Περί «ζημιογόνου ΟΣΕ» και άλλες μπαρουφολογίες.‏

Από τον ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ. Ζημιογόνοι και διεστραμμένοι είναι εκείνοι που δέχονται τις μπαρουφολογίες για «ζημιογόνο ΟΣΕ» κι άλλες α...

Από τον ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ.

Ζημιογόνοι και διεστραμμένοι είναι εκείνοι που δέχονται τις μπαρουφολογίες για «ζημιογόνο ΟΣΕ» κι άλλες ανοησίες, χωρίς να ξέρουν την ιστορία του ΟΣΕ ή να έχουν εξετάσει τα στοιχεία για τον ΟΣΕ.

ΟΣΕ ή η απόλυτη υποκρισία της πολιτικής
Εδώ και περίπου 25 χρόνια, ενώ για να ορθοποδήσει ο ΟΣΕ, για να μειωθούν τα ελλείμματα, γίνονται, υποτίθεται, προγράμματα εξυγίανσης που υποτίθεται εφαρμόζουν οι δεκάδες αρμόδιοι υπουργοί και διοικητές, όμως η οικονομική κατάσταση επιδεινώνεται.
Οι κυβερνήσεις δεν έχουν την τσίπα να παραδεχτούν ότι για την πορεία του ΟΣΕ ευθύνονται οι ίδιες με την πολιτική τους και οι διοικήσεις τους με τη διαχείριση που άσκησαν.
«Ο ΟΣΕ υποχρεώνεται να λειτουργεί με πολιτικά κριτήρια και αξιολογείται με επιχειρηματικά κριτήρια»
- Ποια η ανταπόκριση των κυβερνήσεων στις νομοθετημένες υποχρεώσεις τους; Μέχρι το 2004, που διαθέτουμε στοιχεία, τα χρέη του κράτους προς τον ΟΣΕ λόγω της μη τήρησης νομοθετημένων υποχρεώσεων του είναι 3,8 δισ. ευρώ. Από το 2003 έως και σήμερα το Δημόσιο δεν έχει καταβάλλει ούτε 1 ευρώ στον ΟΣΕ για κάλυψη έστω μέρους των υποχρεώσεων του.
Προς επίρρωση των παραπάνω αναφερόμενων, επικαλούμεθα τις κατ’ έτος συντασσόμενες εκθέσεις, των οριζόμενων από το Υπουργείο Οικονομικών ελεγκτών, όπου διαπιστώνεται ότι «οι απαιτήσεις του ΟΣΕ από το Δημόσιο αφορούν έσοδα βέβαια και εκκαθαρισμένα, δεδομένου ότι βασίζονται σε διατάξεις νόμων, γι’ αυτό και όφειλε να τις χρεώσει το Δημόσιο» και ότι «το Καθαρό Αποτέλεσμα του ελεγχόμενου οικονομικού έτους είναι Μηδενικό». αναγνωρίζοντας έτσι, ευθέως και επίσημα ότι το χρέος του ΟΣΕ αποτελεί υποχρέωση του Δημοσίου. 

Οι Προγραμματικές Συμφωνίες και το Νέο Τροχαίο Υλικό
Με το Νόμο 2671/98, ανετέθη στο Δημόσιο η χρηματοδότηση (εξ ολοκλήρου) των Προγραμματικών Συμφωνιών που συνήφθησαν έως 31-12-1997, για την Προμήθεια του Νέου Τροχαίου Υλικού και τον εκσυγχρονισμό της Υποδομής, ζητήματα που το ίδιο το Δημόσιο είχε αποφασίσει.
Το κόστος της υλοποιήσεις των ως άνω Προγραμματικών Συμφωνιών ανήλθε στο ποσό των 920 εκ. €.
Η προβλεπόμενη από το νόμο χρηματοδότηση του Δημοσίου δεν υπήρξε.
Για την αποπληρωμή του ποσού αυτού ο ΟΣΕ εξαναγκάσθηκε σε δανεισμό, πληρώνοντας τόκους και αυξάνοντας το χρέος του, προκειμένου να ανταποκριθεί στη λειτουργία του.
Έτσι ο ΟΣΕ, δέσμιος του Δημόσιου και κοινωνικού του χαρακτήρα, παγιδεύεται από το ίδιο το Δημόσιο και υποχρεούται να καταβάλλει τόκους για τις νόμιμες οφειλές του Δημοσίου προς αυτόν, αφού δεν έχει κανένα περιθώριο αντίδρασης, καθόσον ο οφειλέτης του (το Δημόσιο δηλαδή) τυγχάνει να είναι και ο μόνος Μέτοχός του.
Πουλώντας τα φιλέτα του (π.χ. εμπορευματικές μεταφορές) ο ΟΣΕ θα είναι ακόμα πιο ελλειμματικός, θα γίνει ακόμα πιο προβληματικός παρά το γεγονός ότι τα τιμολόγια θα αυξηθούν.
Οι χθεσινοί αντιπολιτευόμενοι, που ενδιαφέρονταν για τον ΟΣΕ και είχαν εύκολα τα λόγια, γιατί επί 6 μήνες δεν σκέφτηκαν(!!!) να ρωτήσουν αν τοποθετήθηκε διοίκηση στον ΟΣΕ, πόσο μάλλον αν και πότε θα υπάρξει διελεύκανση και τιμωρία των σκανδάλων και της κακοδιοίκησης που δήθεν και αυτοί κατάγγελναν;