Έχει και η ασάφεια της ασάφειας της κυβέρνησης Τσίπρα την σαφήνειά της!...

Επισημαίνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Τον τελευταίο καιρό γράφω για «προχωρημένους»! Αυτό θεώρησα πως «ζητούσε» από εμένα η συγκεκριμέ...

Επισημαίνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.

Τον τελευταίο καιρό γράφω για «προχωρημένους»! Αυτό θεώρησα πως «ζητούσε» από εμένα η συγκεκριμένη ιστορική στιγμή της ελληνικής κρίσης! Σήμερα, ωστόσο, θα γράψω για όλους, έτσι ώστε από την δημιουργική ασάφεια της νέας κυβέρνησης, που αντιστοιχεί στην παραγωγική ασάφεια της ελληνικής κοινωνίας και της ευρωζώνης, να προκύψουν μερικά απολύτως σαφή πράγματα, ως λογικές συναρτήσεις που διαμορφώνουν τάξεις (διαλογικές και στενά οικονομικές/υλικές). Τάξεις πραγμάτων και τάξεις κοινωνικές που δομούνται από την σύγχρονη, υπό διαμόρφωση σχέση της σημειολογίας της ελληνικής κρίσης με το υλικό της περιεχόμενο:

- Το 2010 ήταν η χρηματαγορά που κερδοσκόπησε παίζοντας με την χρεοκοπία της Ελλάδας, ενώ το 2015 είναι η γερμανική κυβέρνηση που κερδοσκοπεί κυρίως πολιτικά παίζοντας με την χρεοκοπία της.

- Το 2010 δεν θέλανε να χρεοκοπήσει κανονικώς η Ελλάδα αυτοί που θα καταστρέφονταν πολιτικά στο εσωτερικό και αυτοί που θα αποσταθεροποιούνταν πολιτικοοικονομικώς στο εξωτερικό. Ενώ το 2015 είναι οι ίδιοι που απειλούν με «πιστωτικά γεγονότα», για να περάσουμε πολιτικώς νομιμοποιημένα από τα PSIστα OSI (: official sector involvement). Δίχως αυτή την απειλή - και τα «κινδυνολογικά» περιστατικά που θα ακολουθήσουν την αμέσως επόμενη περίοδο - δεν θα μπορούσε να νομιμοποιηθεί πολιτικώς στην ευρωζώνη και διεθνώς μια αναγκαία αναδιάρθρωση των «επίσημων» δανείων της χώρας μας, έτσι ώστε αυτή να επιστρέψει στην χρηματαγορά.

Είναι η χρηματαγορά που απαιτεί τώρα, εμμέσως πλην σαφώς, OSI, όπως ήταν η γερμανική κυβέρνηση και το ΔΝΤ που μεθόδευσαν τα PSI. Και όλα αυτά από τη μια για να μην εγκαταλείψει πλήρως την ευρωζώνη η πλέον ευρω-εξαρτημένη (euro-ised) χώρα του κόσμου, με δραματικές ασφαλώς πολιτικές και γεωπολιτικές συνέπειες και από την άλλη για να συμβούν δύο αλληλένδετα γεγονότα: (1) να ανασυσταθεί κάποια στιγμή η έννοια της εθνικής κυριαρχίας με όρους ευρωζώνης, που σημαίνει αναδιάρθρωση του συνολικού καθεστώτος της εθνικής μας οικονομίας, ώστε η Ελλάδα να καταστεί ικανή να αντλεί ευρωρευστότητα (Euro-liquidity) από την «φυσική» πηγή, που είναι ασφαλώς η χρηματαγορά και όχι οι «θεσμοί» και το ΔΝΤ, και (2) η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους που αφορά στον λεγόμενο επίσημο τομέα να γίνει έτσι ώστε να μην προκαλέσει παράπλευρο πολιτικό πρόβλημα κυρίως στην Ισπανία και στην Πορτογαλία.

Κοίταξε, αναγνώστη μου, πόσο σαφή είναι τα πράγματα: Τα PSI και η συντεταγμένη χρεοκοπία, με τα τότε «πιστωτικά γεγονότα» της και την πρωτοφανή σε περίοδο ειρήνης εσωτερική υποτίμηση, ήταν μια αναγκαία διαδικασία για την διάσωση της Ευρωζώνης και για την πολιτική νομιμοποίηση των «επίσημων δανείων» που δόθηκαν στην Ελλάδα για να πραγματοποιηθούν ακριβώς τα PSI, να μην καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα στην Ελλάδα και να μην αποσταθεροποιηθεί πολιτικά η χώρα. Για να εξισορροπηθεί αυτή η διαδικασία πάνω στην ίδια πολιτικοοικονομική μεθοδολογία, θα πρέπει τώρα να επακολουθήσει το πολύ πιο δύσκολο μέρος, το OSI.

Εδώ βρισκόμαστε σήμερα και έτσι εξηγείται πώς μετά από πολύ καιρό ο Γιάνης Βαρουφάκης έρχεται να τονίσει πως το ελληνικό χρέος δεν είναι διαχειρίσιμο, δεν έπρεπε να είχαν δοθεί τόσα δάνεια στη χώρα και «έπρεπε να είχαμε χρεοκοπήσει» ήδη από το 2010. Προχωρώντας μάλιστα διπλωματικά και λέγοντας: «αν η άλλη πλευρά, των δανειστών μας, προτείνει την αναδιάρθρωση, η κυβέρνηση δεν θα την αρνηθεί»!

Τα PSI δεν τα πρότειναν οι τότε κυβερνήσεις της κρίσης! Το αντίθετο, ενώ διεξήγοντο δραματικά παζάρια, οι τότε πρωθυπουργοί και οι οικονομικοί τους υπουργοί και σύμβουλοι παρίσταναν τους ανήξερους και τους ριζικά αντίθετους στην διαδικασία, για την οποία αμέσως μετά θριαμβολογούσαν! Εγώ πάντως τότε σού έλεγα την αλήθεια, όπως πράττω και σήμερα, ευχόμενος η νέα κυβέρνηση να μην είναι τόσο υποκριτική όσο οι προηγούμενες, καθώς όπως τα PSI είχαν μεγάλο κοινωνικό κόστος στο εσωτερικό της Ελλάδας, έτσι και το OSI θα κοστίσει (επιπροσθέτως) επίσης στον ελληνικό λαό. Το ζήτημα είναι το επιπλέον κόστος να περάσει στα ανώτερα-μεσαία στρώματα, όπως και στην ολιγαρχία και όχι στα ήδη φτωχοποιημένα δύο-τρίτα του πληθυσμού!

Το ζήτημα αυτή τη στιγμή αφορά σε ένα πρωτοφανές παζάρι μεταξύ του ΔΝΤ και των ευρωπαϊκών θεσμών που εμπλέκονται αμέσως στην ελληνική κρίση και στην ελληνική χρηματοδότηση. Ανάμεσά τους στροβιλίζονται και έλληνες κυβερνητικοί αξιωματούχοι που ζητούν να υπάρξει αναδιάρθρωση μόνον σε ό, τι αφορά στα δάνεια από τους προϋπολογισμούς των εταίρων μας στην ευρωζώνη και σε εκείνα από τους «θεσμούς». Αυτό δεν πρόκειται, ωστόσο, να γίνει - και ας δυσαρεστηθεί η Ουάσιγκτον, ακόμη και η ομόθρησκος Μόσχα! Προϋπόθεση του OSI είναι να αναδιαρθρωθούν καί τα δάνεια του ΔΝΤ – αλλιώς δεν συμφωνεί ο Σόϊμπλε και πολλοί άλλοι στην ευρωζώνη.

Μα, αυτό δεν έχει ξαναγίνει, αυτό υπονομεύει το διεθνές στάτους και κύρος του ΔΝΤ! Πράγματι, αλλά ούτε τα PSI είχαν υπάρξει προηγουμένως, ούτε η σοβαρή διαταραχή της ευρωπαϊκής νομιμότητας με τον «ατομικό μηχανισμό διάσωσης» της Ελλάδας και την «επίσημη» μορφή ευρωζωνιακής δανειοδότησης που επιλέχτηκε! Τίποτε δεν είχε ξαναγίνει και τίποτε δεν ήταν σύμφωνο με την ευρωπαϊκή νομιμότητα και τα τρέχοντα χρηματοπιστωτικά ήθη! Όλα έγιναν και ήταν παράδοξα και είναι απολύτως γελοίος όποιος συνδέει την τήρηση των συμφωνημένων με την προηγούμενη ελληνική κυβέρνηση από την σημερινή ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, στη βάση της νομιμότητας. Ποιάς ακριβώς νομιμότητας;

- Είναι λαοπλάνος ή απλώς παλαβός όποιος ισχυρίζεται πως η Ελλάδα μπορεί να υπάρξει και να ευδοκιμήσει σήμερα έξω από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, ως κλειστή οικονομία τύπου Β. Κορέας! Είναι αλήτης οποιοσδήποτε πρώην κυβερνητικός παράγων ισχυρίζεται και ορκίζεται πως το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο! Είναι κυριολεκτικώς καραγκιόζηδες αυτοί στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ που λένε πως δήθεν αυτοί θα έβγαζαν την Ελλάδα στην χρηματαγορά, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ την οδηγεί σε ένα νέο μνημόνιο!

Παραμύθια αναγνώστη μου! Τρίτο μνημόνιο, πολιτικά διαφορετικό, μπορεί να υπάρξει μόνον στο βαθμό που η Ελλάδα καθυστερήσει να επανέλθει πλήρως στην αγορά. Και η Ελλάδα δεν μπορεί να βγει κανονικά και πλήρως, ασφαλώς, στην χρηματαγορά χωρίς προηγουμένως OSI. Ούτε από την ευρωζώνη μπορεί πλέον να βγει πλήρως, ούτε στην αγορά …και αυτό είναι το πραγματικό δράμα της χώρας, το οποίο συνδέεται ασφαλώς αμέσως με την εθνική και λαϊκή κυριαρχία, όπως και την ασάφεια της ασάφειας που χαρακτηρίζει τις πρώτες ημέρες της νέας κυβέρνησης!

- Η εθνική κυριαρχία με μεταμοντέρνους όρους, με όρους ΕΕ δηλαδή, συνδέεται με την ικανότητα να δανείζεσαι από την αγορά σκληρό νόμισμα με ελκυστικούς όρους, για να παράγεις προϊόντα και υπηρεσίας υψηλής τεχνογνωσίας (: υψηλής υπεραξίας) και όχι από την ικανότητα να μην δανείζεσαι!

- Το να σου λέει ο κομμουνιστής πως η Ελλάδα μπορεί να ζήσει και να ευημερήσει χωρίς δανεικά, άντε να το κατανοήσεις, θεωρώντας πως οι άνθρωποι αυτοί απλώς παρεξήγησαν τον Μάρξ και την φράση του «το χρέος είναι ο πλούτος των λαών», αλλά να σου λέει το ίδιο και ο δεξιός, ο κεντροαριστερός και ο νεοφιλελεύθερος είναι η απόλυτη τρέλα!

Για να μην δανείζεσαι θα πρέπει να παράγεις μεγάλη υπεραξία στον πρωτογενή τομέα, την οποία να ανταλλάσεις με σκληρό νόμισμα, ώστε με αυτό το κεφάλαιο να εισάγεις τεχνολογία με την οποία θα αναπτύσσεις τον δευτερογενή σου τομέα, κρατώντας σε φάση λιτότητας ένα τριτογενή τομέα καθολικών υπηρεσιών. Έτσι λειτουργεί ο καπιταλισμός, έτσι λειτούργησε και ο Στάλιν για να εκβιομηχανίσει την Σοβιετική Ένωση. Έτσι, ωστόσο, δεν μπορεί να λειτουργήσει η Ελλάδα, επειδή δεν έχει την κοινωνική και παραγωγική διάθρωση που θα μπορούσε να το κάνει, πέραν πολλών-πολλών άλλων.

- Ας μην σκέφτεστε επίσης το διπλό νομισματικό! Αυτό συμφέρει σήμερα αυτούς που έχουν «αποθηκευμένο» Ευρώ και όχι τους μισθοσυντήρητους και την τάξη των εργαζομένων. Με το διπλό νομισματικό θα εξαπατήσεις τον λαό, φορολογώντας ουσιαστικά αυτούς που δεν έχουν πρόσβαση στο σκληρό Ευρώ και ελαφρύνοντας στην ουσία την φορολογία σε αυτούς που έχουν. Δηλαδή, με «διπλό νομισματικό» μια πιθανή αύξηση στην φορολογία των πλουσίων της Ελλάδας θα καταλήξει ακόμη και σε μείωση της ουσιαστικής επιβάρυνσής τους, με την εισαγωγή ενός τέτοιου συστήματος, σαν «γέφυρα» για OSI!

Ειλικρινά, θα θύμωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, αν δέχονταν ένα σχέδιο που θα περιλαμβάνει διπλό νομισματικό. Αν κάποιος οικονομολόγος μου πει πως έτσι θα υπηρετηθεί ο στόχος της ανάπτυξης και της ρευστότητας στην αγορά, θα του πω ναι, πράγματι καί έτσι θα μπορούσε να συμβεί η αποκατάσταση της φυσικής ροή του ευρώ, βοηθώντας την ελληνική κυβέρνηση να αρχίσει εκ νέου την κάλυψη των αναγκών εξωτερικής χρηματοδότησης, αλλά αυτό είναι ένας ταξικός, αντιλαϊκός τρόπος. Αυτό θα κάνει τους φτωχούς, φτωχότερους και τους πλούσιους, πλουσιότερους, θα μετατρέψει τους, σε κοινωνικό επίπεδο, νικητές των εκλογών σε ηττημένους - και το αντίστροφο - ενώ θα αποτελούσε την πλέον συμφέρουσα σήμερα λύση για τον κ. Σόιμπλε.

Πιστεύω πως είμαι σαφής: Η Ελλάδα πρέπει με εντιμότητα και ευθύτητα να διαπραγματευτεί την έξοδό της στην χρηματαγορά, με συμφέροντες όρους ασφαλώς, στο πλαίσιο ενός μεγάλου και μακρού προγράμματος παραγωγικής ανασυγκρότησης χωρίς διπλό νομισματικό. Και αυτό καθιστά το OSI και την πολιτική του νομιμοποίηση μια επείγουσα υπόθεση. Αν η ελληνική κυβέρνηση πιεστεί για διπλό νομισματικό, το οποίο σήμερα συμφέρει καί την κερδοσκοπική αγορά καί την γερμανική ηγεσία, πρέπει να αντισταθεί με πολεμικούς όρους. Το εννοώ! Και πρέπει να αφήσει την φαιδρή επικοινωνιακή της τακτική, προετοιμάζοντας τον ελληνικό λαό για αυτήν την μάχη.

Μην ζητήσεις ευθύνη από εμένα αναγνώστη μου, στο ζήτημα! Τόσο εγώ προσωπικά όσο και κάποιοι άλλοι, όπως μαθαίνω, «επιστρατευτήκαμε» αυτοβούλως για να συμβάλουμε με όλες μας τις δυνάμεις σε αυτήν την μάχη, αλλά η κυβέρνηση δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται …και αυτό γίνεται κάθε μέρα που περνά περισσότερο σαφές και μακάρι να κάνω λάθος!