Το επιχείρημα Τσίπρα που θα οδηγήσει την Μέρκελ να συζητήσει και όχι απλώς να μιλήσει μαζί του!...

Άρθρο του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου. Έτοιμος για αριστερού χαρακτήρα μεταρρυθμίσεις εμφανίζεται ο Αλέξης Τσίπρας και επ’ αυτού υπάρχει με...

Άρθρο του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου.
Έτοιμος για αριστερού χαρακτήρα μεταρρυθμίσεις εμφανίζεται ο Αλέξης Τσίπρας και επ’ αυτού υπάρχει μεγάλο περιθώριο διαπραγμάτευσης με το Βερολίνο. Αριστερές μεταρρυθμίσεις - σε αντίθεση με τις νεοφιλελεύθερες ή δεξιές - είναι οι διαθρωτικού χαρακτήρα μεταρρυθμίσεις που μειώνουν την ανισότητα σε μια χώρα: Από την μια μειώνουν την ανισότητα στο επίπεδο των αμιγώς κοινωνικών ευκαιριών για πρόοδο και ευημερία και από την άλλη μειώνουν την οικονομική ανισότητα όπως αυτή εκφράζεται και μετράται με τον δείκτης κατανομής εισοδήματος (S80/S20) σε πεντημόρια εισοδήματος και τον συντελεστή Gini.

Σχεδόν όλες οι μεταρρυθμίσεις, που έχει εμφανίσει μέχρι σήμερα προς υλοποίηση, προς θεσμοθέτηση, η κυβέρνηση Τσίπρα, τέτοιου χαρακτήρα είναι και προδήλως αποσκοπούν στο κλείσιμο της ψαλίδας που χωρίζει τα φτωχοποιούμενα δύο τρίτα του ελληνικού πληθυσμού από το υπόλοιπο ένα τρίτο των εύπορων και πάμπλουτων, σε μεγάλο βαθμό παρα-οικονομούντων. Αυτό κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τόσο αυτοί που αντικειμενικά θα θιγούν από αυτές (: ολιγάρχες και υψηλά εισοδηματικά στρώματα, όπως και οι δεξιοί, κεντροδεξιοί και κεντροαριστεροί φορείς που εξυπηρετούν αυτά τα συμφέροντα), όσο και ένα μέρος εκ των αριστερών οι οποίοι θεωρούν πως αριστερή πολιτική είναι η επανάσταση για την εγκαθίδρυση μονοκομματικής εξουσίας που φαρσοειδώς αποκαλούν λαϊκή εξουσία, εννοώντας κάποια μορφή δικτατορίας του προλεταριάτου.

Η πραγματικότητα και άρα η μικρή συγκυριακή αλήθεια για την σημερινή Ελλάδα είναι απλή, πολύ απλή! Μια χώρα που βρισκόταν μέχρι το 2010 στις τρεις πρώτες θέσεις ανισοκατανομής στην ΕΕ, μετά την εφαρμογή του προγράμματος προσαρμογής της τρόικας κατέληξε «πρωταθλήτρια» Ευρώπης με τον υψηλότερο (S80/S20) – [: δείκτης κατανομής εισοδήματος σε πεντημόρια εισοδήματος που αναφέρεται στο μερίδιο του ισοδύναμου διαθέσιμου εισοδήματος του «πλουσιότερου» 20% του πληθυσμού προς το ανάλογο εισόδημα του «φτωχότερου» 20% του πληθυσμού και επηρεάζεται από τις ακραίες τιμές της κατανομής του εισοδήματος, δηλαδή στο πλουσιότερο και στο φτωχότερο τμήμα του πληθυσμού] – και τον υψηλότερο σήμερα στην ΕΕ δείκτη άνισης κατανομής εισοδήματος (συντελεστής Gini) [: ορίζεται ως ο λόγος των αθροιστικών μεριδίων του πληθυσμού, κατανεμημένου ανάλογα με το ύψος του εισοδήματος, προς το αθροιστικό μερίδιο του συνολικού εισοδήματος όλου του πληθυσμού, η τιμή του κυμαίνεται από 0 (πλήρης ισότητα) έως 1 (πλήρης εισοδηματική ανισότητα) και ερμηνεύεται ως η στατιστικά αναμενόμενη διαφορά του αποτελέσματος της σύγκρισης δύο τυχαίων εισοδημάτων, ως ποσοστό του μέσου όρου].

Ας μην γίνουμε Σκανδιναβία την αμέσως επόμενη περίοδο με την αριστερά στην κυβέρνηση , αλλά τουλάχιστον θα μπορούσαμε να γίνουμε Γερμανία στο ζήτημα της ανισότητας - η Γερμανία βρίσκεται κάπου στη μέση μεταξύ των χωρών της ΕΕ στο ζήτημα, όπως μετράται από τους δείκτες Gini και (S80/S20)! Και αυτό είναι, αναγνώστη μου, το μοναδικό ποζιτιβιστικό, πολιτικού χαρακτήρα επιχείρημα που θα μπορούσε να μετατρέψει την αυριανή συνομιλία Μέρκελ- Τσίπρα σε ουσιώδη και ουσιαστική συζήτηση.

Τα στοιχεία υπάρχουν αναλυτικά τόσο στην Eurostat, όσο και στην Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ), όπως και στον ΟΟΣΑ και σε άλλες αξιόπιστες πηγές. Ας τα ανασύρει το επιτελείο του Αλέξη Τσίπρα και ας δείξει πώς οι συγκριμένες μεταρρυθμίσεις που προτείνει επηρεάζουν το ζήτημα της ανισότητας, με την διπλή έννοια που το έθεσα πιο πάνω.

Κανείς, μα κανείς από τους ποζιτιβιστές στην γερμανική κυβέρνηση και στους ευρωπαϊκούς θεσμούς διακυβέρνησης, δεν θα μπορούσε να κάνει σοβαρό αντίλογο επ’ αυτού! Η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως μεταρρυθμίσεις για να μειώσουν την κοινωνική και οικονομική ανισότητα, έτσι ώστε να διαμορφωθεί ένα περιβάλλον ασφάλειας τόσο για τον λαό, όσο και στους επενδυτές. Ας σοβαρευτούμε, λαμβάνοντας υπόψιν την παραγωγική διάθρωση της Ελλάδας, αν δεν υπάρξει αναδιανομή είναι αδύνατον να αποκατασταθεί ο μηχανισμός κερδών και να ξεκινήσει η παραγωγική αναδιάρθρωση στην χώρα μας. Και αυτό το καταλαβαίνουν όλοι όσοι θα επιθυμούσαν να αντιληφτούν την σημερινή διάσταση της παραγωγικής στρέβλωσης στην Ελλάδα, το χρόνιο, δηλαδή, ελληνικό πρόβλημα που οξύνθηκε από την στρατηγική της τρόικας και την τυχοδιωκτική συμπεριφορά των τριών προηγούμενων κυβερνήσεων της κρίσης.

Αυτή η προσέγγιση - και μόνον αυτή - θα μπορούσε να δομήσει μια κοινή γλώσσα επικοινωνίας μεταξύ της κ. Μέρκελ και του κ. Τσίπρα. Και να δούμε στη συνέχεια ποιος δεν θέλει να μειωθεί η ανισότητα στην Ελλάδα! Δεν θέλουν οι Γερμανοί και η γερμανική κυβέρνηση ιδιαίτερα, ή μήπως δεν θέλουν κάμποσοι Έλληνες; Αν δεν θέλει η γερμανική κυβέρνηση, ο έλληνας πρωθυπουργός οφείλει εντίμως να το δηλώσει επισήμως! Αν ωστόσο, αντίθετα, η κ. Μέρκελ του ζητήσει να προχωρήσει προς την κατεύθυνση της μείωσης των ανισοτήτων, θα έχει την πολιτική δύναμη αυτή η κυβέρνηση να «σπάσει αυγά»;

Μέχρι τώρα δεν έχει δείξει εμπράκτως αποφασιστικότητα στο ζήτημα. Κινείται ακόμη διερευνητικά, χωρίς να έχει συγκρουστεί με τα συμφέροντα που όριζε ως πολιτικούς της αντιπάλους προεκλογικώς. Ακόμη και οι αριστερού χαρακτήρα μεταρρύθμισες που επαγγέλλεται μετά την συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου, δεν φαίνεται να είναι ριζοσπαστικές στο ζήτημα. Άραγε γιατί η γερμανική κυβέρνηση να είχε αντίρρηση σε ένα ριζοσπαστικό «πρόγραμμα γέφυρα» μείωσης της εισοδηματικής και κοινωνικής ανισοκατανομής στην Ελλάδα, προς ένα άλλο επενδυτικού χαρακτήρα από τον φθινόπωρο; Λέτε η ποζιτιβίστρια Μέρκελ και ο τουλάχιστον εξίσου ποζιτιβιστής Σόιμπλε να έχουν ιδεολογικού χαρακτήρα αντιρρήσεις;

Ας αφήσουμε την υποκρισία και τον παιδισμό! Οι Γερμανοί έχουν μεσοπρόθεσμα συμφέρον από την μείωση της κοινωνικής ανισότητας στην Ελλάδα. Αυτοί που προβοκάρουν με εθνικιστικά στερεότυπα και από τις δύο πλευρές και τυφλώνουν τον ελληνικό λαό με εθνικιστικού χαρακτήρα προπαγάνδα είναι που δεν έχουν! Και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διαπράξει πολλά λάθη, όπως και ο ίδιος ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, παίζοντας αυτό το παιχνίδι της εθνικιστικού χαρακτήρα αντιπαλότητας με τους Γερμανούς. Σύμφωνοι με τις αποζημιώσεις και επανορθώσεις! Ασφαλώς και το θέμα αυτό δεν έχει κλείσει, όπως ισχυρίζεται νομικώς και ηθικώς ανάρμοστα η γερμανική κυβέρνηση, ήταν όμως ορθή στρατηγική, η λαϊκιστική εκμετάλλευσή του αυτήν ακριβώς την στιγμή από την ελληνική κυβέρνηση; Δεν ήταν! Ήταν μαλακία που διασκέδαζε το φλέγον: την γερμανική συναίνεση σε ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα άμεσης ανατροπής του καθεστώτος ανισοτήτων στην Ελλάδα.

Εάν μέχρι το καλοκαίρι η ελληνική κυβέρνηση αποφασίσει να δομήσει ένα τέτοιο ριζοσπαστικό πρόγραμμα, «να σπάσει αυγά», δηλαδή και να ξεσηκώσει όλους τους έλληνες ολιγάρχες εναντίον της, είναι βέβαιον πως θα βρει παραδόξως συμμάχους ακόμα και εντός της γερμανικής κυβέρνησης, όπως και μέσα στους φορείς της συντηρητικής και νεοσυντηρητικής διακυβέρνησης της ΕΕ. Η ανισότητα και η ολιγαρχία στην Ελλάδα, που πριν από την κρίση συνέφερε αρκετούς από αυτούς, σήμερα μοιάζει να μην συμφέρει κανέναν. Οι έλληνες ολιγάρχες, μάλιστα, μοιάζουν με «καμένα χαρτιά». Το ζήτημα είναι αν ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνηση του θα εμφανιστούν αύριο στο Βερολίνο και τις επόμενες ημέρες παντού στον κόσμο, ικανοί για την ανατροπή που υποσχέθηκαν.

Και αυτό γιατί μέχρι σήμερα εμφανίζονται μάλλον «φλου» καί ως προς αυτό το ζήτημα. Αυτή είναι η ουσία, υπάρχει όμως και η επικοινωνία αυτής της κυβέρνησης που είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την πολιτική ουσία. Αν τα λες όπως οι προηγούμενοι, στο τέλος θα τα κάνεις όπως οι προηγούμενοι! Και τις τελευταίες εβδομάδες και μέρες η επικοινωνιακή λειτουργία της κυβέρνησης Τσίπρα είναι απολύτως απογοητευτική. Οι άνθρωποι μοιάζει να μιμούνται την γλώσσα επικοινωνίας των προηγούμενων - ώρες-ώρες σε εξοργιστικό βαθμό - και με υπεροπτικό στιλάκι που κρύβει την αμηχανία τους και την ανικανότητά τους, επιχειρούν να διασκεδάσουν τα προβλήματα και όχι να τα αναδείξουν σε βάθος. Είναι έτοιμοι να θριαμβολογήσουν για ανύπαρκτες επιτυχίες της κυβέρνησης – όπως ακριβώς έκαναν οι προηγούμενοι – παρότι ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται σαφώς πιο σοβαρός απ’ ότι οι Σαμαράς και Παπανδρέου. Σαν τους αυλικούς του βασιλέως επιχειρούν να κολακεύσουν ηρωοποιώντας τον πρωθυπουργό, την στιγμή που ο ίδιος δείχνει σημάδια αντίστασης σε αυτή την φτήνια. Πόσο θα αντέξει, όμως, ακόμη και δεν θα παρασυρθεί, όπως τόσοι άλλοι στην θέση του προηγουμένως;

Αριστερές μεταρρυθμίσεις, ριζοσπαστικού μάλιστα χαρακτήρα ως προς την ανισότητα φυσικά, δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν με αυτό το επικοινωνιακό ύφος που έχει αρχίσει να κυριαρχεί στην κυβέρνηση Τσίπρα. Εάν ο ξύλινος λόγος που διέκρινε παραδοσιακά την αριστερά αντικατασταθεί από τον εξίσου ξύλινο, γραφειοκρατικό και διασκεδαστικό των πραγμάτων λόγο που άρθρωσαν οι αμέσως προηγούμενες κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης του 1974, είναι βέβαιον ότι θα έχει υπονομευθεί η ουσία των αριστερών μεταρρυθμίσεων. Από την επικοινωνία ξεκινάει η υπονόμευση της πολιτικής ουσίας.

Και επικοινωνιακώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι τραγική. Επιχειρεί να αρθρώσει ένα θεσμικίστικο γλωσσικό ιδίωμα, που όταν δεν αποτελεί κοινό αντιδραστικό ή και εξυπνακίστικο λόγο, αποτελεί κοινή υπεκφυγή! Αν από κάπου θα έπρεπε να ξεκινήσει αμέσως η «αναδιάρθρωση» αυτής της κυβέρνησης, θα ήταν από το σημείο που η ίδια φαίνεται να νομίζει πως είναι ισχυρή: από την επικοινωνία της γενικά και από τον πολιτικό της λόγο ειδικότερα.