Deutsche Welle: Τα πράγματα στενεύουν για την Ελλάδα

Η επίκληση της λαϊκής εντολής από μόνη της δεν αρκεί για να διαμορφώσει μια κυβέρνηση πολιτική. Τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας ελλην...

Η επίκληση της λαϊκής εντολής από μόνη της δεν αρκεί για να διαμορφώσει μια κυβέρνηση πολιτική. Τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας ελληνικής κυβέρνησης δεν δείχνουν σοβαρή προετοιμασία, σχολιάζει ο Μπερντ Ρίγκερτ, αρθρογράφος της Deutsche Welle.
Γράφει :
Το αδιέξοδο στη συνεδρίαση του Eurogroup με ευθύνη της Αθήνας εμφανίζει την Ελλάδα να βαδίζει με αποφασιστικότητα προς τη δημοσιονομική άβυσσο που καραδοκεί πια πολύ κοντά.
Η ΕΕ από την πλευρά της δεν μπορεί να αναλάβει την ικανοποίηση των προεκλογικών υποσχέσεων που έδωσαν ανέμελα ο αριστερός ΣΥΡΙΖΑ και οι δεξιοί ΑΝΕΛ, αν και γνώριζαν ότι η χώρα δεν διαθέτει τους αναγκαίους πόρους.
Ο Αλέξης Τσίπρας κέρδισε τις εκλογές λόγω των κοινωνικών συνεπειών της λιτότητας στην Ελλάδα και υψώνοντας τη σημαία ενός όχι ακίνδυνου εθνικισμού.
Οι Έλληνες μπορούν φυσικά να καταψηφίζουν την πολιτική σύνεση ή κυβερνήσεις που θεωρούν ανίκανες. Αυτό είναι δημοκρατία. Δεν μπορεί όμως να καταψηφίσει κανείς ούτε το χρέος, ούτε συμφωνίες που έχουν συναφθεί ούτε τους κανόνες του παιχνιδιού στην Ευρώπη.

Το παραμύθι της καταπίεσης

Η άκρα αριστερά και δεξιά στην ελληνική κυβέρνηση γιορτάζουν τώρα την αποκατάσταση της εθνικής κυριαρχίας και την απελευθέρωση από τον ζυγό της Γερμανίας ή ακόμα και της Ευρώπης. Και η πλειοψηφία των Ελλήνων, που έχει υποφέρει τα τελευταία χρόνια, πιστεύει αυτόν τον παραλογισμό.
Ακόμα όμως και αν έχει πληγωθεί η εθνική υπερηφάνεια ενός λαού, αυτό δεν αρκεί για να διαστρέφει κανείς ή να αγνοεί την πραγματικότητα.
Η πραγματικότητα είναι ότι για όλα τα πακέτα διάσωσης και τους όρους τους, συμπεριλαμβανομένης και της τρόικας, συμφώνησαν δημοκρατικά εκλεγμένες ελληνικές κυβερνήσεις.

Το οικονομικό αδιέξοδο κατέστησε επιτακτική την ανάληψη δράσης. Αν η Ελλάδα είχε χρεοκοπήσει ήδη το 2010 και είχε συμπαρασύρει και άλλες ευρωπαϊκές χώρες λόγω των διασυνδέσεων του τραπεζικού συστήματος, σε ποια κατάσταση θα βρίσκονταν σήμερα οι Έλληνες;
Είναι επίσης πραγματικότητα ότι μια σειρά ελεύθερα εκλεγμένων ελληνικών κυβερνήσεων συσσώρευσε τεράστια χρέη για τη χρηματοδότηση του δημόσιου τομέα. Πριν ξεσπάσει η κρίση του 2008 το ελληνικό χρέος ξεπερνούσε ήδη το 100% του ΑΕΠ.
Το δράμα ξεκίνησε όταν η Ελλάδα δεν μπορούσε πια να αναχρηματοδοτηθεί στις αγορές. Είναι για όλα αυτά υπαίτια η Ευρώπη ή η Γερμανία;
Βολές προς λάθος κατηγορούμενους
Είναι πραγματικότητα ότι η δημοσιονομική κρίση στην Ελλάδα πυροδοτήθηκε, όταν η τότε ελληνική κυβέρνηση παραδέχθηκε ότι επί χρόνια παραποιούνταν τα στατιστικά στοιχεία για τα οικονομικά μεγέθη.
Αυτά τα τεχνάσματα καταρράκωσαν την εμπιστοσύνη δανειστών και επενδυτών με αποτέλεσμα να εκτιναχθούν τα επιτόκια.
Και η τρόικα στάλθηκε στην Αθήνα ακριβώς για να ελέγχει εν ονόματι των πιστωτών τα πραγματικά οικονομικά μεγέθη.
Ο κάθε απλός δανειολήπτης υφίσταται εξονυχιστικό έλεγχο από την τράπεζά του. Το λέμε αυτό υποταγή στον ξένο ζυγό; Και εν τέλει η τρόικα έδινε το πλαίσιο για τον ελληνικό προϋπολογισμό.
Η συγκεκριμένη μορφή δαπανών και εσόδων καθορίστηκε από τις ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων με τη συναίνεση του επίσης εκλεγμένου κοινοβουλίου.
Και τι γίνεται με την αλληλεγγύη; Από την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα το 1981 μέχρι το 2006 η Ελλάδα έλαβε από τον κοινοτικό προϋπολογισμό ποσά συνολικού ύψους περίπου 72 δις ευρώ.
Από το μοιραίο έτος 2010 και μετά η Ελλάδα έλαβε με ευνοϊκούς όρους δάνεια 240 δις ευρώ και επιπρόσθετα πέτυχε ένα κούρεμα χρέους της τάξης των 109 δις ευρώ. Αυτά είναι τα οικονομικά βασανιστήρια, όπως αρέσκεται να τα αποκαλεί ο νέος υπουργός Οικονομικών;
Ανεπούλωτα τραύματα και σκάνδαλα
Είναι κρίμα ότι πολλοί Έλληνες από απελπισία και αγανάκτηση πιστεύουν όλους αυτούς τους μύθους που εξύφαναν κόμματα και ΜΜΕ. Γιατί και πριν από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ εθνικιστικοί τόνοι ακούγονταν και από άλλα κόμματα.
Είναι προφανές ότι τα τραύματα της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα (σημειωτέον δεν ήταν αμιγώς γερμανική, αλλά και ιταλική), επανειλημμένες χρεοκοπίες μετά την ανεξαρτησία τον 19ο αιώνα και ο πραγματικός ζυγός των πιστωτριών χωρών μέχρι και τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα δεν έχουν επουλωθεί.
Δεν δικαιολογούν ωστόσο την καχυποψία ή την οργή έναντι ευρωπαϊκών χωρών που σήμερα διασώζουν την Ελλάδα από την καταστροφή.
Η πρώτη εμφάνιση της νέας ελληνικής κυβέρνησης στο εξωτερικό δείχνει ότι επιζητεί το σκάνδαλο.
Στην πραγματικότητα το σκάνδαλο βρίσκεται στους κόλπους της. Η ακραιφνής αριστερά έχει συμμαχήσει με τους δεξιούς λαϊκιστές και εθνικιστές.
Όταν το 2000 στην Αυστρία, επίσης κράτος-μέλος της ΕΕ, συντηρητικοί και δεξιοί λαϊκιστές μοιράστηκαν τον ίδιο κυβερνητικό κοιτώνα, η ΕΕ επέβαλε κυρώσεις στη Βιέννη. Και σήμερα;