Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου. Υποφέρουν τα ελληνικά προιόντα, και ενδεχόμενα αύριο να υπάρξει και ζήτημα για την ενεργειακή μας επάρκεια, απ...
Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου.
Υποφέρουν τα ελληνικά προιόντα, και ενδεχόμενα αύριο να υπάρξει και ζήτημα για την ενεργειακή μας επάρκεια, από τις αντιδράσεις της Ρωσίας στα οικονομικά κυρίως μέτρα της Δύσης εναντίον της. Για την κατάσταση αυτή δεν υπάρχουν δικαιολογίες από ελληνικής πλευράς. Όταν η Ευρώπη έπαιρνε τις σχετικές αποφάσεις δεν ήταν αναμενόμενο πως κάπως έτσι θα αντιδρούσε η Ρωσία; Η ελληνική αντιπροσωπεία πως εκτίμησε τα πράγματα; Δεν θα έπρεπε από τότε να έχει φροντίσει για την αντιμετώπιση των σχετικών συνεπειών; Είναι δυνατόν να περιμένεις να φτάσει ο κόμπος στο χτένι για να σκεφθείς τι θα πρέπει να κάνεις;
Από την πρώτη στιγμή η Ελλάδα όφειλε να κάνει σαφή την θέση της. Μας ρώτησε κανείς όταν από το ξεκίνημα η Ευρώπη προκάλεσε ζητήματα στην Ουκρανία ενθαρρύνοντας την ανατροπή μια νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης; Και πως δεχθήκαμε την επιβολή κυρώσεων στην Ρωσία όταν τόσο πολύ εξαρτάται η πληγωμένη μας οικονομία από την στάση της;
Τι φόβους είχαμε στην περίπτωση ελληνικής διαφοροποίησης; Θα μας έκοβαν μήπως τα δάνεια και τις ενισχύσεις; Και θα εξέθεταν με δική τους πρωτοβουλία τους δανειστές μας (χώρες – μέλη της ΕΕ και το ΔΝΤ) σε καθεστώς στάσης πληρωμών και σε ένα άνευ προηγουμένου αδιέξοδο; Ενώ βρισκόμαστε σε περίοδο εφαρμογής μέτρων αναδιάρθρωσης της οικονομίας μας με δική τους εποπτεία, πως δεχόμαστε ανατροπές ριζικές των δεδομένων (όπως η κατάρρευση των εξαγωγών στη Ρωσία και ενδεχόμενη ενεργειακή στέρηση) δίχως συζήτηση και σχετικό ξεκαθάρισμα με τους δανειστές;
Οι αδυναμίες των εξωφρενικών ερασιτεχνικών χειρισμών, και όχι μόνο στον τομέα αυτό, βγάζουν πλέον μάτια. Χρειάζονται ριζικές αλλαγές σε όλους σχεδόν τους τομείς και νέες αντιλήψεις…
Υποφέρουν τα ελληνικά προιόντα, και ενδεχόμενα αύριο να υπάρξει και ζήτημα για την ενεργειακή μας επάρκεια, από τις αντιδράσεις της Ρωσίας στα οικονομικά κυρίως μέτρα της Δύσης εναντίον της. Για την κατάσταση αυτή δεν υπάρχουν δικαιολογίες από ελληνικής πλευράς. Όταν η Ευρώπη έπαιρνε τις σχετικές αποφάσεις δεν ήταν αναμενόμενο πως κάπως έτσι θα αντιδρούσε η Ρωσία; Η ελληνική αντιπροσωπεία πως εκτίμησε τα πράγματα; Δεν θα έπρεπε από τότε να έχει φροντίσει για την αντιμετώπιση των σχετικών συνεπειών; Είναι δυνατόν να περιμένεις να φτάσει ο κόμπος στο χτένι για να σκεφθείς τι θα πρέπει να κάνεις;
Από την πρώτη στιγμή η Ελλάδα όφειλε να κάνει σαφή την θέση της. Μας ρώτησε κανείς όταν από το ξεκίνημα η Ευρώπη προκάλεσε ζητήματα στην Ουκρανία ενθαρρύνοντας την ανατροπή μια νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης; Και πως δεχθήκαμε την επιβολή κυρώσεων στην Ρωσία όταν τόσο πολύ εξαρτάται η πληγωμένη μας οικονομία από την στάση της;
Τι φόβους είχαμε στην περίπτωση ελληνικής διαφοροποίησης; Θα μας έκοβαν μήπως τα δάνεια και τις ενισχύσεις; Και θα εξέθεταν με δική τους πρωτοβουλία τους δανειστές μας (χώρες – μέλη της ΕΕ και το ΔΝΤ) σε καθεστώς στάσης πληρωμών και σε ένα άνευ προηγουμένου αδιέξοδο; Ενώ βρισκόμαστε σε περίοδο εφαρμογής μέτρων αναδιάρθρωσης της οικονομίας μας με δική τους εποπτεία, πως δεχόμαστε ανατροπές ριζικές των δεδομένων (όπως η κατάρρευση των εξαγωγών στη Ρωσία και ενδεχόμενη ενεργειακή στέρηση) δίχως συζήτηση και σχετικό ξεκαθάρισμα με τους δανειστές;
Οι αδυναμίες των εξωφρενικών ερασιτεχνικών χειρισμών, και όχι μόνο στον τομέα αυτό, βγάζουν πλέον μάτια. Χρειάζονται ριζικές αλλαγές σε όλους σχεδόν τους τομείς και νέες αντιλήψεις…
Καλώς ήρθατε στη Νέα Ελλάδα των Ολιγαρχών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνώ η τρόϊκα και η εντολοδόχος ελληνική κυβέρνηση κόπτονται να ανοίξουν όλα τα επαγγέλματα και να απελευθερωθούν εντελώς οι απολύσεις των εργαζομένων, την ίδια στιγμή προχωρούν σε υπερσυγκέντρωση των ΜΜΕ και των τραπεζών σε χέρια λίγων. Και συγκεκριμένα στα χέρια εκείνων που συντάσσονται με τα συμφέροντα των διεθνών ολιγαρχών.
Έτσι εννοούν τον ελεύθερο ανταγωνισμό. Μια εξοντωτική ισοπέδωση προς τα κάτω,
για να μην σηκωθεί κανένα νέο «κεφάλι» και μια υπερσυγκέντρωση του πλούτου και της εξουσίας στην κορυφή.
Παρατηρούμε επίσης μια υπερπροστασία της ιδιοκτησίας στην κορυφή (π.χ. εφοπλιστές, μεγαλοεργολάβοι, μιντιάρχες, τραπεζίτες) και μια κατάλυση της ιδιοκτησίας στη βάση που φτάνει στην ουσία μέχρι τη δήμευση.
Καλώς ήρθατε στη Νέα Ελλάδα των ολιγαρχών.
Καλώς ήρθατε στην κόλαση του σύγχρονου ελληνικού Μεσαίωνα.
Τώρα ζώα... ψηφίστε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ!