Για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο η ευρωπαϊκή αριστερά με τη μορφή του ΣΥΡΙΖΑ καλείται να παράγει και όχι απλώς να αναδιανείμει χρήμα…

Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.  Παρά την εμφανή απογοήτευση της διαπλοκής, ο Αντώνης Σαμαράς δεν μπορεί να αντέξει περισσότερο. Ο π...

Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. 

Παρά την εμφανή απογοήτευση της διαπλοκής, ο Αντώνης Σαμαράς δεν μπορεί να αντέξει περισσότερο. Ο πολιτικός του χρόνος «τελείωσε», μια και τα λεφτά με το «κόλπο»/τερατούργημα της εσωτερικής υποτίμησης και δανειοδότησης δια του «ατομικού μηχανισμού προσαρμογής» της τρόικας (δηλαδή, σταθερότητας του ευρώ, του ελληνικού πολιτικού συστήματος και του διεθνούς τραπεζικού συστήματος) τελείωσαν.

Όπως «έστρωσαν» τα πράγματα οι συγκυβερνήτες, δίχως διεύρυνση του εσωτερικού δανεισμού, εξέλιξη του καθεστώτος εσωτερικής υποτίμησης και περαιτέρω αναδιάρθρωσης του τραπεζικού συστήματος, όπως και επέκταση του προγράμματος δανειοδότησης της τρόικας, όχι απλώς λογιστικά διαμορφωμένο πρωτογενές πλεόνασμα δεν θα μπορείς να εμφανίσεις, αλλά ούτε καν τις στοιχειώδης λειτουργίες του κράτους και της αγοράς να υποστηρίξεις μεσο-μακροπρόθεσμα.

Ωστόσο, τα λαϊκά και μεσαία στρώματα ότι είχαν να δώσουν, έδωσαν, ενώ η ανώτερη μεσαία τάξη και οι λεφτάδες επιτέλεσαν για άλλη μια φορά το πατριωτικό τους καθήκον: όσα είχαν να βγάλουν στο εξωτερικό τα έβγαλαν. Τα υπόλοιπα, πάρα πολύ φυσιολογικά - όπως εξηγούσα πριν από δύο χρόνια - μετατράπηκαν σε αποταμίευση κάθε μορφής στο εσωτερικό αντί να επενδυθούν. Εξηγούσα τότε τον ακριβή αιτιατό μηχανισμό που οδηγεί στην αποεπένδυση και ωθεί διαστροφικά και εν μέρει παραδόξως προς την αποταμίευση, ως αποτέλεσμα της συγκεκριμένης μορφής διαχείρισης της κρίσης: δηλαδή, ως φυσιολογικό οικονομικώς αποτέλεσμα του προγράμματος της τρόικας και ως αποτέλεσμα του success story της συγκυβέρνησης.

Τίποτα το περίεργο, όλα κυλούν φυσιολογικώς, αν και άκρως απορρυθμιστικώς για την εθνική μας οικονομία και τώρα πλέον και για τους ίδιους τους κυβερνώντες! Λεφτά για να ενισχύσουν την συσσώρευση δεν υπάρχουν, ούτε ο μηχανισμός παραγωγής κερδών θα μπορούσε ποτέ να αποκατασταθεί υπό τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που διαμόρφωσε η στρατηγική της τρόικας σε συνδυασμό με τις εσωτερικές δουλείες προς τα διαπλεκόμενα οικονομικά συμφέροντα και προνομιούχες επαγγελματικές ομάδες της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

Άρα, βρισκόμαστε ενώπιον ενός κυβερνητικού αδιέξοδου για ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Και συνεπώς μια και ούτε μια χούντα θα μπορούσε να τρέξει πλέον το πρόγραμμα συντεταγμένης χρεοκοπίας της τρόικας, ας έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στα πράγματα - από τη στιγμή μάλιστα που καί οι παράγοντες της τρόικας φέρονται άκαρδα στη διαπλοκή καί η κ. Μέρκελ δεν επενδύει στον κ. Σαμαρά, διότι δεν είναι Σημίτης και διότι οι γερμανοί στους οικονομικούς τους φίλους δεν συμπεριφέρονται αγγλοσαξονικά!

Η πολιτική «αρχαιολογία» και γενεαλογία πολιτικών ηγετών παίζει ασφαλώς καθοριστικό ρόλο, αναγνώστη μου, όταν ο κόμπος της κρίσης φτάσει στο χτένι! [Δεν διαθέτω σήμερα λίγο χρόνο παραπάνω για να σου δώσω ενδιαφέρουσες, γαργαλιστικές ίσως, αναλογίες από την ελληνική πολιτική ιστορία!] Και εδώ ακριβώς βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή, με την διαπλοκή να καταβάλει μια απέλπιδα προσπάθεια για να αποφευχθεί πάση θυσία η πιθανότητα «αυτοδυναμίας» του ΣΥΡΙΖΑ – και μόνον.

Έτσι, για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο η ευρωπαϊκή αριστερά, με τη μορφή του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, καλείται να παράγει και όχι απλώς να αναδιανείμει χρήμα. Και αυτό νομίζω πως αποτελεί την πλέον ενδιαφέρουσα πρωτοτυπία όχι μόνον για την Ελλάδα, αλλά και πανευρωπαϊκώς, που μετατρέπεται σε σταυρόλεξο για υπεράνθρωπους λύτες, αν σκεφτείς πως μιλάμε για μια πτωχευμένη χώρα της ευρωζώνης.

Μπορεί να παράγει χρήμα ο ΣΥΡΙΖΑ υπό το σημερινό καθεστώς της ευρωζώνης και του «ατομικού μηχανισμού»; Όχι ασφαλώς. Και τότε γιατί τον υποστηρίζεις; Ευλόγως θα με ρωτήσεις. Για πολλούς λόγους τους οποίους έχω επανειλημμένως εξηγήσει, οι οποίοι συνδέονται με την αντιμετώπιση του κοινωνικού ζητήματος στην Ελλάδα και την θεσμική και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρα μας σε μια - ας ελπίσουμε - δημοκρατική και λιγότερο στρεβλή βάση. Και επειδή πιστεύω πως η ΕΕ δεν σκοπεύει να αυτοκτονήσει, ούτε η ευρωζώνη να αποτελέσει πολιτική καρικατούρα.

Και πώς θα γίνουν αυτά χωρίς λεφτά!!! Δεν είπα εγώ πως θα γίνουν χωρίς λεφτά ή πως θα αρκούσε μια έστω ριζική αναδιανομή από πάνω προς τα κάτω για να κινηθεί σταθερά η οικονομία και να σωθούν άνθρωποι στην Ελλάδα! Δεν αρκεί δυστυχώς, εδώ που μας έφεραν οι κυβερνήσεις της συντεταγμένης πτώχευσης! Για να παράγει χρήμα ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση, τη στιγμή κατά την οποία δεν ελέγχει όχι απλώς την βιομηχανία χρήματος, αλλά ούτε καν ένα «υποκατάστημα λιανικής» της αλυσίδας του ευρώ στην Ελλάδα, ή θα πρέπει να κάνει αυτό που έχει δεσμευτεί πως δεν θα πράξει, ή… να αναγκαστούν να πράξουν οι εταίροι μας (με άλλα λόγια η γερμανική κυβέρνηση) και οι θεσμοί της ευρωζώνης, αυτά που δεν αναγκάστηκαν - υπέρ της βιωσιμότητας της ελληνικής εθνικής οικονομίας - από τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις μέχρι σήμερα, κατά την περίοδο της πολύχρονης δραματικής ύφεσης.

Και τι μπορούν να κάνουν; Θαύματα, ακόμη και παρόμοια με αυτά που έκανε ο Χριστός στο γάμο της Κανά! Με την βοήθεια της λογιστικής ασφαλώς και πάλι και της σύγχρονης χρηματοπιστωτικής τεχνολογίας, την οποία αν δεν απατώμαι γνωρίζει μάλλον ικανοποιητικά ο Jörg Asmussen. Μέσω αυτής θα μπορούσε καταρχήν να υπάρξει αυτό που είπε ο Αλέξης Τσίπρας στην ΔΕΘ και ελάχιστοι το «έπιασαν»: «κοινωνική βιωσιμότητα του χρέους».

Να, μια άλλη ανάποδη τούμπα του ΣΥΡΙΖΑ θα πουν κάποιοι! Ναι, αλλά με το κλασικό «κούρεμα» του χρέους, δεν δίνεις την δυνατότητα να παραχθεί (διεθνο)πολιτικά νομιμοποιημένο χρήμα υπό το καθεστώς παραμονής στο ευρώ, ενώ με την «απόσυρση χρέους» θα μπορούσες, στο βαθμό που αυτό πραγματοποιείτο υπό έναν νέο θεσμό της ΕΚΤ και έναν νέο δημόσιο θεσμό χρηματοπιστωτικής ανάπτυξης στην Ελλάδα. Μόνον τότε θα έχουν μπει οι επενδυτικές βάσεις για την εκπόνηση ενός Εθνικού σχεδίου ως υπόδειγμα μετα-νεοφιλελεύθερης ανάπτυξης για την Ελλάδα, το οποίο ουσιαστικά θα περιγράφει τον νέο τρόπο, το νέο μοντέλο παραγωγής χρήματος στην Ελλάδα που θα αντικαθιστά εκείνο του 1998-2008, μειώνοντας ίσως δραστικά τις στρεβλώσεις στα δημοσιονομικά και στην αγορά.

Δύο ακόμη ερωτήματα, τα εξής τρία: Ποιο είναι το ακριβές περιεχόμενο αυτής της στρατηγικής παραγωγής χρήματος από τον ΣΥΡΙΖΑ; Δεν γνωρίζω επακριβώς, ούτε έχω κάποια αρμοδιότητα να το εξηγήσω. Απλώς εικάζω κάποιες κυρίως χρηματοπιστωτικές μεθοδεύσεις, που αντλούν απευθείας από την «φιλοσοφία» των λεγομένων «νέων χρηματοπιστωτικών εργαλείων», που ουσιαστικά αποτελούν τεχνουργήματα των τελευταίων 6-8 χρόνων. Είναι υποχρεωμένος ο ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο της προεκλογικής περιόδου να εξηγήσει λεπτομερώς το σχέδιο του για παραγωγή χρήματος. Όχι ασφαλώς λεπτομερώς, αλλά σίγουρα ως αρχές και γενική μεθοδολογία. Και, γιατί Βερολίνο, Βρυξέλλες, Φρανκφούρτη, Νέα Υόρκη και ασφαλώς Ουάσιγκτον, δεν παρείχαν αυτή τη δυνατότητα στον εύκολο και κεντροδεξιό κ. Σαμαρά που συγκυβερνούσε μάλιστα με τον «λίγο περίεργο» ομολογουμένως, αλλά πάντως κεντροαριστερό κ. Βενιζέλο, ενώ όπως δείχνουν τα πράγματα προσανατολίζονται να την δώσουν στον δύσκολο και αριστερό κ. Τσίπρα, δίχως η χώρα να αναγκαστεί να φύγει από την ευρωζώνη ή/και να υιοθετήσει διπλό νομισματικό;

Άλλες τρεις σελίδες θα χρειαζόμουν για να απαντήσω σε αυτό το ερώτημα… θα το κάνω άλλη ημέρα, αλλά προς το παρόν ας παραπέμψω στον Οδυσσέα Ελύτη: Διότι «ψαρεύοντας έρχεται η θάλασσα»! ΠΑΣΟΚ και ΝΔ τα έκαναν θάλασσα, επειδή μετά το ναυάγιο που προκάλεσαν, θεώρησαν όντες πανικόβλητοι το αγκίστρι της κ. Μέρκελ και της χρηματαγοράς μέρος του διασωστικού τους εξοπλισμού και… κατάπιαν το δόλωμα. Τώρα άλλος θα δοκιμαστεί στο κολύμπι!...