των μητέρων τους;
Τι να πει κανείς στα παιδιά αυτά; Υπάρχουν λόγια; Πώς να παρηγορήσεις δύο παιδιά που έχασαν τη μάνα τους; Με τη μικρή, προσπάθησα να της βγάλω από το μυαλό -και έδωσα μάχη- εξηγώντας της ότι δεν φταίει ο θεός. Η καημένη πίστευε ότι ο θεός της πήρε την μανούλα. «Δεν τον αγαπώ τον θεό, γιαγιά. Ούτε τον Χριστό, ούτε την Παναγία, γιατί μου πήραν την μαμά μου!». Τους μίλησα και τους είπα -όσο καλύτερα μπορούσα- ότι ο θεός μας δεν είναι κακός. Η θρησκεία μας είναι τελείως ελεύθερη. Θες να πιστέψεις, θες όχι; Ό,τι θες κάνεις. Δεν σε υποχρεώνει κανείς να ακολουθήσεις όσα είπε ο Χριστός. Μας έχει δώσει μυαλό, να πάμε έγκαιρα στο γιατρό. Αν εμείς δεν το κάνουμε έγκαιρα, δεν μας φταίει σε τίποτα. Εάν ο άντρας μου και η Άντζυ μου πήγαιναν έγκαιρα στον γιατρό, σήμερα θα ήταν εδώ και θα ζούσαν. Και ο καρκίνος στην μήτρα θεραπεύεται πια και στο στομάχι.