Η διεθνής των στρίπερ ξεσηκώνει την Αθήνα

Με τη «διεθνή των στρίπερ» επί σκηνής και τα ρούχα... στο πάτωμα γιορτάζουν οι Αθηναίες την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας. Δώδεκα άνδρε...

Με τη «διεθνή των στρίπερ» επί σκηνής και τα ρούχα... στο πάτωμα γιορτάζουν οι Αθηναίες την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας.
Δώδεκα άνδρες που κάνουν στριπτίζ στα μεγαλύτερα κλαμπ της Ευρώπης, καθηλώνοντας χιλιάδες γυναίκες «άμα τη εμφανίσει τους», βρίσκονται ήδη στην Αθήνα! Οι Ελληνίδες, σπάζοντας τα ταμπού, έρχονται να ακολουθήσουν γυναίκες άλλων χωρών που διασκεδάζουν παρακινώντας άνδρες να βγάλουν τα ρούχα τους...
Είναι η ίδια εκείνη στιγμή που παίρνουν και την «εκδίκησή» τους, αφού το σύνηθες είναι η γυναίκα να βρίσκεται στη θέση αυτή, που δεν είναι και η πιο βολική του κόσμου...
Διάσημα ονόματα της διεθνούς strip σκηνής, που πληρώνονται αδρά για μια «καυτή» 15λεπτη εμφάνισή τους, όπως είναι ο Κένζο από το Ρίο Τζανέιρο, ο Ματ από το Αμστερνταμ, ο Νικ από το Λονδίνο, ο Εντουάρντο από τη Βαρκελώνη, ο Χοσέ από τη Λισαβόνα, ο Τζιάνι από τη Ρώμη, ο Χουάν από τη Μαδρίτη, ο Μαρτσέλο από το Μιλάνο, ο Πάτρικ από το Μαρόκο κι ο Αδριανός που είναι Ελληνας, είναι στην υπηρεσία του «ωραίου φύλου».
Μουσική στη διαπασών, φώτα παντού και τα ανδρικά γυμνασμένα σώματα, που λαμπυρίζουν κάτω από τα φωσφορούχα λάδια με τα οποία είναι «ντυμένα», αρχίζουν να χορεύουν υπό τα αδιάκριτα, αδηφάγα βλέμματα των δεκάδων κυριών που συρρέουν για να απολαύσουν το σόου.
Αυτό είναι το περίγραμμα της δουλειάς των επαγγελματιών του είδους, όπως το περιγράφουν οι ίδιοι.

Γυμναστική και... κρίση
Νεαρά αγόρια, η ηλικία των οποίων δεν ξεπερνά τα 30 χρόνια, ασκούνται νυχθημερόν στα γυμναστήρια για να μπορούν να... πουλάνε το κορμί τους, αφού γι' αυτό πληρώνονται.Επάγγελμα στρίπερ ή άλλως χορευτής, όπως αρέσκονται να λένε οι άνδρες που «γδύνονται δημόσια». Πρόκειται για μια δουλειά σκληρή, της νύχτας, με κέρδος μεγάλο, που όμως περνάει κρίση όπως κι όλες οι δουλειές της μέρας! «Η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει να κάνω το κοινό να χαίρεται. Βγάζω και πολλά χρήματα, αν και η διεθνής κρίση μάς επηρέασε κι εμάς. Οπως και να έχει, η ατμόσφαιρα που επικρατεί είναι σαν ναρκωτικό όταν βλέπεις ότι κάνεις τις γυναίκες χαρούμενες, εκείνα τα δεκαπέντε λεπτά του χορού. Σε αντιμετωπίζουν σαν θεό τους. Μου φτάνει η χαρά που μου δίνουν όταν τελειώνει ο χορός κι αρχίζει το χειροκρότημα. Είναι φοβερό το συναίσθημα όταν βγάζεις τα ρούχα κι αρχίζουν να φωνάζουν και να ουρλιάζουν όλες μαζί. Ολο αυτό σε κάνει να αισθάνεσαι σημαντικός, όπως αισθάνονται οι ηθοποιοί όταν βρίσκονται πάνω στη σκηνή», λέει ο 26χρονος Τεό από τη Γαλλία, που είναι επαγγελματίας του είδους εδώ και οκτώ χρόνια.
Μάς εξηγούν ότι αυτό που κάνουν είναι σαν ένα θεατρικό πάνω στο σανίδι, με κύριο συστατικό τον χορό: «Χορεύουμε συνήθως 10 με 15 λεπτά, και οι πληρωμές ξεκινούν από 150 μέχρι 500 ευρώ, ανάλογα τον εργοδότη. Μέσα σε μία εβδομάδα μπορεί να τύχει κανείς να δουλέψει 3 με 4 φορές, μπορεί και καμία, όπως επίσης μπορεί να κάνει στριπτίζ σε πολλά κλαμπ την ίδια μέρα».

Βγαίνουν εκτός ορίων
Τα αντίστοιχα σόου στην Ελλάδα μετρώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού μέχρι στιγμής. Οι άνδρες σόουμεν λένε ότι τα επιλέγουν όλων των ειδών οι γυναίκες, πολλές από τις οποίες δεν διστάζουν μάλιστα να ζητήσουν και ιδιωτικό χορό, σπάζοντας τα όρια.
«Ερχονται παρέα με φίλες ή απλώς για να περάσουν καλά και να έχουν θέμα συζήτησης μετά. Είναι αυτές που έρχονται για να παρακολουθήσουν έναν ερωτικό χορό, και αυτές που απλώς θέλουν να δούνε από περιέργεια πώς είναι το αντρικό στριπτίζ. Επίσης υπάρχουν και οι μεγάλης ηλικίας που έρχονται απλώς για να αισθανθούν πάλι νέες. Αρα δεν υπάρχει συγκεκριμένο κοινό γυναικών που μας βλέπει», συμπληρώνει ο Τεό, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι: «Το να είσαι στρίπερ δεν είναι κάτι κακό ή κάτι που θα κάνει τη γυναίκα σου να ζηλέψει ή να σου δημιουργήσει κακό όνομα ώστε να μην μπορείς να κάνεις οικογένεια και να έχεις μια φυσιολογική ζωή. Είναι και αυτό ένα επάγγελμα όπως όλα τα άλλα».
«Στρίπερ ή εξότικ χορευτής, όπως λέγεται, είναι ο άνθρωπος που κάνει στριπτίζ σε δημόσιο χώρο, στον οποίο χώρο συχνάζουν άτομα από 18 ετών και πάνω, όπως συμβαίνει στα στριπ κλαμπ. Πολλές φορές ο στρίπερ μπορεί να προσκληθεί σε μπάτσελορ πάρτι ή σε άλλες ιδιωτικές εκδηλώσεις. Ο χορός περιλαμβάνει συνήθως ένα θεατρικό κομμάτι, στο οποίο ο χορευτής βγάζει με τρόπο ερωτικό τα ρούχα του, μέχρις ενός σημείου. Υπάρχουν άνδρες που ασχολούνται μόνο με αυτό και το ασκούν ως επάγγελμα», λέει ο Αλεξ, 28χρονος Ελληνας στρίπερ, ο οποίος πιστεύει ότι οι Ελληνίδες δεν είναι ακόμη τόσο δεκτικές σε αυτό το είδος διασκέδασης και ότι συνήθως ντρέπονται να δουν μια τέτοια παράσταση.
Ο ίδιος είναι και δάσκαλος χορού, διδάσκει σάμπα, καποέιρα και διάφορους άλλους λατινογενείς και αφρικανικούς χορούς.

ΚΕΝΖΟ, 25 ΕΤΩΝ - ΒΡΑΖΙΛΙΑ
«Λατρεύω να είμαι ποθητός»
Ο Κένζο είναι 25 ετών από τη Βραζιλία και εργάζεται ως στρίπερ τα τελευταία επτά χρόνια. Μπήκε στα κλαμπ ως εξωτικός χορευτής: «Είμαι ένας άντρας που τολμά να δείξει αισθησιασμό και ερωτισμό για το γυναικείο φύλο. Ο λόγος που άρχισα αυτό το επάγγελμα ήταν γιατί πολύ απλά μπορούσα να κάνω πολλές γυναίκες να αισθανθούν όμορφα μόνο βλέποντάς με να ολοκληρώνω μια χορευτική παράσταση. Παρόλο που έχει πέσει η δουλειά, ποτέ ο λόγος δεν ήταν τα λεφτά. Τη δουλειά αυτήν τη διάλεξα γιατί πάντα ήθελα να περιβάλλομαι από γυναίκες και να είμαι ποθητός». Ο Κένζο στην καθημερινότητά του είναι ένας άνδρας όπως όλοι οι άλλοι. Με τη μόνη διαφορά ότι θυσιάζει χρόνο για το «χτίσιμο» του κορμιού που εκτίθεται στα μάτια των γυναικών.
Τα βράδια όμως ανήκει, όπως λέει, σε όλες: «Κάθε φορά που ανεβαίνω στη σκηνή και από κάτω μπορεί να έχει και 1.000 γυναίκες, που όλες περιμένουν να τις εξιτάρεις και έχεις την απόλυτη προσοχή τους, αυτό είναι που λατρεύω εγώ ως χορευτής. Βεβαίως και τα χρήματα δεν είναι άσχημα. Δεν παραπονιέμαι, έχω βγάλει αρκετά κάνοντας το επάγγελμα αυτό. Η δουλειά μας είναι εξωτική και γεμάτη από ταξίδια. Περισσότερο χρόνο δουλεύουμε σταθερά σε κάποια νυχτερινά κλαμπ πέντε μέρες την εβδομάδα έχοντας ένα καλό ημερομίσθιο. Στα κλαμπ μπορεί να δουλεύουμε από τις 12 το βράδυ μέχρι τις 7 το πρωί». Στη Βραζιλία όπου χορεύει δεν υπάρχουν ταμπού για τη δουλειά του και οι γυναίκες παίρνουν αυτό που θέλουν χωρίς δισταγμό: «Θα μπορούσα να γράψω βιβλίο για περιστατικά που μου έχουν συμβεί. Ιστορίες με επώνυμες και ανώνυμες γυναίκες, παντρεμένες ή μη. Ιστορίες γεμάτες πάθος, αλκοόλ, χορό και άλλα». Ο ίδιος μας περιγράφει πώς νιώθει πάνω στη σκηνή χωρίς τα ρούχα του: «Είναι ένα συναίσθημα που το ονομάζω ''they love me''. Νομίζω, είναι ό,τι καλύτερο μπορείς να νιώσεις μετά τον οργασμό».