Σχέσεις: Πρέπει ή όχι να έχουμε κοινό ταμείο;

Το μέγεθος προίκας που συνόδευε την νύφη, απο­τελούσε βασικό παράγοντα που την προσδιόριζε ως πολύφερνη (επιθυμητή-περιζήτητη)....

Το μέγεθος προίκας που συνόδευε την νύφη, απο­τελούσε βασικό παράγοντα που την προσδιόριζε ως πολύφερνη (επιθυμητή-περιζήτητη)... Αντίθετα η απουσία προίκας εμπόδιζε έως απαγόρευε την απο­κατάσταση της νέας γυναίκας, που θα έπρεπε είτε να παραιτηθεί του γάμου, είτε να προσαρμοστεί με την αποδοχή κάποιου άντρα με πρόβλημα (χήρος, ανάπηρος, ηλικιωμένος).

Η οικονομική τάξη που ανήκαν τα παιδιά της οι­κογένειας που επρόκειτο να παντρευτούν, προσδιό­ριζε με αυστηρότητα την σύναψη γάμων μόνο από την ίδια οικονομική τάξη.

Η αυστηρή αυτή τάξη προσδιόριζε την σύναψη γάμου όχι ως επιθυμία και απόφαση των μελλο­νύμφων, όσο ως επιβεβαίωση της συνέχειας της πατρικής οικογένειας που προϋπήρχε του γάμου και βεβαίως Θα συνέχιζε να υπάρχει και μετά, αφού η δύναμη και η εξουσία εξακολουθούσε να είναι του πατέρα της ευρύτερης οικογένειας.

Η εξουσία στηριζόταν και εκφραζόταν με τους ιδιοκτησιακούς τίτλους που ανήκαν αποκλειστικά στον άνδρα-αρχηγό της οικογένειας, που είχε και την αποκλειστική διαχείριση των οικονομικών. Γι’ αυτό υπήρχε η αγωνία για την διατήρηση του ονό­ματος, γι’ αυτό και η αγωνία για την απόκτηση αρ- ρένων τέκνων που θα εξασφάλιζαν την συνέχεια της ύπαρξης και της ισχύος της οικογένειας.

Οι άκαμπτοι αυτοί κανόνες άρχισαν να αμφισβη­τούνται με την ανατολή των φιλελευθέρων κινημά­των και οδήγησαν στη συγγραφή πολλών λογοτε­χνικών και θεατρικών έργων, όπου υμνήθηκε ο έρω­τας ζευγαριών που αμφισβήτησαν τα καθιερωμένα, υπερασπιζόμενοι μέχρι θανάτου τον έρωτά τους ένα­ντι των ισχυουσών οικονομικών συναλλαγών.

Το θέμα των οικονομικών ισορροπιών φάνηκε να υποχωρεί, δίχως βέβαια να εξαφανίζεται πλήρως, στη διάρκεια του 20ού αιώνα. Είναι τότε που η συρ­ρίκνωση της εκτεταμένης οικογένειας και η εδραί- ωση της πυρηνικής επέτρεψε την επιλογή συντρό­φου από τους άμεσα ενδιαφερομένους.

Οι νέοι μπορούσαν να επιλέξουν σύντροφο με βά­ση τα δικά τους κριτήρια, και τουλάχιστον όχι απο­κλειστικά με βάση την περιουσία. Καθώς δε τα δια­ζύγια δεν ήταν η συνήθης κατάληξη των γάμων, τα προβλήματα στα οικονομικά θέματα στα πλαίσια των γάμων αφορούσαν τις ιδιαιτερότητες των χαρα­κτήρων των συζύγων π.χ., τσιγγούνης, σπάταλη.

Σήμερα, ενώ φαινόταν ότι τα οικονομικά προγα­μιαία συμβόλαια είχαν περάσει στα ιστορικά μου­σειακά εκθέματα, επανέρχονται στο προσκήνιο.

Καθημερινά καταγράφονται στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό τύπο νέες περιπτώσεις εκατομμυριού­χων επιχειρηματιών, σταρς των media, της show­biz και διαδόχων διάσημων τίτλων, όπου οι δικηγό­ροι τους διαπραγματεύονται εξονυχιστικά και εξα­ντλητικά τους οικονομικούς όρους του γάμου, τα ποσά που θα δικαιούται ο σύντροφος κατά την διάρ­κεια του γάμου, αλλά και τα ποσά-αποζημίωση που θα δικαιούται σε περίπτωση διαζυγίου ή σε περί­πτωση θανάτου, και θέτουν πολύπλοκους νομικούς όρους με τις αντίστοιχες οικονομικές ρήτρες, ώστε να μην αφήσουν τίποτα στην τύχη του.

* * *

Η καθημερινή κλινική πράξη, όμως, έρχεται καθη­μερινά αντιμέτωπη με διενέξεις στη ζωή των συντρόφων που ξεκινούν ή καταλήγουν στην αδυναμία επίτευξης συμφωνίας στην οικονομική διαχείριση.

Με έκπληξη σύντροφοι ανακαλύπτουν ατομικούς οικονομικούς λογαριασμούς που κρατιούνται μυ­στικοί. Ταυτόχρονα είναι συχνό να αναφέρονται στις ατομικές τους οικονομίες, στις ατομικές τους ιδιο­κτησίες και στην ατομική ανάληψη κάποιων οικο­νομικών υποχρεώσεων ως αυτονόητη στάση.

Είναι γνώριμη η απορία, έως και η έντονη αντί­δραση, όταν αμφισβητείται η αυτονομημένη ατομι­κότητα στην οικονομική διαχείριση, αλλά και όταν απλώς τίθεται ως ερώτημα προς συζήτηση.

Το θέμα όταν τίθεται τόσο ανυποχώρητα αφορά μόνο οικονομικά μεγέθη ή ζητήματα ψυχικής επα­φής; Η ανασφάλεια και η απουσία δέσμευσης αφο­ρά τα χρήματα ή την ίδια την σχέση;

Η νέα γυναίκα που φυλάει τα χρήματα του μισθού της στον ατομικό της λογαριασμό, εμπιστεύεται τον σύντροφο που η ίδια επέλεξε ή κρατά και μια επιφύ­λαξη για το που μπορεί να οδηγηθεί η σχέση τους;

Η νέα γυναίκα που φυλάει τα χρήματα του μι­σθού της στον ατομικό της λογαριασμό, πόσο δια­φέρει από την πολύπαθη γυναίκα του παρελθόντος, που επειδή ο άνδρας της δεν της έδινε ούτε τα στοι­χειώδη χρήματα δίχως να την ελέγχει, αναγκαζό­ταν να υποκλέβει από τους λογαριασμούς και να εξοικονομεί κάποια ελάχιστα χρήματα που τα έκρυ­βε σε μυστικά σημεία;

Η νέα γυναίκα που φυλάει τα χρήματα του μι­σθού της στον ατομικό της λογαριασμό, το κάνει επειδή είναι μια σύγχρονη γυναίκα που υπερασπί­ζεται την αυτονομία της ή είναι το υπάκουο φερέ­φωνο μιας πικραμένης μητέρας που την έχει επα­νειλημμένα διαβεβαιώσει ότι, αν είχε δικά της χρή­ματα και δεν εξαρτιόταν οικονομικά από τον άνδρα της, θα είχε πάρει διαζύγιο προ πολλού καιρού;

Η νέα γυναίκα που φυλάει τα χρήματα του μι­σθού της στον ατομικό της λογαριασμό, μπορεί να βεβαιώνει για τον ολοκληρωτικό έρωτά της;

Η νέα γυναίκα που φυλάει τα χρήματα του μι­σθού της στον ατομικό της λογαριασμό, μπορεί να κατηγορεί τον άνδρα της για τα κρυφά μηνύματα στο κινητό του τηλέφωνο;

Η νέα γυναίκα που φυλάει τα χρήματα του μι­σθού της στον ατομικό της λογαριασμό, επειδή έχει πραγματικούς λόγους να μην εμπιστεύεται τον άν­δρα της, θεωρεί ότι τα χρήματα είναι αυτά που πρέ­πει να προστατεύσει και όχι την προσωπικότητά της, που θίγεται με την συνύπαρξη με κάποιον που δεν εμπιστεύεται;

Ο νέος άνδρας που δεν μπορεί να προσφέρει το σύ­νολο των οικονομιών του στην γυναίκα του, συνει­δητοποιεί ότι είναι πολύ πιο απολίτιστος από τον προϊστορικό άνδρα που μετέφερε στο σπίτι του το σύ­νολο του κυνηγιού του;

Ο νέος άνδρας που δεν μπορεί να προσφέρει το σύνολο των οικονομιών του στην γυναίκα του, συνει­δητοποιεί ότι διακηρύσσει την ανεπάρκεια και την ανασφάλεια που τον διακατέχουν, και όχι μόνο στα οικονομικά;

Ο νέος άνδρας που δεν μπορεί να προσφέρει το σύ­νολο των οικονομιών του στην γυναίκα του, συνει­δητοποιεί ότι δεν θα μπορέσει ποτέ να ισχυριστεί ότι έχει νιώσει τον έρωτα να τον συνεπαίρνει ολοκλη­ρωτικά;

Ο νέος άνδρας που δεν μπορεί να προσφέρει το σύ­νολο των οικονομιών του στην γυναίκα του, αντι­λαμβάνεται ότι κοστολογεί τον έρωτά του κατά τρό­πο που μειώνει τόσο την γυναίκα του, όσο και τον εαυτό του;

Ο νέος άνδρας που δεν μπορεί να προσφέρει το σύ­νολο των οικονομιών του στην γυναίκα του, προ­σπαθώντας να εξασφαλίσει το μέλλον του, συνειδη­τοποιεί ότι η εξασφάλιση δεν εξαρτάται από κάποια νούμερα, αλλά από αξίες και από πρόσωπα;

Ο νέος άνδρας που δεν μπορεί να προσφέρει το σύ­νολο των οικονομιών του στην γυναίκα του, ανα­ρωτιέται αν μια άλλη λύση, δίχως γάμο, θα του ήταν πιο φθηνή και θα ανταποκρινόταν καλύτερα στις δι­κές του περιορισμένες προσδοκίες;

Ο νέος άνδρας που δεν μπορεί να προσφέρει το σύ­νολο των οικονομιών του στην γυναίκα του, έχει την δυνατότητα να μεταμορφώνεται σε φλογερό εραστή που βιώνει με πάθος τον έρωτά του ή είναι τσιγ- γούνης στα αισθήματα και στον έρωτα, όπως και στα οικονομικά του;

Ο νέος άνδρας που δεν μπορεί να προσφέρει το σύ­νολο των οικονομιών του στην γυναίκα του, κατη­γορώντας την ως επιπόλαια στην διαχείριση των οι­κονομικών, δεν είναι ο ίδιος επιπόλαιος όταν τής εμπιστεύεται την ανατροφή των παιδιών του;

Ο νέος άνδρας που δεν μπορεί να προσφέρει το σύ­νολο των οικονομιών του στην γυναίκα του, μήπως είναι καιρός να αρχίσει να αποταμιεύει τα χρήμα­τα που θα του χρειαστούν για τους δικηγόρους και για τις διατροφές;

* * *

Η θέση που μπορεί να παίρνουν τα οικονομικά στη ζωή του ζευγαριού καθορίζει σε σημαντικό βαθ­μό και την ταυτότητα της σχέσης του ζευγαριού.

Ένα ζευγάρι που βιώνει τον έρωτά του όχι ως παρενθετική συναισθηματική κατάσταση, αλλά ως βίωμα υπαρξιακό που διαπερνά το σύνολο του εαυ­τού και το μεταμορφώνει, γνωρίζει ότι δεν μπορεί να μοιράζονται τα σώματα, τα συναισθήματα, τις σκέ­ψεις, το παρελθόν τους, τα όνειρά τους και να θέ­λουν να κρατήσουν ξεχωριστά τα πορτοφόλια τους.

Η προσφορά ως στάση δεν στερεί, δεν απομυζά, αλλά καταξιώνει τον δότη, δίχως να μειώνει τον δέ­κτη. Ο έρωτας αποτελεί ένα διαρκές μοίρασμα, που δεν αφορά μιαν ανταποδοτική συναλλακτική πράξη.