Κολπίτιδες και λοιμώξεις: Ποια συμπτώματα να με ανησυχήσουν;

Γράφει η  Νίκη Κουλουμπή – Βιοπαθολόγος Μικροβιολόγος Οι λοιμώξεις του γεννητικού συστήματος της γυναίκας παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφ...

Γράφει η Νίκη Κουλουμπή – Βιοπαθολόγος Μικροβιολόγος

Οι λοιμώξεις του γεννητικού συστήματος της γυναίκας παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον λόγω της υψηλής συχνότητάς τους, αλλά και εξαιτίας των προβλημάτων που μπορεί να προκαλέσουν. Οι μικρο- οργανισμοί που εμπλέκονται μπορεί είτε να έχουν εξωγενή προέλευση, π.χ. Τριχομονάδα του κόλπου ( T.vaginalis), Γονόκοκκος (N.gonorrhoeae), είτε είναι μέλη της φυσιολογικής χλωρίδας, π.χ. G.vaginalis, Mycoplasma, μύκητες, τα οποία για κάποιο λόγο προκάλεσαν λοίμωξη.

ΑΙΔOΙΟΚΟΛΠΙΤΙΔΕΣ

Οι αιδoιοκολπίτιδες μπορεί να είναι είτε βακτηριακές είτε μυκητιακής είτε τριχομοναδικής αιτιολογίας. Τα συμπτώματα συχνά περιλαμβάνουν έκκριμα από τον κόλπο, το οποίο μπορεί να είναι και δύσοσμο. Για να διευκρινιστεί ποιο είναι το αίτιο, θα πρέπει η γυναίκα να υποβληθεί σε καλλιέργεια κολπικού εκκρίματος, η λήψη του οποίου γίνεται με τη χρήση κολποδιαστολέα και τη βοήθεια βαμβακοφόρου στυλεού. Τα αποτελέσματα της καλλιέργειας είναι διαθέσιμα από τις 24 ώρες και μετά, ενώ παρέχεται και το αντιβιόγραμμα ή/και μυκητόγραμμα προκειμένου η γυναίκα να αρχίσει την κατάλληλη θεραπεία.

ΒΑΚΤΗΡΙΑΚΗ ΚΟΛΠΙΤΙΔΑ (Bacterial vaginosis- BV)

Πρόκειται για κλινικό σύνδρομο, το οποίο χαρακτηρίζεται από δύσοσμη συνήθως κολπική έκκριση και αποτελεί την πιο συχνή μορφή κολπίτιδας. Η μικροβιολογική διάγνωση βασίζεται στην παρουσία τριών από τα τέσσερα κριτήρια:

• λευκόρευστο έκκριμα

• PH κόλπου 5 και άνω

• οσμή »ψαρίλας» με την ανάμειξη του εκκρίματος με KOH 10%.

• ανεύρεση »clue cells», δηλαδή χαρακτηριστικών κολπικών επιθηλιακών κυττάρων, τα οποία καλύπτονται από μικρά κοκκοβακτηρίδια.

Τα πολυμορφοπύρηνα συνήθως απουσιάζουν ή είναι μειωμένα σε αριθμό. Ένοχος μικροοργανισμός είναι η G.vaginalis, αλλά και διάφοροι άλλοι αναερόβιοι μικροοργανισμοί, όπως Prenotella, Mobilucus, κ.α.

ΜΥΚΗΤΙAΚΗ ΚΟΛΠΙΤΙΔΑ

Πρόκειται για τη δεύτερη σε συχνότητα μορφή κολπίτιδας που προκαλείται από τα είδη του γένους Candida, κυρίως από τη Candida albicans και δευτερευόντως από C.glabrata και C.tropicalis.

Αξίζει να τονιστεί ότι προδιαθεσικοί παράγοντες για την εμφάνιση της συγκεκριμένης κολπίτιδας είναι η κύηση, ο σακχαρώδης διαβήτης, ανοσοκαταστολή κ.α. Κάτω από κάποιες συνθήκες (όπως οι προαναφερόμενες) φαίνεται ότι διαταράσσεται η ισορροπία μεταξύ της Candida albicans ,της υπόλοιπης μικροβιακής χλωρίδας και των αμυντικών μηχανισμών του κολπικού βλεννογόνου με αποτέλεσμα η σαπροφυτική C.albicans να μετατρέπεται σε παθογόνο.

Ένας αριθμός γυναικών εμφανίζουν μετά την πρωτολοίμωξη ένα ή περισσότερα επεισόδια λοίμωξης. Ως υποτροποιάζουσα χαρακτηρίζεται η αιδιοκολπίτιδα όταν παρατηρούνται 4 τουλάχιστον επεισόδια εντός έτους. Τα συμπτώματα είναι τα εξής:

• ασπροκίτρινο »τυρώδες» έκκριμα

• κνησμός

• δυσουρία

• δυσπαρευνία (πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή)

• ο βλεννογόνος του κόλπου είναι ερυθρός, αλλά το PH είναι φυσιολογικό 4,5.

Η μικροβιολογική διάγνωση στηρίζεται στην καλλιέργεια για την απομόνωση – ταυτοποίηση του μύκητα και στη συνέχεια στο μυκητόγραμμα, το οποίο θα μας υποδείξει τη σωστή θεραπεία που πρέπει να λάβει η γυναίκα και ο σύντροφός της.

ΤΡΙΧΟΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΟΛΠΙΤΙΔΑ

Προκαλείται από το παράσιτο T.vaginalis.

Ο άνθρωπος είναι ο μοναδικός φυσικός ξενιστής του πρωτόζωου. Μεταδίδεται κυρίως με τη σεξουαλική επαφή, ενώ σε σπάνιες περιπτώσεις αναφέρεται μετάδοση με μολυσμένα αντικείμενα.

Ο βλεννογόνος του κόλπου και του τραχήλου της μήτρας είναι ερυθρός και οιδηματώδης. Η μικροβιο- λογική εξέταση της τριχομοναδικής κολπίτιδας βασίζεται στη μικροσκοπική εξέταση νωπού παρασκευά-σματος κολπικών εκκρίσεων με φυσιολογικό ορό και στην παρατήρηση της χαρακτηριστικής τρεμώδους κίνησης του πρωτόζωου. Παράλληλα παρατηρείται αυξημένος αριθμός πολυμορφοπύρηνων και PH 4,7 και άνω. Όταν διαγνωσθεί η κολπίτιδα, θεραπεία πρέπει να λάβει η γυναίκα και ο σύντροφός της, ενώ μετά το πέρας θα πρέπει να ξαναγίνει λήψη κολπικού εκκρίματος.

Οι κολπίτιδες αν αφεθούν μπορεί να οδηγήσουν σε σοβαρές καταστάσεις, όπως ενδομητρίωση, φλεγμονώδη νόσο της πυέλου (PID), κ.α.