Ο Mr. Τρόμος χτυπά άτσαλα την δημοκρατία στην Ελλάδα…

Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Είναι κρίμα! Είναι καταθλιπτικό! Είναι ένας εφιαλτικός οιωνός για την πρόοδο της ελληνικής κοινων...

Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.

Είναι κρίμα! Είναι καταθλιπτικό! Είναι ένας εφιαλτικός οιωνός για την πρόοδο της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας αυτό που συμβαίνει τούτες τις μέρες και τούτες τις ώρες στην Ελλάδα, με την κλιμάκωση της εκστρατείας κατατρομοκράτησης του εκλογικού σώματος και την κυριαρχία της αφήγησης του χάους στη θέση μιας πολιτικής αφήγησης - έτσι όπως αυτά δομούνται ως μήνυμα από δεξιά, κεντροδεξιά και κεντροαριστερά.

Λυπάμαι για την κατάντια της «πολιτικής» και της «δημοσιογραφίας» στην πατρίδα μας! Προσωπικά ήθελα να πιστεύω πως υπάρχει πάτος στο βαρέλι του αυτο- εξευτελισμού του κυριάρχου πολιτικού συστήματος της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας. Ήθελα να πιστεύω πως ένα μέρος τουλάχιστον εκ των κεντρώων θα αφυπνιζόταν την τελευταία έστω στιγμή και θα δοκίμαζε να σταματήσει αυτή την αηδία… αυτήν την διαδικασία απόλυτης αντικατάστασης της πολιτικής από την τρομοκρατία που συνδέεται με την εκλογή ΠτΔ και την πιθανότητα εκλογών.

Έκανα «λάθος»! Οι κεντρώοι στη ΝΔ, στο ΠΑΣΟΚ, όπως και στα διάφορα κομματικά μορφώματα που προέκυψαν και προκύπτουν από την ρευστοποίηση του τελευταίου, έχουν μεταβληθεί μαζικά σε απολιτικούς τρομοκράτες του ελληνικού λαού. Πέρασαν με άνεση, χυδαίο καιροσκοπισμό και απόλυτη αναισθησία, με δημοκρατικούς όρους, από τη φάση της σεκιουριτοποίησης του ελληνικού ζητήματος, στη φάση κατά την οποία αναπαράγεται σαν φάρσα το μεθοδολογικό σχήμα εκείνης της κινδυνολογίας που δόμησε «αμυντικώς» τον φασισμό και τον ναζισμό στην Ευρώπη του μεσοπολέμου και στοίχειωσε τον δημοκρατικό Δυτικό κόσμο με την αντικομμουνιστική υστερία, κατά την πρώτη δεκαπενταετία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Αποτελεί ιστορικό και όχι απλώς διαλογικό ατύχημα αυτή η συμπεριφορά των κατεξοχήν αστικών δυνάμεων της Ελλάδας. Είναι προσωπική τραγωδία για τον πρωθυπουργό της χώρας να καταλήγει σε «Mr. Τρόμο» για την ελληνική κοινωνία, το κοινοβούλιο και την πραγματική οικονομία!

Κυρίες και κύριοι, πολιτικοί και διαμορφωτές της κοινής γνώμης, που ορίζετε τον Εαυτό σας (την πολιτική σας ταυτότητα) στον ευρύτερο αστικό-δημοκρατικό χώρο, δεν είναι πως διαπράττετε ένα ακούσιο έγκλημα εναντίον της ποιότητας της δημοκρατίας και της εθνικής οικονομίας - όπως εξηγούσα κατά τη διάρκεια αυτής της μακράς περιόδου της κρίσης, όπως άλλωστε και πριν από αυτήν – αλλά πως επιδιώκετε συνειδητά τούτες τις ώρες να διαμορφώσετε μια κυριολεκτικώς φασιστική δομή αντίληψης της πραγματικότητας στη χώρα μας: (1) η αγορά να ορίζει τις ανάγκες και την πολιτική βούληση της κοινωνίας και να ρυθμίζει την ψήφο των ελλήνων, υπό καθεστώς υστερικών απειλών, (2) η συγκυριακή και εύκολα χειραγωγούμενη κρίση στη χρηματαγορά να αντικαθιστά ταυτόχρονα ως αιτιατός μηχανισμός και καταλύτης το Κοινωνικό Ζήτημα στην προπαγάνδα, (3) η πρόκληση απόλυτης οικονομικής ανασφάλειας, που καθιστά έτσι την ανάπτυξη των δημοκρατικών θεσμών περιττή πολυτέλεια, αν όχι απειλή για το κάθε άτομο, (4) η παρουσίαση και πολιτική νομιμοποίηση των θεσμών της ΕΕ ως θεσμών ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος ηγεμονίας με απόλυτο οικονομικό συγκεντρωτισμό - σαφώς χειρότερο από την περίοδο του σταλινισμού … και πολλά άλλα.

Και αυτά γιατί; Για να αποτραπεί ο σχηματισμός αυτοδύναμης κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ; Για να δημιουργήσετε και νέες, μεγαλύτερες ευκαιρίες κερδοσκοπίας στη χρηματαγορά με το Ελληνικό Ζήτημα; Επειδή είστε τόσο άξεστοι, ανιστόρητοι και τυχοδιώκτες, έτσι ώστε να μην καταλαβαίνετε πως η ανάπτυξη των δημοκρατικών θεσμών και μιας ήπιας-ηθικής πολιτικής κουλτούρας, είναι η μοναδική βάση για κοινωνικοοικονομική πρόοδο μακροχρονίως; Ή μήπως, επειδή είστε τόσο διαπλεκόμενοι ή/και νεοφιλελεύθεροι, ώστε να πιστεύετε πως οι κανόνες σε μια δημοκρατία και η εκλογική συμπεριφορά πρέπει να υπαγορεύονται από μια ολοκληρωτική αγορά; Και αν πράγματι πιστεύετε κάτι τέτοιο, δεν τρομάζετε με την πραγματικότητα της χρηματαγοράς που εδώ και καιρό σας εξευτελίζει και σας απορρίπτει;

Όχι, τίποτε από αυτά δεν συμβαίνει, συγκεκριμένως! Απλώς το καθεστώς στην Ελλάδα θόλωσε, φοβήθηκε, αγχώθηκε μέσα στο κοινωνικοοικονομικό αδιέξοδο που το ίδιο προκάλεσε και, μετά την εφαρμογή της θεωρίας της καταστροφής των επιχειρήσεων στο ελληνικό κράτος, κατέληξε να εφαρμόζει την ίδια τακτική και στο πυρήνα της δημοκρατικής συγκρότησης. Έτσι το ελληνικό κράτος εμφανίζεται από τους ίδιους να επανιδρύεται με τους κανόνες, τις αρχές και υπό την αόρατη, «αντικειμενική», «δίκαιη» και «ουδέτερη» βούληση της ολοκληρωτικής (χρηματ)αγοράς και όχι της δημοκρατικής κοινωνίας!

Άρα, οι πολιτικοί φορείς που κατά την εξέλιξη της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας απέκτησαν πολιτική νομιμοποίηση ως κεντρικοί φορείς εναντίον του πολιτικού και οικονομικού ολοκληρωτισμού, σήμερα μετατρέπονται αμέσως ή εμμέσως σε κήρυκες του ολοκληρωτισμού - ως ολιστικό σύστημα - συντάσσοντας μια τρομοκρατική αφήγηση, πιστό αντίγραφο της αφήγησης του Τραπεζίτη υπό πτωχευτική κρίση!

«I'm getting really tired of this bullshit», λένε πλέον όλοι οι σοβαροί άνθρωποι διεθνώς. Και εγώ έτσι ακριβώς νοιώθω, αλλά αν οι κουρεμένοι και αηδιασμένοι πολίτες από όλη αυτή την τρομοκρατική επιχείρηση, δεν κάνουμε κάτι για να σταματήσουμε αυτή την κατρακύλα της δημοκρατίας στην Ελλάδα, αύριο δεν θα πρέπει να παραπονιόμαστε για το χάος μέσα από το οποίο θα ανατείλει και θα θεσμοθετηθεί επίσημα το Ελληνικό Βασίλειο του Τρόμου, στη θέση ενός κράτος δικαίου και μιας πολιτείας ευημερίας!

Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να μην μπορεί να αντιμετωπίσει αυτό το τσουνάμι τρομοκρατίας που συντονίζει μάλλον αποτελεσματικά η διαπλοκή. Το «No bullshit allowed» που έχουν αναρτήσει στο μέτωπό τους αρκετοί συμπολίτες μας, επίσης δεν επαρκεί. Μόνον ένα κίνημα για την προστασία της δημοκρατικής κουλτούρας και για την ριζοσπαστικοποίηση των δημοκρατικών θεσμών θα μπορούσε να εμποδίσει τους κανίβαλους του αστικού μας συστήματος να καταβροχθίσουν ακόμη και τις δημοκρατικές ρίζες στον «εθνικό μας κήπο» με την προβληματική πλέον βιοπολιτική-ποικιλότητα! Θα μπορούσε ίσως, αλλά πού είναι, πού είμαστε, πού βρισκόμαστε… γιατί δυσκολευόμαστε να «βρεθούμε»;

Το ζήτημα δεν είναι ψυχολογικό είναι βαθύτατα πολιτικό… και στο βαθμό που αντιμετωπιστεί ως τέτοιο θα λύσει κάπως και το ζήτημα των συμπλεγμάτων που δεν επέτρεψαν την συγκρότηση ενός Λαϊκού Μετώπου, το οποίο θα επέκρουε αποτελεσματικά τον βομβαρδισμό της ελληνικής κοινωνίας από τους κινδυνολόγους- γκαιμπελίσκους με το αστικλοουνιστικό προσωπείο.