«Ο ναυαγός ή αιχμάλωτος»; Δεν έχει σημασία!

Γράφει ο Κώστας Βουλγαράκης Προχθές παρακολουθούσα με δέος το σχετικό video, με τα πλάνα από τη μεγάλη –προ μηνών- διάσωση να...

Γράφει ο Κώστας Βουλγαράκης

Προχθές παρακολουθούσα με δέος το σχετικό video, με τα πλάνα από τη μεγάλη –προ μηνών- διάσωση ναυαγών μεταναστών, έξω από το λιμάνι της Λαβεντούζα και ειδικά τη σκληρή...
σκηνή, που ενώ οι διασώστες προσπαθούν να σώσουν ένα παιδάκι, δίπλα του ακριβώς, είναι γαντζωμένος ένας εύρωστος άνδρας ναυαγός, που ουρλιάζει: δεν ξέρω να κολυμπώ, εμένα σώστε πρώτα!! Δηλαδή, «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» …. και «οι άλλοι ξιά τους» !!
Άραγε (διερωτήθηκα), ποια είναι η «ιεραρχία της σωτηρίας» και ποιος μπορεί να την υποδείξει !!
Καλά λοιπόν λένε ότι, οι πραγματικές αρετές του ανθρώπου φαίνονται, μόνο όταν αποκτήσει εξουσία, ενώ το ήθος και τα ψυχικά του αποθέματα, … μόνο μπροστά στον κίνδυνο!!

Μια αντίστοιχη κατάσταση ναυαγών (της ζωής), ζούμε και ΕΜΕΙΣ εδώ και μια τετραετία. Παλεύουμε, υποφέρουμε, γκρουβόμαστε και ουρλιάζουμε, δαιμονοποιώντας οποιαδήποτε διαφορετική άποψη (πολλές φορές χωρίς να την ακούσουμε), αφορίζοντας οποιαδήποτε παρέμβαση (χωρίς καν να την εξετάσουμε ή να δούμε τα αποτελέσματα της) και γενικά, γαντζωμένοι, προσπαθούμε να σκαρφαλώσουμε στις «σωτήριες λέμβους» (των υποσχέσεων), για να σωθούμε «εμείς πρώτοι» και μετά βλέπουμε …. για τα μωρά και τους υπόλοιπους!!
Φευ !! Η «ιεραρχία της σωτηρίας», είναι το ατομικό μας … συμφέρον και μόνο!!

Η αγωνία μας για να σωθούμε, μας κάνει μονίμως (και σαν άτομα και σαν κοινωνία) να φάσκουμε και να αντιφάσκουμε, να υιοθετούμε και να απορρίπτουμε, το ΙΔΙΟ πράγμα, σε αμέσως διαδοχικούς χρόνους!! Ζητάμε βοήθεια, από τους ίδιους «διασώστες», που βρίζουμε και καταγγέλλουμε, ζητάμε συμβουλές, απ’ αυτούς που λέμε ότι μας ξεγέλασαν, ακολουθούμε πειθήνια, αυτούς που καταριόμαστε, ότι μας οδήγησαν στα σαπιοκάραβα!!
Είμαστε δηλαδή, σαν τον ναυαγό, που πράγματι ….. δεν ξέρει κολύμπι και απλά ουρλιάζει πανικόβλητος και καταχτυπά με μανία τα χέρια του στο νερό (στέλνοντας το στη μούρη του), μέχρι να πνιγεί … από μόνος του !!
Κάποιοι έχουν την άποψη (και τα ανάλογα επιχειρήματα), ότι δεν είμαστε ναυαγοί, αλλά …. «αιχμάλωτοι», εγκλωβισμένοι πίσω από τα συρματοπλέγματα στυγνών «δουλεμπόρων». Όμως και αυτοί (οι αιχμάλωτοι), τελικά κάνουν ότι και ο ναυαγός !! Αντί να ορμίσουν, κατευθείαν πάνω στα συρματοπλέγματα και στην ελευθερία τους, ουρλιάζουν ακατάσχετα και τρεχοβολούν, στριφογυρίζοντας γύρω – γύρω στον περίβολο, κάνοντας παράλληλα κουβέντα με τους «δουλεμπόρους» δεσμοφύλακες τους και …. τσακώνονται μεταξύ τους! Θυμίζουν δηλαδή τέλεια, το «πείραμα με τις μαϊμούδες» του καθηγητή Harry Harlow.

Τελικά, «ανεξιχνίασται αι βουλαί … του απελπισμένου» !!!

Παραδείγματα τέτοιων συμπεριφορών είναι πολλά, αλλά θεωρώ ότι δεν αξίζει να τα αναφέρω !! Αξία έχει, τέτοια παραδείγματα ο καθένας μας να τα …. «ανακαλύπτει» γύρω του, μόνος του (διότι, η γνώση που αποκτάται και όχι η άποψη που εμφυτεύεται, είναι η πραγματική …. ελευθερία: http://tro-ma-ktiko.blogspot.gr/2014/09/blog-post_3663.html).

Η «γνώση» είναι, που θα μας κάνει να αντιληφθούμε ότι, ανεξάρτητα του πως νοιώθει ο καθένας μας (ναυαγός ή αιχμάλωτος) και του αν, οι «δουλέμποροι» μας φόρτωσαν σε σαπιοκάραβα ή καραβάνια, με τη δικιά μας θέληση (εισιτήριο) ή με δόλο (παγίδες και δολώματα), …. ΤΩΡΑ πια, μόνο αν κολυμπήσουμε γερά οι ίδιοι, ψύχραιμα, οργανωμένα και …. αλληλέγγυα, ΤΟΤΕ ΜΟΝΟ μπορούμε να σωθούμε !!

Να σωθούμε κολυμπώντας, είτε προς τις σωσίβιες λέμβους των «διασωστών» μας (που ίσως και νάναι … νέοι δουλέμποροι), είτε προς το «νησάκι» εκεί, μερικά μίλια μακρύτερα (που ίσως και αυτό νάναι …. αφιλόξενο ξερονήσι)!!

Σίγουρα όμως, δεν πρέπει να παραμείνουμε στο νερό, «διαπραγματευόμενοι» με τους …. καρχαρίες!
Η ζωή τελικά είναι μια «σύνθεση επιλογών», ρίσκου και τύχης, μυαλού και συναισθήματος!!