Στο «Πρωινό» ήταν καλεσμένος ο Κώστας Σπυρόπουλος, το πρωί της Δευτέρας και μίλησε για τη σχέση του με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, ενώ μοιράσ...
Στο «Πρωινό» ήταν καλεσμένος ο Κώστας Σπυρόπουλος, το πρωί της Δευτέρας και μίλησε για τη σχέση του με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, ενώ μοιράστηκε και τους λόγους που μέχρι σήμερα δεν δημιούργησε τη δική του οικογένεια.
Μετά από τόσα χρόνια καλλιτεχνικής πορείας έβγαλε χρήματα;
«Δεν πιστεύω στην αποταμιευτική πολιτική και δεν με ενδιαφέρει. Πιστεύω μόνο στη δουλειά μου. Ένα σπίτι δικό μου έχω, απλά για να ζω. Δεν με ενδιαφέρουν τα ακίνητα. Σε μια γη που κινείται, τι σημασία έχουν τα ακίνητα; Δεν μας αφορά. Τι νόημα έχει; Νομίζω σε ναρκώνει αυτό. Σε χαλάει. Δεν έχω ζήσει με το άγχος αυτό. Το λέω αυτό γιατί με ενδιαφέρει να είμαι επιχειρηματίας και όχι εισοδηματίας. [...] Πρέπει να ζούμε και να παράγουμε. Να είμαστε χρήσιμοι για την πάρτη μας. Έχω ένα θέμα με τον φόβο. Δεν θέλω να φοβάμαι»
Πώς ξεκίνησε ο έρωτας με την Αλίκη Βουγιουκλάκη;
«Η σχέση ξεκίνησε με προοπτική να μην υπάρξει, τύπου δέκα ημερών και ήμασταν μαζί περίπου δέκα χρόνια, με δύο ενδιάμεσους χωρισμούς».
Τι τον έκανε να μείνει δέκα χρόνια στο πλευρό της;
«Αυτό δεν μπορεί να απαντηθεί... έτσι. Δεν λες "βρήκα αυτό". Το ξεχωριστό και το μοναδικό το καταλαβαίνουμε όλοι. Είναι αναμενόμενο και να το πεις. Νομίζω ότι όλο αυτό που έχεις σαν εικόνα για την Αλίκη, αυτό που έβλεπες στο θεατρικό ή την ταινία, ήταν εκ διαμέτρου αντίθετο από αυτό που συνέβαινε στη ζωή. [...] Τι εννοώ; Η καθαρότητα, η ευθύτητα, το point ήταν σαν μαχαίρι, κέντρο, κόκαλο. Αυτό που θα σου έλεγε. Ήταν το πιο σημαντικό για μένα. Μπορεί να περίμενες αυτό που βλέπεις και θαυμάζεις, αλλά ευτυχώς ήταν διαφορετικό. Και λέω ευτυχώς, επειδή θα ήταν τραγικό να ήταν αυτό, επειδή ήταν ρόλος. Η διαφορά ήταν καίρια. Για να σου δώσω ένα παράδειγμα, (η θεωρεία ήταν) ένας ίσον κανένας. Δεν υπάρχει ένας. Οι δύο ήταν δύναμη. Δηλαδή αυτός ο άνθρωπος έλεγε ότι μόνος σου δεν μπορείς. Που κανείς θα έλεγε "μήπως έχει ανάγκη;". Είχε σημασία ο άνθρωπός σου. Δεν έχει σημασία αυτό; Ποιος θα είναι δίπλα σου;».
Ήταν ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής του;
«Αν το πω, αδικώ αυτόν που υπάρχει ή αυτόν που έρχεται. Και δεν είναι ωραίο. Δεν ξέρω αν υπάρχει ή ψήνεται, αλλά λέμε τώρα... Θα πω και κάτι άλλο: Οι άνθρωποι που σε βοηθούν ή που η παρουσία τους σε βοηθάει σε κάποιες τρυφερές ηλικίες είναι αναντικατάστατοι. Δεν γίνεται».
Γιατί δεν έκανε παιδί μέχρι σήμερα;
«Είμαι μικρός ακόμα... Έλεγα σε μια φίλη μου ότι δεν έχω πει ποτέ σε γυναίκα ότι θέλω να κάνει τα παιδιά μου. Μπορεί να χω πει ότι μπορεί να γίνει πολύ καλή μάνα, αλλά έχω την αίσθηση ότι δεν είναι πολύ αντρικό αυτό. Άμα προκύψει λες ότι είμαι εδώ. Αλλά σε μένα δεν έκατσε, δεν έγινε».
Είναι θετικός στο ενδεχόμενο οικογένειας;
«Δεν λέω "όχι". Άμα μου κάτσει, γουστάρω και μου αρέσει το πρόσωπο. Έχει σημασία πάντα ο partner. [...] Γενικά μου αρέσει πάντα να προκύπτουν τα πράγματα. Αυτό το ρήμα, το "προκύπτω", με ενδιαφέρει πάρα πολύ. Θέλω απλώς να γίνεται. Να μη πιέζω, να μην εκβιάζω. Είναι το γνωστό "Τ.Τ.Α." μου, "τυχαίο, τυχερό, αβίαστο"».
Μετά από τόσα χρόνια καλλιτεχνικής πορείας έβγαλε χρήματα;
«Δεν πιστεύω στην αποταμιευτική πολιτική και δεν με ενδιαφέρει. Πιστεύω μόνο στη δουλειά μου. Ένα σπίτι δικό μου έχω, απλά για να ζω. Δεν με ενδιαφέρουν τα ακίνητα. Σε μια γη που κινείται, τι σημασία έχουν τα ακίνητα; Δεν μας αφορά. Τι νόημα έχει; Νομίζω σε ναρκώνει αυτό. Σε χαλάει. Δεν έχω ζήσει με το άγχος αυτό. Το λέω αυτό γιατί με ενδιαφέρει να είμαι επιχειρηματίας και όχι εισοδηματίας. [...] Πρέπει να ζούμε και να παράγουμε. Να είμαστε χρήσιμοι για την πάρτη μας. Έχω ένα θέμα με τον φόβο. Δεν θέλω να φοβάμαι»
Πώς ξεκίνησε ο έρωτας με την Αλίκη Βουγιουκλάκη;
«Η σχέση ξεκίνησε με προοπτική να μην υπάρξει, τύπου δέκα ημερών και ήμασταν μαζί περίπου δέκα χρόνια, με δύο ενδιάμεσους χωρισμούς».
Τι τον έκανε να μείνει δέκα χρόνια στο πλευρό της;
«Αυτό δεν μπορεί να απαντηθεί... έτσι. Δεν λες "βρήκα αυτό". Το ξεχωριστό και το μοναδικό το καταλαβαίνουμε όλοι. Είναι αναμενόμενο και να το πεις. Νομίζω ότι όλο αυτό που έχεις σαν εικόνα για την Αλίκη, αυτό που έβλεπες στο θεατρικό ή την ταινία, ήταν εκ διαμέτρου αντίθετο από αυτό που συνέβαινε στη ζωή. [...] Τι εννοώ; Η καθαρότητα, η ευθύτητα, το point ήταν σαν μαχαίρι, κέντρο, κόκαλο. Αυτό που θα σου έλεγε. Ήταν το πιο σημαντικό για μένα. Μπορεί να περίμενες αυτό που βλέπεις και θαυμάζεις, αλλά ευτυχώς ήταν διαφορετικό. Και λέω ευτυχώς, επειδή θα ήταν τραγικό να ήταν αυτό, επειδή ήταν ρόλος. Η διαφορά ήταν καίρια. Για να σου δώσω ένα παράδειγμα, (η θεωρεία ήταν) ένας ίσον κανένας. Δεν υπάρχει ένας. Οι δύο ήταν δύναμη. Δηλαδή αυτός ο άνθρωπος έλεγε ότι μόνος σου δεν μπορείς. Που κανείς θα έλεγε "μήπως έχει ανάγκη;". Είχε σημασία ο άνθρωπός σου. Δεν έχει σημασία αυτό; Ποιος θα είναι δίπλα σου;».
Ήταν ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής του;
«Αν το πω, αδικώ αυτόν που υπάρχει ή αυτόν που έρχεται. Και δεν είναι ωραίο. Δεν ξέρω αν υπάρχει ή ψήνεται, αλλά λέμε τώρα... Θα πω και κάτι άλλο: Οι άνθρωποι που σε βοηθούν ή που η παρουσία τους σε βοηθάει σε κάποιες τρυφερές ηλικίες είναι αναντικατάστατοι. Δεν γίνεται».
Γιατί δεν έκανε παιδί μέχρι σήμερα;
«Είμαι μικρός ακόμα... Έλεγα σε μια φίλη μου ότι δεν έχω πει ποτέ σε γυναίκα ότι θέλω να κάνει τα παιδιά μου. Μπορεί να χω πει ότι μπορεί να γίνει πολύ καλή μάνα, αλλά έχω την αίσθηση ότι δεν είναι πολύ αντρικό αυτό. Άμα προκύψει λες ότι είμαι εδώ. Αλλά σε μένα δεν έκατσε, δεν έγινε».
Είναι θετικός στο ενδεχόμενο οικογένειας;
«Δεν λέω "όχι". Άμα μου κάτσει, γουστάρω και μου αρέσει το πρόσωπο. Έχει σημασία πάντα ο partner. [...] Γενικά μου αρέσει πάντα να προκύπτουν τα πράγματα. Αυτό το ρήμα, το "προκύπτω", με ενδιαφέρει πάρα πολύ. Θέλω απλώς να γίνεται. Να μη πιέζω, να μην εκβιάζω. Είναι το γνωστό "Τ.Τ.Α." μου, "τυχαίο, τυχερό, αβίαστο"».
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση