"Επικίνδυνος ο ΣΥΡΙΖΑ"

Τοῦ Ἀθαν. Χ. Παπανδρόπουλου Δέν εἶναι –δυστυχῶς– λίγοι οἱ πολίτες πού, ἀγανακτισμένοι ἀπό τήν... οἰκονομική πολιτική τῆς κυβε...

Τοῦ Ἀθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Δέν εἶναι –δυστυχῶς– λίγοι οἱ πολίτες πού, ἀγανακτισμένοι ἀπό τήν... οἰκονομική πολιτική τῆς κυβερνήσεως συνεργασίας, ἔχουν ἀποφασίσει νά ψηφίσουν τόν ΣΥΡΙΖΑ θεωρώντας ὅτι μέ τόν τρόπο αὐτόν θα ἐκδηλώσουν τήν ὀργή τους χωρίς ὑψηλό κόστος. Οἱ περισσότεροι δέ ἀπό τούς ψηφοφόρους αὐτούς πιστεύουν ὅτι ὁ πολιτικός σχηματισμός τοῦ κ. Ἀλέξη Τσίπρα εἶναι ἕνα κανονικό ἀστικό κοινοβουλευτικό κόμμα, τό ὁποῖο, παρά τά ὅσα λέει, δέν πρόκειται τελικά νά προχωρήσει στίς ἀνατροπές πού ἐπαγγέλλεται. Την ἐκδοχή αὐτή, ἐξάλλου, προωθοῦν καί κάποια στελέχη τοῦ κόμματος, τά ὁποῖα ὅμως δέν ἔχουν ἰδιαίτερη ἀπήχηση στό ἐσωτερικό του.

Ἡ πραγματική ἐξουσία στόν ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στα χέρια ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι εἶναι τυφλωμένοι ἀπό τό μίσος τους ἀπέναντι στήν Ἱστορία. Μοναδικός ἔτσι στόχος τους εἶναι νά πάρουν μία ἱστορική ρεβάνς ἀπέναντι στήν κατάρρευση τοῦ κομμουνισμοῦ παγκοσμίως καί στήν ἥττα του στήν Ἑλλάδα, ὅταν ἐπεχείρησε νά ἐκβιάσει τίς ἱστορικές συνθῆκες πού ἀκολούθησαν τήν συντριβή τοῦ ἐθνικο-σοσιαλισμοῦ καί τοῦ φασισμοῦ στην Γερμανία καί στήν Ἰταλία. Ἐπίσης, σκοπός τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν εἶναι –ὅπως ἀποκάλυψε καί ἡ πρόεδρος τοῦ γαλλικοῦ ἀκροδεξιοῦ Ἐθνικοῦ Μετώπου κυρία Μαρίν Λεπέν, ἀπονέμοντάς τους εὔσημα– νά δημιουργηθεῖ ἕνα φαιοκόκκινο ἀντιευρωπαϊκό μέτωπο, μέ ἀποκλειστικό στόχο τήν ἀποδυνάμωση τῆς Εὐρώπης, στήν πιό κρίσιμη φάση τῆς μεταπολεμικῆς της ἱστορίας.

Ἀποδυνάμωση γιά τήν ὁποία τεράστιες εὐθύνες φέρουν, βεβαίως, καί οἱ φιλοευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις, πάνω στίς ὁποῖες στηρίχθηκε τό εὐρωπαϊκό οἰκοδόμημα. Δυστυχῶς, σέ κρίσιμες φάσεις, οἱ δυνάμεις αὐτές ἀντί νά προχωρήσουν σέ ρηξικέλευθες ἀποφάσεις, περιορίστηκαν σέ χαμηλῆς ἐμβέλειας μικροπολιτικά παιχνίδια –τά ὁποῖα εἶναι καί ἡ κύρια πηγή τῆς σημερινῆς εὐρωπαϊκῆς κρίσεως. Μία κρίση ἡ ὁποία ἔχει ποικίλα χαρακτηριστικά, μέ κυρίαρχο αὐτό τῆς «λαχανιασμένης ἀναπτύξεως».

Στό ἐπίπεδο αὐτό, ἡ Εὐρώπη ἔχει σοβαρό πρόβλημα.Ἡ συμμετοχή της στό παγκόσμιο ἐμπόριο ἀγαθῶν και ὑπηρεσιῶν ὑποχωρεῖ, οἱ ἐπενδύσεις στούς παραγωγικούς τομεῖς εἶναι μειωμένες καί ἡ ἀνεργία δέν λέει να ὑποχωρήσει. Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, στά χρόνια τῆς χρηματοοικονομικῆς κρίσεως, πάνω ἀπό 500.000 νέοι Εὐρωπαῖοι ἐγκατέλειψαν τήν Γηραιά Ἤπειρο ἀναζητώντας καλύτερη τύχη στήν Ἀμερική, καθώς καί στήν Βραζιλία και ἄλλες ἀναπτυσσόμενες χῶρες, προσφέροντας σέ αὐτές πολύτιμη φαιά οὐσία καί προωθημένη τεχνογνωσία.

Οἱ εὐρωπαϊκές πολιτικές ἐλίτ ἔδειξαν, ἐπίσης, σοβα-ρές ἀδυναμίες στήν διαχείριση τοῦ ἑνιαίου εὐρωπαϊκοῦ νομίσματος, τό ὁποῖο, παρ’ ὅλα αὐτά, εἶναι ἤδη τό δεύτερο ἀποταμιευτικό νόμισμα στόν κόσμο, πίσω ἀπό το ρές ἀδυναμίες στήν διαχείριση τοῦ ἑνιαίου εὐρωπαϊκοῦ νομίσματος, τό ὁποῖο, παρ’ ὅλα αὐτά, εἶναι ἤδη τό δεύτερο ἀποταμιευτικό νόμισμα στόν κόσμο, πίσω ἀπό τοδολλάριο. Ἡ θέση αὐτή τοῦ εὐρώ στήν παγκόσμια νομισματική σκακιέρα ἔχει τεράστια σημασία. Γι’ αὐτό καί οἱ ἐχθροί του δέν εἶναι λίγοι. Ὅμως, τό παγκόσμιο βάρος τοῦ εὐρώ κάνει πολύ πιό προσεκτική τήν Εὐρώπη, ἡ ὁποία δύσκολα πλέον μπορεῖ νά ἐγκαταλείψει τόν δρόμο τῆς οἰκονομικῆς καί νομισματικῆς της ἑνώσεως (ΟΝΕ).

Τό γεγονός αὐτό, ὅπως εὔκολα μπορεῖ νά καταλάβει κανείς, μετά τήν κρίση πού προκάλεσε ἡ ἑλληνική χρεωκοπία στήν εὐρωζώνη τό 2010 ἐπιβάλλει στήν Εὐρώπη διαχειριστικούς κανόνες μέ τούς ὁποίους κανείς πλέον δέν μπορεῖ νά παίζει –ἰδιαίτερα δέ, δέν μποροῦν νά παίζουν μέ τούς κανόνες αὐτούς πολιτικές παρατάξεις με ἀσήμαντο βάρος στήν Εὐρώπη καί μέ πενιχρή παρουσία στό Εὐρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Καί, στό μέτρο πού τά κόμματα αὐτά θά δέχονται εὔσημα ἀπό πολιτικές παρατάξεις ὅπως τό Ἐθνικό Μέτωπο στήν Γαλλία, ἡ ὅποια διαπραγματευτική τους δύναμη θά εἶναι σχεδόν ἀνύπαρκτη.

Ἐπαναλαμβάνουμε, λοιπόν, γιά πολλοστή φορά ὅτι μία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στήν σημερινή Ἑλλάδα θά ἀποτελέσει ἱστορικό πλῆγμα γιά τήν χώρα μας καί τό μέλλον της. Τήν ἔξοδο τῆς Ἑλλάδος ἀπό τήν κρίση μποροῦν να φέρουν εἰς πέρας μόνον τά δύο μεγάλα κόμματα τά ὁποῖα ὅλα αὐτά τά χρόνια διαχειρίστηκαν τήν ἑλληνική πορεία στήν Εὐρώπη. Ἐπίσης, ἡ ὅποια ἀλλαγή πρός το καλύτερο στήν οἰκονομία δέν μπορεῖ νά προέλθει παρά μόνον ἀπό πολιτικές δυνάμεις πού πιστεύουν στον εὐρωπαϊκό προσανατολισμό τῆς χώρας καί πού μποροῦν νά ἀξιοποιήσουν τά πλεονεκτήματά του.

Ὁ ΣΥΡΙΖΑ δέν ἀνήκει στίς δυνάμεις αὐτές. Τό κόμμα τοῦ κ. Ἀλέξη Τσίπρα «ὁραματίζεται» μία Εὐρώπη πού ἐκ τῶν πραγμάτων δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει. Ἔτσι, πιθανή ἄνοδός του στήν ἐξουσία θά ὁδηγήσει τήν χώρα σέ πολύ σοβαρές περιπέτειες. Μία πιθανή δέ ἀποχώρηση τῆς Ἑλλάδος ἀπό τήν εὐρωζώνη θά δημιουργήσει καί τεράστια ἐσωτερικά πολιτικά προβλήματα, μέ ἄγνωστη ἔκβαση. Καί τοῦτο διότι οἱ οἰκονομικές συνέπειες τῆς ἀποχωρήσεως αὐτῆς θά εἶναι δραματικές. Σέ μία χώρα μέ περιορισμένη παραγωγική βάση, ὅπως ἡ Ἑλλάδα, ἡ οἰκειοθελής ἔξοδος ἀπό τή εὐρωζώνη θά ὁδηγήσει τον πληθωρισμό στά ὕψη, θά ἔχει πολλαπλασιαστική ἀρνητική ἐπίπτωση στήν ἀνάπτυξη, θά συνοδευτεῖ ἀπό ἀπίστευτες ἐλλείψεις ἀγαθῶν καί, βεβαίως, θά τινάξει στόν ἀέρα τό τραπεζικό σύστημα τῆς χώρας.

Οἱ διάφοροι οἰκονομολογοῦντες πού πιπιλίζουν την καραμέλλα τῆς αὐξήσεως τῶν ἐξαγωγῶν λόγω τῆς δραστικῆς νομισματικῆς ὑποτιμήσεως, ἁπλῶς δέν γνωρίζουν τί τούς γίνεται. Προφανῶς ἀγνοοῦν ὅτι τήν περίοδο 1981-2002, ἡ δραχμή ὑποτιμήθηκε πάνω ἀπό 55% καί οἱ ἐξαγωγές τῆς χώρας σέ σταθερή ἀξία ἔπεσαν 2% –γιά τον ἁπλούστατο λόγο ὅτι ἡ Ἑλλάδα ἔχει ἀκόμα καί σήμερα ἐλάχιστα διεθνῶς ἐμπορεύσιμα ἀγαθά. Παράλληλα, οἱ συναλλαγματοφόρες δραστηριότητές της, ὅπως ὁ τουρισμός, προσφέρουν χαμηλές προστιθέμενες ἀξίες.

Κατά συνέπεια, ὁ μόνος δρόμος ἐνισχύσεως τῆς ἀναπτύξεως στήν χώρα μας δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τήν ριζική μεταρρύθμιση τῆς οἰκονομίας μέσω μιᾶς γενναίας ἀπελευθερώσεώς της. Μόνον μία ἀπελευθερωμένη ἀπό την γραφειοκρατία, τόν κρατισμό, τήν διαπλοκή καί τήν ἀντιεπιχειρηματική κουλτούρα οἰκονομία θά μπορέσει να καινοτομήσει, νά προσελκύσει ἐπενδύσεις καί νά ἀποκτήσει τήν ἀπαιτούμενη στήν παγκοσμιοποιημένη ἐποχή μας ἐξωστρέφεια. Ὅλες οἱ ἄλλες συνταγές, καί κυρίως αὐτές τοῦ ἀναπαλαιωμένου ἐντός τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ΠΑΣΟΚ, ενα καί μόνον ἀποτέλεσμα θά ἔχουν: θά κάνουν ἀφόρητη τήν σημερινή χρεωκοπία. Παράλληλα, θά ἐκθεμελιώσουν τόν παραγωγικό ἱστό μέ ἐνέργειες πού εἶναι διαμετρικά ἀντίθετες καί μέ τό θεσμικό εὐρωπαϊκό κεκτημένο.

Ὅσοι, λοιπόν, πιστεύουν ὅτι μποροῦν νά ἀνοίξουντήν πόρτα ἑνός ἀεροπλάνου ἐν πτήσει ἐπειδή διαπίστωσαν ὅτι δέν τούς ἀρέσει ὁ πιλότος, ἄν τελικῶς τήν ἀνοίξουν γιά νά κατέβουν θά δοῦν ποιά εἶναι ἡ συνέχεια