Καταγγελία για το χειρουργικό τμήμα του Νοσοκομείου Ηρακλείου...

Έχουν περάσει 15 ημέρες από τον θάνατο της μητέρας μου και προσπαθώντας να συνέλθω νιώθω ότι οφείλω στη μνήμη της αυτή την επιστολή. Θέ...

Έχουν περάσει 15 ημέρες από τον θάνατο της μητέρας μου και προσπαθώντας να συνέλθω νιώθω ότι οφείλω στη μνήμη της αυτή την επιστολή.

Θέλω, κατ'αρχήν, να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου και να ευχαριστήσω από καρδιάς όλο το προσωπικό και τους γιατρούς της ΜΕΘ του Πα.Γ.Ν.Η. για τον αγώνα που έδωσαν επί 2 εβδομάδες για να κρατήσουν τη μητέρα μου στη ζωή.

Δυστυχώς, δεν μπορώ να πω το ίδιο για το προσωπικό του Τμήματος Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ) και δη του χειρουργικού που εφημέρευε στις 06/12/2014, την ημέρα που εισήχθη η μητέρα μου στο νοσοκομείο με φρικτούς πόνους.

Η ψυχρότητα, η υπερβολική υπομονή τους και η αδιαφορία τους στις εκκλήσεις της για βοήθεια, για μια παυσίπονη ένεση την ώρα που αργόσβηνε στην καρέκλα του νοσοκομείου, ήταν κάτι το απαράδεκτο! Και όταν λέω ότι αργόσβηνε, κυριολεκτώ, καθώς αργότερα με διαβεβαίωσαν ότι είχε 2 με 3 ώρες ζωής αν δεν έμπαινε άμεσα χειρουργείο. Και η διάγνωση αυτή έγινε μετά από 8 ώρες ταλαιπωρίας από το παθολογικό στο χειρουργικό και τούμπαλιν!

Συνήθως θεωρείται αναμενόμενο ο γιατρός της διαλογής να κάνει μια πρώτη διάγνωση έτσι ώστε να δοθεί η ανάλογη προτεραιότητα και η ανάλογη σημασία στο κάθε περιστατικό, κάτι που στην περίπτωση της μητέρας μου δεν συνέβη. Κανείς δεν πάει στο νοσοκομείο για να περάσει την ώρα του, αλλά υπάρχει διαφορά αν κάποιος πάει για ένα κρυολόγημα ή για μια περιτονίτιδα όπου η ζωή του ασθενούς παίζεται και στο δευτερόλεπτο!

Με όλα τα παραπάνω δεν τρέφω αυταπάτες ότι η ηλικιωμένη μητέρα μου ίσως να γλίτωνε από τον θάνατο, αλλά τουλάχιστον δεν θα υπέφερε τόσες πολλές ώρες στο τέλος της ζωής της.
Με εκτίμηση,
Σ.Β