Ποιοι και γιατί κατέστρεψαν την Ελλάδα

(με αφορμή τις «επικήδειες» εκδηλώσεις του ΠΑΣΟΚ για την 3η του Σεπτέμβρη). Του Δαμιανού Βασιλειάδη,  εκπαιδευτικού, ηγετικού και ιδρ...

(με αφορμή τις «επικήδειες» εκδηλώσεις του ΠΑΣΟΚ για την 3η του Σεπτέμβρη).

Του Δαμιανού Βασιλειάδη, 

εκπαιδευτικού, ηγετικού και ιδρυτικού στελέχους του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ, Γενικού Γραμματέα του ΠΑΚ Δυτικής Γερμανίας –Δυτικού Βερολίνου, μέλους του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΚ, υπεύθυνου του Κέντρου Μελετών και Διαφώτισης (ΚΕΜΕΔΙΑ) επί ΠΑΚ και ΠΑΣΟΚ, επιφορτισμένου για τη συγγραφή της 3ης του Σεπτέμβρη.

«Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι απαράδεκτος, είναι επικίνδυνος, είναι ο ολετήρας του έθνους, είναι...είναι...»

Γιάννης Αλευράς, φίλος και στενός συνεργάτης του Α. Παπανδρέου[1]»

«Η ιστορία θα καταγράψει τελικά τη ζημιογόνο συμπεριφορά του. Γιατί μετά τον Ανδρέα, με ιστορικούς υπολογισμούς, έρχεται αυτή εδώ η καταστροφή. Ο Ανδρέας ήταν αυτός που δημιούργησε τη βάση όσων τραβάμε σήμερα»[2]
Αδαμάντιος Πεπελάσης, φίλος, συνεργάτης και κουμπάρος του Α. Παπανδρέου


Ανδρέας ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ
Αθήνα, 3.9.2014
Ο ανωτέρω τίτλος κοσμεί το περιοδικό του Λιβάνη «Επίκαιρα» της 26/06 - 02/07/2014, 245 τεύχος.
Προφανώς ο εμπνευστής του τίτλου και οργανωτής της εκστρατείας αποκατάστασης της μνήμης του Ανδρέα Παπανδρέου, θεωρεί ότι υπάρχουν κακόβουλες δυνάμεις που, όπως αναγράφει ο καθηγητής Θεόδωρος Καρυώτης, «προσπαθούν τώρα, δεκαοχτώ χρόνια μετά τον θάνατό του, να αμαυρώσουν την μνήμη του, με έναν πολύ φτηνό και πρόστυχο τρόπο, αναμασώντας την «τσίχλα» ότι ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ είναι ο κύριος υπεύθυνος για την οικονομική κρίση της πατρίδας μας».
Ο συμπαθής και άξιος κατά τα άλλα καθηγητής Καρυώτης, γράφει και κάποια άλλα παράξενα και απίθανα πράγματα για τον Ανδρέα Παπανδρέου, που κάθε άλλο του περιποιούν τιμή. «Πολλοί από μας όμως θα τον θυμόμαστε ...και σαν τον μεγαλύτερο οικονομολόγο της Ελλάδας από την εποχή του Αριστοτέλη». Και συνεχίζει σε άλλο σημείο στο ίδιο μοτίβο: «...αλλά και ο πιο ευφυής Έλληνας πολιτικός και γνώριζε ότι η πολιτική του φθορά θα ήταν πολύ μεγάλη, εάν ήταν ο κύριος υπεύθυνος της οικονομικής πολιτικής. Ωστόσο τίποτε δεν γινόταν, χωρίς τη δική του συμμετοχή και έγκριση, πάντα χωρίς να φαίνεται ο ίδιος, αλλά πάντα στο παρασκήνιο». Καλά, ξέρει (έχει συνείδηση) τι λέει ο άνθρωπος, φάσκοντας και αντιφάσκοντας;;; Έχει ιδέα τη συμβαίνει στην Ελλάδα, βάζοντας στις τελευταίες εκλογές υποψηφιότητα για το επικρατείας με το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ του Γ. Α. Παπανδρέου; Ασφαλώς και έχει «μεσάνυχτα» για την ελληνική πραγματικότητα, όπως είχε μεσάνυχτα, όταν έβαζε την υπογραφή του στην οργάνωση του κ. Λαμπράκη, συνεργάτη του κ. Ζώρρα της ΕΝD και το μετάνιωσε πικρά. Μα είναι τόσο αφελής ο καλός επιστήμων, ως επιστήμων; Προσθέτει και ορισμένα άλλα στο «ρεπερτόριο» αυτό, αλλά αυτά αρκούν για να δούμε τους πρωταγωνιστές αυτής της «αμαυρωτικής» καμπάνιας εναντίον του «μεγαλείου» του ανδρός Ανδρέα Παπανδρέου, όπως θέλει να τον παρουσιάσει.
Αυτά όσον αφορά το άρθρο του Καρυώτη, ο οποίος παρεμπιπτόντως προσέφερε ανεκτίμητη υπηρεσία στην πατρίδα και το λέω ειλικρινά, αναδεικνύοντας πρώτος το θέμα της ΑΟΖ. Θα προσέθετα όμως το: Έτερον εκάτερον!
Σε άλλο άρθρο για τον Ανδρέα Παπανδρέου ο δημοσιογράφος Μάρκος Μουζάκης, προσπαθώντας να αναδείξει την «πατριωτική» φυσιογνωμία του Ανδρέα Παπανδρέου καταμαρτυρεί ποιοι βασικά «ανέτρεψαν» το έργο της «αλλαγής» του Ανδρέα Παπανδρέου. Γράφει συγκεκριμένα: «Ο άνθρωπος ο οποίος ξεκίνησε απ’ το “Η Ελλάδα στους Έλληνες” τη μεταπολιτευτική του διαδρομή - σύνθημα που συνήγειρε εκατομμύρια Ελλήνων και μεγάλη του παρακαταθήκη - γνώριζε που το πήγαιναν οι επίγονοί του, ειδικά οι “εκσυγχρονιστές”. Και το γνώριζε όχι μόνο από το non paper, αλλά κι απ’ την συνολική πορεία του Σημίτη και των συν αυτώ. Και ήθελε να προειδοποιήσει, αλλά δεν πρόλαβε....».Δεν καταλαβαίνει και ο Μάρκος Μουζάκης ότι φάσκει και αντιφάσκει, όπως θα αποδείξω κατωτέρω; Γιατί το κάνει είναι πραγματικά ένα θέμα, αλλά δεν είναι του παρόντος να το αναλύσουμε.
Ο τρίτος αρθογράφος, ονόματι Μενέλαος Γκίβαλος είναι πιο προσεκτικός. Αποφεύγει να αναφερθεί στον Ανδρέα Παπανδρέου και να τον εκθειάσει, έχοντας επίγνωση της ιστορικής πραγματικότητας. Καταφέρεται μόνο εναντίον του Σημίτη και των “συν αυτώ”, που είναι εύκολος στόχος, ενώ με τον Ανδρέα Παπανδρέου τα πράγματα είναι πιο δύσκολα και σύνθετα και δεν θέλει να εκτεθεί. Η κριτική στον Ανδρέα Παπανδρέου είναι, όπως λέει ο λαός, «καυτή πατάτα» και δεν είναι του καθενός η κριτική ενασχόληση μαζί του. Ο εθνικός μας ποιητής Κάλβος είχε πει: «Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία» και αυτή η φράση έχει το νόημά της, για όποιον ξέρει να την αποκωδικοποιεί. Γράφει συγκεκριμένα στο τέλος του άρθρου του, ως συμπέρασμα της όλης του ανάλυσης: «Σήμερα, συνεπώς, δεν καταρρέει το ΠΑΣΟΚ. Το “έργο” αυτό το επιτέλεσε η τριάδα κ. Σημίτη- Γ. Παπανδρέου - Ευ. Βενιζέλος. Καταρρέει και απαξιώνεται το αντί -Παράδειγμα του ΠΑΣΟΚ. Κι αυτό το γεγονός δεν αποτελεί ένα φυσικό φαινόμενο, αλλά συνειδητή επιλογή και πράξη εκείνων που στην πραγματικότητα δεν πίστεψαν ποτέ στο ΠΑΣΟΚ». Κανονικά θα έπρεπε ο συμπαθής κ. Γκίβαλος να πει ότι τα αίτια της κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ ξεκίνησαν από τον ίδιο τον Ανδρέα Παπανδρέου και τις επιλογές του. Κι αυτό όμως είναι άλλο θέμα, που το ανέλυσα επανειλημμένα.
Τέλος γίνεται προσπάθεια, κυρίως από τον Μάρκο Μουζέλη να ανασκευαστεί η κατηγορία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που αποκάλεσε τον Ανδρέα Παπανδρέου με τα γεγονότα της ξαφνικής του καρατόμησης ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου του φέρθηκε ως «κοινός απατεώνας» και δεύτερο να δικαιολογήσει ότι η πρόθεση του Ανδρέα στο συνέδριο στις 27 Ιουνίου του1996 ήταν να καρατομήσει τον Κώστα Σημίτη. Όμως δεν παρουσιάζουν το αυθεντικό κείμενο της ομιλίας του, παρ’ όλο που το γνωρίζουν επακριβώς τρεις άνθρωποι, δηλαδή ο Αντώνης Λιβάνης, ο Νίκος Αθανασάκης και ο Τηλέμαχος Χυτήρης, μάλλον και η Δήμητρα Λιανη, ως τέταρτος της παρέας. Βρίσκουν βέβαια κάποιες δικολαβικές δικαιολογίες για τους αφελείς, για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Από κει και πέρα παρουσιάζει ο Μάρκος Μουζέλης κάποιες εξομολογήσεις και «πατριωτικούς» λεονταρισμούς του Ανδρέα Παπανδρέου, χωρίς πρακτική σημασία, για λόγους προπαγάνδας υπέρ του «πατριώτη» Ανδρέα Παπανδρέου, λόγω υστεροφημίας, αλλά και της υστεροφημίας όσων συνεργάστηκαν με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Το πράγμα είναι απλό, πολύ απλό: Αν ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι υπεράνω υποψίας, τότε και οι ίδιοι που συνεργάστηκαν μαζί του είναι υπεράνω υποψίας. Το χειρότερο απ’ όλα: Ο Ανδρέας Παπανδρέου άφησε να λυμαίνονται το κράτος, δηλαδή τον συνεπή και έντιμο φορολογούμενο Έλληνα πολίτη, ως αχόρταγα τρωκτικά, κλέφτες, απατεώνες, ληστές, λωποδύτες, τυχοδιώκτες και καιροσκόποι παντός είδους, παντός καιρού και παντός χρώματος (γαλαζοπράσινου, κόκκινου κ.λπ)! Έτσι χρεοκόπησε η πατρίδα μας και κατέληξε στο χρέος. Δεν χρειάζεται πολύ φαιά ουσία για να το καταλάβει κανείς, εκτός αν έχει λερωμένη τη φωλιά του, γιατί έμπλεξε θεληματικά ή άθελα σ’ αυτό το σύστημα της διαφθοράς και της παρακρατικής, συντεχνιακής ρεμούλας, που κάπου κάπου, και για κάποιες σκοπιμότητες, βγαίνουν οι αποπνικτικές αναθυμιάσεις της στην επιφάνεια.
Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά και αγαθά, όπως ίσως φαίνονται. Εδώ λειτουργεί μηχανή διαστρέβλωσης της αλήθειας και παραπληροφόρησης. Πολλοί πιθανόν να πιστεύουν, οι πρωταγωνιστές αυτής της καμπάνιας και οι «συν αυτώ» ότι ο Έλληνας είναι τόσο αφελής (ηλίθιος), ώστε να καταπίνει ανεξέλεγκτα ό,τι του σερβίρουν οι διάφοροι επιτήδειοι!
Αυτά εν πάση περιπτώσει είναι λίγο πολύ τα επιχειρήματα των αρθογράφων.
Όλα καλά και άγια, αλλά ας απαντήσουν όλοι αυτοί οι απολογητές και εκείνοι που τους έβαλαν να τα πουν, σε τρία ερωτήματα: Ποιος ξεχώρισε, προώθησε, ανέδειξε και τελικά επέβαλε στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, τους «επιγόνους», όπως τον Κώστα Σημίτη, τον Θεόδωρο Πάγκαλο, τον Παρασκευά Αυγερινό, την Βάσω Παπανδρέου, τον Άκη Τσοχατζόπουλο, τον Κάρολο Παπούλια, τον Γιάννη Παπαντωνίου, τον Ευάγγελο Βενιζέλο και φυσικά τον γιό του Γιώργο Παπανδρέου και τόσους άλλους, ων ουκ έστιν αριθμός; Ποιος τους επέλεξε, διόρισε και τους ανέδειξε άραγε, αν όχι ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου και κανένας άλλος, που αλλιώς, όπως είχε πει ο Γιώργος Κατσιφάρας, δεν θα τους ήξερε όλους αυτούς ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους;

Δεύτερη ερώτηση:
Ποιος διέγραψε κατά χιλιάδες όλα τα άξια και συνεπή στελέχη, επειδή στην πλειονότητά τους (υπήρχαν και οι καιροσκόποι), πίστευαν στην 3η του Σεπτέμβρη και ήθελαν αν υπηρετήσουν, τις οποίες αρχές, αξίες και οράματα όμως πρόδωσε ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου; Τότε, για την ιστορία, ήμουν ο μόνος από το ΠΑΣΟΚ, που διαφώνησε σθεναρά για τις διαγραφές με διοικητικά μέτρα. Ο μόνος! Έκτοτε έβλεπα μπροστά μου φανερά τον κατήφορο που θα ακολουθούσε. Δεν θα μπορούσε τότε ούτε προφήτης να προβλέψει τις μετέπειτα οδυνηρές εξελίξεις. Η πλειονότητα του Ελληνικού Λαού, ως Ισλαμιστές φανατικοί, «πρασινοτζιχαντιστές» ήταν φανατικά υπέρ της «αλλαγής». Όποιος τασσόταν εναντίον ήταν υπηρετούσε το ολιγότερο την αντίδραση.
Ποιος διέγραψε ένα από τα διαμάντια του κινήματος, που έφερε το όνομα Σάκης Καράγιωργας, ο άνθρωπος, ο δάσκαλος, ο αγωνιστής, απαράμιλλο πρότυπο πατριωτισμού και μάλιστα χωρίς να αντιδράσει καν ο Ανδρέας Παπανδρέου, όταν στο προσυνέδριο το 1975 ακούστηκε η προσβλητική και απαίσια φράση εναντίον του από κάποιον φανατικό παπανδρεϊκό: «Κάτσε κάτω κουλοχέρι!»;
Ποιος ανεβοκατέβαζε από το τραίνο, τρίτο ερώτημα, με ένα τηλεφώνημα, όποιον τολμούσε να κάνει την παραμικρή κριτική στην απόλυτη μονοκρατορία του;
Ποιος συναίνεσε στο επαίσχυντο Νταβός[3] και ποιος υπέγραψε την επίσης επαίσχυντη ενδιάμεση συμφωνία με τα Σκόπια, τέταρτη ερώτηση, απλώς μόνο για να έχει, όσο ζει, την ησυχία του; Και κατόπιν «εμού θανόντος, γαία μιχθήτω πυρί», όπως συνέβη με την κρίση, που βιώνουμε (όχι όλοι φυσικά!) σήμερα;
Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι για να πούμε την «μαύρη» αλήθεια, όπως λέγεται, ο αρχιτέκτονας της διαπλοκής και ολετήρας της Ελλάδας, ένας μοντέρνος Αλκιβιάδης, που παρέσυρε την Ελλάδα στην καταστροφή. Ισοπέδωσε τα πάντα προς τα κάτω και κυρίως εξαχρείωσε και κατεξευτέλησε τις πατροπαράδοτες αξίες του ελληνικού λαού, απλώς και μόνο για να απολαμβάνει (να νέμεται) την εξουσία του, γιατί το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν η εξουσία. Θυσίαζε τους πάντες και τα πάντα στο βωμό της εξουσίας. Προς το σκοπό αυτό χρησιμοποιούσε κάθε πρόσφορο μέσο και τρόπο, χωρίς καμία ηθική αναστολή. Είναι αυτός, ο σοσιαλιστής, που ανέδειξε τον χρήμα ως την μεγαλύτερη αξία της κοινωνίας.
Εδώ θα κάνω και μια παρένθεση: Με την αριστερά και την γενικότερα λεγόμενη «δημοκρατική παράταξη» έκανε μια φαουστική συναλλαγή για να λεηλατήσει τις ψήφους της. Έκανε τη συναλλαγή, εξαγοράζοντας την ψυχή της. Αυτή είναι η πάσα αλήθεια[4] Η μέθοδος ήταν γνωστή: Από την μια την έβγαλε από την απομόνωση και την καταφρόνια, αλλά από την άλλη την ενσωμάτωσε στο αστικό σύστημα. Σε άτυπη συμφωνία με το ΚΚΕ είχε αποφασιστεί η διάλυση και «απορρόφηση» στο ΠΑΣΟΚ της ΕΔΑ και του ΚΚ εσωτερικού και των συμμάχων του. Το τίμημα ήταν δυσανάλογα μεγάλο. Τι σημαίνει «αστικό σύστημα και αστική κοινωνία», για να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται, αρκεί να ακούσουμε αυτά που λέει η Ρόζα Λούξεμπουργκ, μια γνήσια και αυθεντική επαναστάτρια, που ενδιαφερόταν πραγματικά για την εργατική τάξη (σε αντίθεση με τα σημερινά δεδομένα στην Ελλάδα), για την οποία και θυσιάστηκε. Είπε το σοφό και αληθές: «Όταν πέσουν τα φράγματα και τα κατά συνθήκη στηρίγματα της ηθικής και του δικαίου, η αστική κοινωνία, της οποίας ο εσωτερικός νόμος είναι η πιο βαθιά ανηθικότητα, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, βυθίζεται αμέσως και χωρίς σταματημό στη διαφθορά και στην αλητεία».[5] Ασφαλώς αυτός ο γενικός αφορισμός ισχύει για την Ελλάδα του Ανδρέα Παπανδρέου. Διέφθειρε την ελληνική κοινωνία (είχε την ικανότητα γι’ αυτό), εφαρμόζοντας το μοντέλο της παρασιτικής καταναλωτικής αποκτήνωσης (αλητείας) της ελληνικής κοινωνίας. Στα χρόνια της δικής του «βασιλείας» το χρέος υπερδιπλασιάστηκε (με τα δανεικά). Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια επέπεσε η αριστερά και η δεξιά εναλλάξ πάνω στο κράτος, ως λάφυρο και το καταλήστεψε. Δηλαδή για να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος του εγκλήματος, εννοούμε ότι απομύζησε τον συνεπή και ευπρεπή Έλληνα φορολογούμενο, που ήθελε να κρατήσει την αξιοπρέπειά του και να μη μπει στο σύστημα του Πάγκαλου του «μαζί τα φάγαμε». Μια μικρή μερίδα του ελληνικού λαού λοιπόν κράτησε, με χίλιες δυο στερήσεις, μέσα σ’ αυτήν την κραιπάλη και πλήρη αυθαιρεσία, την αξιοπρέπειά της. Την μερίδα του Λέοντος καρπώθηκε φυσικά ως συνήθως η οικονομική και πολιτική ολιγαρχία, οι λεγόμενοι «νταβατζήδες», αλλά και όλοι εκείνοι που στήριξαν αυτό το διεφθαρμένο σύστημα, όπως η πλειονότητα των συνδικαλιστών και άλλων διορισμένων σε προνομιούχες θέσεις του συστήματος, από όλες τις πολιτικές παρατάξεις. Η Αριστερά δεν έμεινε έξω από το αμαρτωλό φαγοπότι. Κι αυτό γιατί όσοι από την Αριστερά εντάχθηκαν στο ΠΑΣΟΚ έγιναν φανατικότεροι Πασόκοι από τους ίδιους τους Πασόκους. Ακόμη και καπετάνιοι του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ υπηρέτησαν το φαύλο αυτό σύστημα της «αλλαγής», (αυτό ήταν το πρόσχημα) μετά πάθους και μετά ιδιοτελείας. Η αλλοτρίωση και μετάλλαξη δεν γνώρισε όρια. Γενεές γενεών θα πληρώνουν την ασυδοσία και την ανευθυνότητα όλων των ανωτέρων κατηγοριών.
Αυτή είναι η πάση αλήθεια και αυτή είναι η καθ’ αυτό αιτία της σημερινής κρίσης. Αντώνη Λιβάνη, ακούς;! Δεν τον ξεπλένεις τον Ανδρέα Παπανδρέου, εσύ και οι επίλοιποι, όσες ανιστόρητες και παραπλανητικές «μπουγάδες» και να βάζετε, προσπαθώντας μετά βίας μέσω από το «ξέπλυμα» του Ανδρέα Παπανδρέου να καλύψετε τις δικές σας ευθύνες και τη δική σας συνενοχή!
Αγαπητέ κ. Καρυώτη, θα συνεχίσω να αναμασώ την «τσίχλα» ότι ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ είναι ο κύριος υπεύθυνος για την οικονομική κρίση της πατρίδας μας», έως ότου κι εσύ ακόμη, ο αγαθός, να συνειδητοποιήσεις μια πραγματικότητα που βοά!

Αγαπητέ κ, Μουζέλη, γιατί θέλεις να καλύπτεις την αλήθεια; Υπάρχει συγκεκριμένος λόγος;
Αγαπητέ κ, Γκίβαλε, γιατί δεν λες την αλήθεια που γνωρίζεις πολύ καλά;
Η αλήθεια, κυρίως σε εποχές παρακμής, όπως την βιώνουμε τώρα στην Ελλάδα, έχει τεράστιο κόστος, ψυχολογικό, ηθικό, οικονομικό, κοινωνικό κ.λπ, που δεν την αντέχει ο κάθε θνητός!
--------------
[1] Βλ. Γιάννης Καψής, Ζεϊμπέκικο και κόκα κόλα. Για να ανατείλει ο ήλιος πρέπει να δύσει, εκδ. «Λιβάνης», Αθήνα 2005, σ. 331-332.
[2] Αδαμάντιος Πεπελάσης, συνέντευξη στο περιοδικό «Μόνο», 2 Μαρτίου 2012. Για λεπτομέρειες βλ. Δαμιανός Βασιλειάδης, Ο μύθος του Ανδρέα ή οι θεωρητικές βάσεις της Ένωσης Κέντρου, του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ και η πρακτική τους κατάληξη», εκδ. «Εναλλακτικές εκδόσεις», Αθήνα, 2007.
[3] Στο Νταβός η Ελλάδα αποδέχεται επίσημα ότι τα πετρέλαια του Αιγαίου αποτελούν διεθνή υπόθεση και όχι ελληνική. Παπανδρέου και Οζάλ συμφωνούν να σταματήσουν τις έρευνες στην περιοχή της Θάσου και να βάλουν στο ράφι το Κυπριακό, εγκαινιάζοντας την πολιτική του «μη πόλεμος» και την εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
[4] Για όποιον δεν αρκούν αυτά τα στοιχεία, ας διαβάσει το έργο μου: Ο μύθος του Ανδρέα ή οι θεωρητικές βάσεις της Ένωσης Κέντρου, του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ και η πρακτική τους κατάληξη, εκδ. «Εναλλακτικές εκδόσεις», Αθήνα 20007. Ακόμη το ΠΑΚ - ΠΑΣΟΚ, μύθος και πραγματικότητα, εκδ. εκδ. «Διάλογος», Αθήνα 1977, το βιβλίο μου Δημοκρατικός Σοσιαλισμός ή το όραμα του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ και η εφαρμογή του στην πράξη, εκδ. «Εναλλακτικές εκδόσεις», Αθήνα 2006,το Πανεθνικό -
Παλλαϊκό Κίνημα, εκδ. «Γόρδιος», Αθήνα 2014 και τέλος πάμπολλες αναλύσεις για τον ίδιο τον Ανδρέα Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, που περιλαμβάνονται και σε άλλα βιβλία και στο ιστολόγιό μου: www. damonpontos.gr
[5] Βλ. Ρόζα Λούξεμπουργκ, Η ρωσική επανάσταση, εκδ. «Κοροντζή», Αθήνα 1978, σ. 83.