Σε ποιες περιπτώσεις το πρώτο κόμμα σχηματίζει αυτοδύναμη κυβέρνηση;

Γράφει ο Χρήστος Ηλ. Τσίχλης Δικηγόρος Αθηνών. Το πρώτο κόμμα μπορεί να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση με ποσοστό 33%,κατα...

Γράφει ο Χρήστος Ηλ. Τσίχλης
Δικηγόρος Αθηνών.

Το πρώτο κόμμα μπορεί να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση με ποσοστό
33%,καταλαμβάνοντας 152 βουλευτικές έδρες, στην περίπτωση που τα κόμματα που θα μείνουν εκτός βουλής, συγκεντρώσουν το 19% των ψήφων (όπως στις εθνικές εκλογές Μα'ι'ου 2012,όπου τα εκτός βουλής κόμματα, συγκέντρωσαν το 19,02% των ψήφων).


Σύμφωνα με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο, το ποσοστό για την εξασφάλιση 151 εδρών από το πρώτο σε ψήφους κόμμα κινείται στο 40,4% και μπορεί να υποχωρήσει πολύ περισσότερο αν συντρέξουν κι άλλες προϋποθέσεις, όπως για παράδειγμα η συγκέντρωση μεγάλου αριθμού ψήφων από κόμματα που δεν θα κατορθώσουν να συγκεντρώσουν το όριο του 3% και θα μείνουν εκτός Κοινοβουλίου.

Το απαιτούμενο ποσοστό αυτοδυναμίας υποχωρεί κατά 0,4% – από το 40,4% που θεωρείται ως αρχικό όριο- για κάθε 1% επιπλέον ψήφους που θα συγκεντρώνουν κόμματα τα οποία δεν θα κατορθώσουν να µπουν στη Βουλή. Έτσι, στην περίπτωση που φτάσουμε σε ποσοστά ψήφων συνολικά χωρίς αντιπροσώπευση πάνω από 10% θεωρείται ότι ένα κόμμα μπορεί να κατακτήσει την αυτοδυναμία και µε ποσοστό που δεν θα υπερβαίνει το 36%.

Δηλαδή, η αυτοδυναμία δεν εξαρτάται κυρίως από τον αριθμό των κομμάτων που θα εισέλθουν στη Βουλή. Ασφαλώς αυτό αποτελεί καθοριστικό παράγοντα, αλλά όχι τον καθοριστικότερο, ο οποίος είναι ο αριθμός των ψήφων προς τα κόμματα µε πανελλαδικό ποσοστό κάτω του 3%.
Το πρώτο σε ψήφους κόμμα μπορεί να κατακτήσει πλέον την αυτοδυναμία µε 36,5% εφόσον στη Βουλή εκπροσωπηθούν πέντε κόμματα.

Αντιθέτως, αν τα κόμματα που θα εκπροσωπηθούν στην επόμενη Βουλή είναι έξι (όπως υποστηρίζουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις), τότε το πρώτο κόμμα χρειάζεται ένα ποσοστό της τάξεως του 38,1% για να διαθέτει απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή. Αν μάλιστα τα κόμματα που θα µπουν στη Βουλή είναι επτά, τότε το πρώτο κόμμα χρειάζεται ποσοστό άνω του 40% για να έχει την αυτοδυναμία.

Σύμφωνα µε τις διατάξεις του εκλογικού νόμου, το πρώτο σε ψήφους κόμμα διασφαλίζει αυτοδυναμία στη Βουλή σε κάθε περίπτωση εφόσον συγκεντρώσει ποσοστό άνω του 40,4%. Στην πραγματικότητα, όμως, θα πρέπει να θεωρεί βέβαιη την αυτοδυναμία του και µε ποσοστό άνω του 39,5%, αφού είναι σχεδόν αδύνατον να συγκεντρωθούν όλες οι ψήφοι από κόμματα που θα µπουν στη Βουλή. Όσο περισσότερες είναι οι ψήφοι που θα πάνε σε κόμματα που δεν θα εισέλθουν στο Κοινοβούλιο, τόσο λιγότερο ποσοστό απαιτείται για την αυτοδυναμία.

Το σύνολο των ψήφων που συγκέντρωσε κάθε κόµµα στην επικράτεια πολλαπλασιάζεται µε τον αριθµό 250. Το γινόµενο που προκύπτει διαιρείται µε το άθροισµα των εγκύρων ψηφοδελτίων που συγκέντρωσαν στην επικράτεια όσοι σχηµατισµοί συµµετέχουν στην κατανοµή των εδρών. Οι έδρες που δικαιούται κάθε σχηµατισµός στην επικράτεια είναι το ακέραιο µέρος του πηλίκου της διαίρεσης.

Αν το άθροισµα των ως άνω ακέραιων µερών των πηλίκων υπολείπεται του αριθµού 250, τότε παραχωρείται κατά σειρά ανά µία έδρα και ως τη συµπλήρωση αυτού του αριθµού στους σχηµατισµούς των οποίων τα πηλίκα εµφανίζουν τα µεγαλύτερα δεκαδικά υπόλοιπα. Στο αυτοτελές κόµµα που συγκέντρωσε τον µεγαλύτερο αριθµό εγκύρων ψηφοδελτίων στο σύνολο της επικράτειας, παραχωρούνται, επιπλέον των εδρών που λαµβάνει, πενήντα (50) ακόµη έδρες, οι οποίες προέρχονται από εκλογικές περιφέρειες στις οποίες έχουν παραµείνει αδιάθετες έδρες µετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας.

Στις εκλογές της 6ης Μα'ι'ου 2012 ίσχυσε για πρώτη φορά ο λεγόμενος εκλογικός νόμος Σκανδαλίδη (3231/2004), με τις αλλαγές που επιφέρει ο νόμος Παυλόπουλου (3636/2008), κυρίως στο μπόνους εδρών του πρώτου κόμματος και τον περιορισμό στις προεκλογικές συνεργασίες κομμάτων. Η κύρια αλλαγή που επιφέρει ο νόμος (3636/2008) αφορά στην αύξηση του μπόνους εδρών στο πρώτο κόμμα. Το μπόνους αυξάνει από τις 40 στις 50 έδρες, γεγονός που διευκολύνει τον σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης.

Το θεωρητικό ποσοστό για την αυτοδυναμία διαμορφώνεται περίπου στο 40% επί των έγκυρων, αλλά στην πραγματικότητα είναι ακόμη μικρότερο, αναλόγως του ποσοστού που θα πάρουν τα κόμματα που θα μείνουν εκτός Βουλής.

Η κατανομή των συγκεκριμένων εδρών σε κάθε εκλογική περιφέρεια είναι πιο περίπλοκη διαδικασία. Για τον καθορισμό του εκλογικού μέτρου (του αριθμού ψήφων που αντιστοιχούν σε μια έδρα), λαμβάνεται ως βάση, σε αντίθεση με την προηγούμενη διαδικασία, το σύνολο των εγκύρων ψηφοδελτίων που έλαβαν όλοι ανεξαιρέτως οι συνδυασμοί στην οικεία εκλογική περιφέρεια, ανεξάρτητα από το αν ξεπέρασαν το όριο του 3%.

Το σύνολο των ψήφων αυτών (χωρίς τα λευκά και τα άκυρα) διαιρούμενο με τον αριθμό των εδρών που αναλογούν στην περιφέρεια αυτή δίνει το εκλογικό μέτρο της συγκεκριμένης εκλογικής περιφέρειας. Έτσι κάθε περιφέρεια έχει το δικό της εκλογικό μέτρο.

Το σύνολο των εγκύρων ψηφοδελτίων που έλαβε ένας συνδυασμός σε μια εκλογική περιφέρεια διαιρούμενο με το εκλογικό μέτρο δίνει τον αριθμό των εδρών που λαμβάνει ο συνδυασμός στην εκλογική περιφέρεια αυτή. Όπως και στη διαδικασία για όλη την επικράτεια, κατά την πρώτη κατανομή λαμβάνεται υπ’ όψιν μόνο το ακέραιο μέρος του πηλίκου (3,98 = 3 έδρες).

Το υπόλοιπο όμως, σε αντίθεση με τη διαδικασία για όλη την επικράτεια, δεν κατανέμεται αμέσως με βάση το δεκαδικό μέρος, αλλά οι έδρες που απομένουν λογίζονται ως αδιάθετες και ακολουθείται άλλη διαδικασία. Για τη διάθεση των αδιάθετων εδρών λαμβάνεται υπ' όψιν πλέον ο αριθμός των εδρών που δικαιούται ο κάθε συνδυασμός σε όλη την επικράτεια με βάση την πρώτη διαδικασία.

Σε αυτό το στάδιο λαμβάνει και το πρώτο κόμμα τις 50 επιπλέον έδρες που του αναλογούν. Οι υπολειπόμενες αυτές έδρες, ώσπου να συμπληρωθεί ο αριθμός των εδρών που δικαιούται να λάβει το κόμμα σε όλη την επικράτεια, του δίνονται στις περιφέρειες όπου έχει μεγαλύτερο υπόλοιπο ψήφων (μεγαλύτερο δεκαδικό μέρος στο πηλίκο της διαίρεσης σε κάθε εκλογική περιφέρεια).
Ως έγκυρες ψήφοι λογίζονται αυτές οι οποίες δεν είναι λευκές ή άκυρες (σημαδεμένες, μουντζουρωμένες, φάκελος χωρίς ψηφοδέλτιο κλπ).

Ο μη συνυπολογισμός των λευκών στις έγκυρες ψήφους (για την κατανομή των εδρών), έγινε με μεταγενέστερη ερμηνευτική διάταξη, αυτή του άρθρου 1 του νόμου 3434/2006, παρόλο που το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο (ΑΕΔ) με την υπ' αρ. 12/2005 απόφασή του είχε κρίνει κατά πλειοψηφία (6 προς 5) ότι η αντίστοιχη ρύθμιση του προηγούμενου νόμου ήταν αντισυνταγματική. Το δικαστήριο είχε κρίνει ότι η λευκή ψήφος διακρίνεται από την άκυρη και αποτελεί ενάσκηση του εκλογικού δικαιώματος, γι' αυτό και θα πρέπει να λαμβάνεται υπ' όψιν.

Οι διατάξεις που ορίζουν ότι το εκλογικό μέτρο ευρίσκεται χωρίς να συμπεριληφθούν οι λευκές ψήφοι «θίγουν τον πυρήνα της λαϊκής κυριαρχίας και την ισότητα της ψήφου και είναι αντίθετες προς τις [...] συνταγματικές διατάξεις». Η απόφαση αυτή πάντως ανέτρεπε προηγούμενες αποφάσεις τόσο του ίδιου του ΑΕΔ όσο και του Συμβουλίου της Επικρατείας, με τις οποίες η μη προσμέτρηση των λευκών κατά την εξεύρεση του εκλογικού μέτρου είχε κριθεί σύμφωνη με το Σύνταγμα.


Από τα ενδιαφέροντα στοιχεία αυτής της εκλογικής αναμέτρησης είναι και οι αυξομειώσεις εδρών στις εκλογικές περιφέρειες της χώρας. Εχουμε αλλαγές σε 14 εκλογικές περιφέρειες επί συνόλου 56. Από αυτές στη Β' Αθηνών οι έδρες αυξάνονται κατά δύο (από 42 σε 44), στην Αττική κατά τρεις (από 12 σε 15), στη Θεσπρωτία κατά μία (από μονοεδρική γίνεται δυεδρική), στη Β' Θεσσαλονίκης κατά δύο (από 7 σε 9), στις Κυκλάδες κατά μία (από 3 σε 4) και στη Μαγνησία επίσης κατά μία (από 5 σε 6). Αντιθέτως, μειώσεις έχουμε στην Α' Αθηνών κατά τρεις έδρες (από 17 σε 14), στην Αιτωλοακαρνανία κατά μία (από 8 σε 7), στην Αχαΐα επίσης κατά μία (από 9 σε 8), στη Βοιωτία το ίδιο (από 4 σε 3), στην Ηλεία επίσης (από 6 σε 5), όπως και στην Καρδίτσα (από 5 σε 4), στις Σέρρες (από 7 σε 6) και στα Τρίκαλα (από 5 σε 4). Σημειώνεται ότι πλέον οι μονοεδρικές από 8 μειώθηκαν σε 7 και συγκεκριμένα: Γρεβενά, Ευρυτανία, Ζάκυνθος, Κεφαλληνία, Λευκάδα, Σάμος και Φωκίδα.
Τέλος,σύμφωνα με το άρθρο 84 παράγραφος 6 του Συντάγματος σχετικά με τις θετικές ψήφους που πρέπει να λάβει η Κυβέρνηση όταν ζητά ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή, προβλέπεται ότι πρόταση εμπιστοσύνης δεν μπορεί να γίνει δεκτή, αν δεν εγκριθεί από την απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων βουλευτών, η οποία όμως δεν επιτρέπεται να είναι κατώτερη από τα δύο πέμπτα του όλου αριθμού των βουλευτών.

Δηλαδή μπορεί να υπάρξει Κυβέρνηση και με 120 θετικές ψήφους εφόσον όμως ψηφίσουν μόνο 239 Βουλευτές (ενώ οι υπόλοιποι 61 θα έχουν πχ αποχωρήσει από την ψηφοφορία). Τέλος, όσον αφορά αυτό το σενάριο υπάρχουν διαφορετικές απόψεις στην θεωρία, καθώς πολλοί συνταγματολόγοι υποστηρίζουν ότι ισχύει μόνο για Κυβέρνηση που βρίσκεται στο μέσο της θητείας της και ζητά νέα ψήφο εμπιστοσύνης, ενώ άλλοι συνταγματολόγοι υποστηρίζουν ότι ισχύει και για νέα Κυβέρνηση που προκύπτει μετά από εκλογές.