Επισημαίνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Η πραγματικότητα κάθε κυβέρνησης, αναγνώστη μου, αναπαρίσταται δια της σημειολογίας που ορίζει την...
Η πραγματικότητα κάθε κυβέρνησης, αναγνώστη μου, αναπαρίσταται δια της σημειολογίας που ορίζει την καθημερινότητά της. Αυτό μην το παραβλέπεις ποτέ! Η μελέτη των σημείων των εφημερίδων που υποστηρίζουν αξιωματικά μια κυβέρνηση, αποτελεί την μελέτη της ίδιας της πραγματικότητας που ορίζει δυναμικώς το μοντέλο διακυβέρνησης αυτής της κυβέρνησης.
Διαβάζοντας σήμερα την «Αυγή» είναι σαν να επιχειρείς να ανιχνεύσεις το γνωστικό μοντέλο που διακρίνει την σημερινή κυβέρνηση με κορμό την Ευρωπαϊκή Αριστερά, σε αντιδιαστολή με τις προηγούμενες κυβερνήσεις της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ, ή ακόμη της κυβερνητικής σύμπραξης αυτών των κεντρικών κομματικών φορέων της μεταπολίτευσης του 1974. Είναι σαν να αναζητείς τις διαφορές αυτής της κυβέρνησης από τις προηγούμενες, προσεγγίζοντας τον τρόπο με τον οποίο αυτή αντιλαμβάνεται, ορίζει και διαπραγματεύεται την πραγματικότητα.
Στο πλαίσιο αυτό το πρωτοσέλιδο της «Αυγής» θα μπορούσε να θεωρηθεί ως γνωστικός καθρέφτης της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, παρότι η εφημερίδα αυτή δεν αποτελεί κομματικό όργανο με την μορφή του «Ριζοσπάστη»! Δηλαδή, μέσω της «Αυγής» και της δημοσιογραφικής διαδικασίας ανάδειξης συμβάντων σε γεγονότα, είναι εύλογο κάποιος να αναζητεί να διακρίνει την κυβερνητική αντίληψη για τα γεγονότα, ή τέλος πάντων την κυρίαρχη αντίληψη στον ΣΥΡΙΖΑ για τα γεγονότα. Και αυτό, επειδή ο τρόπος ανάδειξης απλών συμβάντων σε γεγονότα δια των πρωτοσέλιδων των εφημερίδων, επηρεάζει καθοριστικά τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές του κοινού τους, ενώ σχηματίζει την γνωστική τους δομή, που είναι καθοριστική για την μορφή πολιτικοποίησής τους.
Πες μου, μετά από αυτά σε παρακαλώ, αναγνώστη μου, τι είδους πολιτικοποίηση έχει ως επικοινωνιακή στρατηγική η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, την στιγμή κατά την οποία, ενώ η κυβέρνηση ολόκληρη, η ελληνική αγορά και ασφαλώς η εθνική μας οικονομία δονούνται από την σταλινικού χαρακτήρα απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να κλείσει την στρόφιγγα ρευστότητας, βγάζοντας στην ουσία ο κ. Μάριο Ντράγκι την Ελλάδα από την πρίζα που παρέχει χρηματοπιστωτική ανάσα και ο Αλέξης Τσίπρας δίνει συνέντευξη στο γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel» μιλώντας για την θηλιά που έχει περάσει η ΕΚΤ στον λαιμό της Αθήνας, η «Αυγή» [Παρασκευή 6 Μαρτίου 2015] να έχει ως κεντρικό της θέμα «Καραμανλικοί–Μητσοτακικοί, σπρώχνουν στην έξοδο τον Σαμαρά»! Αυτό κατά την «Αυγή» - με την οποία διατηρώ μια «αιώνια» τρυφερή σχέση – ήταν το γεγονός της 6ης Μαρτίου για την Ελλάδα, ενώ η δραματική απόφαση της ΕΚΤ εμφανίζεται ουδέτερα στα «ψιλά» υπό τον τίτλο: «Ο Ντράγκι διατηρεί την πίεση προς την Αθήνα»!
Τελικά, το γεγονός της ημέρας, κατά την «Αυγή», δεν ήταν το «σπρώξιμο προς την έξοδο» του κ. Τσίπρα που τυχαίνει να είναι και ο πρωθυπουργός της χώρας, αλλά του κ. Σαμαρά!!! Τι συμβαίνει εδώ; Ποιοι είναι αυτοί που διαμορφώνουν αυτή την άθλια επικοινωνιακή στρατηγική, που αν μην τι άλλο, αντιφάσκει με τον πολιτικό λόγο που αναπτύσσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ; Ποιοι είναι αυτοί που προσβάλουν τον πολιτικοποιημένο αναγνώστη αυτής της ιστορικής εφημερίδας της αριστεράς;
Τέτοιας μορφής πρωτοσέλιδες αθλιότητες, οι οποίες διαστρέφουν την πολιτική σημειολογία της καθημερινότητας, διαπράττουν ολοκληρωτικής και ταυτόχρονα παιδιάστικης κουλτούρας άνθρωποι: φτηνιάρικοι επικοινωνιακοί δίαυλοι και χαμηλού επιπέδου «στελέχη επικοινωνίας», ή πονηρούληδες μέσα στην ανικανότητα και ανεπάρκειά τους, «διαμορφωτές γνώμης»!
Είμαι αυστηρός στο ζήτημα; Μπορεί, αλλά σίγουρα «δίκαιος», μετά το σοκ που υπέστην από αυτό το πρωτοσέλιδο της «Αυγής»! Αυτά είναι φτηνιάρικα επικοινωνιακά τεχνάσματα, που πίστευα πως έχει ξεπεράσει εντελώς η σύγχρονη αριστερά στην πατρίδα μας. Δεν τα έχει ανάγκη! Την ζημιώνουν αφάνταστα! Την χαμηλώνουν ηθικά και την μικραίνουν πολιτικά! Δεν είναι δυνατόν, όταν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δείχνει την θηλιά της ΕΚΤ στον λαιμό του, η «Αυγή» να εστιάζει στην θηλιά των δελφίνων της ΝΔ στον λαιμό του Σαμαρά! Δεν είναι δυνατόν αυτή η κυβέρνηση να προχωρήσει στο πλαίσιο μιας άλλης πολιτικής κουλτούρας, σαφώς υψηλότερης από τις προηγούμενες της μεταπολίτευσης του 1974, μετερχόμενη τα ίδια φτηνιάρικα επικοινωνιακά τεχνάσματα, που χαρακτηρίζονται από παιδισμό και σημειολογική διαστροφή, έτσι ώστε να αλλοιωθεί ένα δυσάρεστο για την κυβέρνηση συμβάν!
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πρέπει αμέσως να αποκτήσει μια σύγχρονη, προοδευτική, υψηλού επιπέδου και επαγγελματισμού, καλοδομημένη στρατηγική επικοινωνίας, παράλληλα με μια επικοινωνιακή τακτική στον χειρισμό της σημειολογίας της καθημερινότητας, που να πολιτικοποιεί τα συμβάντα χωρίς υποκρισία και δολιότητα.
Το ζήτημα δεν είναι να διασκεδάσεις την καθημερινότητα, ούτε να ξεφύγεις από τα μείζονα επεισόδιά της, αλλά εντίμως να διεισδύσεις στον πολιτικό πυρήνα τους και να τους προσδώσεις ένα πολιτικό χαρακτήρα που θα τα μετατρέπει σε γεγονότα που θα τονίζουν την διακριτή, αριστερή σου κοινωνικοπολιτική ταυτότητα, η οποία ανεβάζει το επίπεδο του δημοκρατικού παραδόξου: ανεβάζει το επίπεδο στη σχέση της ισότητας με την ελευθερία!
Και όμως η κυβέρνηση της ελπίδας για την εκκίνηση της Τέταρτης Ελληνικής Δημοκρατίας σε μια ανυπόκριτα δημοκρατική βάση με παραγωγική ανασυγκρότηση και αναδιανομή από πάνω προς τα κάτω, μοιάζει να ακολουθεί την πεπατημένη στην επικοινωνία! Μοιάζει να ακολουθεί τους προηγούμενους! Οι διαμορφωτές γνώμης από την πλευρά της κυβέρνησης εμφανίζονται σαν μαθητές των προηγούμενων και αυτό αποτελεί ένα τρομερά ανησυχητικό σημείο για την προοπτική της.
Ας μην έχουμε αυταπάτες: η κυβέρνηση αυτή θα κριθεί κεφαλαιωδώς από την σημειολογία της επί της πολιτικής (ευρωπαϊκής, διεθνούς και εσωτερικής) και κοινωνικής καθημερινότητας. Εκεί θα μπορούσε να κάνει την μεγάλη διαφορά από όλους τους προηγούμενους, αλλά δυστυχώς δεν φαίνεται ικανή να την κάνει. Κι όμως… ακόμα είναι αρχή και θα μπορούσε, αν συνειδητοποιηθεί, να ανατραπεί αυτή η καταθλιπτική πορεία στην οποία τοποθετούν την κυβέρνηση οι «άνθρωποί» της που ασχολούνται με την διαμόρφωση της κοινής γνώμης! Έτσι θέλω να πιστεύω, μόνο που αυτό δεν πραγματοποιείται με «παιδιάστικες πουστίτσες», αλλά με αρετή, γνώση, τέχνη και τόλμη!...
Ζητήσαμε από τον κ. Τσίπρα να μας μιλήσει με τη γλώσσα της αλήθειας. Κι εκείνος άρχισε να μας μιλά με τη γλώσσα του Αντώνη Σαμαρά.
ΑπάντησηΔιαγραφή«Παρατάσεις», «θα δούμε», «ίσως», «από τον επόμενο χρόνο», «την έγκριση των εταίρων», «θα το συζητήσουμε», «απαιτεί την έγκριση»….
Κατά τα λοιπά, περιβάλλον εκβιασμού και τρόμου περί άδειων ταμείων, προβλήματος ρευστότητας, στενότητας χρόνου, ανάγκη άμεσων αποφάσεων…Το μόνο που απομένει είναι ένα «αν δεν το ψηφίσουμε δεν θα υπάρχουν λεφτά για μισθούς και συντάξεις».
Ακόμη κι αν είναι μία φορά σαφές ότι η πλειοψηφία των ψηφοφόρων δεν έδωσε ρητή εντολή στον κ. Τσίπρα να επιστρέψει την Ελλάδα στη δραχμή, είναι χίλιες φορές σαφέστερο ότι κανείς δεν έδωσε την έγκριση στον κ. Τσίπρα να συνεχίσει τα Μνημόνια, να τα επεκτείνει, να τα ανανεώσει και γενικώς να βαδίσει στο δρόμο που χάραξαν οι πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Πολλές οι οικονομικές αναλύσεις, τοποθετήσεις, προσεγγίσεις, όμως την ουσιαστικότερη άκουσα από έναν φίλο και είναι μία τούρκικη παροιμία που λέει (Όταν φεύγεις από τον δρόμο της χασούρα, μόνο κέρδος έχεις)...
Όμως η κυβέρνηση συνεχίζει στο δρόμο της μεγάλης χασούρας, μέχρι να χαθεί στον ορίζοντα και να μην φαίνεται.
Οι «διαπραγματεύσεις» και τα Eurogroups των τελευταίων ημερών κατάφεραν να δείξουν ακόμη και στον πλέον αφελή λαό της Ευρώπης ότι η ευρωζώνη είναι μία κανονική Μαφία.
Εμείς ουσιαστικά δεν είμαστε μέλος της Μαφίας. Ένας πελάτης της είμαστε. Η Μαφία μάς δάνεισε χρήματα που μας πήρε πίσω με δεκάδες τρόπους.
Η εικόνα έχει ως εξής: Έρχονται κάποιοι γραβατωμένοι μπράβοι μία νύχτα στο μαγαζί μας και μας υπόσχονται προστασία από το παγκόσμιο υφεσιακό περιβάλλον....
Όμως εμείς δεν έχουμε τα χρήματα για να πληρώσουμε τους μπράβους....
Τότε οι μπράβοι προσφέρονται να μας δανείσουν λεφτά κι εμείς συμφωνούμε να δανειζόμαστε λεφτά από τους μπράβους και ύστερα να τους τα επιστρέφουμε με τόκο για να αγοράζουμε την προστασία τους.
Δεν υπάρχει καμία λογική σε όλο αυτό. Τη συμφωνία την υπέγραψε ο Γιώργος Παπανδρέου, την επέκτεινε ο Αντώνης Σαμαράς και τώρα την διαπραγματεύεται ο Αλέξης Τσίπρας. (Αυτό φαίνεται μέχρι στιγμής)
Τώρα το μαγαζί πάλι δεν έχει χρήματα, οι δουλειές δεν πάνε καλά, ούτε τις σπασμένες καρέκλες δεν αλλάξαμε, ούτε ποτά αγοράσαμε, ούτε το πάτωμα σκουπίζουμε, πωλήσεις δεν είχαμε και το ταμείο δεν έχει χρήματα, αλλά οι μπράβοι ήρθαν να εισπράξουν τα συμφωνημένα.
Μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις ακολουθούσαν πάντα την ίδια λύση. Ξαναδανείζονταν από τους μπράβους για να τους ξαναπληρώσουν και ούτω καθ’ εξής.
Κανείς δεν ξεμπέρδεψε από τους τοκογλύφους. Για όσους αντέχουν σαν βόδια ζωσμένα να στριφογυρνούν στο κυκλικό τ’ αλώνισμα έχει καλώς.... Όσοι τα έχουν δώσει όλα κι έχει στερέψει το λίχνισμα, τότε τους τσιμεντάρουν ως παράδειγμα για τους άλλους πελάτες, και τους φουντάρουν στη θάλασσα.
Εμείς είμαστε στα τελειώματα πάλι...Ή θα δανειστούμε ξανά για να πληρώνουμε προστασία στους μπράβους της Ε.Κ.Τ, των Βρυξελλών, του Δ.Ν.Τ και του Σόιμπλε ή θα μας φουντάρουν για να φοβούνται ΚΑΙΙΙ οι Ισπανοί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα είναι η ώρα να φεύγουμε. Καλή η ευρωζώνη αλλά βρωμάνε τα χνώτα της.
Από επιλογή όσο το δυνατόν πιο οργανωμένα, αποχωρούμε. Θα περάσουμε για ένα διάστημα δύσκολα από πολυτέλειες, αλλά μήπως και τώρα πόσο διασκεδαστικά περνάμε;..Η ανθρωπιστική κρίση διαπιστώθηκε, αλλά η διαπίστωση δεν αρκεί και λύση δεν φαίνεται...... Μόνο μπλα – μπλα και όλη την ημέρα στασίδι στα κανάλια των διαπλεκόμενων ως νέοι Αδώνιδες.
Αυτοί οι 4 μήνες δεν πρέπει να πάνε χαμένοι προσπαθώντας να αποδείξουμε στη Μαφία πόσο καλοί πελάτες είμαστε. Ούτε «μέρα – μέρα» να προσπαθούμε να χτίσουμε την εμπιστοσύνη με τη Μέρκελ.
Πρέπει «μέρα – μέρα» να οργανώνουμε την έξοδό μας από τον φαύλο κύκλο του παρανοϊκού χρέους και την επιστροφή στην αυτοδιαχείριση ΜΑΣ..
Εκτός κι αν ο Αλέξης Τσίπρας έχει επιλέξει άλλους συμμάχους και θέλει να περάσει με επιτυχία την αξιολόγηση από εκείνους... Δεν μπορώ ή δεν θέλω να το πιστέψω αυτό... Τουλάχιστον όχι ακόμη. Είναι νωρίς. Γι’ αυτό, μου περισσεύει ένα (ΑΛΛΑ)...
Αλλά… ίσως ο Αλέξης Τσίπρας έχει αποφασίσει να αναζητήσει κάθε ευκαιρία του Συστήματος των Μαφιόζων για να την εκμεταλλευτεί, πριν αποφασίσει να δώσει «εντολή στον Βαρουφάκη» όχι πλέον για συμφωνία, ΑΛΛΑ ΡΗΞΗ....
Σύντομα θα φανεί…
Από ό,τι ακούω και διαβάζω στα πλαίσια της κριτικής στον ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει η απαίτηση μέσα σε ένα μήνα που βρίσκεται στην κυβέρνηση να είχε ήδη: διαλύσει τα ΜΑΤ, κλείσει τις Αμυγδαλέζες, δημιουργήσει τις υποδομές και τις συνθήκες υποδοχής με αξιοπρέπεια για όσους επιστρέψουν από αυτές τις κολάσεις, προχωρήσει στο διαχωρισμό Εκκλησίας – Κράτους, εξετάσει όλες τις υποθέσεις για τις ευθύνες μνημονίων, εξετάσει όλες τις υποθέσεις σκανδάλων, ψηφίσει ολόκληρο το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, βγει από το ευρώ, δημιουργήσει δραχμή και πάρα πολλά άλλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια όλες αυτές τις προσδοκίες σαφώς και φταίει αποκλειστικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός τις δημιούργησε και είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος της κριτικής που τώρα δέχεται.
Δεν μπορώ να τον υπερασπιστώ, ούτε όμως θα τον καταδικάσω. Έχει άλλοθι. Σε ό,τι έχει σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον διαχωρισμό Εκκλησίας – Κράτους μπορεί να επικαλεστεί την απουσία αυτοδυναμίας. Και αυτή την απουσία αυτοδυναμίας κανείς λογικός άνθρωπος δε μπορεί να τη χρεώσει στον ΣΥΡΙΖΑ. Ή ξαναπάμε σε εκλογές ή συγκατοικεί με τους ΑΝ.ΕΛ. και προχωράνε αυτά τα θέματα βήμα – βήμα.
Σχετικά με τα της οικονομίας, επιτρέψτε μου να επαναληφθώ γράφοντας ότι υπάρχει η κριτική πως η κυβέρνηση θα έπρεπε ήδη να μας έχει βγάλει από το ευρώ, να δημιουργήσει δραχμή ενώ ταυτόχρονα θα έπρεπε να κρατήσει τις τράπεζες ανοιχτές, να τις έχει εφοδιάσει με χρήματα για να αντιμετωπίσουν τον πανικό, να διαχειριστεί αυτόν τον πανικό και τέλος να κρατήσει την αγορά σε λειτουργία.
Αν κάποιος πιστεύει ότι αυτά μπορούν να συμβούν ταυτόχρονα, εντάξει. Εγώ πιστεύω ότι δεν μπορούν όσο κι αν το θες.
Πιστεύω ότι αν είχαμε βγει χτες από το ευρώ: Οι τράπεζες θα έκλειναν, η αγορά θα κατέβαζε στόρια και ο πανικός δύσκολα θα παλευόταν.
Επίσης, αρκετοί από αυτούς που τώρα κατηγορούν την κυβέρνηση επειδή δεν το έκανε, θα την κατηγορούσαν επειδή το έκανε κι αντί να μειώσει τα λουκέτα στην αγορά έβαλε λουκέτο σε ολόκληρη την αγορά.
Το κυριότερο όμως που δεν μπορώ να καταλάβω είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι σήμερα που πιστεύουν ακόμη ότι στις Δημοκρατίες κυβερνούν οι λαοί. Παιδιά, εκλογές κάναμε. Τι δεν καταλαβαίνετε;
Υπάρχουν χίλιοι δυο λόγοι για τους οποίους ψηφίστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι δυνατόν να ικανοποιηθούν όλοι αυτοί οι λόγοι και ειδικά οι αλληλοσυγκρουόμενοι.
Όπως για παράδειγμα ότι υπήρξαν άνθρωποι που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ για να σκίσει τα Μνημόνια και άρα αυτομάτως να επιστρέψουμε στη δραχμή και υπήρξαν άνθρωποι που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ για να βγει η χώρα από την ύφεση μέσω καλύτερων διαπραγματεύσεων και άρα αυτομάτως να παραμείνουμε στο ευρώ. Αποκλείεται να ικανοποιηθούν και τα 2 αιτήματα.
Σαφώς και πάλι έχει την ευθύνη εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ, διότι από τη μία διατυμπάνιζε ότι θα σκίσει τα Μνημόνια και θα καταργήσει όλους τους νόμους τους με έναν νόμο κι από την άλλη διαβεβαίωνε ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας εξόδου από το ευρώ. Κοροϊδία; Σαφέστατη. Έτσι είναι όμως στις προεκλογικές περιόδους των Δημοκρατιών. Διαλέγεις ψέμα. Την αλήθεια είσαι υποχρεωμένος να την ανακαλύψεις μόνος σου.
Αν, λοιπόν, κάποιοι ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ για να μας επιστρέψει στη δραχμή, λάθος κόμμα ψήφισαν. Αυτό το υποσχόταν το ΚΚΕ και ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά πήγαινε πακετάκι με την απόλυτη έξοδο από την Ε.Ε. και ίσως έτσι έπεφτε λίγο χοντρό το θέμα.
Αν πάλι κάποιοι άλλοι ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ για να μείνουμε στο ευρώ αλλά χωρίς καμία υποχώρηση και συμβιβασμό, υπήρχε η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΠΟΤΑΜΙ που υποστήριζαν ότι οι πολιτικές τους ήταν έτοιμες να μας βγάλουν εντός των ημερών από τα Μνημόνια και δεν θα υπήρχαν άλλα μέτρα και συμβιβασμοί.
Όλοι έχουμε τις ευθύνες μας. Εμείς, πρώτον γιατί δεν ξέρουμε τι ακριβώς θέλουμε κι αν στην τελική το αντέχουμε αυτό που θέλουμε – διότι ας μην κρυβόμαστε, δεν το έχουμε γνωρίσει – εμείς δεύτερον, διότι πιστεύουμε ότι μόνο εμείς βγάλαμε τον ΣΥΡΙΖΑ και κανείς άλλος με αντίθετη λογική από τη δική μας και εμείς τρίτον, επειδή έχουμε αφήσει τις πύλες αφύλαχτες και προσφέρουμε απολαυστικό θέαμα του καυγά μας στον πραγματικό εχθρό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εμένα μου τη δίνει η Βαλαβάνη όταν με αυστηρό υφάκι μας προειδοποιεί ότι «αυτή θα είναι η τελευταία ρύθμιση οφειλών». Άντε μαντάμ, τόλμησε να κάνεις την πρώτη ρύθμιση κι ύστερα προχώρα σε προειδοποιήσεις ότι θα είναι και η τελευταία.
Βιάστηκε πολύ η κυρία Βαλαβάνη να προχωρήσει σε προειδοποιήσεις και, κυρίως, να μεταμορφωθεί σε αυστηρό νεοφιλελεύθερο που κάνει συστάσεις στο πόπολο.
Κι εμένα μου τη δίνει που βλέπω τον Πανούση σε φάση ζεν να παρακολουθεί ατάραχος τα δρώμενα, την ώρα που τα ΜΑΤ ακόμη δέρνουν πολίτες, ενώ ακόμη δεν έχουν σταλεί σε δίκες όλοι αυτοί που σε χιλιάδες φωτογραφίες έχουν αποτυπωθεί οι μούρες τους να απολαμβάνουν γκλομπιές και ψέκασμα χημικών στα πρόσωπα διαδηλωτών. Είναι εξοργιστικός και τεράστια απογοήτευση.
Κι εμένα μου τη δίνει που διαβάζω ως ονόματα υποψήφιων γενικών γραμματέων υπουργείων εκείνα όσων απέτυχαν να εκλεγούν με τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ προχωρήσει στη δημιουργία νέας στρατιάς πολιτευτών που πληρώνονται αδρά για να φτιάξουν βιογραφικό και εκλογική πελατεία για τις επόμενες εκλογές, την έχουμε κάτσει άσχημα.
Όμως πιο άσχημα από όλους θα την έχει κάτσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν συνεχίσει έτσι, τότε μόνος του θα έχει κλείσει το άλλο άκρο της παρένθεσής του. Η Δημοκρατία δίνει τουλάχιστον αυτό το δικαίωμα. Της τιμωρίας, του ευτελισμού και της ταπείνωσης.
Οπότε, μέχρι σήμερα η κυβέρνηση δεν τα πήγε καλά. Αυτό δεν είναι αποκάλυψη. Όμως δεν τα πήγε και τόσο καταστροφικά σύμφωνα με την αδυναμία εκπλήρωσης των αλληλοσυγκρουόμενων απαιτήσεων όλων μας, τις οποίες κανείς και ποτέ δε θα μπορέσει να ικανοποιήσει.
Η κυβέρνηση πρέπει να μιλήσει. Δεν αντέχουμε άλλα παρασκήνια και μυστικά. Σαφώς, δε μπορεί να μας αποκαλύψει τα όπλα της, αν διαθέτει όπλα. Θα πρέπει όμως τώρα πια να μας μιλήσει με ειλικρίνεια. Να μας εξηγήσει ποιους στόχους έχει. Όχι με υπονοούμενα του Γιάνη. Με καθαρές κουβέντες.
Πρέπει να καταλάβουμε αν αποφάσισε να ασπαστεί το «ευρώ πάση θυσία» ή αν προσπαθεί να δοκιμάσει κάθε ευκαιρία παραμονής στην ευρωζώνη, ώστε σε περίπτωση επιστροφής σε εθνικό νόμισμα να μπορεί να το κάνει χωρίς απολογίες εντός κι εκτός συνόρων.
Αυτή τη στιγμή δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς κάνει και που το πάει. Η προσωρινότητα «λύσεων» λειτουργεί εντελώς αρνητικά. Οι αναβολές από Eurogroup σε Eurogroup κι από Παρασκευή σε Δευτέρα το μόνο που καταφέρνουν είναι να μειώνουν την εμπιστοσύνη των πολιτών στους χειρισμούς της κυβέρνησης.
Ας μην το διακινδυνεύσει άλλο. Μπορεί να στενεύουν τα περιθώρια διαπραγματεύσεων για να μείνουν οι τράπεζες ανοιχτές, αλλά ταυτόχρονα στενεύουν οι αντοχές και οι ανοχές εκείνων που δεν τους ενδιαφέρει καθόλου το αν θα κλείσουν οι τράπεζες.
Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε ένα τεράστιο λάθος ως πρωθυπουργός. Στο διάγγελμά του μετά το Eurogroup είπε ότι η Ελλάδα πέτυχε μία σημαντική διαπραγματευτική επιτυχία και ότι κερδίσαμε μία μάχη αλλά όχι τον πόλεμο. Επίσης τόνισε ότι ήταν μία μέρα σημαντικότερη για την Ευρώπη απ’ ότι για την Ελλάδα. Πρώτον, προκαλεί θλίψη η εικόνα ενός αριστερού πρωθυπουργού να χαρακτηρίζει –για τους όποιους δικούς του λόγους – ως επιτυχία μία απλή παράταση της αβεβαιότητας.
Δεύτερον, είναι καιρός να συνειδητοποιήσει ότι ειδικά αυτή την περίοδο θα έπρεπε να μάχεται ώστε η κάθε μέρα να είναι σημαντικότερη για την Ελλάδα απ’ ότι για την Ευρώπη.
Αυτήν την περίοδο ειδικά, δεν καιγόμαστε ιδιαίτερα να κερδίσει η Ελλάδα κάποιον διαγωνισμό θεώρησης ορθής λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή την περίοδο, για όποιον επί μέρους λόγο κι αν ψήφισε κάποιος αυτή την κυβέρνηση, το έκαναν όλοι για να νιώσουν απεγκλωβισμένοι, αξιοπρεπείς και με την όποια βεβαιότητα μπορεί να προσφέρει για το μέλλον κάποια κυβέρνηση. Το κάναμε για να δούμε όσους έφυγαν, να επιστρέφουν.
Το κάναμε για να πάμε όλοι μαζί ένα βήμα μπροστά. Το να μείνουμε βαλτωμένοι στον ίδιο βάλτο αλλά με αριστερή κυβέρνηση δεν είναι αξιοπρέπεια, αλλά ντροπή.
Ας μας μιλήσει επιτέλους με τη γλώσσα της αλήθειας ο πρωθυπουργός. Αν χάσουμε την όποια μάχη μαχόμενοι θα το αντέξουμε. Εδώ χάσαμε τόσες μάχες με τα χέρια κατεβασμένα.
Δεν είμαστε βολεμένοι με το σήμερα. Δεν συνηθίσαμε την κατάντια μας. Ας μας μιλήσει. Ας πει την αλήθεια. Τι σκέφτεται, τι θέλει, τι επιδιώκει, τι είναι διατεθειμένος να θυσιάσει. Είτε με ευρώ, είτε με δραχμή, θα την παλέψουμε.
Άλλο «απροσδόκητο» όμως δεν θα αντέξουμε. Ούτε άλλα «ανέφικτα». Αν μας θέλει μαζί του, πρέπει να το αποφασίσει και να μας το ανακοινώσει. Ο ίδιος, όχι μέσω Reuters. Μας κούρασαν οι υποψίες, οι αμφιβολίες και τα σενάρια. Ξεκάθαρες κουβέντες πια.
Γράφω πολλά σήμερα. Όμως έχω και πολλά μέσα μου που δεν τ’ αντέχω. Δεν αντέχω να δίνουν απειλητικά τελεσίγραφα στην ελληνική κυβέρνηση από τη μία ο Σόιμπλε κι από την άλλη ο Κατρούγκαλος.
Δεν γίνεται να βγαίνει ο σεβάσμιος Γλέζος και να μου ζητάει συγγνώμη από τη στιγμή που εγώ δεν έχω ζητήσει συγγνώμη από τον εαυτό μου για την ψήφο μου.
Δε μπορεί να θέλει να σπείρει μέσα μου ενοχικά διλλήματα σχετικά με το αν έπρεπε να έχω μετανιώσει για κάτι και δεν το κατάλαβα.
Αν εκείνος μετάνιωσε για κάτι, ας το εξομολογηθεί αλλού. Όχι πάνω στον καημό μας.
Το ίδιο ας πράξουν η Σακοράφα, ο Μητρόπουλος και όποιος άλλος θέλει να κάνει κριτική στην κυβέρνηση. Ας μην την στηρίξει.
Δηλαδή αν αυτοί που ανήκουν στο κυβερνητικό κόμμα κάνουν δημόσια κριτική, εμείς τι θα έπρεπε να κάνουμε; Να αυτοκτονήσουμε καταπίνοντας τόνους αγχολυτικών;
Μεγάλοι άνθρωποι είναι όλοι τους. Δεν θα τους πω εγώ τι πρέπει να κάνουν.
Αλλά αν είναι να με πιέζουν από τη μία οι Γερμανοί και από την άλλη τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, άντε να το τελειώνουμε εδώ κι ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του.
Είπαμε να νιώσουμε καλύτερα. Αν είναι να το γυρίσουμε σε θρίλερ δεν έχω καμία όρεξη.
Λοιπόν, ας ξεκαθαρίσει ο πρωθυπουργός τα πάντα σε όλους. Τι θέλει, τι μπορεί να κάνει, ως πού σκέφτεται να το φτάσει και τι είναι έτοιμος να θυσιάσει. Θέλουμε να ξέρουμε αν θα μείνουμε ή θα φύγουμε.
Αν θα στηρίξουμε ή θα το αφήσουμε να γκρεμιστεί. Άντε, να τελειώνουμε πριν μας το βγάλουν από τη μύτη. Μέχρι σήμερα αυτό που πρέπει να κατάλαβε ο Αλέξης Τσίπρας είναι ότι δεν υπάρχει κανείς καλύτερος από τον λαό για να στηριχτεί. Μόνο αυτός μπορεί να βάλει πλάτη.
Αρκεί να ξέρουμε τι στηρίζουμε. Οι υπόλοιποι ας αρκεστούν στις δημόσιες διαπιστώσεις τους.