Πρώην στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας δικαιώνει την Ελλάδα

Στο ερώτημα γιατί η Ευρωζώνη δεν ανοίγει μία εις βάθος συζήτηση για την αποτυχία των προηγούμενων οικονομικών πολιτικών που εφαρμόστηκα...

Στο ερώτημα γιατί η Ευρωζώνη δεν ανοίγει μία εις βάθος συζήτηση για την αποτυχία των προηγούμενων οικονομικών πολιτικών που εφαρμόστηκαν στην Ελλάδα, που έχουν οδηγήσει σε αύξηση της ανεργίας, του χρέους και της φτώχειας, προσπαθεί να απαντήσει ο Αυστριακός οικονομολόγος Κουρτ Μπάγερ, σε άρθρο του στην Wiener Zeitung.

Ο Μπάγερ επισημαίνει πως ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών τάχθηκε υπέρ μίας ευρωπαϊκής διάσκεψης για το χρέος και αποστασιοποιήθηκε από τις συμφωνίες της προηγούμενης κυβέρνησης, εκνευρίζοντας τους ομολόγους του της Ευρωζώνης, ενώ παράλληλα παρομοιάζει τον Γιάννη Βαρουφάκη με τον Όσκαρ Λαφοντέν, πρώην υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας, που επίσης συνήθιζε να κάνει “όχι δημοφιλείς, μακρές διαλέξεις για την οικονομική πολιτική”. Η αντίδραση της Ευρωζώνης, επισημαίνει, ήταν αρνητική. Γιατί, όμως;

Πρώτον, εκτιμά ο ίδιος, ακόμα και η συζήτηση περί των λαθών του παρελθόντος θα αποτελούσε μία έμμεση παραδοχή αυτών των λαθών, κάτι που θα έκαναν εξαιρετικά δύσκολα οι “θεσμοί”, και δεύτερον, υπάρχουν κάποιοι που ευνοούνται από την κατάσταση ως έχει, είτε επειδή θέλουν να αγοράσουν πολύ φθηνά περιουσιακά στοιχεία στις χώρες της κρίσης, είτε επειδή οι ίδιοι έχουν σίγουρες και καλοπληρωμένες δουλειές, ενώ ειδικά για τους πολιτικούς είναι σημαντική η διατήρηση του αρνητικού “παραδείγματος” της Ελλάδας για τις υπόλοιπες χώρες.

Ο Μπάγερ σχολιάζει πως εκείνοι που χαράσσουν και εφαρμόζουν τις πολιτικές αυτές ποτέ δεν κατανοούν τη δυστυχία αυτών που πρέπει να πληρώσουν για τα λάθη προηγούμενων κυβερνήσεων, δε λαμβάνουν υπ' όψιν τις συνέπειες των πολιτικών αυτών στην κοινωνική συνοχή και την πολιτική σταθερότητα.

Καλεί τέλος τα ευρωπαϊκά όργανα να υποστηρίξουν όλες εκείνες τις δυνάμεις που θέλουν να εφαρμόσουν πραγματικές μεταρρυθμίσεις, που διασπούν το δίκτυο των ολιγαρχών, που ανεβάζουν το ηθικό των φορολογούμενων και που αποκαθιστούν την αποδοτικότητα των δημοσίων υπηρεσιών. “Αυτό θα σήμαινε ότι έχουμε μάθει το μάθημά μας”, καταλήγει.