H Δάφνη Λαμπρόγιαννη αποκαλεί το lifestyle ζόμπι

Η Δάφνη Λαμπρόγιαννη είναι μια γυναίκα χαμηλών τόνων. Αποφεύγει τα κοσμικά μέρη όπου συχνάζουν οι παπαράτσι. «Δε με ενδιαφέρει η κοσμ...

Η Δάφνη Λαμπρόγιαννη είναι μια γυναίκα χαμηλών τόνων. Αποφεύγει τα κοσμικά μέρη όπου συχνάζουν οι παπαράτσι.
«Δε με ενδιαφέρει η κοσμικότητα για την κοσμικότητα. Αν χρειαστεί να πάω κάπου να συγχαρώ έναν δικό μου άνθρωπο σε μια παράσταση, φυσικά και θα το κάνω. Αλλά δε με ενδιαφέρει να πάω για να βγω φωτογραφία. Με ενδιαφέρει να πάω να δω την παράσταση ή να πω χρόνια πολλά σε κάποιον που γιορτάζει. Όχι, απλώς δε με ενδιαφέρει, αλλά δε μου αρέσει κιόλας όλο αυτό το πάρτι. Ειδικά στις μέρες μας έχει γίνει γραφικό» τόνισε στο Super TV.
Είναι μόδα, είναι το σημερινό lifestyle, με βάση το αμερικανικό πρότυπο...
«Δεν είναι μόδα πια. Είναι κάτι που πεθαίνει. Είναι ένα ζόμπι που παλεύει να ζήσει ντε και καλά τρώγοντας σάρκες»
Ποιο από αυτά που βλέπουμε στη Μουρμούρα κάνετε ακριβώς και στο σπίτι σας;
«Δε θα σας πω, γιατί δε θέλω να μιλάω για μένα. Έχει καταντήσει πολύ αστείο. Υπάρχει μια απίστευτη αυταρέσκεια, την οποία ανακυκλώνουμε και εμείς και εσείς. Το βρίσκω σχεδόν αστείο να μιλάμε για τον εαυτό μας.»
Και ο κόσμος που σας έχει αγκαλιάσει θα ήθελε να ξέρει λίγα πράγματα για τη ζωή σας... 'Έτσι είναι αυτό το παιχνίδι...
«Όχι, δεν είναι έτσι αυτό το παιχνίδι, για να έχουν να τρώνε οι γύρω γύρω. Το παιχνίδι το στήνουμε εμείς. Διαφωνώ ριζικά. Δεν πιστεύω ότι πρέπει να ικανοποιήσω την περιέργεια κανενός. Νομίζω ότι είναι ένας λάθος τρόπος αντιμετώπισης και δικής μας, αλλά και των ανθρώπων που έχουν την περιέργεια. Δε θέλω να μπαίνω σε αυτή τη διαδικασία. Δε μου αρέσει καθόλου να το τρέφω αυτό.»
Αυτό δεν είναι το τίμημα της αναγνωρισιμότητας;
«Επειδή με αναγνωρίζουν, δε σημαίνει ότι θα γίνω βορά τους.»
Δε μιλάω για τόσο τραβηγμένα περιστατικά, όπως εκείνα που σας είχε τύχει στο νοσοκομείο, όπου ήθελε η γιατρός να βγάλει φωτογραφία με εσάς στο κρεβάτι...
«Αυτό είναι ένα περιστατικό από την καθημερινότητα μου. Αν επιτρέψω να μπουν στον χώρο μου έστω και λίγο, τότε πάει. Δεν τους το επιτρέπω, κι όμως πιστεύουν ότι μπορούν να το κάνουν. Φανταστείτε τι θα γινόταν αν άνοιγα έστω και λίγο την πορτούλα. Πέρα από αυτό όμως, θα ήθελα να ξέρουν μόνο για τη δουλειά μου. Τίποτε άλλο. Είμαι ηθοποιός.»