Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Όχι, αναγνώστη μου, δεν έχουμε σύγκρουση θρησκειών στην Ευρώπη, ούτε ασφαλώς σύγκρουση πολιτισμών στ...
Όχι, αναγνώστη μου, δεν έχουμε σύγκρουση θρησκειών στην Ευρώπη, ούτε ασφαλώς σύγκρουση πολιτισμών στις «πολυπολιτισμικές» κοινωνίες της, με την έννοια που δίνουν, σε δολοφονικές επιθέσεις σχιζοφρενών φονταμενταλιστών, λογής-λογής έμποροι όπλων και τρόμου, μισαλλοδοξίας, μισανθρωπισμού και ρατσιστικών στερεοτύπων!
Αντίθετα, βιώνουμε μια παρατεταμένη επίθεση από όσους συλλογίζονται, φαντάζονται, δρουν, επιχειρούν και παιδαγωγούν με κανόνα τις σφαίρες που πλημυρίζουν το διαταραγμένο τους μυαλό, εναντίον όσων στοχάζονται και δρουν με κανόνα την πένα που σχηματίζει τα σημαίνοντα της ζωής, της γνώσης, της ψυχής και της βιόσφαιρας! Και αυτό θα μπορούσε πράγματι να οριστεί ως πόλεμος μεταξύ δύο πολιτισμών: του πολιτισμού των όπλων και των σφαιρών, εναντίον του πολιτισμού της πένας και της διαλογικής/πολιτικής σύγκρουσης.
Μόνον αν αφαιρέστε/αποβάλετε τις σφαίρες από το μυαλό σας, οι οποίες λειτουργούν σαν νευροδιαβιβαστές του εγκεφάλου σας, θα δώσετε μια ευκαιρία στην πένα σας και στην πένα του Άλλου να αναπτυχθούν, να αγωνιστούν πολιτικά και να ανταγωνιστούν κοινωνικά, χωρίς σφαγές, αίματα και καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος.
Εκεί θα έπρεπε να καταλήγει η σκέψη ενός ώριμου ανθρώπου ενώπιον της κτηνωδίας από την επίθεση δολοφόνων στα γραφεία του «Charlie Hebdo»! Και όμως το συμπέρασμα των περισσοτέρων σχηματίζεται και αυτό με σφαίρες, σαν οι σφαίρες να αποτελούν ενδογενείς φυσικές ουσίες δια των οποίων επικοινωνούν τα νευρικά μας κύτταρα, σχηματίζοντας τον νου και προσδιορίζοντας την πιθανή δράση μας!
Με σφαίρες μαθαίνουμε να σκεπτόμαστε και να αποφασίζουμε και αυτό οδηγεί σε μια μορφή ερμηνευτικής βίας, σύμφωνα με την οποία η οργάνωση της φαντασιωτικής κατασκευής της πραγματικότητας από τον κάθε έναν από εμάς σχηματίζεται με σφαίρες και όπλα ή κάτι που αναπαριστά σφαίρες και όπλα. Και έτσι αγνοούμε ποιός είναι ο «σκηνοθέτης» της ζωής μας (: η πολιτική δομή της σκέψης και δράσης μας) και το πρωτότυπο βίας από την προβολή στον Άλλον μιας καταπιεσμένης επιθυμίας που αφορά σε εμάς, φυσικά! Κάπως έτσι ο Άλλος κατασκευάζεται στον νου μας όχι απλώς ως ξένος, αλλά ως εχθρός προς εξόντωση και οι σφαίρες αποκτούν πολιτική νομιμοποίηση… αρκεί να είναι οι δικές μας σφαίρας και οι σφαίρες των συγκυριακών φίλων μας! Οι σφαίρες και τα όπλα είναι καλά και ευλογημένα μέσα, αρκεί να τα κρατούν και να πυροβολούν τα δικά μας χέρια ή το «χέρι του θεού μας» και όχι το χέρι κάποιου υπάνθρωπου, βάρβαρου εχθρού μας!!!
Η διαλεκτική της βίας - όπως και η θυματοποιητική αφήγηση και η τρομοκρατία κάθε μορφής που συνδέονται με αυτήν - είναι ετούτη που σχηματίζει σήμερα - όπως ακριβώς και χθες - φαντασιωτικά στρατόπεδα μισάνθρωπων, οχυρωμένων πίσω από «ιδεολογίες με σφαίρες», «ιδεοληψίες με σφαίρας», «θρησκευτικά δόγματα με σφαίρες», επιχειρηματικά δόγμα με σφαίρες»! Κοινός παρανομαστής όλων αυτών είναι η εκδίκηση, η ταπείνωση και ο αφανισμένος του («θρησκευτικού», ταξικού, κοινωνικού ή επιχειρηματικού) αντιπάλου, ο οποίος φαντάζει σαν διαβολικός, υποχθόνιος εχθρός, σαν τέρας που πρέπει να εξαφανιστεί από προσώπου γης!
Η Ευρώπη σήμερα ούτε από τον ισλαμισμό, ούτε από κάποιον άλλον θρησκευτικό φονταμενταλισμό κινδυνεύει! Αντίθετα, κινδυνεύει από τον πολιτισμό των σφαιρών και των όπλων στη θέση του πολιτισμού της πένας! Κινδυνεύει από την μετατροπή της κοινωνικότητας σε επιχειρηματικότητα και της επιχειρηματικότητας σε χρηματοπιστωτικό φονταμενταλισμό! Κινδυνεύει από τα δόγματα αντιπληθωρισμού και λιτότητας και από την δραματική υποβάθμιση της αξίας του μοναδικού της πολιτικού εξοπλισμού, που της προσέδιδε μια ειρηνική οντολογία: από την απαξίωση της σύζευξης του σοσιαλισμού με τον κοινωνικό και πολιτικό πλουραλισμό.
Και για να γίνω σαφής ακόμη και σε αναγνώστες μου περιορισμένων διαλογικών δεξιοτήτων, στους οποίους αρέσει να αποκαλούν τη γραφή μου «μπλα-μπλα», θα πω: Ο ουσιαστικός «πόλεμος» σήμερα στην Ευρώπη, όπως και παγκοσμίως, γίνεται μεταξύ των «μπαμ-μπαμ» ή «μπουμ-μπουμ» και των «μπλα-μπλα»! Είναι ένας άνισος «πόλεμος» εις βάρος των «μπλα-μπλα» - εις βάρος αυτών που τα φασιστοειδή από δεξιά και αριστερά, μαζί με τους νεοφιλελευθέρους, αποκαλούν προσβλητικά και ηλιθιωδώς «θολοκουλτουριάρηδες» - εξαιτίας της σύγχρονης διάστασης του γενικού πολιτισμικού σχήματος, όπως αυτό ορίζεται από την αγορά (κουλτούρα και πολιτική οικονομία) του ολοκληρωτικού καπιταλισμού. Η νέα τάξη πραγμάτων είναι πιο «μπαμ-μπαμ» και «μπουμ-μπουμ» από την προηγούμενη, αλλά προσωρινώς σε εικονικό επίπεδο, το οποίο ωστόσο διαμορφώνει τον ολοκληρωτικά καταστροφικό, καταστατικό χαρακτήρα του πραγματικού στο εγγύς μέλλον.
Δεν έχει τόσο σημασία από πού ιδιαιτέρως αντλούν πολιτική νομιμοποίηση οι «μπαμ-μπαμ», το κρίσιμο είναι πως η εμβάθυνση και επέκταση του ολοκληρωτικού καπιταλισμού στην Ευρώπη, δια της παιδαγωγικής των εικονικών πολέμων κάθε μορφής με την παράλληλη ισοπέδωση των θεσμών του Κοινωνικού Κράτους, διαμορφώνει ένα καθεστώς όπου ο τρόμος καθίσταται ο ρυθμιστής των κερδών, όπως ακριβώς και ο ρυθμιστής των ιδιαίτερων πολιτικών και κοινωνικών συμπεριφορών. Η νέα τάξη πραγμάτων είναι η πολιτική του τρόμου, η οποία πλέον λαμβάνει εξατομικευμένη μορφή, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που θα ήμουν μάλλον ακριβής αν παραφράζοντας τον Μαρξ έλεγα: ο καταναλωτής δεν έχει να χάσει τίποτα από μια σοσιαλιστική και κοινωνικοπολιτικώς φιλελεύθερη εξέλιξη της μεταμοντέρνας κοινωνίας του (ιστορίας του), εκτός από τον τρόμο του!
Κάτι ανάλογο ισχύει και για την «προεκλογική Ελλάδα»: Ο έλληνας πολίτης δεν έχει να χάσει τίποτα από μια σοσιαλιστική και κοινωνικοπολιτικώς πλουραλιστική και βιοοικονομική εξέλιξη της μεταμοντέρνας κοινωνίας του, εκτός από τον τρόμο του!
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση